|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 427
20 Φεβρουαρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΡΟΥΛΛΑ ΜΑΡΑΘΕΥΤΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/ Ή ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 867/95)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Το δικόγραφο της Αίτησης — Τι περιλαμβάνει — Καν. 4(2)(β) του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 — Η απαίτηση της εξειδίκευσης της ζητούμενης θεραπείας — Παράλειψη καθορισμού της προσβαλλόμενης πράξης στην κριθείσα περίπτωση — Ακυρότητα της προσφυγής.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία επιδιώκεται διακήρυξη του σεβαστού Δικαστηρίου ότι η διοικητική απόφαση και/ή πράξη των καθ' ων η αίτηση, η οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια, είναι άκυρη.
Α. Μάγος, για την Αιτήτρια.
Ε. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο Κανονισμός 4(2)(β) του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 προνοεί πως η αίτηση ακυρώσεως πρέπει να περιλαμβάνει έκθεση της υπόθεσης του αιτητή που θα διαλαμβάνει:
"Ι. ................................
II. ειδικώς την ζητουμένην θεραπεία και
(γ) να συνοδεύεται με αντίγραφα όλων των αναφερομένων σ' αυτήν εγγράφων που βρίσκονται στην κατοχή ή την εξουσία του αιτητού".
Στην παρούσα προσφυγή η θεραπεία που επιδιώκεται διατυπώνεται ως εξής:
"Διακήρυξη του σεβαστού Δικαστηρίου ότι η διοικητική απόφαση και/ή πράξη των καθ' ων η αίτησις, κοινοποιηθείσα στην αιτήτρια ημερ. 31.7.95 είναι άκυρος και/ή εστερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."
Είναι πασιφανές πως δεν εξειδικεύεται η διοικητική απόφαση που προσβάλλεται βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος. Μολονότι γίνεται αόριστη μνεία σε κάποιαν απόφαση που κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια, δεν επισυνάπτεται το έγγραφο που την περιέχει, όπως ρητά ορίζεται στην παραγρ. "γ" του κανονισμού. Βεβαίως, και αν ακόμη αυτή η επιστολή επισυναπτόταν στην αίτηση ακυρώσεως, το αιτητικό, όπως διατυπώνεται, δεν θα συμμορφωνόταν με το (II). Με αυτή την ευκαιρία σημειώνω πως, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί εσφαλμένη συνήθεια να αναγράφεται στην προσφυγή πως επιδιώκεται η ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης που περιέχεται σε κάποιο έγγραφο, στο οποίο γίνεται παραπομπή, χωρίς αυτή να προσδιορίζεται στο αιτητικό. Η αιτούμενη θεραπεία πρέπει να διατυπώνεται στην προσφυγή, καθώς και η προσβαλλόμενη απόφαση που είναι το βασικό συστατικό της. Δεν είναι, νομίζω, πρέπον το ίδιο το Δικαστήριο να διακρίνει από το έγγραφο την απόφαση, αντικείμενο της προσφυγής, γιατί σ' αυτό μπορεί να περιέχονται και άλλα μηνύματα, π.χ. πληροφοριακού χαρακτήρα, κρίσεως ή σχολιασμού. Στην παρούσα βέβαια προσφυγή, όπως ήδη ανέφερα, μήτε η έγγραφη επικοινωνία, που περιέχει την διοικητική απόφαση, δεν επισυνάπτεται στην αίτηση ακυρώσεως.
Από τις γραπτές αγορεύσεις διεφάνη το αντικείμενο της προσφυγής, και η επίδικη απόφαση επεσυνάφθη στα έγγραφα που συνοδεύουν την ένσταση της Δημοκρατίας. Έχω όμως τη γνώμη πως τούτο δεν θεραπεύει το εξ υπαρχής άκυρο της προσφυγής, για τους λόγους που ανέφερα. Στο στάδιο των διευκρινίσεων, στις 14.2.97, ήγειρα το ζήτημα στο δικηγόρο της αιτήτριας, ο οποίος όμως δεν υπέβαλε οποιονδήποτε αίτημα για να του δοθεί η ευκαιρία να διορθώσει το λάθος. Για τους λόγους που εξήγησα, θεωρώ την προσφυγή άκυρη και την απορρίπτω με £100 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.