|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 4190
4 Νοεμβρίου, 1992
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 914/90).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγή — Αρχαιότητα — Υπερισχύει όταν τα άλλα δύο κριτήρια είναι ίσα.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγή — Συστάσεις Προϊσταμένου — Ανεξάρτητο στοιχείο κρίσεως — Ειδική αιτιολογία για παραγνώρισή τους από την Ε.Δ. Υ.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγή — Έκδηλη Υπεροχή — Έννοια.
Προς υποστήριξη της προσφυγής του κατά της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών, ο αιτητής ισχυρίστηκε πως έπρεπε να ληφθεί υπόψη σημαντικά από την Ε.Δ.Υ, η δική του υπεροχή σε αρχαιότητα έναντι των ενδιαφερομένων μερών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η αρχαιότητα υπερισχύει όταν τα άλλα δύο κριτήρια της αξίας και των προσόντων είναι ίσα. Στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής υπερείχε μεν σε αρχαιότητα αλλά τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν καλύτερες εμπιστευτικές εκθέσεις και είχαν συσταθεί από τον Διευθυντή του Τμήματος. Η σύσταση αυτή δεν μπορεί να παραγνωριστεί από την Ε.Δ.Υ, χωρίς ειδική αιτιολογία.
Ο αιτητής όφειλε για να πετύχει την προσφυγή του να αποδείξει όχι απλή αλλά έκδηλη υπεροχή, δηλαδή υπεροχή που είναι αντικειμενικά αναντίλεκτη και αυταπόδεκτη. Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Partellides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 480·
Δημοκρατία κ.ά. ν. Στυλιανού κ.ά. (1990) 3 Α.Α.Δ. 2427·
Δημοκρατία ν. Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226·
Lewis ν. Δημοκρατίας(1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1253.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 9.7.1990 σύμφωνα με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν στη θέση Τελώνη, Τμήμα Τελωνείων, αντί του αιτητή.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τον αιτητή.
Λ. Κουρσουμπά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.
Α.Σ. Αγγελίδης, για το Ε/Μ Στ. Παλληκαρόπουλο.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Αντικείμενο της προσφυγής είναι η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) ημερ. 9.7.90 σύμφωνα με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη 1. Στ. Παλληκαρόπουλος και 2. Α. Θρασυβουλίδης προάχθηκαν στη θέση Τελώνη, Τμήμα Τελωνείων. Η θέση Τελώνη είναι θέση Προαγωγής.
Ο Πρόεδρος της αρμόδιας Τμηματικής Επιτροπής με επιστολή του ημερ. 2.5.90 προς την Ε.Δ.Υ., διαβίβασε την έκθεση της Επιτροπής (Τμηματικής) σύμφωνα με την οποία τόσο ο αιτητής όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη, κατείχαν τα προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας και συστήνοντο για προαγωγή μαζί με άλλους εννέα υποψήφιους.
Στη συνεδρία της Ε.Δ.Υ. ημερ. 9.7.90 προσήλθε και ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων ο οποίος ανάφερε ότι έχει προσωπική γνώση της απόδοσης και της ποιότητας της εργασίας όλων των υποψηφίων. Σύστησε για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα μέρη και τρίτο υποψήφιο δηλώνοντας ότι ο αιτητής είναι "υποδεέστερος ως προς την αξία γενικά καθ' όλη την υπηρεσία του."
Μετά την αποχώρηση του Διευθυντή Τελωνείων η Ε.Δ.Υ, εξέτασε τα στοιχεία, τους Προσωπικούς Φακέλους και τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων, έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τη σύσταση του Διευθυντή και κατέληξε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη και κάποιος άλλος υποψήφιος υπερτερούσαν και τους προήγαγε στην πιο πάνω θέση από 15.7.90.
Η επιχειρηματολογία που προτάθηκε εκ μέρους του αιτητή εδράζεται στη θέση ότι η αρχαιότητά του έπρεπε να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην κρίση της Ε.Δ.Υ, εφόσον τα άλλα δύο κριτήρια της αξίας και των προσόντων είναι περίπου τα ίδια με τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Ο αιτητής είναι πράγματι αρχαιότερος των ενδιαφερομένων μερών. Διορίστηκε στη θέση Βοηθού Τελώνη την 1.2.83 ενώ τα ενδιαφερόμενα μέρη στις 15.7.85. Η αρχαιότητα όμως υπερισχύει μόνον όταν τα άλλα δύο κριτήρια της αξίας και των προσόντων είναι ίσα. (Βλ Partellides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 480).
Τα ενδιαφερόμενα μέρη έχουν καλύτερες εμπιστευτικές εκθέσεις. Αναφέρω ενδεικτικά ότι από το 1985-89 ο αιτητής έχει ένα Λίαν Καλός και 4 εξαίρετος ενώ τα ενδιαφερόμενα μέρη έχουν εξαίρετη βαθμολογία όλα αυτά τα χρόνια. Επιπρόσθετα, τα ενδιαφερόμενα μέρη έχουν και τη σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος, στοιχείο στο οποίο, σύμφωνα με τη νομολογία, προσδίδεται μεγάλη σημασία. Η σύσταση αυτή δεν μπορεί να παραγνωριστεί από την Ε.Δ.Υ, χωρίς ειδική αιτιολογία. (Βλ. Δημοκρατία κ.ά. ν. Στυλιανού κ.ά., Α.Ε. 1028, 1029, 1034, αποφασίστηκε στις 10.7.90). Η σύσταση του Τμηματάρχη, είναι ανεξάρτητο ξεχωριστό στοιχείο της αξίας των υποψηφίων. (Δημοκρατία ν. Βασιλείου, Α.Ε. 859, αποφασίστηκε στις 30.1.90).
Ως προς τα προσόντα, παρατηρείται ότι τόσον ο αιτητής όσον και τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη κατέχουν τα προσόντα που απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης. Το ενδιαφερόμενο μέρος Παλληκαρόπουλος έχει και δίπλωμα Νομικής το οποίο όμως δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.
Ο αιτητής για να επιτύχει στην προσφυγή του πρέπει να αποδείξει όχι μόνο απλή αλλά έκδηλη υπεροχή. Οπως τόνισε ο Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Πικής στην απόφαση της Ολομέλειας Lewis ν. Δημοκρατίας, (Α.Ε. 522, ημερ. 30.5.89):
"Η υπεροχή τεκμηριώνεται ως έκδηλη όταν μετά από συνεκτίμηση όλων των σχετικών στοιχείων και σύγκριση μεταξύ του αιτητή και του ενδιαφερομένου, η υπεροχή του αιτητή είναι αντικειμενικά αναντίλεκτη και αυταπόδεικτη (self-evident)."
Στην προκείμενη περίπτωση, η απόφαση της Ε.Δ.Υ, να προσδώσει μεγαλύτερη σημασία στον παράγοντα αξία των ενδιαφερομένων μερών αντί στην αρχαιότητα του αιτητή ήτο εύλογα επιτρεπτή υπό τις περιστάσεις. Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.