|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 2218
11 Ιουνίου, 1992
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΥΓΚΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΑΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 892/91).
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Ιεραρχική προσφυγή — Εξουσία — Απόρριψη ιεραρχικής προσφυγής κατά απόφασης της Αρχής Αδειών, που ήταν άκυρη λόγω κακής συγκρότησης του συμβουλίου της — Η απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής ισοδυναμεί με επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών — Απόφαση επικύρωσης άκυρης απόφασης είναι και η ίδια άκυρη, γιατί συναρτάται με το κύρος της κυρωθείσας απόφασης.
Η προσφυγή αυτή είχε στραφεί κατά της νομιμότητας της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, με την οποία είχε απορριφθεί ιεραρχική προσφυγή των αιτητών κατά απόφασης της Αρχής Αδειών.
Η απόφαση της Αρχής Αδειών είχε ληφθεί από συμβούλιο, συγκροτημένο βάσει του περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) Νόμου των 1988 (Ν. 149/88), ο οποίος είχε κριθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο ως αντισυνταγματικός και τα συμβούλια, που είχαν συγκροτηθεί βάσει αυτού, ως έκνομα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Επικύρωση άκυρης απόφασης πίπτει στο ίδιο δικαιικό κενό, όπως η κυρούμενη απόφαση. Η επικύρωση υποδηλώνει τη βεβαίωση της πράξης και συναρτάται με το κύρος της. (Γεωργίου ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών και Αρέστη ν. Δημοκρατίας).
Στην υπό εξέταση υπόθεση, η κατάληξη της ιεραρχικής προσφυγής δεν ήταν λεκτικά η επικύρωση της προσβληθείσας απόφασης αλλά η απόρριψη της προσφυγής. Η επικύρωση όμως εξυπακούεται από την απόρριψη. Διαφορετικά, η επίδικη απόφαση δε θα ήταν λυσιτελής και δε θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής. Το αντικειμενικό αποτέλεσμα της ιεραρχικής προσφυγής ήταν η επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών. Ο όρος "απόφαση", όπως απαντάται στο Άρθρο 4Α(4), του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Ν. 9/82), υποδηλώνει το αποτέλεσμα της προσφυγής και όχι το σκεπτικό που τη στοιχειοθετεί. Το κριτήριο είναι αντικειμενικό. Η αμφισβήτηση της επίδικης απόφασης επικεντρώνεται στη διακαιική της υπόσταση.
Για τους λόγους που ακυρώθηκαν οι διοικητικές αποφάσεις στις Γεωργίου και Αρέστη κρίνεται αναπόδραστη και η ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου και Άλλοι ν. Καραγιώργη και Άλλου (1991) 3 Α.Α.Δ. 159·
Παναγιώτου ν. Υπουργού Παιδείας και Άλλου (1991) 3 Α.Α.Δ. 270·
Καλαφάτης ν. Α.Η.Κ (1991) 4(B) Α.Α.Δ. 935·
Χατζηβασιλείου ν. Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού (1991) 4(B) Α.Α.Δ. 1005·
Νικολάου και Άλλοι ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1991) 4(B) Α.Α.Δ. 1684·
Γεωργίου ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1991) 4(B) Α.Α.Δ. 1563·
Αρέστη ν. Δημοκρατίας (1991) 4(E) Α.Α.Δ. 3822.
Προσφυγή.
Προσφυγή κατά της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ημερομηνίας 15/6/91, με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή εναντίον απόφασης της Αρχής Αδειών.
Ε. Χειμώνας, για τον αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η προσφυγή στρέφεται εναντίον απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ημερομηνίας 15/6/91, με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή ενάντια σε απόφαση της Αρχής Αδειών. Μετά την ακρόαση της προσφυγής, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών κατέληξε :
"Στις επίδικες υποθέσεις η Αρχή πιστεύει ότι η κατανομή της εργασίας, λαμβάνοντας υπόψη και άλλα συμβόλαια που δόθηκαν στους ενδιαφερόμενους για μεταφορές μαθητών, που δεν είναι αντικείμενο των υποθέσεων που έχουμε ενώπιον μας, έγινε κατά τρόπο λογικό και γιαυτό απορρίπτουμε τις προσφυγές."
Η "απόρριψη" ιεραρχικής προσφυγής αφεαυτής, δεν αποτελεί απόφαση στην οποία μπορεί να αχθεί η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών. Οι αποφάσεις, στις οποίες η Αρχή μπορεί να προέλθει, καθορίζονται στο άρθρο 4Α(4) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Ν. 9/82) (όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 84/84), και είναι:
"(α) να επικύρωση την προσβληθείσαν απόφασιν
(β) να ακύρωση την προσβληθείσαν απόφασιν
(γ) να τροποποίηση την προσβληθείσαν απόφασιν
(δ) να προβή η ίδια εις έκδοσιν νέας αποφάσεως εις αντικατάστασιν της προσβληθείσης·
(ε) να παραπέμψη την υπόθεσιν εις την αρχήν αδειών, διατάσσουσα ταύτην να προβή εις ωρισμένην ενέργειαν."
Η απόφαση της Αρχής Αδειών, που συνιστούσε το αντικείμενο της ιεραρχικής προσφυγής, λήφθηκε από συμβούλιο συγκροτημένο, βάσει του περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) Νόμου του 1988 (Ν. 149/88). Στη Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου και Άλλοι ν. Καραγιώργη και Άλλου, Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 1163, 1178, 1179, που αποφασίστηκε στις 14/2/91, και σε σειρά μεταγενέστερων αποφάσεων (βλ. Παναγιώτου ν. Υπουργού Παιδείας και Άλλου- Α.Ε. 1158, αποφασίστηκε στις 12/4/91 και δημοσιεύτηκε στους τόμους (1991) 3 Α.Α.Δ. 270, Καλαφάτη v. A.H.K.-Υπόθεση Αρ. 235/90, αποφασίστηκε στις 7/3/91 και δημοσιεύτηκε στους τόμους (1991) 4 Α.Α.Δ. 935 και Χατζηβασιλείου ν. Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού -Υπόθεση Αρ. 295/88, αποφασίστηκε στις 14/3/91 και δημοσιεύτηκε στους τόμους (1991) 4 Α.Α.Δ. 1005), κρίθηκε ότι τα συμβούλια, τα οποία συγκροτήθηκαν βάσει των διατάξεων του Ν. 149/88, ήταν έκνομα λόγω της αντισυνταγματικότητας του νόμου, βάσει του οποίου συστάθηκαν, διαπίστωση που αποστέρησε δικαιικού ερείσματος τις αποφάσεις τους. Η εισήγηση ότι διασώθηκε το κύρος των αποφάσεων τους βάσει του δόγματος των de facto οργάνων, όπως απαντούνται κυρίως στο αγγλικό δίκαιο, κρίθηκε ανυπόστατη και αντινομική προς την αρχή του κράτους δικαίου (βλ. Νικολάου και Άλλοι ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου - Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 212/90, 270/90, 274/90, 297/90, 303/90 και 304/90, αποφασίστηκαν στις 17/5/91 και δημοσιεύτηκε στους τόμους (1991) 4 Α.Α.Δ. 1684). Για τους ίδιους λόγους κρίνεται ανεδαφική ανάλογη επιχειρηματολογία του δικηγόρου της Δημοκρατίας σ' αυτή την υπόθεση σε σχέση με την υπόσταση της απόφασης της Αρχής Αδειών. Στις υποθέσεις Γεωργίου ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (Υπόθεση Αρ. 652/90, αποφασίστηκε στις 7/5/91), και Αρίστη ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση Αρ. 66/91, αποφασίστηκε στις 27/11/91), κρίθηκε ότι επικύρωση άκυρης απόφασης πίπτει στο ίδιο δικαιικό κενό, όπως και η κυρούμενη απόφαση. Υποδείχθηκε ότι "η επικύρωση υποδηλώνει τη βεβαίωση της πράξης και συναρτάται με το κύρος της".
Στην υπό εξέταση υπόθεση, η κατάληξη της ιεραρχικής προσφυγής δεν ήταν λεκτικά η επικύρωση της προσβληθείσας απόφασης, αλλά η απόρριψη της προσφυγής. Η επικύρωση όμως εξυπακούεται από την απόρριψη. Διαφορετικά, η επίδικη απόφαση δεν θα ήταν λυσιτελής και δε θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής. Το αντικειμενικό αποτέλεσμα της ιεραρχικής προσφυγής ήταν η επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών. Ο όρος "απόφαση", όπως απαντάται στο άρθρο 4Α(4), του Ν. 9/82, υποδηλώνει το αποτέλεσμα της προσφυγής και όχι το σκεπτικό που τη στοιχειοθετεί. Το κριτήριο είναι αντικειμενικό. Η αμφισβήτηση της επίδικης απόφασης επικεντρώνεται στη δικαιική της υπόσταση.
Για τους λόγους που ακυρώθηκαν οι διοικητικές αποφάσεις στις Γεωργίου και Αρέστη, κρίνεται αναπόδραστη και η ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Η προσφυγή γίνεται αποδεκτή. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητα της, βάσει του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.