(1992) 4 ΑΑΔ 1021

19 Μαρτίου, 1992

[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ,

Αιτητής,

ν.

ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ,

Καθ' ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 847/89).

Διοικητικό Όργανο — Συλλογικά όργανα — Κοινοποίηση απόφασης συλλογικού οργάνου — Απαιτείται έγγραφος τύπος — Προφορική κοινοποίηση της απόφασης από μέλη του συλλογικού οργάνου θα μπορούσε να θεωρηθεί έγκυρη αν τα μέλη είχαν εξουσιοδοτηθεί από το συλλογικό όργανο προς τούτο — Διοικητική απόφαση που κοινοποιήθηκε προφορικά χωρίς έγκριση και εξουσιοδότηση δεν θεωρείται εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά εσωτερικής φύσεως ενέργεια (Internum).

Το κύριο θέμα της παρούσας προσφυγής, με την οποία προσβλήθηκε η απόφαση της καθ' ης ημερομηνίας 25/8/89 να ανακαλέσει προηγούμενη απόφασή της ημερομηνίας 10/8/89 με την οποία είχε κατακυρωθεί η προσφορά στον αιτητή, ήταν το ερώτημα κατά πόσο η πρώτη απόφαση είχε ολοκληρωθεί ως εκτελεστή διοικητική πράξη - γεγονός που θα είχε ως αποτέλεσμα η επίδικη απόφαση να αποτελεί ανάκληση της πρώτης.

Κρίσιμα στοιχεία των γεγονότων ήταν ότι μετά την έκδοση της απόφασης ημερομηνίας 10/8/89 δύο από τα μέλη της καθ' ης η αίτηση κοινοποίησαν προφορικά την απόφαση της καθ' ης η αίτηση στον αιτητή. Σε μεταγενέστερη συνεδρία όμως η απόφαση αυτή ανακλήθηκε και κατακυρώθηκε η προσφορά σε τρίτο πρόσωπο. Στις 30/8/89 η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε εγγράφως στον αιτητή υπογραμμένη από τον Πρόεδρο και τη Γραμματέα της καθ' ης η αίτηση. Οι δικηγόροι του αιτητή ισχυρίστηκαν ότι η κατακύρωση της προσφοράς στο τρίτο πρόσωπο, αποτελούσε ανάκληση της απόφασης ημερομηνίας 10/8/89, και ως εκ τούτου εκτελεστή διοικητική πράξη με δυσμενείς συνέπειες για τον αιτητή η οποία μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή. Περαιτέρω δε ισχυρίστηκαν ότι η καθ' ης η αίτηση επηρεάστηκε και ιδιαίτερα από επιστολή του Γενικού Ελεγκτή με την οποία κακώς ερμήνευε ότι η καθ' ης η αίτηση ήταν υποχρεωμένη να δεχτεί τη ψηλότερη προσφορά.

Ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση ισχυρίστηκε ότι η πρώτη απόφαση δεν είχε συμπληρωθεί και δεν αποτελούσε διοικητική πράξη γιατί δεν είχε διατυπωθεί κατά τρόπο οριστικό η βούληση του διοικητικού οργάνου - καθ' ότι τα πρακτικά της συνεδρίασης εκείνης εγκρίθηκαν και υπογράφηκαν στις 29/8/89 - και κατά συνέπεια όταν κοινοποιήθηκε από τα δύο μέλη της προφορικά δεν υπήρχε ακόμη εκδοθείσα πράξη. Και στην περίπτωση όμως που ήθελε θεωρηθεί ότι υπήρξε έκδοση της πράξης στις 10/8/89 η κοινοποίησή της δεν ήταν έγκυρη γιατί θάπρεπε να είχε γίνει εγγράφως και όχι προφορικά.

Αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό του αιτητή ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση ισχυρίστηκε πως ο Γενικός Ελεγκτής ενήργησε μέσα στα πλαίσια των συνταγματικών του δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί "αλλότριος παράγων". Εξάλλου δε ήταν φανερό από τα στοιχεία του φακέλου πως η καθ' ης η αίτηση γνώριζε πως η ρηθείσα επιστολή του Γενικού Ελεγκτή δεν ήταν δεσμευτική.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

(1) Έχω τη γνώμη ότι αν η απόφαση της καθ' ης η αίτηση, ημερομηνίας 10/8/89 για την κατακύρωση της προσφοράς στον αιτητή η οποία κοινοποιήθηκε από τους Νίκο Πολεμίτη και Χαράλαμπο Πογιατζή, μέλη της καθ' ης η αίτηση, ήταν με την έγκριση και εξουσιοδότηση της καθ' ης η αίτηση, τότε η κοινοποίηση θα ήταν έγκυρη και ο ισχυρισμός της καθ' ης η αίτηση ότι η επίδικη πράξη δεν είχε εκδοθεί διότι το πρακτικό της συνεδρίας της 10/8/89 εγκρίθηκε και υπογράφηκε κατά ή περί τις 29/8/89, δε θα ευσταθούσε. Ούτε και ο ισχυρισμός της καθ' ης η αίτηση ότι η κοινοποίηση έπρεπε να γίνει εγγράφως και όχι προφορικά θα ευσταθούσε.

Είναι έκδηλο όμως από το πρακτικό της απόφασης ότι οι Νίκος Πολεμίτης και Χαράλαμπος Πογιατζής δεν ήταν με την έγκριση και δεν ήταν εξουσιοδοτημένοι από την καθ' ης η αίτηση να κοινοποιήσουν στον αιτητή την αποδοχή της προσφοράς του. Κατά συνέπεια το όλο ζήτημα ήταν εσωτερικής φύσεως ενέργεια (Internum) της καθ' ης η αίτηση και ουδέποτε υπήρξε τελειωμένη, έγκυρη και εκτελεστή διοικητική πράξη που μπορούσε να ανακληθεί και να προσβληθεί με αίτηση ακυρώσεως.

(2) Από τη σελίδα 2 του Συνημμένου 3 στην ένσταση, φαίνεται ότι η καθ' ης η αίτηση ζήτησε τη γνώμη του Νομικού Σύμβουλου της Εταιρείας, ο οποίος της ανέφερε ότι η επιστολή του Γενικού Ελεγκτή μπορούσε να ληφθεί υπόψη, αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως δεσμευτική για την Εφορεία και ότι η Εφορεία δεν ήταν υποχρεωμένη να δεχτεί την ψηλότερη προσφορά στην κάθε περίπτωση, αλλά την καταλληλότερη κατά την κρίση της υπό τις περιστάσεις, δίνοντας και πάλι πλήρη αιτιολογία.

Είναι έκδηλο από τα πιο πάνω ότι η καθ' ης η αίτηση είχε σαφώς υπόψη της ότι η εν λόγω επιστολή του Γενικού Ελεγκτή δεν ήταν δεσμευτική και κανένας "αλλότριος παράγοντας" δεν επηρέασε την καθ' ης η αίτηση στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Χατζηπαναγή ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1079·

Panayides v. Republic (1972) 3 C.L.R. 467.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία ανακαλείτο προηγούμενη απόφαση τους να κατακυρώσουν υπέρ του αιτητή προσφορά για εκμετάλλευση του κυλικείου του Γυμνασίου Στροβόλου Β".

Ν. Σάντης για Α. Παπαχαραλάμπους, για τον αιτητή.

Α. Λαδάς, για τους καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

Ο Δικαστής κ. Κούρρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.

ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο απόφαση με την οποία να ακυρώνεται και/ή κυρήσσεται παράνομη και/ή εστερημένη οποιασδήποτε νομικής αξίας, η απόφαση της καθ' ης η αίτηση με ημερομηνία 25/8/89, με την οποία ανακαλείτο προηγούμενη απόφαση της καθ' ης η αίτηση, ημερομηνίας 10/8/89, η οποία κατακύρωσε υπέρ του αιτητή προσφορά για εκμετάλλευση του κυλικείου του Γυμνασίου Στροβόλου Β'.

Τα γεγονότα σε συντομία είναι τα εξής: Η Εφορεία Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Στροβόλου (καθ' ης η αίτηση), με ανακοίνωσή της στον Τύπο ημερομηνίας 27/7/89, ζήτησε προσφορές για την εκμετάλλευση των κυλικείων των σχολείων στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης, της περιοχής Στροβόλου, για την περίοδο 1989-1992. Ο αιτητής υπέβαλε προσφορά για την εκμετάλλευση των κυλικείων του Γυμνασίου Στροβόλου Β'. Η καθ' ης η αίτηση, σε συνεδρία της στις 10/8/89, αποφάσισε να αποδεχτεί την προσφορά του. Τα εκ των Μελών της καθ' ης η αίτηση, Νίκος Πολεμίτης και Χαράλαμπος Πογιατζής, κοινοποίησαν στον αιτητή την αποδοχή της προσφοράς του από την καθ' ης η αίτηση.

Στις 25/8/89 η καθ' ης η αίτηση σε συνεδρία της ματαίωσε την πιο πάνω απόφασή της και κατακύρωσε την προσφορά για την εκμετάλλευση των κυλικείων του εν λόγω σχολείου σε τρίτο πρόσωπο.

Τα πρακτικά της συνεδρίασης στις 10/8/89, κατασκευάστηκαν και/ή υπογράφηκαν στις 29/8/89.

Η καθ' ης η αίτηση, κοινοποίησε με επιστολή ημερομηνίας 30/8/89, υπογραμμένη από τον Πρόεδρο και τη Γραμματέα της, στον αιτητή, την απόφασή της για απόρριψη της προσφοράς του.

Ο αιτητής καταχώρησε στις 29/8/89 αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, εναντίον της καθ'ης η αίτηση. Στις 12/5/90 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε διάταγμα απαγορεύοντας στην καθ'ης η αίτηση να επεμβαίνει στην ελεύθερη κατοχή των κυλικείων για όσο διάστημα διαρκεί η κατακύρωση της προσφοράς που έγινε στον αιτητή.

Είναι η εισήγηση των δικηγόρων του αιτητή ότι η κατακύρωση της προσφοράς για την εκμετάλλευση των κυλικείων σε άλλο πρόσωπο από τον αιτητή κατά τη συνεδρία της καθ'ης η αίτηση στις 25/8/89, αποτελεί ανάκληση της απόφασης της καθ'ης η αίτηση ημερομηνίας 10/8/89, να κατακυρώσει την προσφορά στον αιτητή και συνεπώς πράξη εκτελεστή (ανάκληση), καθότι τούτη μπορεί να προσβληθεί με αίτηση ακύρωσης και αυτό γιατί έπληξε ειδικά, συγκεκριμένα και προσωπικά τον αιτητή, ο οποίος, ενώ του είχε κατακυρωθεί η προσφορά στις 10/8/89, δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τους όρους της εν λόγω κατακύρωσης, ένεκα της μεταγενέστερης απόφασης της καθ' ης η αίτηση ημερομηνίας 28/5/89. Επί του σημείου τούτου, έγινε αναφορά στην υπόθεση Χ"Παναγή ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 151/88, που εκδόθηκε στις 13/5/89.

Είναι ο ισχυρισμός των δικηγόρων του αιτητή ότι τα εκ των Μελών της καθ' ης η αίτηση, Νίκος Πολεμίτης και Χαράλαμπος Πογιατζής, κοινοποίησαν στον αιτητή την αποδοχή της προσφοράς του από την καθ'ης η αίτηση και ένεκα τούτου ο αιτητής εργοδότησε υπαλλήλους και συμβλήθηκε με εμπορικούς οίκους για τη διεξαγωγή της εργασίας του.

Είναι η θέση της καθ' ης η αίτηση ότι δεν τίθεται θέμα ανάκλησης, διότι ουδέποτε υπήρξε τελειωμένη, έγκυρη και εκτελεστή διοικητική πράξη που θα μπορούσε να ανακληθεί. Αυτό που συνέβηκε ήταν ότι, ενώ αρχικά η καθ' ης η αίτηση είχε πάρει κάποιες θέσεις και μορφώσει κάποια γνώμη για το θέμα που την απασχολούσε, αργότερα άλλαξε τις θέσεις της αυτές, ενώ ακόμα οι αρχικές θέσεις της δεν είχαν καν διατυπωθεί γραπτώς, δεν υπήρχε καμιά έγκυρη πράξη και/ή το όλο ζήτημα ήταν εσωτερικής φύσεως ενέργεια (Internum) της καθ'ης η αίτηση. Ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση έκαμε αναφορά στην υπόθεση Panayides v. Republic (1972) 3 C.L.R. 467, στο Κεφάλαιο 10 του Στασινοπούλου "Δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων", σελίδες 359, 360 και 366 και στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929- 1959, σελίδες 191 και 192.

Το συμπέρασμα από τις πιο πάνω αυθεντίες, εισηγήθηκε ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση, είναι ότι για να υπάρξει έγκυρη διοικητική πράξη που να παράγει έννομα αποτελέσματα, πρέπει να συμβούν δύο πράγματα:

(Ι) Πρέπει η πράξη να εκδοθεί, δηλαδή να διατυπωθεί, κατά τρόπο βέβαιο και οριστικό, η βούληση του οργάνου, και

(ΙΙ) Πρέπει η πράξη να κοινοποιηθεί στον επηρεαζόμενο κατά τον τύπο που απαιτείται στη συγκεκριμένη περίπτωση. Μέχρι τότε, αποτελεί Internum της Διοίκησης και μπορεί ελεύθερα να τροποποιηθεί ή να ματαιωθεί χωρίς αυτό να ισοδυναμεί με ανάκληση.

Συμφωνώ με την πιο πάνω νομική διατύπωση αναφορικά με τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρεί μια έγκυρη διοικητική πράξη που να παράγει έννομα αποτελέσματα.

Είναι ο ισχυρισμός του δικηγόρου της καθ' ης η αίτηση ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο της ισχυριζόμενης προφορικής κοινοποίησης στον αιτητή, η επίδικη πράξη δεν είχε καν εκδοθεί, διότι το πρακτικό της συνεδρίας στις 10/8/89 κρίθηκε και υπογράφηκε στις 29/8/89. Μόνο με την έγκριση και υπογραφή του σχετικού πρακτικού μπορούσε να υπάρξει έκδοση της πράξης. Κατά συνέπεια, κατά τη στιγμή της ισχυριζόμενης κοινοποίησης, δεν υπήρχε εκδοθείσα πράξη που θα μπορούσε να κοινοποιηθεί, και επομένως δεν τίθεται θέμα αν η κοινοποίηση αυτή καθ'εαυτή ήταν έγκυρη. Διαζευκτικά, εισηγήθηκε ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση, και αν ήθελε γίνει δεκτό ότι είχε εκδοθεί η πράξη στις 10/8/89 (πράγμα που η καθ' ης η αίτηση αρνείται), είναι η θέση της καθ' ης η αίτηση ότι δεν υπήρξε έγκυρη κοινοποίηση της πράξης στον αιτητή, διότι η κοινοποίηση έπρεπε να γίνει εγγράφως και όχι προφορικά. Στήριξε τη θέση του στον Κυριακόπουλο, "Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο", Τόμος Β', σελίδα 397 και στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελίδες 190 και 191.

Ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση υπέβαλε ότι ουδέποτε υπήρξε έγκυρη πράξη κατακύρωσης της προσφοράς στον αιτητή στις 10/8/89 ή σε οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη χρόνο, και κατά συνέπεια δεν τίθετο θέμα ανάκλησης της εν λόγω πράξης. Το ότι στα πρακτικά της 25/8/89 (Συνημμένο 3 της ένστασης), χρησιμοποιείται η λέξη "ανάκληση" δε σημαίνει ότι υπήρξε ανάκληση με την έννοια που αποδίδεται στον όρο αυτό από το διοικητικό δίκαιο. Αυτό που συνέβηκε είναι ότι η καθ' ης η αίτηση άλλαξε την αρχική της θέση πάνω στο θέμα.

Έχω τη γνώμη ότι αν η απόφαση της καθ' ης η αίτηση, ημερομηνίας 10/8/89 για την κατακύρωση της προσφοράς στον αιτητή η οποία κοινοποιήθηκε από τους Νίκο Πολεμίτη και Χαράλαμπο Πογιατζή, Μέλη της καθ' ης η αίτηση, ήταν με την έγκριση και εξουσιοδότηση της καθ' ης η αίτηση, τότε η κοινοποίηση θα ήταν έγκυρη και ο ισχυρισμός της καθ' ης η αίτηση ότι η επίδικη πράξη δεν είχε εκδοθεί διότι το πρακτικό της συνεδρίας της 10/8/89 εγκρίθηκε και υπογράφηκε κατά ή περί τις 29/8/89, δε θα ευσταθούσε. Ούτε και ο ισχυρισμός της καθ'ης η αίτηση ότι η κοινοποίηση έπρεπε να γίνει εγγράφως και όχι προφορικά θα ευσταθούσε. Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελίδες 190-191, αναφέρεται ότι:

"Η διοικητική πράξις οφείλει, κατ' αρχήν, να είναι έγγραφος. Ο τύπος ούτος δέον να θεωρήται επιβαλλόμενος υπό του νόμου και εν σιωπή τούτου, διότι μόνον ούτω παρέχεται σταθερόν έδαφος εις την άσκησιν του επί της πράξεως ταύτης δικαστικού ελέγχου: 174 (32), 2201-4 (51). Η νομολογία αναγνωρίζει, όλως κατ' εξαίρεσιν και μόνον χάριν προστασίας του διοικούμενου, τον προφορικόν τύπον της πράξεως ως έγκυρον δήλωσιν της βουλήσεως της Διοικήσεως, εφ' όσον αποδεικνύεται, ότι αύτη έλαβε πράγματι χώραν: 33 (31), 543 (37), 1797 (49)."

Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο οι Νίκος Πολεμίτης και Χαράλαμπος Πογιατζής εξουσιοδοτήθηκαν από την καθ'ης η αίτηση να κοινοποιήσουν την απόφαση της κατακύρωσης της προσφοράς στον αιτητή από την καθ' ης η αίτηση. Επί του σημείου αυτού, τα στοιχεία που έχω ενώπιον μου είναι το περιεχόμενο των πρακτικών της συνεδρίας της καθ' ης η αίτηση στις 29/8/89 (Συνημμένο 4 στην ένσταση). Το σχετικό απόσπασμα αναφέρει τα εξής:

"Μετά ο Πρόεδρος κάλεσε τα μέλη να εγκρίνουν τα Πρακτικά με αριθμό 31 ημερομηνίας 10 Αυγούστου 1989. Στη συζήτηση που ακολούθησε για την έγκριση του εν λόγω πρακτικού διαφώνησαν οι κύριοι Χαράλαμπος Πογιατζιής και Νίκος Πολεμίτης οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι μετά τη λήξη της συνεδρίας εκείνης είχε διευκρινισθεί ότι οποιοδήποτε μέλος της Εφορείας ήταν ελεύθερο να πληροφορήσει οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο για το αποτέλεσμα της συνεδρίας.

Απαντώντας ο Πρόεδρος είπε ότι κατά την άποψη του οτιδήποτε τυχόν ελέχθει μεταξύ των μελών μετά τη λήξη της Συνεδρίας δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν απόφαση και ούτε τίθεται θέμα να καταγραφεί στα πρακτικά.

Συνεχίζοντας ο Πρόεδρος είπε ότι η από χρόνια καθιερωμένη τακτική της Εφορείας είναι ότι οι αποφάσεις της Εφορείας αυτού του είδους κοινοποιούνται μόνο γραπτώς με την υπογραφή του Προέδρου και Γραμματέα.

Κατόπιν τούτου' οι κ.κ. Πογιατζιής και Πολεμίτης αποχώρησαν από τη συνεδρία.

Στη συνέχεια εγκρίθηκαν ομόφωνα και υπογράφηκαν τα πρακτικά με αρ. 31 ημερ. 10 Αυγούστου 1989.

Στη συνέχεια εγκρίνονται ομόφωνα και υπογράφονται τα πρακτικά με αρ. 32 ημ. 25 Αυγούστου 1989."

Είναι έκδηλο από το πιο πάνω απόσπασμα ότι οι Νίκος Πολεμίτης και Χαράλαμπος Πογιατζής δεν ήταν με την έγκριση και δεν ήταν εξουσιοδοτημένοι από την καθ' ης η αίτηση να κοινοποιήσουν στον αιτητή την αποδοχή της προσφοράς του. Κατά συνέπεια το όλο ζήτημα ήταν εσωτερικής φύσεως ενέργεια (Internum) της καθ' ης η αίτηση και ουδέποτε υπήρξε τελειωμένη, έγκυρη και εκτελεστή διοικητική πράξη που μπορούσε να ανακληθεί και να προσβληθεί με αίτηση ακυρώσεως.

Γι' αυτό το λόγο η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί.

Ο αιτητής πρόβαλε ως λόγο ακύρωσης της επίδικης απόφασης ότι η καθ' ης η αίτηση επηρεάστηκε από έξωθεν επεμβάσεις στην απόφασή της ημερομηνίας 25/8/89 και ιδιαίτερα από επιστολή του Γενικού Ελεγκτή προς τον Πρόεδρο της Σχολικής Εφορείας Στροβόλου, ημερομηνίας 21/8/89 (Τεκμήριο Β στη γραπτή αγόρευση του αιτητή). Είναι ο ισχυρισμός των δικηγόρων του αιτητή ότι ο Γενικός Ελεγκτής κακώς ερμήνευσε ότι η καθ'ης η αίτηση ήταν υποχρεωμένη να δεχτεί την ψηλότερη προσφορά. Η ζήτηση προσφορών που δημοσιεύτηκε στον Τύπο (Τεκμήριο Γ της γραπτής αγόρευσης του αιτητή), αναφέρει ρητά ότι "Η Σχολική Εφορεία δεν είναι υποχρεωμένη να δεχθεί την ψηλότερη ή οποιαδήποτε άλλη προσφορά". Ως εκ τούτου είναι ο ισχυρισμός των δικηγόρων του αιτητή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατά παρερμηνεία του Νόμου και των πραγματικών γεγονότων και σαν τέτοια καθίσταται άκυρη.

Η θέση του δικηγόρου της καθ' ης η αίτηση επί του σημείου αυτού, είναι ότι ο Γενικός Ελεγκτής ενέργησε μέσα στα πλαίσια των συνταγματικών του δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και συνεπώς δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν "αλλότριος παράγων". Εξάλλου, η καθ' ης η αίτηση είχε σαφώς υπόψη της ότι η εν λόγω επιστολή του Γενικού Ελεγκτή, δεν ήταν δεσμευτική (σελ. 2 του Συνημμένου 3 στην ένσταση).

Από τη σελίδα 2 του Συνημμένου 3 στην ένσταση, φαίνεται ότι η καθ'ης η αίτηση ζήτησε τη γνώμη του Νομικού Σύμβουλου της Εταιρείας, ο οποίος της ανέφερε ότι η επιστολή του Γενικού Ελεγκτή μπορούσε να ληφθεί υπόψη, αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως δεσμευτική για την Εφορεία και ότι η Εφορεία δεν ήταν υποχρεωμένη να δεχτεί την ψηλότερη προσφορά στην κάθε περίπτωση, αλλά την καταλληλότερη κατά την κρίση της υπό τις περιστάσεις, δίνοντας και πάλι πλήρη αιτιολογία.

Είναι έκδηλο από τα πιο πάνω ότι η καθ' ης η αίτηση είχε σαφώς υπόψη της ότι η εν λόγω επιστολή του Γενικού Ελεγκτή δεν ήταν δεσμευτική και κανένας "αλλότριος παράγοντας" δεν επηρέασε την καθ' ης η αίτηση στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο