|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 912
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146, 24 και 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΥΛΛΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 608/90).
Προσφυγή βάσει τον άρθρον 146 τον Συντάγματος — Φορολογική Προσφυγή — Η εξέταση της ορθότητας και νομιμότητας της απόφασης τον Εφόρου είναι ζήτημα πραγματικό — Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή — Ο φορολογούμενος οφείλει να προσκομίσει στον Έφορο τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για υποστήριξη των αιτημάτων του.
Η προσφυγή στρεφόταν κατά της απόφασης του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος με την οποία επιβλήθηκε στην αιτήτρια φορολογία φόρου εισοδήματος για το έτος 1983.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Το ερώτημα που εγείρεται είναι αν η απόφαση του Εφόρου είναι νόμιμη και ορθή. Αυτό είναι ζήτημα πραγματικό και, με βάση τη νομολογία, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει να ανατρέψει την απόφαση του Εφόρου αν αυτή ήταν εύλογα επιτρεπτή. Ο αιτητές οφείλει να προσκομίσει στον Έφορο τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για υποστήριξη των αιτημάτων του, και δεν μπορεί αν έχει παραλείψει να δώσει στοιχεία ή όλα τα στοιχεία να διεκδικεί κανένα έρεισμα για αυθαίρετη μεταχείριση.
Στην προκειμένη περίπτωση η απόφαση του Εφόρου ήταν εύλογα επιτρεπτή θεωρώντας ότι η αιτήτρια ήταν σε θέση να προσδιορίσει ορθότερα το εισόδημα του έτους 1983 κατά τον Μάρτιο του 1984 παρά τον Ιανουάριο του 1990, έξι χρόνια μετά.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Νicou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1113·
Panayiotou v. The Republic (1984) 3 C.L.R. 857·
Πανταζής ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 389/86, ημερ. 21.9.90)·
Maouri v. Republic (1987)3 C.L.R. 1812·
Γαβριήλ ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 646/88, ημερ. 22.1.90)·
Αποστόλου ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή αρ. 450/89, ημερ. 295.90).
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της φορολογίας φόρου εισοδήματος που επιβλήθηκε στην αιτήτρια για το φορολογικό έτος 1983.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον αιτητή.
Α. Ευαγγέλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Πρόεδρος κ. Α. Λοΐζου ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π: Η προσφυγή αυτή της αιτήτριας στρέφεται εναντίον της φορολογίας φόρου εισοδήματος που της επιβλήθηκε για το φορολογικό έτος 1983.
Ο Έφορος μετά από εξέταση της όλης υπόθεσης πήρε απόφαση για την ένσταση που καταχώρησε η αιτήτρια στη φορολογία που της επιβλήθηκε και απέστειλε στην αιτήτρια Ειδοποίηση Επιβολής Φορολογίας ημερομηνίας 22 Μαΐου 1990 μαζί με συνοδευτική επιστολή ημερομηνίας 8 Μαΐου 1990 (με σφραγίδα 22 Μαΐου 1990), στην οποία δίδεται η αιτιολογία της απόφασης (Παράρτημα "Γ").
Η αιτήτρια της οποίας το εισόδημα προέρχετο από ενοίκια σταθμού βενζίνης και κέντρου στην Σκαρίνου υπέβαλε δήλωση εισοδήματος για το έτος 1983 κατά την 20 Μαρτίου 1984, και δήλωσε ως εισόδημα από ενοίκια το ποσό των ΛΚ 1,750. Σημειωτέον ότι στις 20 Φεβρουαρίου 1983 στη δήλωση της για την προσωρινή φορολογία του 1983 είχε δηλώσει για εισόδημα του 1983 το ποσό ΛΚ 1,920.
Η αιτήτρια για την πιο πάνω φορολογία υπέβαλε ένσταση μέσω του γαμπρού της Γ. Πηλαβάκη στις 18 Ιανουαρίου 1990, για το λόγο ότι το εισόδημα που φορολογήθηκε δεν ήταν σύμφωνο με αυτό που είχε για το έτος 1983 (Παράρτημα "Β"), προέβαλε δε τον ισχυρισμό ότι το σχετικό εισόδημα της ήταν £1440.
Ο Διευθυντής θεώρησε ότι η αιτήτρια ήταν σε θέση να προσδιορίσει ορθότερα το εισόδημά της του έτους 1983 όταν υπέβαλλε τη δήλωση του έτους 1983 την 20 Μαρτίου 1984 και όχι όταν υπέβαλλε την ένσταση μετά από έξι χρόνια.
Το ερώτημα που εγείρεται στην προκειμένη περίπτωση είναι κατά πόσο η απόφαση του Εφόρου να φορολογήσει την αιτήτρια στο εισόδημα που αυτή υπέβαλε με φορολογική δήλωση το 1984 για το φορολογικό έτος 1983, είναι νόμιμη και ορθή.
Το ζήτημα αυτό είναι πραγματικό και όπως επανειλημμένα αποφασίστηκε σε σωρεία αποφάσεων, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει να ανατρέψει την απόφαση του Εφόρου αν η απόφαση του ήταν εύλογα επιτρεπτή. Όπως επίσης αποφασίστηκε, ο αιτητής οφείλει να προσκομίσει στον Έφορο τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για υποστήριξη των αιτημάτων του (Βλέπε Nicou v. Republic (1983)3 C.L.R. 1113, Panayiotou v. The Republic (1984) 3 C.L.R. 857, Παναγιώτη Πανταζή ν. Δημοκρατίας προσφυγή αρ. 389/86, ημερομηνίας 21 Σεπτεμβρίου 1990, που δεν έχει δημοσιευτεί ακόμη). Σύμφωνα δε με την πάγια θέση της νομολογίας, η παράλειψη του φορολογουμένου να δώσει στοιχεία ή όλα τα στοιχεία, παρέχει την ευχέρεια στον Έφορο να προχωρήσει στον προσδιορισμό του φόρου. Σε μια τέτοια περίπτωση ο φορολογούμενος δεν μπορεί να διεκδικεί κανένα έρεισμα ότι έτυχε αυθαίρετης μεταχείρισης. (Βλέπε Maouri v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1812,1814, στην οποία αναφέρεται και η προγενέστερη νομολογία, Νικόδημος Γαβριήλ ν. Δημοκρατίας προσφυγή αρ. 646/88, ημερομηνίας 22 Ιανουαρίου 1990, που δεν έχει δημοσιευτεί ακόμη και Κυριάκου Αποστόλου ν. Δημοκρατίας προσφυγή αρ. 450/89, ημερομηνίας 29 Μαΐου 1990, που δεν έχει δημοσιευτεί ακόμη).
Στην προκειμένη περίπτωση έχοντας υπόψη ότι η αιτήτρια, στις 20 Μαρτίου 1984, στη δήλωση εισοδήματος για το έτος 1983, δήλωσε σαν εισόδημα από ενοίκια το ποσό των ΛΚ 1,750 και μετά από έξι περίπου χρόνια, στις 18 Ιανουαρίου 1990, στην ένστασή της προέβαλε τον ισχυρισμό ότι το εισόδημά της από τα ενοίκια ήταν ΛΚ 1,440 και όχι ΛΚ 1,750 και, επιπλέον ότι στη δήλωση της για την προσωρινή φορολογία του 1983 στις 20 Φεβρουαρίου 1983, δήλωσε για εισόδημα του 1983 ΛΚ 1,920, χωρίς να υποστηρίζει με αποδειχτικά στοιχεία τους ισχυρισμούς της, η απόφαση του Εφόρου ήταν εύλογα επιτρεπτή να θεωρήσει ότι η αιτήτρια ήταν σε θέση να προσδιορίσει ορθότερα το εισόδημά της του έτους 1983 όταν υπέβαλλε τη δήλωση της για το έτος αυτό στις 20 Μαρτίου 1984, και όχι όταν υπέβαλλε την ένσταση της μετά από έξι χρόνια.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται και επικυρώνεται η επίδικη απόφαση. Δεν γίνεται όμως οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.