|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 155
16 Ιανουαρίου, 1991
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΞΑΝΘΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 248/90,249/90,250/90, 251/90,252/90).
Λέξεις και Φράσεις — Ο όρος "Μόνιμος Κατοικία" στο κείμενο τον Σχεδίου Βοήθειας Εκτοπισθέντων και Παθόντων σημαίνει την συνήθη διαμονή σε αντιδιαστολή με την προσωρινή ή έκτακτη διαμονή-
Προσφυγή βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Πλάνη περί τον Νόμο — Εσφαλμένη ερμηνεία Νόμου και εσφαλμένη εφαρμογή Νόμου στα γεγονότα συνιστά πλάνη περί τον Νόμο.
Οι αιτητές, που είναι μεταξύ τους αδέλφια, ζήτησαν με τις προσφυγές αυτές την ακύρωση απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκαν αιτήσεις τους για έκδοση/αντικατάσταση προσφυγικής ταυτότητας. Οι προσφυγές συνεκδικάστηκαν γιατί ήταν συναφείς και παρουσίαζαν κοινά σημεία γεγονότων και νόμου.
Μετά την υποβολή αιτήσεως από τους αιτητές προς τους καθ' ων η αίτηση για έκδοση/αντικατάσταση της προσφυγικής ταυτότητάς τους, οι καθ' ων η αίτηση έκαναν τη σχετική έρευνα και με βάση το σύνολο των γεγονότων που διαπιστώθηκαν κατέληξαν στην προσβαλλόμενη απόφασή τους στο συμπέρασμα ότι η διαμονή των αιτητών μαζί με τον πατέρα τους στον Ξερό, στοιχείο που θεμελίωνε και τις αιτήσεις τους, ήταν περιστασιακή και δεν δικαιολογούσε την έκδοση ή αντικατάσταση των ταυτοτήτων. Οι προσβληθέντες από τους αιτητές λόγοι ακυρότητας της απόφασης αυτής ήταν η πλάνη περί το νόμο και τα πράγματα, η έλλειψη δέουσας έρευνας και νόμιμης αιτιολογίας, η υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας και η παραβίαση της αρχής της ισότητας που διασφαλίζεται από το Άρθρο 28 του Συντάγματος. Οι καθ' ων η αίτηση δέχτηκαν ότι οι αιτητές από το 1970/71 κατοικούσαν στον Ξερό, εισηγήθηκαν όμως ότι η κατοικία αυτή δεν θεωρείται μόνιμη αν υιοθετηθεί το σκεπτικό της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούσε τη "μόνιμη εγκατάσταση" Κυπρίων που πήγαν στο εξωτερικό για σπουδές. Οι καθ' ων η αίτηση εξομοίωσαν το νόημα του όρου "μόνιμος κατοικία", που απαντά και στο Σχέδιο Βοήθειας Εκτοπισθέντων και Παθόντων, με το νόημα του όρου "μόνιμος εγκατάσταση Κυπρίων στο εξωτερικό".
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας τις επίδικες αποφάσεις, αποφάσισε ότι:
1. Οι λόγοι περί ελλείψεως της δέουσας έρευνας και παράβασης της αρχής της ισότητας είναι αθεμελίωτοι, αστήρικτοι και δεν ευσταθούν. Οι φάκελοι φανερώνουν ότι η δέουσα έρευνα έγινε, κάτω από τις περιστάσεις των υποθέσεων.
2. Με βάση τη νομολογία, "μόνιμος κατοικία", στο κείμενο του Σχεδίου Βοήθειας Εκτοπισθέντων και Παθόντων, σημαίνει την συνήθη διαμονή ενός ατόμου σε αντιδιαστολή με την προσωρινή ή έκτακτη διαμονή. Οι αιτητές, χωρίς αμφιβολία, είχαν την κατοικία τους στον Ξερό, όπου διέμενε και ο αρχηγός της οικογένειας, ο πατέρας τους. Η περίπτωση αυτή δεν έχει καμία ομοιότητα με τις υποθέσεις των φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό μακριά από τους γονείς τους, οι οποίοι έχουν εκεί προσωρινή διαμονή, ενώ η μόνιμος κατοικία τους είναι το οικογενειακό τους σπίτι στην Κύπρο. Στην παρούσα υπόθεση, αντίθετα, τόσο η φυσική παρουσία όσο και η πρόθεση των αιτητών δεικνύουν προς μία και μόνη κατεύθυνση.
3. Η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει από πλάνη περί το νόμο. Ο χαρακτηρισμός της διαμονής των αιτητών στον Ξερό ως "περιστασιακής" είναι αντίθετος με το νόμο. Η εσφαλμένη ερμηνεία Νόμου και η εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου στα γεγονότα συνιστά πλάνη νόμου.
4. Η αιτιολογία είναι αντίθετη με το νόμο και τα στοιχεία του φακέλου.
5. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή στη Διοίκηση.
Οι επίδικες αποφάσεις ακυρώνονται, χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Razis and Another v. Republic (1979) 3 CLR. 127·
Republic v. Georghiades (1972) 3 CLR. 594·
Constantinides v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 2375·
Matsas v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 1448·
Nicolas v. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 639/88 ημερ. 11.2.89).
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθησαν οι αιτήσεις των αιτητών για έκδοση ή αντικατάσταση προσφυγικής ταυτότητας.
Χρ. Χριστοφίδης, για τον αιτητή.
Δ. Παπαδοπούλου (Κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Στυλιανίδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ: Οι αιτητές με τις προσφυγές αυτές ζητούν την ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 4 Ιανουαρίου, 1990, με την οποία απερρίφθησαν αιτήσεις τους για έκδοση/αντικατάσταση προσφυγικής ταυτότητας.
Οι προσφυγές συνεκδικάστηκαν γιατί είναι συναφείς και παρουσιάζουν κοινά σημεία γεγονότων και νόμου.
Οι αιτητές είναι αδέλφια. Ο πατέρας τους - Χρίστος Κωνσταντίνου - κατάγεται από το Σινά Όρος. Νυμφεύθηκε στον Άγιο Θεόδωρο Σολέας. Από το 1954 μέχρι την τουρκική εισβολή εργαζόταν στη Μεταλλευτική Εταιρεία C.M.C. και διέμενε στον Ξερό, στο σπίτι αρ. 129 που του παραχώρησε ο εργοδότης του. Σε κάποιο στάδιο η σύζυγος, λόγω ασθενείας, μετακόμισε στον Άγιο Θεόδωρο Σολέας.
Το ζεύγος έχει επτά παιδιά. Η κόρη Παναγιώτα παντρεύτηκε και διαμένει στη Λευκωσία. Από το 1970/71 τα παιδιά κατοικούσαν στον Ξερό, στο σπίτι που έμεναν ο πατέρας τους και η μητέρα τους πριν την μετοίκηση της μητέρας στον Άγιο Θεόδωρο, το οποίο όμως συνέχιζε να είναι η μόνιμη κατοικία του πατέρα.
Κανένα από τα παιδιά δεν έμενε στον Άγιο Θεόδωρο. Ο πατέρας, σύμφωνα με πιστοποιητικό του Προέδρου της Κοινότητας Αγίου Θεοδώρου, επισκεπτόταν το χωριό αυτό κάθε μια ή δυο εβδομάδες.
Στις 3 Σεπτεμβρίου, 1974, μετά την τουρκική εισβολή, εκδόθηκε στον πατέρα Προσφυγική Ταυτότητα, Αρ. 20048. Οι αιτητές στις Προσφυγές Αρ. 248/90,249/90,251/90 και 252/90 γράφονται σ' αυτή ως εξαρτώμενα πρόσωπα. Η ταυτότητα ελέγχθηκε στις 7 Ιουνίου, 1976.
Η αιτήτρια στην Προσφυγή Αρ. 250/90 πήρε Προσφυγική Ταυτότητα με Αρ. 85645.
Το Σεπτέμβριο/Οκτώβριο του 1988, οι αιτητές υπέβαλαν αιτήσεις για έκδοση/αντικατάσταση της προσφυγικής ταυτότητάς τους, ανάλογα. Έγινε νέα έρευνα από τη δημόσιο υπάλληλο Ανδρούλλα Δρουσιώτη, η οποία υπέβαλε εκθέσεις στις 30 Μαρτίου, 1989 και 22 Απριλίου, 1989.
Με βάση τα πιστοποιητικά που υπάρχουν στους φακέλους και τις πιο πάνω εκθέσεις, βγαίνουν τα πιο κάτω γεγονότα:-
Αιτητής στην Προσφυγή Αρ. 249/90
Κατοικούσε με τον πατέρα του στον Ξερό και φοιτούσε στην Τεχνική Σχολή Ξερού. Από τα στοιχεία των Κοινωνικών Ασφαλίσεων φαίνεται ότι από 8 Ιουλίου, 1974, μέχρι 12 Αυγούστου, 1974, εργαζόταν στην Μεταλλευτική Εταιρεία C.M.C. στον Ξερό.
Αιτητής στην Προσφυγή Αρ. 251/90
Κατοικούσε με τον πατέρα του στον Ξερό από το 1971 μέχρι και την τουρκική εισβολή. Φοιτούσε στο Τρίτο Γυμνάσιο Μόρφου.
Αιτήτρια στην Προσφυγή Αρ. 252/90
Από το 1970 μέχρι την τουρκική εισβολή έμενε με τον πατέρα της στον Ξερό και φοιτούσε στο Γυμνάσιο Μόρφου. Στις 5 Ιουλίου, 1974, της απονεμήθηκε τιμητικό δίπλωμα για άριστη επίδοση της τετάρτης τάξης στο Γυμνάσιο Μόρφου.
Οι τρεις πιο πάνω μαθητές, μετά την κατάληψη του Μόρφου και του Ξερού, μεταγράφτηκαν για τη σχολική χρονιά 1974-75 στην Τεχνική Σχολή Λευκωσίας και το Ελληνικό Γυμνάσιο Σολέας (Ευρύχου), αντίστοιχα.
Αιτήτρια στην Προσφυγή Αρ. 250/90
Το 1971 εγκαταστάθηκε στον Ξερό όπου έμεναν ο πατέρας και τα αδέλφια της που φοιτούσαν σε σχολεία στον Ξερό και στου Μόρφου. Το Μάιο του 1972 προσλήφθηκε στη Δημόσια Υπηρεσία στη Λευκωσία. Από το Μάιο του 1972 μέχρι τον Απρίλιο του 1973 έμενε στο σπίτι της αδελφής της Παναγιώτας στη Λευκωσία και πήγαινε στον Ξερό τα Σαββατοκυρίακα. Τον Απρίλιο του 1973, όταν άλλη αδελφή της που περιποιόταν τον πατέρα και τα παιδιά - μαθητές αρραβωνιάστηκε και έφυγε από τον Ξερό για τη Ζώδια, η αιτήτρια μετακόμισε στον Ξερό από τον οποίο ερχόταν καθημερινά στη Λευκωσία με τα λεωφορεία της Κ.Ε.Μ. Δύο δημόσιοι υπάλληλοι - ο Λοΐζος Στεφάνου, εκτοπισμένος από τον Ποταμό του Κάμπου, και η Τούλα Γλυκέρα Μιχαηλίδου, εκτοπισμένη από τον Ξερό -ανέφεραν στην κ. Δρουσιώτη ότι, από το 1973 μέχρι την τουρκική εισβολή, η αιτήτρια - Ανδρούλλα Χριστοδούλου συνταξίδευε μαζί τους με τα λεωφορεία της Κ.Ε.Μ. στη διαδρομή Ξερός - Λευκωσία - Ξερός. Μετά την τουρκική εισβολή της εκδόθηκε η Προσφυγική Ταυτότητα Αρ. 85645, η οποία επανεκδόθηκε αργότερα στο όνομα του συζύγου της - Ανδρέα Χριστοδούλου, εκτοπισμένου από τον Ποταμό του Κάμπου. Στις 3 Ιουλίου, 1974, στην αίτηση της για απόκτηση άδειας οδηγού, ανέφερε διεύθυνση της τον Άγιο Θεόδωρο.
Αιτήτρια στην Προσφυγή Αρ. 248/90
Από το 1970 μέχρι το τέλος του σχολικού χρόνου 1973 φοιτούσε στη Δημόσια Εμπορική Επαγγελματική Σχολή Μόρφου και κατοικούσε στον Ξερό, στο σπίτι που έμεναν ο πατέρας και τα αδέλφια της. Μετά την αποφοίτηση της εργοδοτήθηκε στον εμπορικό οίκο Γεράσια στη Λευκωσία. Έμεινε για σύντομη περίοδο στο σπίτι της αδελφής της Παναγιώτας στην οδό Αδρία 3, Λευκωσία, η οποία εργαζόταν στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο. Η ίδια ισχυρίζεται ότι πηγαινοερχόταν στον Ξερό μέχρι την τουρκική εισβολή. Ο Ανδρέας Στεφάνου, Ανώτερος Υπαστυνόμος, γείτονας της Παναγιώτας, δήλωσε στην κ. Δρουσιώτη ότι στο σπίτι της Παναγιώτας για κάποια περίοδο - που δεν μπορούσε να καθορίσει - έμενε η αδελφή της Ξάνθη. Ο Γιώργος Πα-ντοπώλης και οι άλλοι υπάλληλοι της εταιρείας Γεράσια ανέφεραν ότι η Ξάνθη, μετά την ανάληψη υπηρεσίας στην εταιρεία, πηγαινοερχόταν καθημερινά στον Ξερό όπου κατοικούσε.
Ο Κοινοτάρχης Αγίου Θεοδώρου δήλωσε ότι η μόνη που έμενε στον Άγιο Θεόδωρο από την οικογένεια του Χρίστου Κωνσταντίνου ήταν η σύζυγός του, την οποία επισκεπτόταν κάθε εβδομάδα ή κάθε δεκαπενθήμερο ο σύζυγος της. Τα παιδιά έμεναν με τον πατέρα τους.
Η κ. Ελένη Φυλακτού, σύζυγος του Χρύσανθου Φυλακτού, υπάλληλου της εταιρείας C.M.C., ανέφερε στην κ. Δρουσιώτη ότι ο Χρίστος Κωνσταντίνου έμενε με την οικογένειά του - εκτός από τη σύζυγό του - στο σπίτι που του παραχώρησε η εταιρεία στον Ξερό.
Ο Κοινοτάρχης Ξερού - Ευριπίδης Δράκος - στις 22 Μαρτίου, 1976, εξέδωσε γραπτή βεβαίωση ότι ο εξ Αγίου Θεοδώρου Σολέας Χρίστος Κωνσταντίνου εργαζόταν στην Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρεία και διέμενε στον εργατικό καταυλισμό Ξερού, αριθμός κατοικίας 129, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, τα οποία ανέφερε ονομαστικά. Το 1989 είπε ότι, απ' ότι θυμάται, ο Χρίστος Κωνσταντίνου έμενε στον Ξερό, αλλά η οικογένειά του δεν έμενε μαζί του, εκτός από μερικές φορές που τον επισκέπτονταν.
Αυτά τα στοιχεία υποβλήθηκαν στην Επιτροπή Εξετάσεως Προσφυγικής Ιδιότητας.
Η Επιτροπή στις 4 Ιανουαρίου, 1990, πήρε την πιο κάτω απόφαση:-
"Αρ. Φακ. 1819 Χρίστος Κωνσταντίνου - Α.Τ. 572187
Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για αντικατάσταση της προσφυγικής του ταυτότητας με τόπο εκτοπισμού τον Ξερό όπου και εργαζόταν στη Μεταλλευτική Εταιρεία CMC. Η σύζυγος του διέμενε στο χωριό της στον Άγιο Θεόδωρο. Μαζί με τον αιτητή υπέβαλαν αίτηση για απόκτηση/αντικατάσταση προσφυγικής ταυτότητας και τα παιδιά του Ανδρέας (αρ. Φακ. 1829), Μιχαλάκης (αρ. Φακ. 1818), Έλλη (αρ. Φακ. 1830), Ξάνθη (αρ. Φακ. 1827) και Ανδρούλα (αρ. Φακ. 1841) που ισχυρίζονται ότι έμεναν με τον πατέρα τους. Η επιτροπή θεώρησε την παραμονή των παιδιών του αιτητή μαζί του περιστασιακή και απέρριψε τις αιτήσεις τους, αναγνωρίζοντας μόνο στον πατέρα τους την προσφυγική ιδιότητα."
Ο Λειτουργός Εγγραφής με επιστολές του ειδοποίησε-τους αιτητές ότι οι αιτήσεις τους για έκδοση/ αντικατάσταση της προσφυγικής ταυτότητας μελετήθηκαν προσεκτικά από την Επιτροπή Εξετάσεως Προσφυγικής Ιδιότητας, αλλά δεν εγκρίθηκαν γιατί ο συνήθης τόπος διαμονής τους πριν την τουρκική εισβολή δεν ήταν οποιαδήποτε τουρκοκρατούμενη περιοχή.
Οι αιτητές προσβάλλουν τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης. Οι λόγοι ακυρότητας είναι:-
1. Πλάνη περί το νόμο και τα πράγματα.
2. Έλλειψη νόμιμης αιτιολογίας.
4. Υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας.
5. Παράβαση της αρχής της ισότητας που διασφαλίζεται από το Άρθρο 28 του Συντάγματος.
Οι λόγοι 2 και 5 - έλλειψη δέουσας έρευνας και παράβαση της αρχής της ισότητας - είναι αθεμελίωτοι, αστήρικτοι και δεν ευσταθούν. Οι φάκελοι που είναι ενώπιον του Δικαστηρίου φανερώνουν ότι έγινε η δέουσα έρευνα κάτω από τις περιστάσεις των υποθέσεων.
Με την απόφαση που προσβάλλεται έγινε αποδεκτό γεγονός από τη Διοίκηση ότι οι αιτητές διέμεναν στον Ξερό. Η φύση της διαμονής όμως δεν κρίθηκε μόνιμη.
Το Σχέδιο Βοήθειας Εκτοπισθέντων και Παθόντων, που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο με Απόφαση 13303, ημερομηνίας 19 Σεπτεμβρίου, 1974, με βάση το οποίο λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, προβλέπει ότι:-
"(α) Εκτοπισθείς
Διά τους σκοπούς του παρόντος Σχεδίου Βοηθείας εκτοπισθείς θεωρείται το άτομον του οποίου:
(ι) Η μόνιμος κατοικία ευρίσκεται εις κατειλημμένην υπό των Τούρκων περιοχήν, ή κατέστη απροσπέλαστος, ή
(ιι) ................"
Η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση στην αγόρευση της δέχτηκε ότι οι αιτητές από το 1970/1971 κατοικούσαν στον Ξερό. Εισηγήθηκε όμως ότι η κατοικία αυτή δεν θεωρείται μόνιμη. Νομικό έρεισμα της εισήγησής της είναι, προφανώς, οι Αποφάσεις του Δικαστηρίου τούτου για τη "μόνιμη εγκατάσταση" Κυπρίων που πήγαν στο εξωτερικό για σπουδές. Στις υποθέσεις εκείνες η οικογένειά τους παρέμεινε στην Κύπρο. Μετά την επάνοδό τους ζήτησαν την εισαγωγή αδασμολόγητου αυτοκινήτου για το λόγο ότι είχαν "μόνιμη εγκατάσταση" στο εξωτερικό. Το Δικαστήριο αποφάσισε, σε σειρά υποθέσεων, ότι ικανοποιούσαν το στοιχείο της φυσικής παρουσίας, αλλά δεν ικανοποιούσαν το απαραίτητο στοιχείο της πρόθεσης μονίμου κατοικίας - εγκατάστασης.
Η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση εξομοίωσε το νόημα του όρου "μόνιμος κατοικία" με το νόημα του όρου "μόνιμος εγκατάσταση Κυπρίων στο εξωτερικό".
"Μόνιμος κατοικία", στο κείμενο του Σχεδίου Βοήθειας Εκτοπισθέντων και Παθόντων, σημαίνει τη συνήθη διαμονή ενός ατόμου σε αντιδιαστολή με προσωρινή ή έκτακτη διαμονή - (Razis and Another v. Republic (1979) 3 C.L.R. 127).
"Κατοικία" είναι σπίτι, τόπος όπου κατοικεί κανείς -("Το Μεγάλο Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας", Α. Γεωργοπαπαδάκου). Είναι τόπος διαμονής, το οικοδόμημα όπου διαμένει κάποιος - ("Αντιλεξικόν ή Ονομαστικόν της Νεοελληνικής Γλώσσης", Θεολ. Βοσταντζόγλου). "Μόνιμος" έχει την αντίθετη έννοια του προσωρινού - ("Το Μεγάλο Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας", Α. Γεωργοπαπαδάκου).
Αναντίλεκτα οι αιτητές είχαν κατοικία τους το σπίτι αρ. 129 στον Ξερό, στο οποίο διέμενε και ο αρχηγός της οικογένειας - ο πατέρας τους. Η περίπτωση αυτή δεν έχει καμιά ομοιότητα με τις υποθέσεις των φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό μακριά από τους γονείς τους, οι οποίοι έχουν εκεί προσωρινή διαμονή, ενώ η μόνιμος κατοικία τους είναι το οικογενειακό τους σπίτι στην Κύπρο. Στην παρούσα υπόθεση, τόσο η φυσική παρουσία, όσο και η πρόθεση των αιτητών, δεικνύουν προς μια και μόνη κατεύθυνση. Οικογενειακό σπίτι για τον πατέρα και τα παιδιά - αιτητές - ήταν ο Ξερός. Είχαν σταθερό δεσμό με καθορισμένο τόπο - κατοικία - τον Ξερό. Δεν βρίσκονταν εκεί προσωρινά χωρίς την πρόθεση μόνιμης κατοικίας στο νόημα του ορισμού της λέξης "εκτοπισθείς".
Η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει από πλάνη περί το νόμο. Ο χαρακτηρισμός της διαμονής τους στον Ξερό ως "περιστασιακής" είναι αντίθετος με το νόμο. Η εσφαλμένη ερμηνεία νόμου και η εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου στα γεγονότα συνιστά πλάνη νόμου.
Όπως ειπώθηκε πιο πάνω, στην προσβαλλόμενη απόφαση οι αιτητές κρίθηκαν ότι κατοικούσαν στον Ξερό. Δεν ήταν δυνατό να καταλήξει κανένας σε διαφορετικό πόρισμα γεγονότων.
Αντίθετη εκτίμηση των πραγματικών στοιχείων δεν θα ήταν εύλογα επιτρεπτή στη Διοίκηση, γιατί θα συνιστούσε πλάνη περί τα πράγματα, υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας και θα ήταν αντίθετη με τα στοιχεία του φακέλου. Θα ήταν υπέρβαση των ορίων της διακριτικής ευχέρειας της Διοίκησης - (βλ. Republic (Public Service Commission) v. Lefkos Georghiades (1972) 3 C.L.R. 594, 692, 695' Christoforos Constantinides v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 2375· Petros Matsas v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 1448' (Υπόθεση Αρ. 639/88 ημερ. 11 Φεβρουαρίου, 1989)).
Η αιτιολογία είναι αντίθετη με το νόμο και τα στοιχεία του φακέλου και, ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ακυρωτέα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή στη Διοίκηση.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, οι προσφυγές επιτυγχάνουν και οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται.
Με κάποιο δισταγμό, το Δικαστήριο δεν εκδίδει διαταγή για έξοδα.
Επίδικες αποφάσεις ακυρώνονται χωρίς διαταγή για έξοδα.