|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 535
2 Δεκεμβρίου, 2010
[KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
SANKA MANJULA KANKANI GAMAGE,
Εφεσείουσα - Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ (ΑΡ. 2),
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 149/2007)
Αλλοδαποί ― Άδεια παραμονής ― Απόρριψή της λόγω συμπλήρωσης τεσσάρων ετών παραμονής του αλλοδαπού αιτητή στη Δημοκρατία ― Η αιτιολογία της απόρριψης κρίθηκε έγκυρη.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου επελήφθη των λόγων ακύρωσης της προσφυγής, που αναπτύχθηκαν πρωτοδίκως, μετά την επιτυχία έφεσης κατά της απόρριψης της προσφυγής για λόγους παραδεκτού.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Ζήτημα δεδικασμένου εξαιτίας πρωτόδικης απόφασης που εκδόθηκε σε σχέση με αίτημα άλλο, κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες και που αφορούσαν στον τρόπο ερμηνείας του νόμου, δεν μπορεί να τίθεται. Επίσης δεν μπορεί να τίθεται στην παρούσα υπόθεση ζήτημα έλλειψης ακρόασης εφόσον υποβλήθηκε αίτηση για άδεια παραμονής στην οποία βεβαίως αναφέρθηκαν ή μπορούσαν να αναφερθούν όσα ήταν δυνατό να συσχετιστούν προς το θέμα.
2. H αιτιολογία στην προσβαλλόμενη απόφαση ήταν συγκεκριμένη. Η αίτηση απορρίφθηκε επειδή, σύμφωνα με την απόφαση της αρμόδιας Υπουργικής Επιτροπής, δεν θα παραχωρούνταν άδειες παραμονής/εργασίας σε υπηκόους τρίτων χωρών μετά τη συμπλήρωση της ανωτάτης χρονικής περιόδου παραμονής και εργασίας στην Κύπρο, των 4 ετών. Και η αιτήτρια, όπως ρητά αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, είχε συμπληρώσει περίοδο πέραν των 4 ετών.
3. Δεν έχει τεκμηριωθεί λόγος για τον οποίο θα ήταν δυνατό να λεχθεί ότι η διοίκηση δεν έχει ενεργήσει καλοπίστως ή εν πάση περιπτώσει ότι έχει ενεργήσει στη βάση κριτηρίου παρανόμως τεθέντος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Nebojsa Micovic ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Yπόθ. Αρ. 1012/2005, ημερ. 18.11.2005,
Moyo a.o. v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Φωτίου, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 489/06), ημερ. 21.8.07.
Ελ. Β. Λοϊζίδου, για Γ. Ζ. Γεωργίου, για την Εφεσείουσα.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, για Γενικό Εισαγγελέα, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης πως η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν πληροφοριακού χαρακτήρα, πέτυχε (βλ. (2010) 3 Α.Α.Δ. 386). Επιχειρηματολόγησε, ως προς την ουσία, η ευπαίδευτη συνήγορος για την αιτήτρια και, αφού διακόψαμε, καταλήξαμε πως δεν χρειάζεται να ακούσουμε περαιτέρω την ευπαίδευτη συνήγορο για τους καθ΄ων η αίτηση, η γραπτή αγόρευση των οποίων βρίσκεται ενώπιον μας.
Το αίτημα για παράταση της άδειας παραμονής και εργασίας της αιτήτριας απορρίφθηκε και, κατά τους λόγους ακύρωσης, όπως αυτοί ταξινομούνται στην αγόρευση της, η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας σε συνάρτηση με πλάνη και κατάχρηση εξουσίας και παραβιάζει ρητές νομοθετικές διατάξεις, την αρχή του δεδικασμένου και το δικαίωμα ακρόασης.
Οι νομοθετικές διατάξεις και τα περί δεδικασμένου είχαν συνδεθεί προς την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2003/109/ΕΚ και συναφώς προς την πρωτόδικη απόφαση στη Nebojsa Micovic ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Yπόθεση Αρ. 1012/2005, ημερ. 18.11.2005, σε σχέση με το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος. Το οποίο δεν είχε ζητηθεί στην παρούσα περίπτωση ούτε και η προσβαλλόμενη απόφαση συναρτήθηκε προς οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αφορά σε στοιχεία της παραμονής της εφεσείουσας στην Κύπρο. Αναγνώρισε ενώπιον μας η ευπαίδευτη συνήγορος για την εφεσείουσα πως, στην πραγματικότητα, αυτές οι εισηγήσεις, ενόψει της αιτιολογίας που δόθηκε στην παρούσα υπόθεση, είναι άσχετες και δεν θα μας απασχολήσει πλέον αυτό το θέμα. Διαπιστώνουμε βεβαίως πως ζήτημα δεδικασμένου εξαιτίας της αναφερθείσας πρωτόδικης απόφασης που εκδόθηκε σε σχέση με αίτημα άλλο, κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες και που αφορούσαν στον τρόπο ερμηνείας του νόμου, δεν μπορεί να τίθεται. Επίσης δεν μπορεί να τίθεται στην παρούσα υπόθεση ζήτημα έλλειψης ακρόασης εφόσον υποβλήθηκε αίτηση για άδεια παραμονής στην οποία βεβαίως αναφέρθηκαν ή μπορούσαν να αναφερθούν όσα ήταν δυνατό να συσχετιστούν προς το θέμα. Εν πάση περιπτώσει και οι συναφείς αναφορές σε πλάνη ή ελλιπή έρευνα αναφορικά με προσωπικές καταστάσεις της εφεσείουσας κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Κύπρο από το 1999 μέχρι το 2005 που εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, δεν θα ήταν δυνατό να συσχετισθούν προς ό,τι μπορεί να προσδιοριστεί ως το επίδικο ζήτημα.
Αυτά μας φέρνουν στον πρώτο λόγο ακυρότητας, εκείνο της έλλειψης αιτιολογίας. Όμως, η αιτιολογία στην προσβαλλόμενη απόφαση ήταν συγκεκριμένη. Και ο σχετικός ισχυρισμός είναι αβάσιμος. Η αίτηση απορρίφθηκε επειδή, σύμφωνα με την απόφαση της αρμόδιας Υπουργικής Επιτροπής, δεν θα παραχωρούνταν άδειες παραμονής/εργασίας σε υπηκόους τρίτων χωρών μετά τη συμπλήρωση της ανωτάτης χρονικής περιόδου παραμονής και εργασίας στην Κύπρο, των 4 ετών. Και η αιτήτρια, όπως ρητά αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, είχε συμπληρώσει περίοδο πέραν των 4 ετών.
Επιχειρήματα σε σχέση με αυτή την απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής και τη στήριξη της προσβαλλόμενης απόφασης σ΄αυτή, δεν έχουν αναπτυχθεί. Επομένως, δεν έχει τεκμηριωθεί λόγος για τον οποίο θα ήταν δυνατό να λεχθεί ότι η διοίκηση δεν έχει ενεργήσει καλοπίστως ή εν πάση περιπτώσει ότι έχει ενεργήσει στη βάση κριτηρίου παρανόμως τεθέντος. Σημειώνουμε πως το γεγονός ότι η αιτήτρια παρέμεινε στην Κύπρο για περίοδο πέραν των 4 ετών δεν έχει αμφισβητηθεί και δεν μπορεί να τίθεται θέμα πλάνης ή ελλιπούς έρευνας σε σχέση με αυτά που είναι το μόνο πραγματικό γεγονός που αναδεικνύεται ως σχετικό στο πλαίσιο της αιτιολογίας που δόθηκε. Αναφερόμαστε στο καλόπιστο της ενέργειας της διοίκησης, ασφαλώς ενόψει της σταθερής νομολογίας μας, από την εποχή της υπόθεσης Moyo & Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203, πως αναγνωρίζεται ευρύτατη ευχέρεια στο Kράτος να καθορίζει τη μεταναστευτική του πολιτική, ελεγχόμενο όμως με αναφορά στο καλόπιστο των ενεργειών του. Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.