|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 3 ΑΑΔ 125
14 Μαρτίου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΑΡΧΗΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 1/2005)
Στρατός της Δημοκρατίας ― Πειθαρχική ποινή οχταήμερης φυλάκισης ― Ισχυρισμός πως ο αιτητής βρέθηκε ένοχος και τιμωρήθηκε για όσα δήλωσε στην απολογία του και όχι για πειθαρχικό παράπτωμα, απορρίφθηκε ως αβάσιμος.
Στρατός της Δημοκρατίας ― Ιεραρχικά παράπονα για πειθαρχική ποινή ― Απορρίφθηκαν όλα ως αβάσιμα ― Χωρίς αιτιολογία στο σώμα της απόφασης ― Η αιτιολογία όμως φανερή από τα έγγραφα στους φακέλους.
Ο εφεσείων επεδίωξε, τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση, την ακύρωση της απόφασης με την οποία του επιβλήθηκε πειθαρχική ποινή οχταήμερης φυλάκισης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Κατά το πρώτο παράπονο του εφεσείοντα, βρέθηκε ένοχος και τιμωρήθηκε, όχι για το πειθαρχικό παράπτωμα στο οποίο αφορούσε η εναντίον του καταγγελία, αλλά για όσα εκείνος δήλωσε στην απολογία του. Είναι προφανώς αβάσιμος ο ισχυρισμός και ορθώς απορρίφθηκε πρωτοδίκως. Ο Διοικητής αναφέρει βέβαια ότι τον τιμωρεί για την πράξη που περιγράφεται στην απολογία του, αλλά, σαφώς η απολογία του αιτητή περιέγραφε ακριβώς την κατηγορία που του είχε προσαφθεί. Όσα δε ο εφεσείων πρόσθεσε στην απολογία του αναφορικά με τα κακοήθη και αναληθή κίνητρα του προϊσταμένου του, όπως και από το γράμμα της απόφασης του Διοικητή προκύπτει, δεν συνιστούσαν το παράπτωμα για το οποίο τιμωρείτο, αλλά παρεμφερή γεγονότα που λήφθηκαν υπόψη σε σχέση με την ποινή.
2. Οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης, όπως περιορίστηκαν κατά τη συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας, αφορούν στην αιτιολογία των αποφάσεων με τις οποίες απορρίφθηκαν διαδοχικά τα ιεραρχικά παράπονα που υπέβαλε. Είναι γεγονός πως δεν περιλαμβάνεται στο σώμα των αποφάσεων που εκδόθηκαν ρητή αιτιολογία άλλη από την κρίση ότι εκείνα τα παράπονα είναι αβάσιμα. Γίνεται όμως αναφορά στα σχετικά έγγραφα, ιδιαιτέρως στην αλληλογραφία που προηγήθηκε, και ορθώς κρίθηκε από τον πρωτόδικο Δικαστή πως η αιτιολογία προκύπτει από το περιεχόμενο του φακέλου. Δεν εγειρόταν, ούτε και έχει εγερθεί εδώ, ζήτημα αναφορικά με το κατά πόσο ενέργεια, όπως η καταλογισθείσα στον εφεσείοντα, ενέπιπτε στους κανονισμούς ως πειθαρχικό παράπτωμα. Ό,τι αμφισβητείτο ήταν το κατά πόσο προέβη σ' εκείνη την ενέργεια και είναι προφανές από την απόφαση του Διοικητή ότι επ΄ αυτού υπήρξε κρίση και αποδοχή της καταγγελίας του προϊσταμένου του αιτητή. Προκύπτει ως η αιτιολογία των αποφάσεων από εκεί και πέρα πως αυτή την κρίση δεν ήταν διατεθημένοι να την ανατρέψουν και, βεβαίως, ούτε και εδώ τίθεται ζήτημα υποκατάστασης της κρίσης της Διοίκησης επί των πραγματικών γεγονότων από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 96/2003), ημερ. 24/11/2004.
Σ. Οικονομίδης, για τον Εφεσείοντα.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Ex tempore
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Εφεσιβάλλεται η απόφαση του συναδέλφου μας με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του αιτητή κατά του κύρους της πειθαρχικής ποινής οκταήμερης φυλάκισης που του επιβλήθηκε. Η εξέλιξη από την υποβολή αναφοράς από τον Υποδιοικητή του αιτητή σε σχέση με ορισμένη ενέργεια που απετέλεσε το αντικείμενο της πειθαρχικής διαδικασίας, μέχρι την απόρριψη και της τελευταίας αναφοράς του αιτητή από τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς, καταγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση και τη μεταφέρουμε και εδώ:
«Ο αιτητής είναι μόνιμος Υπαξιωματικός του Ναυτικού και κατέχει το βαθμό του Επικελευστή. Υπηρετούσε μέχρι την 12.9.2002 στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών (ΜΥΚ) και από 13.9.2002 υπηρετεί στη Διοίκηση Παράκτιας Επιτήρησης (ΔΠΕ).
Ο Υποδιοικητής της ΜΥΚ με αναφορά του προς το Διοικητή ημερ. 1.7.2002 ανάφερε ότι στις 29.6.2002 του τηλεφώνησε ο αιτητής και του είπε ότι ο Διοικητής πρόκειται να τον μεταθέσει και να τον αντικαταστήσει με συγκεκριμένο αξιωματικό. Ο Υποδιοικητής ανάφερε επίσης ότι η ενέργεια του αιτητή παραβιάζει βασικούς κανονισμούς της Εθνικής Φρουράς και πλήττει το κύρος των αξιωματικών του Ναυτικού.
Ο Διοικητής της ΜΥΚ με επιστολή του προς τον αιτητή ημερ. 2.7.2002 τον κάλεσε σε διοικητική απολογία, παραθέτοντας και τους λόγους για την απόφασή του αυτή.
Ο αιτητής υπέβαλε στις 5.7.2002 με αναφορά την απολογία του στην οποία ανέφερε ότι οι κατηγορίες είναι αναληθείς και ότι τα κίνητρα του Υποδιοικητή του είναι κακοήθη και αναληθή.
Ο Διοικητής της ΜΥΚ μετά από προσωπική διερεύνηση της υπόθεσης έκρινε ότι ο αιτητής διέπραξε πειθαρχικό παράπτωμα και με επιστολή του ημερ. 16.8.2002 τον τιμώρησε με 8ήμερη φυλάκιση για παραβίαση του πειθαρχικού κώδικα, παράγραφος 1 και 4(β).
Ο αιτητής ακολούθως υπέβαλε διάφορες αναφορές και παράπονα και ζήτησε όπως το παράπονο του προωθηθεί στην αμέσως προϊσταμένη Αρχή, ήτοι τη Διοίκηση Ναυτικού.
Ο Διοικητής της ΜΥΚ διαβίβασε το παράπονο του αιτητή στη Διοίκηση Ναυτικού με επιστολή ημερ. 22.8.2002.
Ο Διοικητής της Διοίκησης Ναυτικού εξέτασε το παράπονο του αιτητή και το απέρριψε ως αβάσιμο. Ειδοποίησε δε τον αιτητή με επιστολή ημερ. 20.9.2002, παραθέτοντας και τους λόγους για την απόφαση του.
Ο αιτητής με νέα αναφορά του ημερ. 3.10.2002 ζήτησε, με βάση τις διατάξεις του Κανονισμού 12(9), όπως το παράπονο του προωθηθεί στην αμέσως προϊσταμένη αρχή της Διοίκησης Ναυτικού που είναι ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς (Ε.Φ.).
Ο Αρχηγός της Ε.Φ. εξέτασε το παράπονο του αιτητή και το έκρινε αβάσιμο».
Με τους λόγους έφεσης επαναφέρονται όσα και πρωτοδίκως συζητήθηκαν και κρίθηκαν αβάσιμα από το συνάδελφό μας. Κατά το πρώτο παράπονο του εφεσείοντα, βρέθηκε ένοχος και τιμωρήθηκε, όχι για το πειθαρχικό παράπτωμα στο οποίο αφορούσε η εναντίον του καταγγελία, αλλά για όσα εκείνος δήλωσε στην απολογία του. Είναι προφανώς αβάσιμος ο ισχυρισμός και ορθώς απορρίφθηκε πρωτοδίκως. Ο Διοικητής αναφέρει βέβαια ότι τον τιμωρεί για την πράξη που περιγράφεται στην απολογία του, αλλά, σαφώς η απολογία του αιτητή περιέγραφε ακριβώς την κατηγορία που του είχε προσαφθεί. Όσα δε ο εφεσείων πρόσθεσε στην απολογία του αναφορικά με τα κακοήθη και αναληθή κίνητρα του προϊσταμένου του, όπως και από το γράμμα της απόφασης του Διοικητή προκύπτει, δεν συνιστούσαν το παράπτωμα για το οποίο τιμωρείτο, αλλά παρεμφερή γεγονότα που λήφθηκαν υπόψη σε σχέση με την ποινή.
Οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης, όπως περιορίστηκαν κατά τη συζήτηση ενώπιόν μας, αφορούν στην αιτιολογία των αποφάσεων με τις οποίες απορρίφθηκαν διαδοχικά τα ιεραρχικά παράπονα που υπέβαλε. Είναι γεγονός πως δεν περιλαμβάνεται στο σώμα των αποφάσεων που εκδόθηκαν ρητή αιτιολογία άλλη από την κρίση ότι εκείνα τα παράπονα είναι αβάσιμα. Γίνεται όμως αναφορά στα σχετικά έγγραφα, ιδιαιτέρως στην αλληλογραφία που προηγήθηκε, και ορθώς κρίθηκε από το συνάδελφο πως η αιτιολογία προκύπτει από το περιεχόμενο του φακέλου. Δεν εγειρόταν, ούτε και έχει εγερθεί εδώ, ζήτημα αναφορικά με το κατά πόσο ενέργεια, όπως η καταλογισθείσα στον εφεσείοντα, ενέπιπτε στους κανονισμούς ως πειθαρχικό παράπτωμα. Ό,τι αμφισβητείτο ήταν το κατά πόσο προέβη σ' εκείνη την ενέργεια και είναι προφανές από την απόφαση του Διοικητή ότι επ' αυτού υπήρξε κρίση και αποδοχή της καταγγελίας του προϊσταμένου του αιτητή. Προκύπτει ως η αιτιολογία των αποφάσεων από εκεί και πέρα πως αυτή την κρίση δεν ήταν διατεθημένοι να την ανατρέψουν και, βεβαίως, ούτε και εδώ τίθεται ζήτημα υποκατάστασης της κρίσης της Διοίκησης επί των πραγματικών γεγονότων από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται, με £700 έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.