|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 3 ΑΑΔ 171
16 Μαΐου, 2005
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσείουσα,
v.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΧΑΤΖΗΚΥΠΡΙΑΝΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3347)
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Διορισμοί ― Πίνακες διοριστέων ― Δικαίωμα υποβολής ένστασης ― Η αίτηση για εγγραφή στους πίνακες διοριστέων απολήγει κάθε φορά σε νέα εκτελεστή απόφαση, ανεξάρτητα αν στην εκάστοτε διαδικασία ο αποκλεισμός του αιτητή γίνεται για τον ίδιο λόγο ― Συμπέρασμα που συνάγεται από το λεκτικό του Άρθρου 28(Β)(11) του Ν.10/69.
Η εφεσείουσα Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, προσέβαλε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε προδικαστική ένσταση ότι η απόρριψη της ένστασης της εφεσίβλητης κατά του αποκλεισμού της από τον πίνακα διοριστέων, ήταν βεβαιωτική προηγούμενης απόρριψης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Αναφορικά με τον πρώτο λόγο έφεσης εξετάστηκε το λεκτικό του Άρθρου 28(Β)(11) του προαναφερθέντος Νόμου και η Ολομέλεια συμφώνησε πλήρως με την ερμηνεία που έδωσε ο πρωτόδικος Δικαστής, δηλαδή ότι οι αιτήσεις για εγγραφή στους πίνακες διοριστέων που σύμφωνα με το νόμο [βλ. Άρθρο 28Β(5)] υποβάλλονται κάθε χρόνο και με δικαίωμα ένστασης σε 15 μέρες, αποτελούν διαδικασία που εμπεριέχει ξεχωριστή, κάθε φορά, διοικητική πράξη. Η ερμηνεία αυτή υποστηρίζεται και από την απόφαση του Νικήτα Δ. (όπως ήταν τότε) Μαρία Ιωάννου-Σεργίου ν. Δημοκρατίας, η οποία βασίζεται και σε άλλη νομολογία του δικού μας Ανωτάτου Δικαστηρίου καθώς επίσης και στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας σελ. 242. Έτσι ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την προδικαστική ένσταση.
2. Αναφορικά τώρα με το δεύτερο λόγο έφεσης ότι δηλαδή εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο βασίστηκε στην προαναφερθείσα υπόθεση Μαρία Ιωάννου-Σεργίου ν. Δημοκρατίας, κρίνεται ότι τα όσα αναφέρθηκαν για τον πρώτο λόγο έφεσης, είναι αρκετά για να οδηγήσουν και στην απόρριψη του δεύτερου λόγου. Περαιτέρω σημειώνεται, ότι όπως είναι διατυπωμένοι οι δύο λόγοι έφεσης φαίνεται να μην προσβάλλεται το εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου που αφορά στην ουσία της προσφυγής, όπου αποφάσισε ότι η προσβαλλόμενη από την εφεσίβλητη απόφαση στερείτο της δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Σεργίου-Ιωάννου v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 579/98, ημερ. 2/3/2001.
Έφεση.
Έφεση από την καθ' ης η αίτηση Επιτροπή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 899/2000), ημερομηνίας 9/11/2001, με την οποία δέχθηκε την προσφυγή της και ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ημερ. 27/4/2000, με την οποία αρνήθηκε να περιλάβει στους πίνακες διοριστέων καθηγητών στη Χημεία και/ή Βιολογία για τους οποίους υπέβαλε αίτηση για εγγραφή στις 4/10/97 βάσει του πτυχίου της Βιοχημείας του Πανεπιστημίου Μοntclair State University των Ηνωμένων Πολιτειών που κατείχε.
Ρ. Παπαέτη-Χατζηκώστα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσείουσα.
Α. Σ. Αγγελίδης με Ξ. Ευγενίου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Μ. Φωτίου.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της απόφασης του πρωτόδικου δικαστηρίου στην προσφυγή αρ. 899/00 με την οποία το δικαστήριο δέχθηκε την προσφυγή της εφεσίβλητης και ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.) ημερ. 27/4/00 με την οποία αρνήθηκε να περιλάβει την εφεσίβλητη στους πίνακες διοριστέων καθηγητών στη Χημεία και/ή Βιολογία.
Τα γεγονότα και η πρωτόδικη απόφαση
Έχουμε προσέξει ότι αναφορικά με τα γεγονότα της υπόθεσης όπως αυτά διαπιστώθηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δυο πλευρών. Αυτά έχουν ως ακολούθως:
Η εφεσίβλητη κατέχει πτυχίο Βιοχημείας του Πανεπιστημίου Montclair State University των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 21/10/97 υπέβαλε αίτηση για εγγραφή στους πίνακες διοριστέων για τις ειδικότητες της Χημείας και Βιολογίας. Στις 19/5/98 η Ε.Ε.Υ. ύστερα από έρευνα των ενώπιον της στοιχείων, αποφάσισε ότι η αίτηση της εφεσίβλητης δεν μπορούσε να γίνει δεκτή για το λόγο ότι οι σπουδές της δεν κάλυπταν όλους τους τομείς των αναφερομένων ειδικοτήτων που θεωρούνται απαραίτητοι για τη διδασκαλία των συγκεκριμένων μαθημάτων σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερ. 22/5/98. Στις 15/6/98 η εφεσίβλητη υπέβαλε ένσταση η οποία απορρίφθηκε από την Επιτροπή με επιστολή ημερ. 9/11/98.
Στις 9/2/99 υποβλήθηκε νέα αίτηση χωρίς την προσκόμιση οποιουδήποτε επιπρόσθετου στοιχείου η οποία επίσης απορρίφθηκε. Το ίδιο απορρίφθηκε και ένσταση ημερ. 4/3/99 κατά της απόρριψης της εν λόγω αίτησης και η εφεσίβλητη πληροφορήθηκε σχετικά με επιστολή ημερ. 14/6/99.
Στη συνεδρία της ημερ. 17/12/99 η Ε.Ε.Υ. εξέτασε αιτήσεις για εγγραφή στους πίνακες διοριστέων που είχαν υποβληθεί μετά την 1/1/99 για συμπλήρωση των πινάκων διοριστέων που θα αναρτώνταν το Φεβρουάριο του 2000 και απέρριψε τις αιτήσεις της εφεσίβλητης για εγγραφή στους πίνακες διοριστέων καθηγητών Χημείας και Βιολογίας γιατί κρίθηκε ξανά ότι το περιεχόμενο των σπουδών της δεν περιελάμβανε όλους τους τομείς της Χημείας ή Βιολογίας που θεωρούνται απαραίτητοι για τη διδασκαλία των μαθημάτων αυτών σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης.
Η εφεσίβλητη υπέβαλε ένσταση ημερ. 8/3/00. Στις 28/3/00 η Ε.Ε.Υ. αφού εξέτασε την ένσταση της εφεσίβλητης απέρριψε αυτή για τους ίδιους λόγους που αναφέρονταν και στην απόφαση της ημερ. 17/12/99. Η τελευταία αυτή απόφαση κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερ. 27/4/00 η οποία και αποτέλεσε αντικείμενο της προσφυγής στο πρωτόδικο δικαστήριο.
Κατά την πρωτόδικη διαδικασία οι καθών η αίτηση ήγειραν προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή δεν μπορεί να εκδικαστεί γιατί δεν προσβάλλει εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά πράξη βεβαιωτική της απόφασης της Ε.Ε.Υ. ημερ. 22/5/98.
Το δικαστήριο απέρριψε την προδικαστική ένσταση. Επικαλούμενο το άρθρο 28Β (11) των περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων του 1969-1999 (Ν. 10/69 ως έχει τροποποιηθεί) κατάληξε ότι «ο πίνακας διοριστέων καθηγητών διαφοροποιείται και συμπληρώνεται ετησίως με την ανάρτηση του ύστερα από την υποβολή σχετικών αιτήσεων και την εξέταση των ενστάσεων που καταχωρούνται κατά των πινάκων αυτών. Αιτήσεις διορισμού υποβάλλονται κάθε χρόνο και κάθε αίτηση εξετάζεται και κρίνεται με βάση τα δεδομένα κάθε ξεχωριστού ουσιώδους χρόνου για όλους τους υποψηφίους.»
Μεταξύ άλλων το πρωτόδικο δικαστήριο ανέφερε τα ακόλουθα:
«Σύμφωνα με το άρθρο 28Β(11) των περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων, κάθε επηρεαζόμενος μπορεί να υποβάλει γραπτή ένσταση μέσα σε 15 μέρες από την ανάρτηση του πίνακα.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η Επιτροπή απέρριψε ως εκπρόθεσμη την αρχική ένσταση της αιτήτριας ημερ. 15/6/98. Η Επιτροπή πληροφόρησε τότε την αιτήτρια ότι μπορούσε μετά την ανάρτηση των νέων πινάκων διοριστέων, να υποβάλει εκ νέου ένσταση, κάτι που η αιτήτρια έπραξε. Η απόρριψη της ένστασης της αιτήτριας συνιστά νέα εκτελεστή πράξη (βλ. σχετικά Μαρία Ιωάννου-Σεργίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 579/98, ημερ. 2/3/01)»
Αφού απέρριψε την προδικαστική ένσταση προχώρησε και εξέτασε την ουσία της υπόθεσης. Κατάληξε ότι η επίδικη απόφαση έπασχε από έλλειψη της δέουσας έρευνας και αιτιολογίας αφού το θέμα αξιολόγησης των προσόντων της αιτήτριας δεν παραπέμφθηκε για εξέταση από το Κυπριακό Συμβούλιο Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών (ΚΥ.Σ.Α.Τ.Σ.).
Η έφεση
Η εφεσείουσα αμφισβητεί την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης προβάλλοντας τους ακόλουθους λόγους έφεσης:
(1) Το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα και υπό καθεστώς πλάνης αποφάσισε ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν ήταν βεβαιωτική προηγούμενης εκτελεστής διοικητικής πράξης.
(2) Εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο βάσισε την απόφαση του στην απόφαση που δόθηκε στην Υπόθεση Αρ. 579/98, Μαρία Ιωάννου-Σεργίου ν. Δημοκρατίας, ημερ. 2/3/01.
Αναφορικά με τον πρώτο λόγο έφεσης εξετάσαμε το λεκτικό του άρθρου 28(Β)(11) του προαναφερθέντος Νόμου και συμφωνούμε πλήρως με την ερμηνεία που έδωσε ο πρωτόδικος Δικαστής, δηλαδή ότι οι αιτήσεις για εγγραφή στους πίνακες διοριστέων που σύμφωνα με το νόμο (βλ. άρθρο 28Β(5) υποβάλλονται κάθε χρόνο και με δικαίωμα ένστασης σε 15 μέρες, αποτελούν διαδικασία που εμπεριέχει ξεχωριστή, κάθε φορά, διοικητική πράξη. Η ερμηνεία αυτή υποστηρίζεται και από την προαναφερθείσα απόφαση του Νικήτα Δ. (όπως ήταν τότε) Μαρία Ιωάννου-Σεργίου ν. Δημοκρατίας, η οποία βασίζεται και σε άλλη νομολογία του δικού μας Ανωτάτου Δικαστηρίου καθώς επίσης και στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας σελ. 242. Έτσι ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την προδικαστική ένσταση.
Αναφορικά τώρα με το δεύτερο λόγο έφεσης ότι δηλαδή εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο βασίστηκε στην προαναφερθείσα υπόθεση Μαρία Ιωάννου-Σεργίου ν. Δημοκρατίας, κρίνουμε ότι τα όσα αναφέραμε για τον πρώτο λόγο έφεσης είναι αρκετά για να οδηγήσουν και στην απόρριψη του δεύτερου λόγου. Περαιτέρω σημειώνουμε ότι όπως είναι διατυπωμένοι οι δύο λόγοι έφεσης φαίνεται να μην προσβάλλεται το εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου που αφορά στην ουσία της προσφυγής, όπου αποφάσισε ότι η προσβαλλόμενη από την εφεσίβλητη απόφαση στερείτο της δέουσας έρευνας και αιτιολογίας. Στο σημείο αυτό η πρωτόδικη απόφαση είχε ως ακολούθως:
«Στην παρούσα υπόθεση η αξιολόγηση του πτυχίου της αιτήτριας από τους καθών η αίτηση ημερ. 27/4/00 κρίνεται ως γενική και εν πάση περιπτώσει ανεπαρκής αιτιολογία, αφού δεν παρέχει το αναγκαίο υπόβαθρο για δικαστικό έλεγχο.»
Όπως ήδη αναφέραμε δεν υπάρχει οτιδήποτε στο εφετήριο ή στο περίγραμμα αγόρευσης της εφεσείουσας που να αμφισβητεί την ορθότητα της πιο πάνω κατάληξης του πρωτόδικου δικαστηρίου.
Ως αποτέλεσμα η παρούσα έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας και υπέρ της εφεσίβλητης όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.