|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 3 ΑΑΔ 279
30 Mαρτίου, 1998
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
KΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΠΠΕΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων-Aιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Eφεσίβλητης-Καθ' ης η αίτηση.
(Aναθεωρητική Έφεση Aρ. 2085)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Προσόντα — Oυσιώδης χρόνος κατοχής τους — Aκαδημαϊκός τίτλος υποψηφίου ο οποίος είχε αποκτηθεί προ του ουσιώδους χρόνου αλλά όχι απονεμηθεί κατά τη σχετική τελετή — Eπαναβεβαίωση της αρχής ότι αρκεί η συμπλήρωση της διαδικασίας απόκτησης του τίτλου για να μπορεί να ληφθεί υπόψη ως κατεχόμενο προσόν.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη δέουσας έρευνας και μη εύλογα επιτρεπτή απόφαση της EΔY — Περιστάσεις αβασιμότητάς τους στην κριθείσα περίπτωση.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Δημητρίου v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 102.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης του Προέδρου του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Πικής, Π.) που δόθηκε στις 14 Aπριλίου, 1995 (Προσφυγή Aρ. 956/93) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα εναντίον του διορισμού του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Λέκτορα στο Aνώτερο Tεχνολογικό Iνστιτούτο.
Ε. Ευσταθίου, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή.
A. Παπασάββας, Eισαγγελέας της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη - Καθ'ης η αίτηση.
Α .Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος..
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Δυο είναι οι λόγοι για τους οποίους ο εφεσείων-αιτητής πρόσβαλε το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Λέκτορα (Πολιτικής Μηχανικής) στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο), που έγινε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας και εδημοσιεύθη στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 8.10.93. Ο πρώτος καλύπτει την εισήγηση πως εσφαλμένα κρίθηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, και ακολούθως την ΕΔΥ, ότι κατείχε τον τίτλο του Ph.D. Ο δεύτερος όμως λόγος παρουσιάζει δύο παραλλαγές, αυτήν που προτάθηκε στον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που δίκασε πρωτόδικα την προσφυγή, και την άλλη ενώπιόν μας. Θα εξηγήσουμε το πράγμα μόλις τελειώσουμε με τον πρώτο λόγο.
Το ενδιαφερόμενο μέρος συμπλήρωσε με επιτυχία την ακαδημαϊκή δοκιμασία για την απόκτηση του τίτλου Doctor of Philosophy with major in Civil Engineering. To πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν πιστοποίησε το γεγονός στις 20.3.92, ορίστηκε δε η 23.5.92 ως η ημερομηνία που θα γινόταν η απονομή και η αναγόρευση του ενδιαφερομένου μέρους στον τίτλο. Η ουσιώδης ημερομηνία κατοχής των απαραίτητων προσόντων, σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας ήταν η 10.4.92, τελευταία ημερομηνία υποβολής των αιτήσεων.
Εισηγήθηκε ο δικηγόρος του εφεσείοντα πως το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε τον τίτλο Ph.D. κατά την πιο πάνω κρίσιμη ημερομηνία. Απέρριψε την εισήγηση αυτή ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου γιατί έκρινε πως, εφόσον το ενδιαφερόμενο μέρος είχε συμπληρώσει όλα τα απαιτούμενα για την απόκτηση του τίτλου και παρέμενε η τελική αναγόρευση και επίδοση σε αυτόν του σχετικού πιστοποιητικού, εύλογα η ΕΔΥ θεώρησε πως είχε τον τίτλο κατά την ουσιώδη ημερομηνία. Συμφωνούμε απόλυτα με την κρίση του Προέδρου και δεν έχουμε τίποτε να προσθέσουμε. Παρατηρούμε μόνο πως το ενδιαφερόμενο μέρος είχε εν πάση περιπτώσει το πλεονέκτημα που προβλεπόταν στα σχέδια υπηρεσίας, γιατί είχε και τον τίτλο M.Sc. Το Ph.D. προσέδιδε σ' αυτόν βεβαίως ένα πρόσθετο ακαδημαϊκό προσόν.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα είχε επίσης ισχυριστεί, στην πρωτόδικη διαδικασία, πως δεν έγινε ο πρέπον έλεγχος για τον τίτλο Ph.D. του ενδιαφερομένου μέρους, που του προσέδωσε την πείρα σχετική με την ειδικότητα του, για τους σκοπούς της παραγράφου 2 του Σχεδίου Υπηρεσίας. Ο δικηγόρος του εφεσείοντα διατυπώνει ως εξής στη γραπτή του αγόρευση στην πρωτόδικη διαδικασία τη σχετική εισήγηση του.
«Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έγινε κανένας έλεγχος για τον τίτλο Ph.D. του ενδιαφερομένου μέρους, τίτλος ο οποίος εξασφάλισε στο ενδιαφερόμενο μέρος το δεύτερο προσόν, το οποίο απαιτείτο από το σχέδιο υπηρεσίας δηλαδή την τριετή πείρα.»
Ενώπιόν μας η θέση του συνηγόρου πήρε την αντίθετη διάσταση. Είπε, πως η ΕΔΥ εσφαλμένα θεώρησε πως η τριετής έρευνα του ενδιαφερομένου μέρους κατά τη διδακτορική του διατριβή μπορούσε να θεωρηθεί ως πείρα στην ειδικότητα του, βάσει της παραγράφου 2 των Σχεδίων Υπηρεσίας.
Τέτοια εισήγηση, που ανεπίτρεπτα προβάλλεται τώρα, είναι εν πάση περιπτώσει αβάσιμη, γιατί δεν τεκμηριώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Από τα πρακτικά της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της ΕΔΥ διαπιστώνουμε πως έγινε η δέουσα έρευνα και κρίθηκε πως το ενδιαφερόμενο μέρος πληρούσε τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, όπως φαίνεται από τις ξεχωριστές στήλες που παρατίθενται αναφορικά με τη σταδιοδρομία και τα προσόντα των υποψηφίων. (Δες: Παύλος Δημητρίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 102).
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.