|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 3 ΑΑΔ 418
16 Οκτωβρίου, 1997
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΚΑΛΛΗΣ,
ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΙΩΑΝΝΗΣ ΟΡΑΤΗ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΙΑ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Εφεσιβλήτου-Καθ' ου η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2066)
Δικαστικές αποφάσεις — Εγκυρότητα — Σφάλμα στην πρωτόδικη δικαστική απόφαση αναφορικά με τις ημερομηνίες των προσβαλλομένων διοικητικών αποφάσεων — Δεν επηρεάζει την εγκυρότητά της, στην απουσία οποιασδήποτε ένδειξης για παρανόηση ή σύγχυση.
Εκτελεστή διοικητική πράξη — Βεβαιωτική πράξη — Επανεξέταση — Η νέα διοικητική πράξη είναι βεβαιωτική της προηγούμενης αν δε λήφθηκε μετά από νέα έρευνα, στην οποία λήφθηκαν υπόψη νέα ουσιώδη πραγματικά στοιχεία.
Εκτελεστή διοικητική πράξη — Επανεξέταση διοικητικής πράξης με βάση νέο νομοθετικό καθεστώς — Οδηγεί στη δημιουργία νέας εκτελεστής διοικητικής πράξης, αν το νέο νομοθετικό καθεστώς καλύπτει ή άπτεται της επίδικης απόφασης.
Ο αιτητής, επαναπατρισθείς Κύπριος, υπέβαλε ανεπιτυχώς επανειλημμένες αιτήσεις στο Τμήμα Τελωνείων για ατελή εγγραφή του οχήματός του. Σε μια τελευταία του προσπάθεια, ζήτησε επανεξέταση του αιτήματός του με βάση τον Κανονισμό 4(2)(δ) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών, όπως τροποποιήθηκε από τον Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως (Τροποποιητικό) Νόμο του 1993 (Ν. 5(I)/93). Και η αίτηση αυτή είχε την ίδια τύχη όπως και οι προηγούμενες. Απορρίφθηκε πάνω στη βάση ότι ο Tροποποιητικός Nόμος του 1993, όντας μεταγενέστερος της επίδικης απόφασης, χωρίς αναδρομική ισχύ, δεν είχε εφαρμογή στην υπόθεσή του.
Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε προσφυγή η οποία απορρίφθηκε. Στην παρούσα έφεση ισχυρίστηκε ότι το σφάλμα στις ημερομηνίες δύο διοικητικών αποφάσεων, στην πρωτόδικη απόφαση, επηρεάζει την εγκυρότητά της. Επίσης ότι η επανεξέταση του αρχικού αιτήματός του απέληξε σε νέα εκτελεστή, όχι απλώς βεβαιώτική απόφαση.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απέρριψε την έφεση, εφαρμόζοντας τις αρχές που αναφέρονται στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Varnava v. Republic (1968) 3 C.L.R. 566,
Κωνσταντινίδης v. Δημοκρατίας, Προσφυγή, Aρ. 768/96, ημερ. 21.1.1997.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Παπαδόπουλος, Δ.) που δόθηκε στις 20 Mαρτίου, 1995 (Προσφυγή αρ. 480/93) με την οποία απoρρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του εφεσίβλητου να απορρίψει αίτημά του να εγγράψει όχημα που εισήγαγε στην Kύπρο το 1981, ως επαναπατρισθείς, χωρίς την καταβολή εισαγωγικών δασμών.
Λ. Κληρίδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ρ. Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, κάτοικος εξωτερικού από το 1947, εισήξε στην Κύπρο, το 1981, ένα όχημα ηλικίας τότε μεγαλύτερης των δύο χρόνων.
Το 1982 υπέβαλε αίτηση στο Τμήμα Τελωνείων για να του επιτραπεί να εγγράψει το όχημα χωρίς την καταβολή εισαγωγικών δασμών, ως επαναπατρισθείς. Η αίτησή του απορρίφθηκε. Κατόπιν τούτου ο αιτητής τοποθέτησε το αυτοκίνητό του σε αποθήκη αποταμίευσης, όπου το κράτησε μέχρι το 1990.
Το 1990 υπέβαλε νέα αίτηση η οποία και πάλιν απορρίφθηκε.
Το 1991 ο αιτητής επανέφερε το ίδιο αίτημα με επιστολή του προς τον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων. Το αίτημα απορρίφθηκε και πάλι γιατί δεν παρουσιάστηκαν νεότερα στοιχεία.
Στις 23/1/1993 και 8/3/1993, ο δικηγόρος του αιτητή ζήτησε την επανεξέταση του ίδιου αιτήματος με βάση τον Κανονισμό 4(2)(δ) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών, όπως τροποποιήθηκε από τον Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως (Τροποποιητικό) Νόμο του 1993 (Νόμος 5(Ι)/93). Η αίτηση εξετάστηκε ακόμα μια φορά και απορρίφθηκε πάνω στη βάση, ότι ο τροποποιητικός νόμος του 1993 δεν είχε εφαρμογή στην εξεταζόμενη περίπτωση.
Στη συνέχεια ο αιτητής προσέφυγε στο Δικαστήριο με αποτέλεσμα να εκδοθεί πρωτόδικα η απορριπτική απόφαση που είναι το αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Η έφεση στηρίζεται ουσιαστικά σε δύο λόγους:-
Ο πρώτος λόγος είναι ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρεται στην απόφασή του σε απορριπτικές αποφάσεις του καθ΄ ου η αίτηση, ημερομηνιών 23/3/1993 και 25/5/1993, ενώ οι επίδικες αποφάσεις, όπως εκτίθενται στην αίτηση, φέρουν ημερομηνίες 25/3/1993 και 26/5/1993. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, το γραμματικό αυτό σφάλμα είναι χωρίς ουσιαστική σημασία εφ' όσον είναι φανερό ότι ο πρωτόδικος Δικαστής ασχολείται στην απόφασή του με τις προσβαλλόμενες διοικητικές αποφάσεις και δεν υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη για παρανόηση ή σύγχυση.
Ο δεύτερος λόγος εφέσεως, όπως αναπτύχθηκε από το συνήγορο του αιτητή, έχει δύο σκέλη:-
Το πρώτο σκέλος είναι ότι, έφ' όσον ο καθ' ου η αίτηση με τις επίδικες αποφάσεις "παρεδέχθη" ότι επανεξέτασε το αρχικό αίτημα του αιτητή, η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν υπήρξε νέα εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά απλώς βεβαιωτική προγενέστερης, δεν είναι ορθή. Δε συμφωνούμε με τη θέση αυτή του δικηγόρου του αιτητή. Είναι νομολογημένο σε σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι, για να υπάρξει νέα εκτελεστή διοικητική πράξη ύστερα από επανεξέταση απόφασης της Διοίκησης, πρέπει να προηγηθεί νέα έρευνα στην οποία να ληφθούν υπ' όψη νέα ουσιώδη πραγματικά στοιχεία πράγμα που δε συνέβη, ούτε και υπάρχει ισχυρισμός ότι συνέβη, στην εξεταζόμενη περίπτωση. (Βλ. μεταξύ άλλων Μ. Στασινοπούλου, Δίκαιον των Διοικητικών Διαφορών (1960) σελ. 176 και Βαρνάβα ν. Δημοκρατίας (1968) 3 Α.Α.Δ. 566, 576.)
Το δεύτερο σκέλος του ίδιου λόγου εφέσεως είναι ότι η επανεξέταση έγινε με βάση νέο νομοθετικό καθεστώς, κάτω από το Νόμο 5(Ι)/93 και επομένως, απέληξε σε νέα εκτελεστή και όχι απλώς βεβαιωτική απόφαση και γι' αυτό το λόγο. Δε συμφωνούμε ούτε με αυτή τη θέση του συνήγορου του αιτητή. Για να δημιουργηθεί νέα εκτελεστή διοικητική πράξη με βάση νέο νομοθετικό καθεστώς τούτο πρέπει, κατά τη νομολογία, να είναι ουσιώδες. για να είναι δε ουσιώδες πρέπει να είναι τέτοιο που να καλύπτει ή να άπτεται της επίδικης απόφασης, πράγμα που δε συμβαίνει στην εξεταζόμενη περίπτωση αφού η επίδικη απόφαση είναι προγενέστερη του Νόμου 5(Ι)/93, ο δε τελευταίος δεν έχει αναδρομική ισχύ. (Βλ. Μιχάλης Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 768/96) απόφαση ημερομ. 21/1/1997.)
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντος. Η πρωτόδικη απόφαση επικυρώνεται.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.