|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 2533
14 Iουλίου, 1990
[ΝIKHTAΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΕΖΑΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 929/88).
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές — Προσόντα — Θέση Επιθεωρητή Α΄ της Μέσης Τεχνικής Εκπαίδευσης στον κλάδο Μηχανολογίας — Παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας — Είχε σαν αποτέλεσμα την ακύρωση της προαγωγής.
Σχέδια υπηρεσίας — Αποτελούν κάποιας μορφής δευτερογενή νομοθεσία —Η επικύρωσή τους από το Υπουργικό Συμβούλιο αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εγκυρότητά τους — Κατά πόσο ανωμαλία στη δημοσίευσή τους συνιστά ουσιαστική παρατυπία.
Αίτηση ακυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Παράβαση τύπου — Διάκριση τύπων σε ουσιώδεις και μη — Επαφίεται σε τελευταία ανάλυση στην κρίση του Δικαστηρίου που ελέγχει τη νομιμότητα της διοικητικής πράξης — Εφαρμοστέα βασικά κριτήρια που συντελούν στο σχηματισμό της απαιτούμενης γνώμης του δικαστή.
Ακυρωτική απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου — Δεδικασμένο — Ακύρωση διορισμού υποψηφίου λόγω μη κατοχής των απαιτουμένων από τα σχέδια υπηρεσίας προσόντων — Είναι τελεσίδικη σε αίτηση ακυρώσεως με την οποία προσβάλλεται ο διορισμός του ιδίου υποψηφίου για τον ίδιο λόγο.
Η δημοσίευση της επίδικης θέσης έγινε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, δυνάμει του Άρθρου 26(1) του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου 1969 - 1988. Συστήθηκαν για διορισμό εκτός από τον προαχθέντα και ο αιτητής.
Μεταξύ των απαιτουμένων από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντων ήταν, εκτός από το πανεπιστημιακό δίπλωμα και μεταπτυχιακή εκπαίδευση στα παιδαγωγικά ή σε συναφές με τα καθήκοντα της θέσης θέμα, διάρκειας τουλάχιστον ενός ακαδημαϊκού χρόνου. Η πρόνοια αυτή υπήρχε και στην προκήρυξη της θέσης αλλά έλειπε η σημείωση ότι δικαίωμα υποψηφιότητας θα έχουν και αυτοί που δεν ικανοποιούν το πιο πάνω προσόν υπό την προϋπόθεση ότι θα το αποκτήσουν μέχρι 31.12.90. Η ελλιπής δημοσιότητα του σχεδίου αποδόθηκε σε τυπογραφικό λάθος.
Ο αιτητής εισηγήθηκε ότι ο ενδιαφερόμενος που δε διέθετε προσόν στα παιδαγωγικά δεν μπορούσε ενόψει των πιο πάνω συνθηκών να υποβάλει υποψηφιότητα. Επίσης ότι η ανωμαλία στη δημοσίευση του σχεδίου συνιστούσε ουσιώδη παρατυπία, επαγόμενη ακυρότητα του διορισμού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την εισήγηση του αιτητή και κατέληξε στο εύρημα ότι βρισκόταν ένα μόνο σχέδιο σε ισχύ πάνω στο οποίο βασίστηκαν τόσο η Συμβουλευτική Επιτροπή όσο και η Ε.Ε.Υ. Το εύρημα αυτό υποστηριζόταν από την αναντίλεκτη μαρτυρία. Επιπρόσθετα αποφάνθηκε ότι η έλλειψη δημοσιότητας ή η ελλιπής δημοσιότητα δεν κατέστησε την απόφαση ακυρωτέα, εφόσον ο αιτητής δε στερήθηκε του δικαιώματος να υποβάλει αίτηση και στη συνέχεια να θεωρηθεί προσοντούχος.
Aποφασίστηκε περαιτέρω ότι:
1. Η εισήγηση της μη κατοχής του προσόντος της μετεκπαίδευσης από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν ευσταθούσε, λόγω του ότι το έγκυρο σχέδιο υπηρεσίας του παρείχε την ευκαιρία να το αποκτήσει μέχρι τέλους του 1990.
2. Οι ισχυρισμοί του αιτητή για μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας ή για ύπαρξη πλάνης στη λήψη της επίδικης απόφασης και για ύπαρξη δεσμευτικού προηγούμενου αναφορικά με τα προσόντα του ενδιαφερομένου προσώπου Ζ. Κούντουρου, είναι ορθοί για τους πιο κάτω λόγους:
Η διεξαγωγή στοιχειώδους έρευνας θα φανέρωνε ότι ο τίτλος Μ. Sc. Πανεπιστημίου Μόσχας, που είχε το πιο πάνω ενδιαφερόμενο πρόσωπο, ήταν το τυπικό προσόν που χρειαζόταν για να πρωτοδιοριστεί σαν καθηγητής, ενώ το πτυχίο της Π.Α.Κ., που επίσης κατείχε, δεν αφορούσε τη Mέση Eκπαίδευση.
Το θέμα που ανέκυψε ως προς τα προσόντα των υποψηφίων, κρίθηκε τελεσίδικα με τη δικαστική απόφαση που ακύρωνε το διορισμό του Ζ. Κούντουρου στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Παιδείας.
H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Per Curiam: H αρμόδια αρχή πρέπει να ασκεί πιο αποτελεσματική εποπτεία σε θέματα για τα οποία απαιτείται δημοσίευση.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Ploussiou v. Central Bank of Cyprus (1983) 3(A) C.L.R. 398,
Savva v. Electricity Authority of Cyprus (1986) 3(A) C.L.R. 80,
Γεωργίου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (Aρ. 1) (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1443,
Mikellidou v. Republic (1981) 3 C.L.R. 461,
Pieris v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1054,
Karageorghis v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1211,
Gava v. Republic (1984) 3(B) C.L.R. 1391.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας με την οποία το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προήχθηκε στη θέση Eπιθεωρητή A΄ στη Mέση Tεχνική Eκπαίδευση αντί του αιτητή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Aιτητή.
Ε. Λοϊζίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Kαθ' ής η αίτηση.
M. Παπαπέτρου, για το Eνδιαφερόμενο Πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
NIKHTAΣ, Δ.: Αντικείμενο της προσφυγής είναι η απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Επιτροπή ή Ε.Ε.Υ) ημερ. 4/10/88. Με την απόφαση είχε προαχθεί ο ενδιαφερόμενος κ. Ζαχαρίας Κούντουρος σε Επιθεωρητή Α΄ της Μέσης Τεχνικής Εκπαίδευσης με ισχύ από 6/10/88. Η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής και αφορά τον κλάδο της Μηχανολογίας.
Μετά την έγκριση πλήρωσης της θέσης από τον Υπουργό Παιδείας η Επιτροπή αποφάσισε τη δημοσίευσή της, όπως επιτάσσει το άρθρο 26(1) του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου 1969-1988. Η δημοσίευση έγινε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 29/7/88. Το κείμενο της καταχώρισης φαίνεται σε αντίτυπο της εφημερίδας που επισυνάφθηκε στη δικογραφία από το δικηγόρο του αιτητή ως παράρτημα Ζ.
Τις αιτήσεις για τη θέση αξιολόγησε σε προκριματικό στάδιο Συμβουλευτική Επιτροπή (Συμβουλευτική). Τα πορίσματά της υπό μορφή έκθεσης τέθηκαν στη διάθεση της Επιτροπής. Αυτό που ενδιαφέρει προς το παρόν από την έκθεση είναι ότι συστήθηκαν για διορισμό με αλφαβητική σειρά, εκτός από τον προαχθέντα και ο αιτητής. Τρίτος υποψήφιος, που είχε επίσης προκριθεί, δεν αμφισβήτησε τη νομιμότητα του διορισμού.
Στην κρίσιμη συνεδρία της Επιτροπής, που όπως ανάφερα στην αρχή πραγματοποιήθηκε στις 4/10/88, δόθηκε η ευκαιρία στο Γενικό Eπιθεωρητή Tεχνικής Eκπαίδευσης να εκφράσει τις απόψεις του αναφορικά με την υπηρεσιακή ικανότητα των επιλεγέντων. Χαρακτήρισε τον αιτητή σαν εξαίρετο ενώ τους δύο άλλους αξιολόγησε σαν πολύ καλούς. Αφού στάθμισε τα θεσμοθετημένα στοιχεία κρίσης και αφού έλαβε υπόψη συμπληρωματικά τις εντυπώσεις που άφησε ο κάθε υποψήφιος κατά την προσωπική συνέντευξη που είχε μαζί της, η Επιτροπή κατέληξε στην επίδικη απόφαση. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε ως και το σκεπτικό της απόφασης καταγράφηκαν σε πρακτικό που προσκομίστηκε σαν παράρτημα στην υπόθεση. Κατατέθηκαν επίσης τα πρακτικά κάθε προκαταρτικής διαδικασίας περιλαμβανομένης της έκθεσης της Συμβουλευτικής.
Στο σημείο αυτό χρειάζεται μια παρεμβολή. Συνδέεται άμεσα με την προκήρυξη της θέσης και θα μας επιτρέψει να κατανοήσουμε το κεντρικό επιχείρημα, νομικής υφής, του αιτητή. Είναι η θέση της Επιτροπής, όπως την πρόβαλε η κα Λοϊζίδου και υιοθέτησε στη συνέχεια ο κ. Παπαπέτρου εκ μέρους του ενδιαφερομένου, ότι στην προκείμενη περίπτωση εφάρμοσε το σχέδιο υπηρεσίας παράρτημα Στ. Διότι τούτο ήταν κατά τους ουσιώδεις χρόνους το μοναδικό νομικό πλαίσιο που υπήρχε και που προσδιόριζε τα γενικά και ειδικά στοιχεία, ως και τις ιδιότητες που έπρεπε να συγκεντρώνει υποψήφιος για κατάληψη της θέσης. Είναι όμως παραδεκτό ότι υπάρχει διαφορά με αυτό που δημοσιεύτηκε. Στην πραγματικότητα από σύγκριση των δύο προκύπτει ότι λείπουν από την προκήρυξη (παράρτημα Ζ) οι παράγραφοι 4, 5 και 6 καθώς επίσης και οι σημειώσεις (1) και (2). Κατά τα άλλα το περιεχόμενο είναι ταυτόσημο. Η ελλιπής δημοσιότης του σχεδίου αποδόθηκε σε "τυπογραφικό λάθος".
Τον παραπάνω ισχυρισμό της η Επιτροπή υποστήριξε με μαρτυρία, υπό τύπο ένορκης δήλωσης, του γραμματέα της. Η μαρτυρία, που δεν αμφισβητήθηκε με αντεξέταση ή με άλλο τρόπο, είναι ότι αυτός ο ίδιος είχε γράψει στις 22/7/88 στο Διευθυντή του Κυβερνητικού Τυπογραφείου αποστέλλοντας για δημοσίευση το ολοκληρωμένο κείμενο. Παράλληλα διένειμε σ' όλα τα μέλη της Επιτροπής το ορθό σχέδιο υπηρεσίας σύμφωνα με τις υφιστάμενες οδηγίες. Ακόμη επισύναψε το πρωταρχικό σχέδιο υπηρεσίας που είχε εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 16/12/82 και το τροποποιημένο της 7/7/83. Αυτό το τελευταίο εφαρμοζόταν μέχρι 30/6/88, αλλά αναθεωρήθηκε ύστερα από πρόταση του Υπουργού Παιδείας με την υπ' αρ. 30.390 απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, παίρνοντας τη σημερινή του μορφή (παράρτημα Στ). Με άλλα λόγια, όπως παρατήρησε ο μάρτυρας, μεταξύ 1983 και 1988 δεν υπήρχε ούτε τέθηκε σε ισχύ άλλο σχέδιο υπηρεσίας.
Πέρα από το αρχικό πανεπιστημιακό δίπλωμα, που ορίζει η παράγραφος 1, που εξειδικεύει τα προσόντα, το σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί και μεταπτυχιακή εκπαίδευση στα παιδαγωγικά ή σε συναφές με τα καθήκοντα της θέσης θέμα διάρκειας τουλάχιστον ενός ακαδημαϊκού χρόνου (παράγραφος 2). Επαναλαμβάνω ότι η πρόνοια αυτή υπήρχε και στην προκήρυξη, αλλά έλειπε η σημείωση 2 που αποτελεί και τον άξονα του επιχειρήματος του αιτητή. Την παραθέτω αυτούσια:
"Ειδικά για την τεχνική εκπαίδευση δικαίωμα υποψηφιότητας θα έχουν και αυτοί που δεν ικανοποιούν το προσόν (2) νοουμένου ότι αν διοριστούν να υποχρεούνται να το αποκτήσουν μέχρι 31/12/90."
Η εισήγηση του αιτητή, όπως διατυπώθηκε από τον κ. Αγγελίδη, είναι ότι ο ενδιαφερόμενος, που δεν διέθετε προσόν στα παιδαγωγικά, δεν μπορούσε κάτω από τις συνθήκες που προεκτέθηκαν να θέσει υποψηφιότητα. Με βάση τη διάταξη του άρθρου 26(1), το ισχύον και δεσμευτικό δίκαιο σε σχέση με το χρονικό σημείο κατά το οποίο λήφθηκε η απόφαση, ήταν το σχέδιο υπηρεσίας που δημοσιεύθηκε (παράρτημα Ζ). Το σχέδιο υπηρεσίας που χρησιμοποίησε ως βάση και πλαίσιο η Επιτροπή για τη λήψη απόφασης ήταν διαφορετικό. Επομένως η απόφαση είναι τρωτή για παραβίαση ουσιαστικής νομοθετικής διάταξης.
Αυτό που πρέπει πρώτα να διαπιστωθεί είναι αν υπήρχε νομικά αυθύπαρκτο σχέδιο υπηρεσίας, όπως το παράρτημα Ζ. Αν με άλλες λέξεις η Επιτροπή, ή προγενέστερα η Συμβουλευτική, έδρασαν παραγνωρίζοντας ισχύον σχέδιο, στηριζόμενες σε άλλο που ήταν άσχετο με την επίδικη θέση. Είναι εδραιωμένη αρχή στη νομολογία ότι τα σχέδια υπηρεσίας αποτελούν κάποιας μορφής δευτερογενή νομοθεσία και ότι η επικύρωσή τους από το Υπουργικό Συμβούλιο αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εγκυρότητά τους. Ploussiou v. The Central Bank of Cyprus (1983) 3(A) C.L.R. 398, Savva v. The Electricity Authority of Cyprus (1986) 3(A) C.L.R. 80, 87.
Από την πλευρά του αιτητή δεν προσκομίστηκε οτιδήποτε που να δείχνει ότι το σχέδιο, όπως έχει στην καταχώριση της 27/7/88, είχε ή απέκτησε ποτέ νομική οντότητα. Αντίθετα, από την αναντίλεκτη μαρτυρία συνάγεται ότι ένα μόνο σχέδιο βρισκόταν σε ισχύ. Αυτό που κατατέθηκε σαν παράρτημα Στ. Και σ' αυτό το εύρημα αναπόφευκτα καταλήγω.
Γεννιέται όμως αμέσως το ερώτημα αν η ανωμαλία στη δημοσίευση, με τη μορφή που εμφανίζεται εδώ, συνιστά ουσιαστική παρατυπία, όπως εισηγήθηκε ο κ. Αγγελίδης, που επάγεται ακυρότητα του διορισμού. Η διάκριση των τύπων σε ουσιώδεις και μη επαφίεται σε τελευταία ανάλυση στην κρίση του δικαστηρίου που ελέγχει τη νομιμότητα της διοικητικής πράξης. Κυριακόπουλος "Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον" 4η έκδοση τόμος Β, σελ. 380, Α.Ε. 525, Α. Γεωργίου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Aρ. 1) (1989) 3(Γ) A.A.Δ. 1443. Τα βασικά κριτήρια που συντελούν στο σχηματισμό της γνώμης του δικαστή είναι από τη μια ο σκοπός που εξυπηρετεί ο τύπος και οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει η παράβασή του, από την άλλη.
Σ' αυτή την περίπτωση παραβιάστηκε μεν η διαδικαστική προϋπόθεση του άρθρου 26(1), αλλά αυτό δε στέρησε τον αιτητή του δικαιώματος να υποβάλει αίτηση και στη συνέχεια να θεωρηθεί προσοντούχος. Η έλλειψη δημοσιότητος ή η ελλιπής δημοσιότης, όπως παρατηρεί ο Θ. Τσάτσος "Αίτησις ακυρώσεως" σελ. 227, 228,
"καθιστά την πράξιν ακυρωτέαν, αλλ' η τοιαύτη παράβασις τύπου καλύπτεται, οσάκις ο ενδιαφερόμενος ηδυνήθη να πράξη ότι θα έπραττε ούτος και εάν ετηρείτο ο ως άνω τύπος".
Αναφορικά με τον διορισθέντα, αν υποτεθεί ότι δεν κατείχε το προσόν (2) της μετεκπαίδευσης, η σημείωση (2) του έγκυρου σχεδίου υπηρεσίας του παρείχε την ευκαιρία πρόσκτησής του μέχρι τέλους του 1990.
Κατά την απόφασή μου και για τους λόγους που παρέθεσα καταλήγω ότι η παράλειψη δημοσίευσης ολοκληρωμένου του σχεδίου υπηρεσίας δεν είναι υπό τις περιστάσεις ουσιαστική παρατυπία. Επομένως το επιχείρημα αποτυγχάνει. Θα πρέπει πάντως να τονισθεί με αφορμή την υπόθεση αυτή η ανάγκη για πιο αποτελεσματική εποπτεία από μέρους της αρμοδίας αρχής σε θέματα που απαιτείται δημοσίευση.
Ανεξάρτητα από τον πιο πάνω λόγο, ο κ. Αγγελίδης υποστήριξε ότι η Επιτροπή υιοθετησε το εύρημα της Συμβουλευτικής ότι οι τρείς επιλεγέντες είχαν τα απαιτούμενα προσόντα χωρίς αυτή η ίδια να ερευνήσει, όπως είχε υποχρέωση, το θέμα αυτό. Και πιο συγκεκριμένα αν πράγματι ο ενδιαφερόμενος κατείχε το προβλεπόμενο από το σχέδιο υπηρεσίας προσόν (2) το περιεχόμενο του οποίου έχω ήδη παραθέσει. Πρόβαλε επίσης τον ισχυρισμό που είναι, βασικά, η άλλη όψη του ιδίου ζητήματος, ότι η Συμβουλευτική πλανήθηκε στην διαπίστωσή της ότι ο ενδιαφερόμενος είχε τέτοιο προσόν και περαιτέρω ότι η τελική απόφαση ήταν προϊόν της ίδιας πλάνης. Ακόμη ο δικηγόρος του αιτητή επικαλέστηκε το δεδικασμένο που απορρέει από την ακυρωτική απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου στην απόφαση Α. Γεωργίου και Άλλοι, ανωτέρω, που εκδόθηκε μετά την προσβαλλόμενη απόφαση.
Στις απόψεις αυτές αντιπαρατέθηκε ότι η πραγματικότητα είναι πως η Επιτροπή κατέληξε στην απόφασή της μετά από δέουσα έρευνα, γεγονός που επιμαρτυρεί το πρακτικό που τηρήθηκε. Στέκομαι σ' αυτό. Στη σελ. 4 η Ε.Ε.Υ. αναφέρει απλά ότι οι προκριθέντες από τη Συμβουλευτική έχουν τα απαιτούμενα προσόντα. Μετά προχωρεί σε καταγραφή τους για να καταλήξει ότι οι δύο διάδικοι υπερτερούν σε προσόντα του τρίτου υποψηφίου. Ο ισχυρισμός περί δεδικασμένου δεν απαντήθηκε ειδικά. Τα προσόντα, που όντως είναι εκείνα που απαριθμεί η Επιτροπή στο πρακτικό της, έχουν ως εξής:
"Κούντουρος Ζαχαρίας (ενδιαφερόμενο πρόσωπο)
Απολυτήριο Λανιτείου Γυμν. Λεμεσού (1954-60) Πτυχίο Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου (1960-62) Μ.Sc στη Μηχανολογία του Πανεπιστημίου "Φιλία των Λαών" Μόσχας, Σοβιετική Ενωση 1966-71.
Πρέζας Ιωάννης (αιτητής)
Απολυτήριο Ανωτέρας Σχολής Λευκονοίκου (1953 - 60) Πτυχίο Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου (1960-62) B.Sc. in agricultural engineering, Technician Israel institute of Technology (1962-66) M.A. Education, Ohio State University Columbus (1985-86)"
Από το κείμενο στο σύνολό του συνάγεται ότι η Επιτροπή πήρε σαν δεδομένο ότι ο τίτλος M.Sc. Πανεπιστημίου Μόσχας πληρούσε τον όρο 2 του σχεδίου υπηρεσίας. Περαιτέρω προκύπτει ότι και η Συμβουλευτική προηγουμένως είχε σιωπηρά καταλήξει στο αυτό συμπέρασμα. Ωστόσο, αν διεξαγόταν στοιχειώδης έρευνα θα φανέρωνε ότι ο τίτλος αυτός ήταν το τυπικό προσόν που χρειαζόταν για να πρωτοδιοριστεί σαν καθηγητής και τίποτε άλλο. Ενώ το πτυχίο της ΠΑΚ δεν αφορά τη Μέση Εκπαίδευση.
Κατά γενική αρχή του δικαίου η απουσία έρευνας ή η ελλιπής έρευνα επάγεται την ακυρότητα διοικητικής πράξης. Βλέπε για παράδειγμα Mikellidou v. Republic (1981) 3 C.L.R. 461, 469-471, στην οποία γίνεται και κάποια αποτίμηση της προγενέστερης νομολογίας. Η συνακόλουθη ελλιπής γνώση οδήγησε την Επιτροπή σε πεπλανημένη πράξη που εκδόθηκε με υπόβαθρο πραγματικά γεγονότα τα οποία δεν αντιστοιχούν σ' ό,τι έπρεπε να αποτελεί τη νόμιμη βάση της.
Έρχομαι τώρα στο επιχείρημα που αφορά στο δεδικασμένο. Στην υπόθεση Α. Γεωργίου και Άλλοι, ανωτέρω, στην οποία συμμετείχε ως διάδικος και ο αιτητής, ο διορισμός του κ. Ζ. Κούντουρου στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Παιδείας ακυρώθηκε. Όμως το θέμα που ανέκυψε εδώ, ως προς τα προσόντα, κρίθηκε τελεσίδικα (εκ των υστέρων) με την απόφαση εκείνη. Αναφορικά με τα στοιχεία και τη φύση του δεδικασμένου, μας καθοδηγούν οι αποφάσεις Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054, 1064-1067, Karageorghis v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1211 και Gava v. Republic (1984) 3(B) C.L.R. 1391. Από το σκεπτικό της υπόθεσης Γεωργίου που μας αφορά, παραθέτω το σχετικό αιτιολογικό έρεισμα σε επίρρωση των συμπερασμάτων στα οποία κατέληξα αναφορικά με τη διεξαχθείσα έρευνα:
"Από πλευράς εφεσειόντων αμφισβήτηθηκε η απόκτηση τέτοιου (πρόσθετου) προσόντος από τους ενδιαφερομένους (στην ίδια υπόθεση) Ζαχαρία Κούντουρου και Σωκράτη Γρηγοριάδη. Η αντίρρηση για τον πρώτον είναι βάσιμη διότι κατέχει MSc του Πανεπιστημίου της Μόσχας με το οποίο διορίστηκε σαν καθηγητής. Το άλλο πτυχίο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου είναι άσχετο με τη Μέση Εκπαίδευση."
Για τους παραπάνω λόγους η απόφαση της Ε.Ε.Υ. ακυρώνεται με £75 έξοδα σε βάρος του Δημοσίου.
H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.