|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 852
10 Μαρτίου, 1990
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΜΠΙΩΝ ΛΤΔ. ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 466/88).
Διοικητική Πράξη—Πράξη υποκείμενη σε έγκριση — Έγκριση για λόγους προληπτικού ελέγχου από ιεραρχικά ανώτερο όργανο — Συνέπειες που προκύπτουν από την έγκριση — Συνέπειες που προκύπτουν από τη μη έγκριση.
Διοικητική Πράξη — Άκυρη σε αντιδιαστολή προς ανυπόσταση πράξη —Νομολογία και θεωρία.
Αίτηση Ακυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη αιτιολογίας — Η απαίτηση αιτιολόγησης των διοικητικών πράξεων — Στοιχειοθέτηση του λόγου στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές προσέβαλαν την μεταβολή του καθεστώτος μεταφοράς γάλακτος στην κοινότητά τους, που επέφερε η προσβαλλόμενη πράξη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Έγκριση από τον Υπουργό μπορεί να δοθεί και από εξουσιοδοτημένο λειτουργό του Υπουργείου του.
Είναι καθαρό ότι η πράξη αυτή είναι έγκριση των πρακτικών από τον Οργανισμό. Δεν υπάρχει έγκριση: του Υπουργού όπως προβλέπεται στο Νόμο για την προσβαλλόμενη απόφαση.
Ο Υπουργός είναι ιεραρχικά ανώτερο πολιτειακό όργανο, Δια σκοπούς προληπτικού ελέγχου ο νομοθέτης πρόβλεψε την αναγκαιότητα της έγκρισης των αποφάσεων του Οργανισμού από τον Υπουργό. Η έγκριση δεν προέρχεται από το ίδιο σώμα.
Η απόφαση οργανισμοί δημοσίου δικαίου με την έγκριση του Υπουργού δεν γίνεται απόφαση του ανώτερου διοικητικού οργάνου πού ασκεί τον προληπτικό έλεγχο με την έγκριση, αλλά συνεχίζει να είναι απόφαση του Οργανισμούν. Με την έγκριση η απόφαση του Οργανισμού δεν γίνεται πράξη της κρατικής διοίκησης - (βλ. Κυριακοπούλου "Διοικητικόν Δίκαιον" Β' σελ. 102,103).
Η πράξη του Οργανισμού χωρίς την έγκριση του Υπουργού δεν είναι έγκυρη, γιατί δεν συμπληρώθηκε η διαδικασία της παραγωγής της και πάσχει από παράβαση ουσιώδους τύπου. Η πράξη αυτή δεν μπορεί να εκτελεστεί και δεν παράγει σύννομα αποτελέσματα. Αν όμως τεθεί σε εφαρμογή ο πολίτης, ο διοικούμενος, έχει δικαίωμα δικαστικής προστασίας με την κήρυξή της και τυπικά ως άκυρης, με βάση το Άρθρο 146(4)(β) τού Συντάγματος, για λόγους ασφάλειας δικαίου.
Στη Γαλλία μετά από την απόφαση Guigon της 2716.1966 του Δικαστηρίου Συγκρούσεως Καθηκόντων (Tribunal des conflits) γίνεται διάκριση ανάμεσα στο κλασσικό recours pour exces de pouvoir (αιτήσεως ακυρώσεως) και στο recours en declaration de nullite des actes administratifs inexistants (αιτήσεως περί κηρύξεως της ακυρότητας ανυποστάτων πράξεων) που μπορεί να ασκηθεί ενώπιον τόσο των διοικητικών όσο και των πολιτικών δικαστηρίων.
Η προσβαλλόμενη απόφαση του Οργανισμού, για τον πιο πάνω λόγο, θα κηρυχτεί άκυρη από την αρχή.
2. Η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης; αποτελεί την έκθεση των πραγματικών και νομικών λόγων που οδήγησαν τη Διοίκηση στην απόφασή της, καθώς και παράθεση κριτηρίων με βάση τα οποία άσκησε ή Διοίκηση τη διακριτική της ευχέρεια.
Οι αποφάσεις των Διοικητικών Αρχών πρέπει να περιέχουν πλήρη, επαρκή και σαφή αιτιολογία. Η αιτιολογία αυτή μπορεί να συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Η πλήρης αιτιολογία περιέχει ή δείχνει τη νομική βάση της διοικητικής απόφασης. Η αιτιολογία συνδέεται άμεσα με τη νομική έκδοση και νομιμότητα της διοικητικής πράξης. Περαιτέρω είναι αναγκαία για να μπορεί με ευχέρεια να γίνεται ο δικαστικός έλεγχος.
Λαμβανομένου υπόψη του περιεχομένου της απόφασης και όσων στοιχείων παρουσιάστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στο φάκελο η απόφαση κρίνεται αναιτιολόγητη με την έννοια του ότι η αιτιολογία ούτε σαφής είναι ούτε επαρκής.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Rallis v. Greek Communal Chamber 5 R.S.C.C. 11,
Pancyprian Federation of Labour (PEO) v. Board of Cinematograph Films Censors and Another (1965) 3 C.L.R. 27,
Sunshore Estates Ltd. v. Municipal Corporation of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 440,
Nicolaides v. Municipality of Latsia (1987) 3(C) C.L.R. 1496.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία ανακάλεσαν την άδεια μεταφοράς γάλακτος που δόθηκε στους αιτητές, αναγνώρισαν ως αποκλειστικό μεταφορέα γάλακτος Λυμπιών το ενδιαφερόμενο μέρος και επέβαλαν όρο για καταβολή στους αιτητές των οφειλόμενων κομίστρων.
Ε. Ευσταθίου, για τους Αιτητές.
Α. Χ"Ιωάννου, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Α. Πέτρου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν την ακύρωση της απόφασης του Οργανισμού Κυπριακής Γαλακτοκομικής Βιομηχανίας, (ο "Οργανισμός"), ημερομηνίας 9 Μαΐου, 1988, που κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 18 Μαΐου, 1988, με την οποία ανακάλεσε την άδεια μεταφοράς γάλακτος που δόθηκε στους αιτητές, αναγνώρισε ως αποκλειστικό μεταφορέα γάλακτος Λυμπιών το Σύνδεσμο Αγελαδοτρόφων Λυμπιών, (το "ενδιαφερόμενο μέρος") και επέβαλε όρο για την καταβολή στους αιτητές των οφειλομένων κομίστρων.
Τα Λύμπια είναι κοινότητα στην οποία παράγεται αγελαδινό γάλα.
Ο Οργανισμός είναι οργανισμός δημοσίου δικαίου που ιδρύθηκε και λειτουργεί με τους περί Κυπριακής Γαλακτοκομικής Βιομηχανίας Νόμους του 1969 έως 1987, (Αρ. 4/69, 17/71, 130/87), (ο "Νόμος").
Οι αιτητές 3(α) μέχρι 3(ιγ) είναι κτηνοτρόφοι παραγωγοί γάλακτος.
Ο αιτητής 1 είναι εγγεγραμμένη εταιρεία με έδρα τα Λύμπια. Οι σκοποί της εταιρείας φαίνονται στο Άρθρο 3 του Ιδρυτικού Εγγράφου - (Τεκμήριο 2).
Το ενδιαφερόμενο μέρος είναι το Σωματείο "Σύνδεσμος Αγελαδοτρόφων Λυμπιών", που ενεγράφη στις 10 Σεπτεμβρίου, 1986, ως Σωματείο δυνάμει του περί Σωματείων και Ιδρυμάτων Νόμου του 1972, (Αριθμός 57/72).
Οι μέτοχοι του αιτητή 1 ήταν μέλη του Σωματείου, τα οποία, με απόφαση πλειοψηφίας των μελών του Σωματείου, απεβλήθησαν διά παντός λόγω διαφορών που ανάκυψαν μεταξύ δύο ομάδων μελών του Σωματείου και/ή δύο ομάδων κτηνοτρόφων παραγωγών της κοινότητας Λυμπιών αναφορικά με τη συγκέντρωση και μεταφορά του γάλακτος, διαχείριση και άλλα συναφή θέματα.
Από της ίδρυσης του Σωματείου μέχρι το Φεβρουάριο του 1987 το ενδιαφερόμενο μέρος μετέφερε από τα Λύμπια την παραγωγή γάλακτος στους αγοραστές.
Το Φεβρουάριο του 1987 ο Οργανισμός αναγνώρισε και έδωσε άδεια μεταφοράς στους αιτητές και ενέκρινε τη μεταφορά του γάλακτος των αιτητών στους καθορισμένους αγοραστές. Παράλληλα το ενδιαφερόμενο μέρος μετάφερε το γάλα των μελών του. Προσπάθειες συνδιαλλαγής των δύο ομάδων δεν έφεραν αποτελέσματα και οι δύο πλευρές είχαν τα επιχειρήματα τους και τις αιτιάσεις τους. (Βλ., ειδικά, επιστολή του δικηγόρου Σπύρου Ευσταθίου προς τον Οργανισμό ημερομηνίας 16 Οκτωβρίου, 1987). Ο Οργανισμός παράπεμψε την πιο πάνω επιστολή στο νομικό του σύμβουλο με επιστολή ημερομηνίας 30 Οκτωβρίου, 1987.
Ο νομικός σύμβουλος του Οργανισμού με επιστολή του στο Διευθυντή του Οργανισμού, ημερομηνίας 6 Νοεμβρίου, 1987, αναφέρει ότι εναπόκειται στο Συμβούλιο του Οργανισμού να πάρει μία τελική απόφαση εφόσον είναι αρμόδιο να ρυθμίζει τις διακινήσεις του γάλακτος. Και προσθέτει: "Το μόνον σημείον που βλέπω ορθόν εις την επιστολήν του συναδέλφου είναι δια το θέμα του Σωματείου".
"Σωματείο" με βάση το Άρθρο 2 του Νόμου 57/72 είναι οργανωμένη ένωση τουλάχιστο είκοσι προσώπων προς επίτευξη ορισμένου σκοπού μη κερδοσκοπικού. Ο ισχυρισμός που προβλήθηκε στην επιστολή ημερομηνίας 16 Οκτωβρίου, 1987, ήταν ότι το Σωματείο δεν επιτρέπετο με το Νόμο να μετέρχεται μεταφορές εμπορευμάτων, στην προκειμένη περίπτωση γάλακτος, με αντάλλαγμα κόμιστρα, γιατί η μεταφορά αυτή αποτελεί περίπτωση επιχείρησης κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Στις 21 Απριλίου, 1988, ο Πρόεδρος του Σωματείου - ενδιαφερόμενο μέρος - με επιστολή ζήτησε από τον Οργανισμό τη λήψη απόφασης "για δικαίωση του Συνδέσμου".
Στις 9 Μαΐου, 1988, λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση. Παραθέτω αυτούσιο το πρακτικό:-
"2. Μεταφορά γάλακτος του χωριού Λύμπια:
Αφού λήφθηκε υπόψη η σχετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου του Οργανισμού (παραπομπή στην επιστολή του ημερ. 6/11/87), το Συμβούλιο αποφάσισε να σταλεί επιστολή τόσο στο Σύνδεσμο Αγελαδοτρόφων Λυμπιών, όσο και στην Εταιρεία 'Τίμιος Σταυρός Λτδ.', στην οποία ν' αναφέρεται:
(α)πως ο Οργανισμός αναγνωρίζει ως μεταφορέα μόνο το Σύνδεσμο Αγελαδοτρόφων Λυμπιών,
(β) η προσωρινή άδεια μεταφοράς που δόθηκε στην Εταιρεία 'Τίμιος Σταυρός' ισχύει μέχρι τις 31/5/88,
(γ) από την 1/6/88 η μεταφορά του γάλακτος της περιοχής Λυμπιών γίνεται αποκλειστικά από το Σύνδεσμο Αγελαδοτρόφων Λυμπιών,
και
εφόσον γίνει αποδεχτή και από τις δύο πλευρές η απόφαση του Συμβουλίου, ο Οργανισμός θα καταβάλει στην Εταιρεία 'Τίμιος Σταυρός' τα κρατούμενα δικαιώματα (περίπου £6,000.-) για την προσωρινή μεταφορά του γάλακτος, από το Φεβρουάριο του 1987 μέχρι τις 31/5/88.
Ο κ. Γ. Λύτρας εξέφρασε την άποψη όπως το 25% των πιο πάνω αναφερόμενων μεταφορικών δικαιωμάτων καταβληθεί στο Σύνδεσμο Αγελαδοτρόφων Λυμπιών, ως αποζημίωση. Επίσης, έθεσε το θέμα της διακίνησης και μεταφοράς του αγελαδινού γάλακτος για συζήτηση σε προσεχή συνεδρία του Συμβουλίου."
Η απόφαση κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 18 Μαΐου, 1988. Στην επιστολή αναφέρεται ότι η απόφαση λήφθηκε με βάση το Άρθρο 32 του Νόμου.
Οι λόγοι που προβάλλονται για την κήρυξη της πιο πάνω απόφασης ως άκυρης και χωρίς κανένα αποτέλεσμα είναι:-
1. Δεν εγκρίθηκε από τον Υπουργό.
2. Είναι αναιτιολόγητη.
3. Λήφθηκε με πλάνη περί το νόμο αναφορικά με τις πρόνοιες του Άρθρου 32 του Νόμου.
4. Είναι αντίθετη και συγκρούεται με τις πρόνοιες του Άρθρου 21 του Συντάγματος που προστατεύει το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, του Άρθρου 25 που προστατεύει το δικαίωμα άσκησης επαγγέλματος και του Άρθρου 28 που προστατεύει την ισότητα και ίση μεταχείριση.
5. Παραβιάζει την αρχή της χρηστής διοίκησης και της καλής πίστης.
Ο δικηγόρος των αιτητών υπόβαλε πως αποφάσεις του Οργανισμού, βάσει του Νόμου, πρέπει να εγκρίνονται από τον Υπουργό. Η προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία χωρίζεται σε τρία μέρη: (α) ανάκληση της ατομικής διοικητικής πράξης, με την οποία δόθηκε εξουσιοδότηση στους αιτητές να μεταφέρουν το γάλα από τα Λύμπια στους εγκεκριμένους αγοραστές, (β) απόφαση που δίδει αποκλειστικότητα της μεταφοράς στο ενδιαφερόμενο μέρος και (γ) απόφαση που εξαρτά την καταβολή των οφειλομένων κομίστρων από άσχετους με την υποχρέωση του Οργανισμού παράγοντες, δεν εγκρίθηκε από τον Υπουργό και ως εκ τούτου είναι άκυρη.
Ο δικηγόρος του Οργανισμού δέχτηκε ότι η πράξη και/ή απόφαση πρέπει, σύμφωνα με το Νόμο, να έχει την έγκριση του Υπουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας. Ισχυρίστηκε όμως ότι με την έγκριση των πρακτικών της 9ης Μαΐου, 1988, στην επόμενη συνεδρία του Συμβουλίου στις 25 Μαΐου, 1988, θεωρήθηκε ότι δόθηκε η έγκριση του Υπουργού, γιατί στο Συμβούλιο μετέχει και εκπρόσωπος του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας. Περαιτέρω, ισχυρίστηκε ότι με την έγκριση του Υπουργού η απόφαση του Οργανισμού ενσωματώνεται στην πράξη έγκρισης, γίνεται πράξη του Υπουργού και η προσφυγή έπρεπε να στραφεί εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Υπουργού. Αν η έγκριση του Υπουργού δεν δόθηκε, η πράξη δεν είναι εκτελεστή και δεν υπάγεται σε δικαστικό έλεγχο κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Το Άρθρο 13 του Νόμου προβλέπει για την τήρηση πρακτικών και έχει:-
"13. - (1) Τηρούνται πρακτικά των εργασιών του Οργανισμού και οιασδήποτε Επιτροπής αυτού τα οποία, εφ' όσον φέρουσι την υπογραφήν προσώπου φερομένου ως προεδρεύσαντος της συνεδριάσεως εις την οποίαν ταύτα αναφέρονται ή συνεδριάσεως κατά την οποίαν ταύτα ανεγνώσθησαν, συνιστώσιν απόδειξιν των εν λόγω εργασιών, η δε συνεδρίασις εις την οποίαν τα τοιαύτα πρακτικά αναφέρονται τεκμαίρεται, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, ως νομίμως συγκληθείσα και συγκροτηθείσα.
(2) Αντίγραφον των πρακτικών εκάστης συνεδριάσεως του Οργανισμού ή οιασδήποτε Επιτροπής αυτού αποστέλλεται προς τον Υπουργόν εντός δεκατεσσάρων ημερών από της τοιαύτης συνεδριάσεως."
Το σχετικό μέρος του πρακτικού της 25ης Μαΐου, 1988, έχει:-
"1. Έγκριση των πρακτικών της 284 συν., ημερ. 9/5/88 και θέματα που προκύπτουν από τα πρακτικά:
...................................
Τα πρακτικά της πιο πάνω συνεδρίας εγκρίθηκαν ομόφωνα."
"Υπουργός", με βάση το Άρθρο 2 του Νόμου, "σημαίνει τον Υπουργόν Εμπορίου και Βιομηχανίας περιλαμβάνει δε πάντα λειτουργόν του Υπουργείου του δεόντως επί τούτω εξουσιοδοτηθέντα υπ' αυτού".
Έγκριση από τον Υπουργό μπορεί να δοθεί και από εξουσιοδοτημένο λειτουργό του Υπουργείου του.
Είναι καθαρό ότι η πράξη αυτή είναι έγκριση των πρακτικών από τον Οργανισμό. Δεν υπάρχει έγκριση του Υπουργού όπως προβλέπεται στο Νόμο για την προσβαλλόμενη απόφαση.
Ο Υπουργός είναι ιεραρχικά ανώτερο πολιτειακό όργανο. Διά σκοπούς προληπτικού ελέγχου ο νομοθέτης πρόβλεψε την αναγκαιότητα της έγκρισης των αποφάσεων του Οργανισμού από τον Υπουργό. Η έγκριση δεν προέρχεται από το ίδιο σώμα.
Η απόφαση οργανισμού δημοσίου δικαίου με την έγκριση του Υπουργού δεν γίνεται απόφαση του ανώτερου διοικητικού οργάνου που ασκεί τον προληπτικό έλεγχο με την έγκριση, αλλά συνεχίζει να είναι απόφαση του Οργανισμού. Με την έγκριση η απόφαση του Οργανισμού δεν γίνεται πράξη της κρατικής διοίκησης -(βλ. Κυριακοπούλου "Διοικητικόν Δίκαιον" Β' σελ. 102, 103).
Η πράξη του Οργανισμού χωρίς την έγκριση του Υπουργού δεν είναι έγκυρη, γιατί δεν συμπληρώθηκε η διαδικασία της παραγωγής της και πάσχει από παράβαση ουσιώδους τύπου. Η πράξη αυτή δεν μπορεί να εκτελεστεί και δεν παράγει σύννομα αποτελέσματα. Αν όμως τεθεί σε εφαρμογή ο πολίτης, ο διοικούμενος, έχει δικαίωμα δικαστικής προστασίας με την κήρυξή της και τυπικά ως άκυρης, με βάση το Άρθρο 146(4)(β) του Συντάγματος, για λόγους ασφάλειας δικαίου.
Στο Σύγγραμμα του Π.Δ. Δαγτόγλου - "Γενικό Διοικητικό Δίκαιο", γ'/Ι, διαβάζομε στις σελ. 252-253:-
"Η αίτηση ακυρώσεως μπορεί λοιπόν σύμφωνα με την πρόθεση του νομοθέτη να έχει διαπλαστικό ή καταδικαστικό χαρακτήρα. Στη νομολογιακή πράξη όμως έχει αναπτυχθεί και μια αναγνωριστική αίτηση ακυρώσεως ή, ακριβέστατα (μια που ο νόμος δεν προβλέπει ρητώς την άσκηση αναγνωριστικών αγωγών ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας), μια αναγνωριστική αγωγή υπό το ένδυμα της αιτήσεως ακυρώσεως. Μια τέτοια 'αίτηση ακυρώσεως' οδηγεί στην έκδοση αναγνωριστικής αποφάσεως. Τέτοιες είναι οι περιπτώσεις στις οποίες ζητείται και κηρύσσεται η ακύρωση πράξεων όχι απλώς ακυρωσίμων, αλλά ακύρων ή και ανυποστάτων ή βεβαιωτικών της επελεύσεως μιας αυτοδικαίας έννομης συνέπειας. Και στις δύο περιπτώσεις η αίτηση ακυρώσεως θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απαράδεκτη, γιατί προσβάλλει πράξη που δεν παράγει νομικά αποτελέσματα ή που δεν είναι 'διοικητική πράξη' κατά την τεχνική έννοια του όρου (λόγω ελλείψεως της λεγομένης 'εκτελεστότητας' της πράξεως)·το Συμβούλιο της Επικρατείας όμως κρίνει την αίτηση αυτήν ως παραδεκτή και κηρύσσει την πράξη και 'τυπικά' άκυρη για λόγους ασφαλείας δικαίου. Στις περιπτώσεις αυτές είναι όμως σαφής ο αναγνωριστικός χαρακτήρας."
Στη Γαλλία μετά από την απόφαση Guigon της 27.6.1966 του Δικαστηρίου Συγκρούσεως Καθηκόντων (Tribunal des conflits) γίνεται διάκριση ανάμεσα στο κλασσικό recours pour exces de pouvoir (αιτήσεως ακυρώσεως) και στο recours en declaration de nullite des actes adrninistratifs inexistants (αιτήσεως περί κηρύξεως της ακυρότητας ανυποστάτων πράξεων) που μπορεί να ασκηθεί ενώπιον τόσο των διοικητικών όσο και των πολιτικών δικαστηρίων.
Η προσβαλλόμενη απόφαση του Οργανισμού, για τον πιο πάνω λόγο, θα κηρυχτεί άκυρη από την αρχή.
Η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης αποτελεί την έκθεση των πραγματικών και νομικών λόγων που οδήγησαν τη Διοίκηση στην απόφασή της, καθώς και παράθεση κριτηρίων με βάση τα οποία άσκησε η Διοίκηση τη διακριτική της ευχέρεια - (Δαγτόγλου - Διοικητικό Δίκαιο α, β' έκδοση, σελ. 219, Παναγοπούλου - Περί της Αιτιολογίας των Διοικητικών Πράξεων, 1976, σελ. 25, 106).
Οι αποφάσεις των Διοικητικών Αρχών πρέπει να περιέχουν πλήρη, επαρκή και σαφή αιτιολογία. Η αιτιολογία αυτή μπορεί να συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Η πλήρης αιτιολογία περιέχει ή δείχνει τη νομική βάση της διοικητικής απόφασης. Η αιτιολογία συνδέεται άμεσα με τη νομική έκδοση και νομιμότητα της διοικητικής πράξης. Περαιτέρω είναι αναγκαία για να μπορεί με ευχέρεια να γίνεται ο δικαστικός έλεγχος. (Stavros Rallis and Greek Communal Chamber (Director, Greek Education, 5 R.S.C.C. 11, στη σελ. 18, Pancyprian Federation of Labour (PEO) and 1. Board of Cinematograph Films Censors, 2. Minister of Interior of the Republic of Cyprus (1965) 3 C.L.R. 27, Sunshore Estates Ltd. v. The Municipal Corporation of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 440, Antonis Nicolaides v. The Municipality of Latsia through the Municipal Council of Latsia (1987) 3 C.L.R. 1496.)
Αφού έλαβα υπόψη μου του περιεχόμενο της απόφασης και όσα στοιχεία παρουσιάστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στο φάκελο - Τεκμήριο 1, ευρίσκω ότι αυτή είναι αναιτιολόγητη με την έννοια του ότι η αιτιολογία ούτε σαφής είναι ούτε επαρκής.
Το Δικαστήριο δεν θεωρεί σκόπιμο ή αναγκαίο να ερευνήσει τους άλλους λόγους που προβλήθηκαν.
Για τους πιο πάνω λόγους η απόφαση του Οργανισμού ημερομηνίας 9 Μαΐου, 1988, κηρύσσεται άκυρη, χωρίς κανένα νομικό αποτέλεσμα.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.