|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 1689
21 Ιουλίου, 1989
[ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ι. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ'ων η Αίτηση
(Υπόθεση Αρ. 876/88).
Έννομο Συμφέρον—Προαγωγές δημοσίων υπαλλήλων — Θέση προαγωγής — Η επιλογή είναι μεταξύ υπηρετούντων στην αμέσως κατώτερη θέση — Ο Περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμος, 1967 (Ν.33/67), Άρθρο 30(1)(γ) —Υπάλληλοι ήδη προαχθέντες κατά της προαγωγής των οποίων εκκρεμεί διαδικασία, βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Ορθά δεν θεωρήθησαν υποψήφιοι — Δεν έχουν ενεστώς έννομο συμφέρον να προσβάλουν την απόφαση περί προαγωγής.
Τα γεγονότα και η νομική αρχή που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την Αίτηση Ακυρώσεως, προκύπτουν από το πιο πάνω περιληπτικό σημείωμα.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται με ΛΚ 75.- έξοδα σε βάρος των Αιτούντων.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Παγδατής ν. Πλουσίου και Άλλου (1984) 3 Α.Α.Δ.. 1556.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία προήχθη το ενδιαφερόμενο μέρος Γεώργιος Χατζηγεωργίου στη μόνιμη θέση Ανώτερου Λειτουργού Μηχανογραφήσεως στο Τμήμα Μηχανογραφικών Υπηρεσιών, αντί των αιτητών.
Α. Ξενοφώντος, για τους Αιτητές.
Α. Παπασάββας, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
"1. Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η πράξις και/ή απόφασις της Καθ'ης η Αίτησις που δημοσιεύθη την 26.8.1988 εις την Επίσημον Εφημερίδα της Δημοκρατίας διά της οποίας προήχθη ο Γεώργιος Χατζηγεωργίου εις την μόνιμον Θέσιν Ανωτέρου Λειτουργού Μηχανογραφήσεως (Τακτικός Προϋπολογισμός), Τμήμα Μηχανογραφικών Υπηρεσιών, από τις 15.6.198 αντί του Αιτητού 1 ή του Αιτητού 2 είναι άκυρος, παράνομος και εστερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
2. Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η άρνησις και/ή παράλει-ψις της Καθ'ης η Αίτησις να προάξη οιονδήποτε εκ των Αιτητών εις την θέσιν που αναφέρεται πιο πάνω είναι άκυρος, παράνομος και εστερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος".
Κατά παράβαση του Κανόνα 7* του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, οι αιτητές δεν αναφέρονται στην αίτηση τους στα νομικά
* "7. Έκαστος διάδικος δέον διά των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμόν τούτον"·
σημεία πάνω στα οποία βασίζεται η αίτηση τους. Μετά την παράθεση των γεγονότων αναφέρουν μόνο τον γενικό ισχυρισμό ότι η Ε.Δ.Υ. ενήργησε παράνομα.
Τα γεγονότα είναι παραδεκτά. Από τις 15 Οκτωβρίου 1986 οι αιτητές που μέχρι τότε υπηρετούσαν στη θέση Λειτουργού Μηχανογράφησης 1ης Τάξης, προάχθηκαν και έκτοτε υπηρετούν στη μόνιμη θέση Ανώτερου Λειτουργού Μηχανογράφησης.
Στις 15 Δεκεμβρίου 1986, ο Γεώργιος Χατζηγεωργίου που είναι το ενδιαφερόμενο μέρος στην παρούσα προσφυγή και δύο άλλοι Λειτουργοί Μηχανογράφησης 1ης Τάξης καταχώρησαν την προσφυγή με αριθμό 750/86 εναντίον της πιο πάνω προαγωγής των παρόντων αιτητών, η οποία προσφυγή εκδικάστηκε πρωτόδικα και απορρίφθηκε στις 8 Ιουλίου 1989.
Με απόφαση της Ε.Δ.Υ. ημερομηνίας 10 Ιουνίου 1989, που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 28 Αυγούστου 1988, το ενδιαφερόμενο μέρος στην παρούσα προσφυγή προάχθηκε επίσης στη μόνιμη θέση Ανώτερου Λειτουργού Μηχανογράφησης. Όπως έχω ήδη αναφέρει, οι αιτητές κατείχαν τη θέση αυτή πολύ πριν αρχίσουν οι διεργασίες για την πλήρωση της κενής θέσης στην οποία μεταγενέστερα προάχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος και για το λόγο αυτό οι αιτητές δεν θεωρήθηκαν υποψήφιοι από την Ε.Δ.Υ.
Στη γραπτή αγόρευση του ο δικηγόρος των αιτητών περιορίστηκε στην υποβολή του ισχυρισμού ότι η Ε.Δ.Υ. λανθασμένα και παράνομα δεν θεώρησε τους αιτητές σαν υποψήφιους στην επιλογή του καλύτερου υποψηφίου για την πλήρωση της θέσης που πληρώθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση. Εφόσον, είπε ο κ. Ξενοφώντος, η προσφυγή αρ. 750/86 εναντίον της προαγωγής των αιτητών εκκρεμεί, ο κίνδυνος για ακύρωση της υφίσταται και η αβεβαιότητα δεν εξέλιπε με την απόρριψη της προσφυγής εφόσον δεν αποκλείεται η πρωτόδικη απόφαση να εφεσιβληθεί με επιτυχία. Επικαλούμενος δε την απόφαση της Ολομέλειας στην Υπόθεση Κυριάκος Παγδατής ν. Σπύρου Πλουσίου και Άλλου (1984) 3 Α.Α.Δ. 1556, εκάλεσε το Δικαστήριο να αναβάλει την παρούσα προσφυγή μέχρις ότου παρέλθει η προθεσμία για υποβολή έφεσης εναντίον της πρωτόδικης απόφασης στην προσφυγή 750/86, ή μέχρις ότου εκδικαστεί η έφεση που τυχόν ήθελε καταχωρηθεί στο μεταξύ.
Στην ένσταση και στην γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της, η Δημοκρατία ισχυρίζεται, ότι η αίτηση πρέπει να απορριφθεί για το μοναδικό λόγο, ότι δικαιολογημένα και ορθά η Ε.Δ.Υ. δεν θεώρησε υποψήφιους τους αιτητές για προαγωγή σε θέση που ήδη κατείχαν και ότι οι αιτητές, ούτε κατά το χρόνο της λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης, ούτε όταν καταχώρησαν την προσφυγή τους ούτε στη διάρκεια της εκδίκασης της είχαν ή έχουν το ενεστώς έννομο συμφέρον, που απαιτείται από το άρθρο 146.2 του Συντάγματος, ώστε να νομιμοποιούνται στην καταχώρηση της προσφυγής τους.
Σύμφωνα με τα Σχέδια Υπηρεσίας του Τμήματος Μηχανογραφικής Υπηρεσίας η θέση Λειτουργού Μηχανογράφησης είναι θέση προαγωγής. Το Άρθρο 28 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου (Νόμος αρ. 33/67) προνοεί ότι "προαγωγή" σημαίνει αλλαγή στη μόνιμη κατάσταση του υπαλλήλου που να συνεπάγεται αύξηση στην αμοιβή του ή ένταξη του είτε σε ανώτερο βαθμό της Δημόσιας Υπηρεσίας είτε σε μισθοδοτική κλίμακα που να έχει "ψηλότερο ανώτερο όριο από την κλίμακα στην οποία είναι ήδη ενταγμένος. Σύμφωνα δε με το άρθρο 30(1)(γ) του ίδιου Νόμου, θέσεις προαγωγής πληρούνται με προαγωγή υπαλλήλων που υπηρετούν στην αμέσως κατώτερη θέση.
Προκύπτει από τα πιο πάνω ότι η Ε.Δ.Υ. είχε καθήκον να επιλέξει για την πιο πάνω θέση τον καλύτερο υποψήφιο ανάμεσα στους υπαλλήλους που κατά τον ουσιώδη χρόνο υπηρετούσαν στην αμέσως κατώτερη θέση, δηλαδή στη θέση Λειτουργού Μηχανογράφησης 1ης Τάξης αποκλειομένων οποιωνδήποτε άλλων υπαλλήλων συμπεριλαμβανομένων των αιτητών.
Εν όψει των πιο πάνω ρητών διατάξεων που αποκλείουν την υποψηφιότητα των αιτητών, δέχομαι σαν απόλυτα ορθή τη θέση της Δημοκρατίας ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση της η Ε.Δ.Υ. δεν έχει προσβάλει άμεσα ή έμμεσα οποιοδήποτε ίδιον ενεστώς έννομο συμφέρον των αιτητών, οι οποίοι δεν νομιμοποιούνται βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος να ασκήσουν την παρούσα προσφυγή τους. Η απόφαση στην υπόθεση Παγδατή (ανωτέρω) την οποία επικαλούνται οι αιτητές δεν υποστηρίζει την υπόθεση τους, ούτε αποτελεί απάντηση στα όσα αναφέρω πιο πάνω. Το κενό στην υπόθεση των αιτητών, από το γεγονός, ότι σε όλα τα ουσιώδη στάδια, οι αιτητές δεν κατείχαν δικό τους ενεστώς έννομο συμφέρον που προνοείται από το άρθρο του Συντάγματος βάσει του οποίου καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή τους, είναι μοιραίο για την τύχη της προσφυγής και δεν πληρούται από όλα όσα έχουν λεχθεί αναφορικά με διαφορετικά γεγονότα στη υπόθεση Παγδατή (ανωτέρω).
Η προσφυγή απορρίπτεται. Οι αιτητές καταδικάζονται στην πληρωμή ποσού ΛΚ75 έναντι των εξόδων των καθ'ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με ΛΚ75.-έξοδα.