|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:B133
(2014) 2 ΑΑΔ 137
24 Φεβρουαρίου, 2014
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
ΙPPOKRATIS GIANNAKOV,
Εφεσείων,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Πoινική Έφεση Αρ. 220/2012)
Ποινή ― Ληστεία ― Άρθρο 283 του Ποινικού Κώδικα (Κεφ.154) ― Επικύρωση ποινής φυλάκισης τεσσάρων χρόνων ― Άρνηση Εφετείου να επέμβει και εφετειακή αναφορά ότι η ποινή θα μπορούσε να κριθεί επιεικής υπό τις περιστάσεις ― Πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης σε ένα από τους δύο κατοίκους του διαρρηχθέντος διαμερίσματος
Η έφεση στράφηκε εναντίον ποινής φυλάκισης τεσσάρων χρόνων, που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα από Κακουργιοδικείο, για το αδίκημα της ληστείας. Eπίσης του επιβλήθηκε 3 χρόνια φυλάκιση για το αδίκημα της διάρρηξης κατά τη διάρκεια της νύκτας.
Ο εφεσείων είχε παραδεχθεί και το αδίκημα της επίθεσης με πραγματική σωματική βλάβη, για το οποίο το Κακουργιοδικείο δεν επέβαλε καμιά ποινή.
Με βάση τα παραδεκτά γεγονότα, παραβίασε πόρτα διαμερίσματος κατά τη διάρκεια της νύκτας, με σκοπό να κλέψει. Κατά την προσπάθεια του να κλέψει μια τηλεόραση που βρισκόταν στο καθιστικό προκλήθηκε θόρυβος με αποτέλεσμα να ξυπνήσουν οι άνθρωποι που ζούσαν στο διαμέρισμα. Ο εφεσείων κτύπησε στο κεφάλι και σε άλλα μέρη του σώματος του με διάφορα αντικείμενα και μικρο-έπιπλα, τον ένα εκ των δύο. Έπειτα, κλέβοντας το κλειδί ενός αυτοκίνητου διέφυγε, για να ανακοπεί ακολούθως από αστυνομικό και να συλληφθεί.
Στην απόφαση του το Κακουργιοδικείο αναφέρθηκε μεταξύ άλλων σε όλους τους σχετικούς παράγοντες που ελήφθησαν υπόψη στον υπολογισμό της ποινής που επιβλήθηκε, τις προσωπικές περιστάσεις του εφεσείοντα και τη σοβαρότητα των αδικημάτων.
Η έφεση στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:
α) Η ποινή ήταν έκδηλα υπερβολική γιατί, όπως αναγνωρίστηκε από το ίδιο το Κακουργιοδικείο, η όλη ενέργεια του εφεσείοντα ενείχε το στοιχείο της προχειρότητας.
β) Δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στη σοβαρότητα του αδικήματος χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της υπόθεσης.
γ) Η παρατήρηση του Κακουργιοδικείου ότι, ο εφεσείων βρισκόμενος στην Κύπρο, για σκοπούς εργασίας, όφειλε, όντας φιλοξενούμενος στη χώρα μας να μην καταχραστεί της φιλοξενίας αυτής, ενείχε το στοιχείο της δυσμενούς διάκρισης εδραζόμενης στην καταγωγή του.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Όπως προβλέπεται στο Άρθρο 283 του Ποινικού Κώδικα (Κεφ.154), όταν η συμπεριφορά του υπαίτιου κατά ή μετά τη διάπραξη της ληστείας, συνοδεύεται, όπως στην προκείμενη περίπτωση, με χρήση βίας, το αδίκημα καθίσταται σοβαρότατο και η προβλεπόμενη ποινή είναι μέχρι και φυλάκιση δια βίου. Συναφώς ήταν ορθή η αναφορά του Κακουργιοδικείου επί τούτου.
2. Ταυτοχρόνως, η υπόμνηση που γίνεται στην απόφαση του Κακουργιοδικείου σχετικώς με την έξαρση που παρατηρείται σε αδικήματα αυτής της μορφής καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο, ορθώς κατά πάγια νομολογία, αντικρίστηκε η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικής ποινής.
3. Η συγκεκριμένη αναφορά του Κακουργιοδικείου για την οποία έγινε εισήγηση για δυσμενή διάκριση θα έπρεπε να διαβαστεί όχι μεμονωμένα αλλά στο σύνολο της απόφασης. Εκφράστηκε με αυτήν η δυσαρέσκεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου όταν άτομα που βρίσκονται στην Κύπρο με στόχο ένα καλύτερο μέλλον, δεν σέβονται τους νόμους του Κράτους μας.
4. Η παραδοχή του εφεσείοντα στην οποία έδωσε έμφαση ο δικηγόρος του εφεσείοντα ελήφθη υπόψη από το Κακουργιοδικείο. Αλλά, όπως εμφαντικά αναφέρεται, ο εφεσείων είχε συλληφθεί από αστυνομικό αμέσως μετά τη διάπραξη των αδικημάτων βγαίνοντας από το υπόγειο της πολυκατοικίας, και έχοντας στην κατοχή του το κλοπιμαίο κλειδί του αυτοκινήτου, που αφαίρεσε από το διαμέρισμα των παραπονουμένων.
5. Ορθώς λήφθηκαν υπόψη, κατά την επιβολή της ποινής τα συναισθήματα πανικού και φρίκης, που συνήθως διακατέχουν θύματα ληστείας, ιδιαιτέρως όταν ξυπνούν μέσα στη νύχτα και διαπιστώνουν ότι, υπέστησαν διάρρηξη και μέσα στο σπίτι τους βρίσκεται ο δράστης, ερχόμενοι αντιμέτωποι μαζί του.
6. Η επιβληθείσα ποινή, αντανακλούσε όλους τους παράγοντες που αναφέρονταν στην πρωτόδικη απόφαση, παρόλο που ενδεχομένως, η ποινή να μπορούσε να κριθεί επιεικής υπό τις περιστάσεις.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 551,
Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 154.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον Κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας (Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ., Παναγιώτου, Α.Ε.Δ., Σταύρου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 23417/12), ημερομηνίας 2/11/12.
Α. Κλεάνθους, για τον Εφεσείοντα.
Μ. Χαραλάμπους (κα), Δημόσιος Κατήγορος, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
Ρέα Καρεκλά (κα) - μεταφράστρια, ορκίζεται ότι θα μεταφράζει πιστά και όσο καλύτερα μπορεί από τα ελληνικά στα ρωσικά και αντίστροφα.
Εx tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση θα δοθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η ενώπιον μας έφεση στρέφεται κατά της ποινής φυλάκισης των 4 χρόνων, που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας, για το αδίκημα της ληστείας. Eπίσης του επιβλήθηκε 3 χρόνια φυλάκιση για το αδίκημα της διάρρηξης κατά τη διάρκεια της νύκτας. Ο εφεσείων είχε παραδεχθεί και το αδίκημα της επίθεσης με πραγματική σωματική βλάβη, για το οποίο το Κακουργιοδικείο δεν επέβαλε καμιά ποινή.
Τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζεται η υπόθεση έχουν, όπως καταγράφονται στην απόφαση του Κακουργιοδικείου, ως εξής:
«Στις 18.9.2012 και περί ώρα 01:50 ο κατηγορούμενος με τη χρήση βίας παραβίασε τη μονόφυλλη ξύλινη πόρτα διαμερίσματος που βρίσκεται στον 5ον όροφο της πολυκατοικίας ΒΑΜΙΚΟ 2 στην οδό Μ.Κασουλίδη στη Δασούπολη με σκοπό να κλέψει. Το εν λόγω διαμέρισμα ανήκει στον Λάμπρο Θεμιστοκλέους και διαμένει εκεί μαζί με την κόρη του Στέφανη Θεμιστοκλέους. Τη στιγμή της εισόδου του κατηγορούμενου στο διαμέρισμα, οι δύο ένοικοι βρίσκονταν στα υπνοδωμάτια τους και κοιμόντουσαν. Κατά την προσπάθεια του κατηγορουμένου να κλέψει μια τηλεόραση που βρισκόταν στο καθιστικό (φωτογραφίες 19-21 του τεκμηρίου α) προκλήθηκε θόρυβος με αποτέλεσμα να ξυπνήσει η Στέφανη Θεμιστοκλέους και να αντικρίσει κατάφατσα τον κατηγορούμενο στο καθιστικό. Τότε, έντρομη, κάλεσε σε βοήθεια τον πατέρα της ο οποίος προσέτρεξε και αυτός στο σημείο, με αποτέλεσμα όμως να δεχτεί επίθεση από τον κατηγορούμενο. Συγκεκριμένα ο κατηγορούμενος τον κτύπησε στο κεφάλι και σε άλλα μέρη του σώματος του με διάφορα αντικείμενα και μικρο-έπιπλα. Έπειτα, κλέβοντας το κλειδί (αξίας €50) ενός αυτοκίνητου μάρκας NISSAN διέφυγε, πηδώντας από το μπαλκόνι του διαμερίσματος σε μπαλκόνι άλλου διαμερίσματος. Ωστόσο κατά τη μετέπειτα προσπάθεια διαφυγής από την έξοδο της πολυκατοικίας ανακόπηκε από τον Αστ.844 και από έρευνα στην οποία τον υπέβαλε, βρέθηκε στην κατοχή του το προαναφερθέν κλειδί.»
Στην απόφαση του Κακουργιοδικείου, επισημαίνεται αναφορικά με την επίθεση, το εξής:
«ο Λάμπρος Θεμιστοκλέους υπέστη εκδορά κάτω από το δεξί βλέφαρο, εκχύμωση αριστερά μετωπιαία και ερυθρότητα δέρματος δεξιά προσώπου»
Το Κακουργιοδικείο, κατά την έκδοση της απόφασης του, έλαβε υπόψη τη σοβαρότητα των διαπραχθέντων αδικημάτων και τους μετριαστικούς παράγοντες οι οποίοι αναπτύχθηκαν πρωτοδίκως και έχουν σχέση με την ψυχολογική κατάσταση και τον εθισμό του εφεσείοντα σε ναρκωτικές ουσίες. Ο εφεσείων ήταν από νεαρής ηλικίας χρήστης σκληρών ναρκωτικών και υποβαλλόταν κατά το χρόνο διάπραξης των πιο πάνω αδικημάτων, σε διαδικασία απεξάρτησης με τη λήψη υποκατάστατων φαρμάκων. Περαιτέρω, αναλύθηκαν οι προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα ο οποίος είναι ηλικίας 33 ετών, κατάγεται από τη Ρωσία με ελληνική ιθαγένεια, ήλθε στην Κύπρο το 2003 με σκοπό να εργαστεί. Τον τελευταίο καιρό, όπως αναφέρθηκε, δημιούργησε σχέση με μια γυναίκα με την οποία τέλεσε το γάμο του, βρισκόμενος στις κεντρικές φυλακές, και όπως σήμερα λέχθηκε από τον συνήγορο του, ο εφεσείων έχει αποκτήσει και ένα παιδί πριν από περίπου ένα χρόνο.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα ισχυρίστηκε ότι, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης η επιβληθείσα ποινή είναι έκδηλα υπερβολική γιατί, όπως αναγνωρίστηκε από το ίδιο το κακουργιοδικείο, η όλη ενέργεια του εφεσείοντα ενείχε το στοιχείο της προχειρότητας. Ήταν επιπόλαιος ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος έδρασε βρισκόμενος κάτω από τη ψυχολογική κατάσταση την οποία περιγράψαμε πιο πάνω. Ταυτοχρόνως, ο ευπαίδευτος συνήγορος ισχυρίστηκε ότι, δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στη σοβαρότητα του αδικήματος χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της υπόθεσης. Μια άλλη πτυχή στην οποία έγινε αναφορά από το συνήγορο έχει σχέση με την παρατήρηση του Κακουργιοδικείου ότι, ο εφεσείων βρισκόμενος στην Κύπρο, για σκοπούς εργασίας, όφειλε, όντας φιλοξενούμενος στη χώρα μας να μην καταχραστεί της φιλοξενίας αυτής και να διαπράξει αδικήματα αυτού του είδους σε βάρος των πολιτών της χώρας. Αυτή η παρατήρηση ενέχει, όπως είπε, το στοιχείο της δυσμενούς διάκρισης εδραζόμενης στην καταγωγή του, σε βάρος ενός κατηγορούμενου μη Κύπριου.
Η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία υπεραμύνθηκε της ορθότητας του ύψους της επιβληθείσας ποινής κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στα συναισθήματα τρόμου και φρίκης, όπως διαπιστώνει και το Κακουργιοδικείο, που προφανώς διακατείχαν τα δυο θύματα τόσο, όταν αντίκρισαν μεταμεσονύκτια ένα άγνωστο πρόσωπο στο σπίτι τους, όσο και μετά την επίθεση που υπέστη ο ένας από αυτούς.
Πρέπει κατ' αρχήν να σημειώσουμε ότι διαφωνούμε με την εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου του εφεσείοντα, σχετικά με τη σοβαρότητα των αδικημάτων που παραδέχτηκε ο εφεσείων. Το αδίκημα της ληστείας είναι εξαιρετικά σοβαρό αφού η προβλεπόμενη, με βάση το Άρθρο 283 του Ποινικού Κώδικα (Κεφ.154), ποινή είναι φυλάκιση μέχρι δεκατεσσάρων χρόνων. Όταν όμως, όπως προβλέπεται στο εν λόγω άρθρο, η συμπεριφορά του υπαίτιου κατά ή μετά τη διάπραξη της ληστείας, συνοδεύεται, όπως στην προκείμενη περίπτωση, με χρήση βίας, το αδίκημα καθίσταται σοβαρότατο και η προβλεπόμενη ποινή είναι μέχρι και φυλάκιση δια βίου. Συναφώς ήταν ορθή η αναφορά του Κακουργιοδικείου επί τούτου.
Ταυτοχρόνως, η υπόμνηση που γίνεται στην απόφαση του Κακουργιοδικείου σχετικώς με την έξαρση που παρατηρείται σε αδικήματα αυτής της μορφής καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο, ορθώς κατά πάγια νομολογία, αντικρίστηκε η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικής ποινής. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το επιβάλλον ποινή, Δικαστήριο, μπορεί και πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τον παράγοντα αυτό (βλ. Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 551).
Το άλλο σκέλος της επιχειρηματολογίας που αναπτύχθηκε και εδράζεται σε δυσμενή διάκριση, που κατά την εισήγηση του συνηγόρου υφίσταται από τη στιγμή που το Κακουργιοδικείο έδωσε έμφαση στην καταγωγή του εφεσείοντα, δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Η συγκεκριμένη αναφορά του Κακουργιοδικείου θα πρέπει να διαβαστεί όχι μεμονωμένα αλλά στο πλαίσιο του συνόλου της απόφασης. Εκφράστηκε, η δυσαρέσκεια του δικαστηρίου που ένοιωσε όταν άτομα που βρίσκονται στην Κύπρο με στόχο ένα καλύτερο μέλλον δεν σέβονται τους νόμους του Κράτους μας.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα επίσης έδωσε έμφαση στην παραδοχή του εφεσείοντα. Αυτή η πτυχή λήφθηκε υπόψη από το Κακουργιοδικείο. Αλλά, όπως εμφαντικά αναφέρεται, ο εφεσείων είχε συλληφθεί από αστυνομικό αμέσως μετά τη διάπραξη των αδικημάτων βγαίνοντας από το υπόγειο της πολυκατοικίας, και έχοντας στην κατοχή του το κλοπιμαίο κλειδί του αυτοκινήτου, που αφαίρεσε από το διαμέρισμα των παραπονουμένων.
Συμφωνούμε με την τελευταία εισήγηση της συνηγόρου της Δημοκρατίας ότι ορθώς λήφθηκαν υπόψη, κατά την επιβολή της ποινής τα συναισθήματα πανικού και φρίκης, που συνήθως διακατέχουν θύματα ληστείας, ιδιαιτέρως όταν ξυπνούν μέσα στη νύχτα και διαπιστώνουν ότι, υπέστησαν διάρρηξη και μέσα στο σπίτι τους βρίσκεται ο δράστης, ερχόμενοι αντιμέτωποι μαζί του.
Το εφετείο, όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 154, δεν ενεργεί πρωτογενώς, εξετάζει κατά πόσο η ποινή που επιβλήθηκε βρίσκεται στα σωστά πλαίσια, όπως αυτά καθορίζονται από τη νομολογία.
Θεωρούμε ότι η επιβληθείσα ποινή, αντανακλά όλους τους παράγοντες που αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση, παρόλο που εμείς, ενδεχομένως, να κρίναμε την ποινή ως επιεική υπό τις περιστάσεις.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.