|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 2 ΑΑΔ 297
20 Ιουλίου, 2011
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Χ"ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 60/2010)
Οδοί και Οικοδομές ― Παράνομη ανέγερση -― Καταδίκη και έκδοση διατάγματος κατεδάφισης ― Κατά πόσον χωμάτινες δεξαμενές συνιστούσαν «οικοδομή» για την οποία απαιτείτο εξασφάλιση άδειας οικοδομής ― Η απομάκρυνση μέρους του υφιστάμενου χώματος του εδάφους οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιήθηκε υλικό (χώμα) για την κατασκευή τους.
Οδοί και Οικοδομές ― Παράνομη ανέγερση ― Θέμα πραγματικό το κατά πόσο ή όχι κατασκευή, θεωρείται «οικοδομή» ― Λαμβάνονται υπ' όψιν όλα τα συναφή γεγονότα, όπως σχήμα, μέγεθος, υλικά, τρόπος κατασκευής και η προσάρτηση ή η σχέση με τη λοιπή οικοδομή.
«Οικοδομή» «ετέρα ύλη», «κατασκευή» «λάκκος», «ανάχωμα» Άρθρο 2 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96 ― Τι θεωρείται "οικοδομή" μέσα στην έννοια η οποία αποδίδεται στον όρο ― Στο νομοθετικό ορισμό της έννοιας "κατασκευή" περιλαμβάνεται και "λάκκος", δηλαδή αφαίρεση παρά χρήση υλικού, ως επίσης και οποιοδήποτε "ανάχωμα" ― Η έννοια "ετέρα ύλη" περιλαμβάνει και το χώμα.
Ο εφεσείων αντιμετώπιζε οκτώ συνολικά κατηγορίες που αφορούσαν σε ανέγερση και ανοχή ανέγερσης οικοδομής, συγκεκριμένα τριών χωμάτινων δεξαμενών, χωρίς άδεια από την αρμόδια Αρχή, και σε κατοχή και χρήση τους, χωρίς πιστοποιητικό τελικής έγκρισης από την αρμόδια Αρχή.
Δεν παραδέχτηκε τις εναντίον του κατηγορίες και διεξήχθη ακρόαση κατά την οποία προώθησε τη θέση ότι οι επίδικες οικοδομές δεν συνιστούσαν οικοδομή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τη σχετική εισήγηση και βρήκε τον εφεσείοντα ένοχο στις κατηγορίες για παράνομη ανέγερση και ανοχή ανέγερσης οικοδομής χωρίς άδεια από την αρμόδια Αρχή.
Κατέληξε μεταξύ άλλων ότι οι επίδικες δεξαμενές αποτελούσαν οικοδομή και προς τούτο έλαβε υπόψη ότι για την κατασκευή απομακρύνθηκε μέρος του υφιστάμενου χώματος του εδάφους, ως επίσης το μέγεθος των δεξαμενών, τη σύνδεση των δεξαμενών με αγωγό μεταφοράς λυμάτων από το υφιστάμενο χοιροστάσιο κ.ά.
Επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ποινή προστίμου €500 σε κάθε μια κατηγορία στην οποία βρέθηκε ένοχος και, επιπρόσθετα, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα για την κατεδάφιση των επίδικων δεξαμενών.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε την ορθότητα της καταδίκης του.
Στους λόγους έφεσης υποστηρίχθηκε μεταξύ άλλων ότι:
α) Οι χωμάτινες δεξαμενές τις οποίες κατασκεύασε ο εφεσείων δεν συνιστούσαν "οικοδομή".
β) Εσφαλμένα εκρίθη ότι η απομάκρυνση μέρους του υφιστάμενου χώματος του εδάφους οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιήθηκε υλικό (χώμα) για την κατασκευή τους.
γ) Υπήρξε εσφαλμένη απόρριψη από το Δικαστήριο της θέσης του εφεσείοντα ότι οι εκδοθείσες άδειες οικοδομής κάλυπταν και τις δεξαμενές.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η θέση του εφεσείοντα ότι για να θεωρηθεί ως "οικοδομή" ένα κατασκεύασμα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί γι' αυτή κάποιο από τα υλικά εκείνα που περιλαμβάνονται στον ορισμό του Άρθρου 2 του Νόμου, παραβλέπει το γεγονός ότι, πέραν των εξειδικευμένων στο άρθρο υλικών, αναφέρεται ότι η οποιαδήποτε κατασκευή μπορεί να είναι κατασκευασμένη και από "ετέρα ύλη", όρος που περιλαμβάνει και το χώμα.
2. Στον ίδιο ορισμό της "κατασκευής" στο προαναφερθέν άρθρο, ρητά αναφέρεται ότι αυτή περιλαμβάνει ακόμα και "λάκκο", δηλαδή αφαίρεση παρά χρήση υλικού, και επίσης περιλαμβάνει και οποιοδήποτε "ανάχωμα".
3. Ορθά ελήφθησαν υπόψη οι σχετικοί παράγοντες όπως το μέγεθος των δεξαμενών, ο σκοπός της κατασκευής και η σύνδεση και διασύνδεσή τους με τη γενικότερη οικοδομή του χοιροστασίου.
4. Δεν διαδραμάτιζε ρόλο ούτε η τυχόν ανοχή της αρμόδιας Αρχής στην ύπαρξη των δεξαμενών και ούτε ασφαλώς η όποια τυχόν ερμηνεία ήθελε δοθεί στην παράλειψη της αρμόδιας Αρχής να είχε προηγουμένως λάβει μέτρα σε σχέση με άλλες δεξαμενές ή ποια ήταν η θεώρηση της ως προς την ορθή ερμηνεία του Νόμου.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κυπριανού ν. Δήμου Στροβόλου (1992) 2 Α.Α.Δ. 344,
Α.Τ.Η.Κ. ν. Δήμου Αγλαντζιάς (2006) 2 Α.Α.Δ. 291.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Καπετάνιου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 13487/06), ημερομηνίας 4/3/10.
Αλ. Ταλιαδώρος, για τον Εφεσείοντα.
Ο. Σοφοκλέους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Κληρίδης, Δ..
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Κατά την πρωτόδικη ποινική διαδικασία ο εφεσείων ως κατηγορούμενος αντιμετώπισε οκτώ συνολικά κατηγορίες, από τις οποίες οι υπ' αριθμό 1, 2, 5 και 6 αφορούσαν σε ανέγερση και ανοχή ανέγερσης οικοδομής, δηλαδή τριών χωμάτινων δεξαμενών, περί τον Φεβρουάριο 2006, στην Ορούντα, χωρίς άδεια από την αρμόδια Αρχή, δηλαδή τον Έπαρχο Λευκωσίας, κατά παράβαση των Άρθρων 2, 3 και 26 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96. Οι κατηγορίες υπ' αρ. 3, 4, 7 και 8 αφορούσαν σε κατοχή και χρήση των πιο πάνω δεξαμενών, οι οποίες είχαν διαστάσεις 100Χ50Χ8 μ. (βάθος), 40Χ30Χ4 μ. και 120Χ50Χ8 μ. κατά την ίδια χρονική περίοδο, χωρίς πιστοποιητικό τελικής έγκρισης από την αρμόδια Αρχή, κατά παράβαση των Άρθρων 2, 10 και 20 του ίδιου Νόμου.
Δηλώθηκε ως παραδεκτό το γεγονός ότι ο εφεσείων ήταν ο ιδιοκτήτης των τεμαχίων επί των οποίων είχαν κατασκευασθεί οι δεξαμενές και ότι δεν υποβλήθηκε ειδική αίτηση για εξασφάλιση άδειας σε σχέση με τις επίδικες δεξαμενές διότι, όπως ήταν η θέση του εφεσείοντα, τέτοια αίτηση δεν απαιτείτο και/ή διότι με τις ήδη εκδοθείσες Πολεοδομικές Άδειες και Άδειες Οικοδομής, θεωρείτο ότι του είχε δοθεί άδεια.
Ο εφεσείων δεν παραδέχτηκε τις εναντίον του κατηγορίες και διεξήχθη ακρόαση κατά την οποία προώθησε τις πιο πάνω θέσεις του. Ανεπιτυχώς όμως, εφόσον η πρωτόδικος Δικαστής που εξεδίκασε την υπόθεση, κατέληξε στο εύρημα ότι οι επίδικες δεξαμενές συνιστούσαν "οικοδομή" σε σχέση με την οποία απαιτείτο η εξασφάλιση ειδικής άδειας και, συνακόλουθα, βρήκε τον εφεσείοντα ένοχο στις κατηγορίες αρ. 1 και 5. Ελλείψει όμως σχετικής μαρτυρίας σε σχέση με τις κατηγορίες 2 και 6, το Δικαστήριο αθώωσε και απάλλαξε τον εφεσείοντα σ' αυτές και, επίσης, τον αθώωσε και απάλλαξε και στις κατηγορίες αρ. 3, 4, 7 και 8, λόγω μη ικανοποιητικής μαρτυρίας που να αποδείκνυε την υπό του εφεσείοντα κατοχή και χρήση των δεξαμενών.
Επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ποινή προστίμου €500 σε κάθε μια κατηγορία στην οποία βρέθηκε ένοχος και, επιπρόσθετα, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα για την κατεδάφιση των επίδικων δεξαμενών.
Με την παρούσα έφεσή του, ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της καταδίκης του στις προαναφερθείσες δύο κατηγορίες και ήγειρε προς τούτο τρεις συνολικά λόγους έφεσης.
1ος Λόγος Έφεσης - Η κατ' ισχυρισμό εσφαλμένη ερμηνεία από το πρωτόδικο Δικαστήριο του όρου "οικοδομή" στο Νόμο και η συνακόλουθη εσφαλμένη καταδίκη στις κατηγορίες 1 και 5.
Με τις κατηγορίες 1 και 5 καταλογιζόταν στον εφεσείοντα η ανέγερση οικοδομής χωρίς άδεια από την αρμόδια Αρχή. Ήταν η θέση της υπεράσπισης πρωτόδικα ότι οι χωμάτινες δεξαμενές τις οποίες κατασκεύασε ο εφεσείων δεν συνιστούσαν "οικοδομή" μέσα στην έννοια η οποία αποδίδεται στον όρο με το Άρθρο 2 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, έχοντας αντίθετη άποψη, καταδίκασε τον εφεσείοντα στις προαναφερθείσες κατηγορίες. Σύμφωνα με τον εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο, ενώ ορθά έκρινε ότι για την κατασκευή των επίδικων έξι χωμάτινων δεξαμενών δεν χρησιμοποιήθηκε οποιοδήποτε οικοδομικό υλικό, εν τούτοις, εσφαλμένα αποφάνθηκε ότι η απομάκρυνση μέρους του υφιστάμενου χώματος του εδάφους οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιήθηκε υλικό (χώμα) για την κατασκευή τους.
Το Άρθρο 2 του Νόμου προβλέπει τα εξής:
"«οικοδομή» σημαίνει οποιαδήποτε κατασκευή, είτε από λίθους, σκυρόδεμα, πηλό, σίδερο, ξύλο ή άλλη ύλη, και περιλαμβάνει οποιοδήποτε λάκκο και οποιοδήποτε θεμέλιο, τοίχο, στέγη, καπνοδόχο, βεράντα, εξώστη, κορωνίδα ή προεξοχή ή τμήμα οικοδομής, ή οποιοδήποτε πράγμα που είναι προσαρτημένο σε αυτή, ή οποιοδήποτε τοίχο, ανάχωμα, φράκτη, περίφραγμα ή άλλη κατασκευή που περικλείει ή οροθετεί ή έχει σκοπό να περικλείει ή να οροθετεί οποιαδήποτε γη ή χώρο."
Όπως υποστηρίζει ο εφεσείων, σύμφωνα με την ορθή ερμηνεία της πιο πάνω νομοθετικής διάταξης, απαραίτητη προϋπόθεση για να θεωρηθεί μια κατασκευή ως "οικοδομή", τυγχάνει το ότι θα πρέπει να έχει χρησιμοποιηθεί γι' αυτή κάποιο υλικό (ύλη) από εκείνα που περιλαμβάνονται στον ορισμό του όρου. (Κυπριανού ν. Δήμου Στροβόλου (1992) 2 Α.Α.Δ. 344).
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στη νομική πτυχή του θέματος και ανέλυσε τη σχετική με το θέμα νομολογία, κατέληξε στα εξής:
". Από το σύνολο της πιο πάνω μαρτυρίας, ερμηνεύοντας την στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας και της πιο πάνω αναφερθείσας νομολογίας κρίση μου είναι ότι οι επίδικες δεξαμενές αποτελούν οικοδομή. Για την κατάληξη μου αυτή λαμβάνω υπόψη ότι για την κατασκευή των δεξαμενών απομακρύνθηκε μέρος του υφιστάμενου χώματος του εδάφους, δηλαδή έγινε η κατασκευή τους με την χρήση - απομάκρυνση υλικού όπως είναι το χώμα. Από μόνο του φυσικά αυτό δεν αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα αλλά λαμβάνω υπόψη το μέγεθος των δεξαμενών το οποίο φαίνεται στις λεπτομέρειες της πρώτης και της πέμπτης κατηγορίας εφόσον η ύπαρξη των «επίδικων» δεξαμενών αποτελεί παραδεκτό γεγονός όπως επίσης και το σκοπό της κατασκευής τους. Οι δεξαμενές αυτές κατασκευάστηκαν από τον κατηγορούμενο τον Φεβρουάριο του 2006 με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση του χοιροστασίου και την εύρυθμη λειτουργία του εφόσον εγίνετο η μεταφορά των λυμάτων εκτός του χοιροστασίου. Η μεταφορά των λυμάτων από το χοιροστάσιο γίνεται με αγωγό κάτι το οποίο δεικνύει και τη σύνδεση των έξι δεξαμενών με το υφιστάμενο χοιροστάσιο. Η έξι δεξαμενές σκοπό είχαν την εξυπηρέτηση της γενικότερης οικοδομής του χοιροστασίου και οι πέντε τουλάχιστο που λειτουργούν μέχρι σήμερα εξυπηρετούν άμεσα τη χρήση του. Έχοντας κατά νου τα πιο πάνω, κρίση μου είναι ότι οι επίδικες έξι δεξαμενές αποτελούν οικοδομή εντός της έννοιας που δίδεται στο Άρθρο 2 του Κεφ. 96. ."
Στην απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Α.Τ.Η.Κ. ν. Δήμου Αγλαντζιάς (2006) 2 Α.Α.Δ. 291, αναφέρθηκαν και τα εξής:
"Το κατά πόσο κατασκευή θεωρείται «οικοδομή» ή όχι είναι θέμα πραγματικό (Tsiolis v. The District Officer Nicosia (1982) 2 C.L.R. 11). Λαμβάνονται υπ' όψιν όλα τα συναφή γεγονότα, όπως επί παραδείγματι, το σχήμα και το μέγεθος της κατασκευής, τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, ο τρόπος κατασκευής της οικοδομής, κατά πόσο είναι προσαρτημένη στη λοιπή οικοδομή, η σχέση της κατασκευής με τα υπόλοιπα κατασκευάσματα και τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει χρήση της οικοδομής. Κανένας από τους πιο πάνω παράγοντες δεν είναι καθοριστικός, αλλά όλα μαζί βοηθούν στην απάντηση του τιθέμενου ερωτήματος (βλέπε South Wales Aluminium Co. Ltd. v. Assessment Committee for the Neath Assessment Area [1943] 2 All E.R. 587)."
Η θέση του εφεσείοντα σύμφωνα με την οποία για να θεωρηθεί ως "οικοδομή" ένα κατασκεύασμα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί γι' αυτή κάποιο από τα υλικά εκείνα που περιλαμβάνονται στον ορισμό στο Άρθρο 2 του Νόμου, αν και είναι ορθή, εν τούτοις, παραβλέπει το γεγονός ότι, πέραν των εξειδικευμένων στο άρθρο υλικών, αναφέρεται ότι η οποιαδήποτε κατασκευή μπορεί να είναι κατασκευασμένη και από "ετέρα ύλη", όρος που περιλαμβάνει και το χώμα. Εξάλλου, μέσα στον ίδιο ορισμό της "κατασκευής" στο προαναφερθέν άρθρο, ρητά αναφέρεται ότι αυτή περιλαμβάνει ακόμα και "λάκκο", δηλαδή αφαίρεση παρά χρήση υλικού, και επίσης περιλαμβάνει και οποιοδήποτε "ανάχωμα".
Συμφωνούμε με την προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου όπως αυτή εμφαίνεται στο απόσπασμα από την προσβαλλόμενη απόφαση που παραθέσαμε προηγουμένως και ορθά ήταν που έλαβε υπόψη του το Δικαστήριο όλους τους σχετικούς παράγοντες όπως ήταν το μέγεθος των δεξαμενών, ο σκοπός της κατασκευής τους και η σύνδεση και διασύνδεσή τους με τη γενικότερη οικοδομή του χοιροστασίου της οποίας οι δεξαμενές αποτελούσαν μέρος και την εξυπηρετούσαν.
Συνακόλουθα, κρίνουμε ότι αυτός ο λόγος έφεσης δεν ευσταθεί.
2ος Λόγος Έφεσης - Η κατ' ισχυρισμό παρερμηνεία των θέσεων του εφεσείοντα από το πρωτόδικο Δικαστήριο ως προς την αρμόδια Αρχή για έγερση της πρωτόδικης ποινικής διαδικασίας.
Όπως επεξηγεί στο διάγραμμα αγόρευσής του ο συνήγορος του εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο, αναφερόμενο στις θέσεις του συνηγόρου του εφεσείοντα, αποφάνθηκε ότι αρμόδια Αρχή για έγερση ποινικής διαδικασίας σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, είναι ο Έπαρχος Λευκωσίας και όχι το αρμόδιο Τμήμα του Υπουργείου Γεωργίας και Περιβάλλοντος, ενώ ο εφεσείων δεν είχε στην πραγματικότητα ποτέ ισχυριστεί ότι αρμόδια Αρχή δεν ήταν ο Έπαρχος Λευκωσίας.
Πέραν του ότι μια τέτοια παρερμηνεία θέσεων δεν μπορεί να διακριβωθεί από το ίδιο το κείμενο της εκκαλούμενης απόφασης, όπως ορθά υποδεικνύει και η συνήγορος του εφεσίβλητου, κανένας ουσιαστικός λόγος έφεσης δεν φαίνεται εν πάση περιπτώσει να εγείρεται μέσω αυτού του παραπόνου του εφεσείοντα, εφόσον, όπως ο ίδιος αναφέρει, ήταν και παρέμεινε και του ίδιου η θέση του ότι η αρμόδια Αρχή ήταν ο Έπαρχος και ορθά αποφάνθηκε έτσι και το πρωτόδικο Δικαστήριο.
3ος Λόγος Έφεσης - Η κατ' ισχυρισμό εσφαλμένη παραγνώριση από το πρωτόδικο Δικαστήριο του γεγονότος ότι μέχρι την άσκηση ποινικής δίωξης ούτε ο Έπαρχος θεωρούσε τις δεξαμενές ως "οικοδομή" και/ή η κατ' ισχυρισμό εσφαλμένη απόρριψη από το Δικαστήριο της θέσης του εφεσείοντα ότι οι εκδοθείσες άδειες οικοδομής κάλυπταν και τις δεξαμενές.
Έρεισμα για την έγερση και προώθηση του πιο πάνω λόγου, συνιστά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η αρμόδια Αρχή είχε κατά καιρούς εκδώσει στο όνομα του εφεσείοντα τρεις άδειες οικοδομής και ένα πιστοποιητικό τελικής έγκρισης σχετικά με την ανέγερση των υποστατικών του χοιροστασίου του, χωρίς να περιληφθεί οποιοσδήποτε όρος ως προς αναγκαιότητα εξασφάλισης άδειας για τις κατασκευασθείσες χωμάτινες δεξαμενές. Ο εφεσείων από το 1980 διατηρούσε δεξαμενές εκτός του χοιροστασίου του και ουδέποτε ενοχλήθηκε από την αρμόδια Αρχή ή απαιτήθηκε από αυτόν όπως αποταθεί για έκδοση ξεχωριστής άδειας οικοδομής, οπότε διαφαίνεται, σύμφωνα πάντα με τον εφεσείοντα, ότι η ίδια η αρμόδια Αρχή ερμήνευε την νομοθεσία κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη απαιτείτο άδεια οικοδομής για τις δεξαμενές.
Η διερεύνηση του θέματος τούτου στην οποία είχε προβεί το πρωτόδικο Δικαστήριο έχοντας εξετάσει τα σχετικά τεκμήρια τα οποία είχαν κατατεθεί ενώπιόν του, αποκάλυψε ότι οι άδειες οικοδομής τις οποίες επικαλείται ο εφεσείων, όπως επίσης και το πιστοποιητικό τελικής έγκρισης, είχαν εκδοθεί πολλά χρόνια πριν από την κατασκευή των επίδικων χωμάτινων δεξαμενών και δεν κάλυπταν δεξαμενές, αν και υπήρχαν πράγματι εκτός του χοιροστασίου δεξαμενές, και δεν του ζητήθηκε όπως υποβάλει αίτηση για άδεια οικοδομής ως προς αυτές. Οι έξι επίδικες δεξαμενές κατασκευάστηκαν το Φεβρουάριο του 2006, δηλαδή κάπου δέκα χρόνια μετά τη λήψη της τελευταίας άδειας οικοδομής. Όπως δε ορθά παρατήρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο στην απόφασή του, το γεγονός ότι ο εφεσείων είχε στο παρελθόν λάβει άδειες οικοδομής και ένα πιστοποιητικό τελικής έγκρισης ως προς τα κυρίως υποστατικά του χοιροστασίου, ενώ είχε πράγματι άλλες δεξαμενές λυμάτων για τις οποίες δεν του ζητήθηκε η εξασφάλιση άδειας, δεν ήταν θέμα το οποίο έπρεπε να απασχολήσει το Δικαστήριο στην ενώπιόν του ποινική διαδικασία.
Συμφωνούμε με αυτή την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Οι επίδικες δεξαμενές κατασκευάστηκαν κατά το Φεβρουάριο του 2006, αυτό το γεγονός περιήλθε σε γνώση της αρμόδιας Αρχής κατά το Μάρτιο του 2006 και η ποινική διαδικασία καταχωρήθηκε κατά τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Η έκδοση αδειών οικοδομής στο παρελθόν, παρά την ύπαρξη άλλων δεξαμενών, ουδόλως ενδιέφερε, όπως επίσης δεν ενδιέφερε ούτε η τυχόν ανοχή της αρμόδιας Αρχής στην ύπαρξή τους, και ούτε ασφαλώς ενδιέφερε το Δικαστήριο η όποια τυχόν ερμηνεία ήθελε δοθεί στην παράλειψη της αρμόδιας Αρχής να είχε προηγουμένως λάβει μέτρα σε σχέση με άλλες δεξαμενές ή ποια ήταν η θεώρηση της ως προς την ορθή ερμηνεία του Νόμου.
Η έφεση απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται καμιά διαταγή εξόδων.
Η έφεση απορρίπτεται.