|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 2 ΑΑΔ 407
1 Iουλίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΝΙΚΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7626)
Ποινικός Κώδικας ― Απόπειρα φόνου κατά παράβαση του Άρθρου 214(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Ύπαρξη συγκεκριμένης πρόθεσης δολοφονίας του θύματος με την παράνομη ενέργεια που επιχειρείται ― Αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος ― Η ύπαρξη πρόθεσης συνάγεται από τα περιστατικά της υπόθεσης ― Το συμπέρασμα για την ύπαρξη πρόθεσης δεν πρέπει να είναι ένα λογικό γενικά συμπέρασμα αλλά πρέπει να είναι το μόνο λογικό συμπέρασμα.
Απόδειξη ― Περιστατική μαρτυρία ― Απόπειρα φόνου ― Δυνατότητα στοιχειοθέτησης με περιστατική μαρτυρία συστατικών στοιχείων του αδικήματος ― Η περιστατική μαρτυρία δεν υπολείπεται ούτε είναι υποδεέστερης αξίας από οποιαδήποτε άλλης μορφής μαρτυρία.
Απόδειξη ― Ελατήριο ― Σημασία του ― Δεν αποτελεί στοιχειοθετικό παράγοντα οποιουδήποτε εγκλήματος.
Στις 25.6.03 ο εφεσείων αποπειράθηκε να σκοτώσει τον αδελφό του Γιαννάκη Μενελάου με τσεκούρι σε δρόμο της Λεμεσού. Ειδοποιήθηκε αμέσως η Αστυνομία από μάρτυρα που είδε τον εφεσείοντα να προβάλλει τσεκούρι εναντίον του αδελφού του φωνάζοντας του «θα σε σκοτώσω» από το διαμέρισμα πολυκατοικίας που διαμένει και ο οποίος όταν έφθασε η Αστυνομία κατέβηκε στο δρόμο και είδε τον εφεσείοντα να κρατά ακόμα απειλητικά το τσεκούρι και προσπαθούσε να κτυπήσει τον αδελφό του που αιμορραγούσε από τις πληγές που είχε στον αριστερό ώμο και στο δάκτυλο. Όταν ο εφεσείων ρωτήθηκε τι συνέβηκε απάντησε, «Εγώ θα τον σκοτώσω γιατί έβαλε το γιό μου εγγυητή για £12.500 και δεν πληρώνει». Το θύμα έκαμε επίσης δήλωση ότι «Εκτυπήθηκα από τον αδελφό μου με κουνιά». Οι πιο πάνω δηλώσεις έγιναν περίπου πέντε λεπτά μετά την άφιξη των αστυνομικών στη σκηνή.
Στη δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου ο εφεσείων επέλεξε τη σιωπή όταν κλήθηκε σε απολογία. Η μαρτυρία του θύματος κρίθηκε αναξιόπιστη. Αποτελούσε κοινό έδαφος ότι δεν είδε κανένας τον εφεσείοντα να πλήττει με το τσεκούρι τον αδελφό του και να του προκαλεί τα τραύματα που διαπιστώθηκε ότι έφερε. Το Κακουργιοδικείο καταδίκασε τον εφεσείοντα για απόπειρα φόνου του αδελφού του Γιαννάκη Μενελάου στην βάση της μαρτυρίας που είχε ενώπιόν του στην οποία περιλαμβάνονταν η μαρτυρία αυτοπτών μαρτύρων κατά την εξέλιξη της επίθεσης του κατηγορουμένου εναντίον του θύματος, οι δηλώσεις θύματος και εφεσείοντος, η μαρτυρία ως προς το κίνητρο-ελατήριο και η πραγματική επιστημονική μαρτυρία. Το ελατήριο του φόνου εντοπίστηκε στο γεγονός ότι ο γιός του εφεσείοντος, διώχθηκε δικαστικά επειδή το θύμα δεν πλήρωσε το χρέος του και στη δήλωση που έκαμε ο εφεσείων στη σκηνή ότι θα σκότωνε το θύμα επειδή έβαλε το γιο του εγγυητή.
Το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή τριετούς φυλάκισης. Το Κακουργιοδικείο ενεργοποίησε επίσης συντρέχουσες ποινές φυλάκισης τριών και ενός μηνός που είχαν επιβληθεί στον εφεσείοντα σε άλλη υπόθεση.
Ο εφεσείων, με την παρούσα έφεση προσβάλλει ως εσφαλμένη την απόφαση του Κακουργιοδικείου υποστηρίζοντας ότι δεν αποδείχθηκε το στοιχείο της πρόθεσης που σύμφωνα με το Άρθρο 214(α) του Ποινικού Κώδικα αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος της απόπειρας φόνου. Υποστηρίχθηκε συναφώς ότι η διαπίστωση για ύπαρξη πρόθεσης είναι εσφαλμένη ως αντίθετη και μη συνάδουσα προς το συμπέρασμα του Κακουργιοδικείου ότι η επίθεση εναντίον του θύματος διάρκεσε αρκετό χρόνο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η ύπαρξη συγκεκριμένης πρόθεσης δολοφονίας του θύματος με την παράνομη ενέργεια που επιχειρείται αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος της απόπειρας φόνου κάτω από το Άρθρο 214(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Η έννοια της απόπειρας σαφώς εμπεριέχει το στοιχείο της πρόθεσης για την ολοκλήρωση του εγκλήματος. Στις περιπτώσεις όπου η πρόθεση δεν αποδεικνύεται άμεσα με ομολογία, η απόδειξη ύπαρξης της μπορεί να γίνει με περιστατική μαρτυρία. Όπου η πρόθεση αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος και για την απόδειξή της προσάγεται περιστατική μαρτυρία, το συμπέρασμα για την ύπαρξη της πρόθεσης δεν πρέπει να είναι ένα λογικό γενικά συμπέρασμα αλλά πρέπει να είναι το μόνο λογικό συμπέρασμα.
2. Το Κακουργιοδικείο συνεκτίμησε με προσοχή τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του και ορθά κατέληξε στο μόνο λογικό συμπέρασμα ότι η πρόθεση του εφεσείοντος ήταν η θανάτωση του θύματος.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Fournides v. Republic (1986) 2 C.L.R. 73,
Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 172,
Γεωργίου άλλως Παφίτης ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 444,
Ονουφρίου ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 560,
Σάββα ν. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 257.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Kακουργιοδικείου Λεμεσού (Yπόθεση Aρ. 9651/2003), ημερομηνίας 5/3/2004, με την οποία τον καταδίκασε για την απόπειρα φόνου του αδελφού του Γιαννάκη Mενελάου και του επέβαλε ποινή φυλάκισης τριών χρόνων, ενεργοποίησε τις συντρέχουσες ποινές φυλάκισης τριών μηνών και ενός μηνός που είχαν επιβληθεί στον εφεσείοντα σε άλλη υπόθεση και όρισε ότι η έκτιση των ποινών, οι οποίες ενεργοποιήθηκαν, θα αρχίσει μετά από την έκτιση της ποινής φυλάκισης των τριών χρόνων που το Kακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα.
Ν. Καλλής, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Κέκκος με Α. Κανναουρίδη, Δικηγόροι της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λεμεσού καταδίκασε τον εφεσείοντα για απόπειρα φόνου του αδελφού του Γιαννάκη Μενελάου και του επέβαλε ποινή φυλάκισης τριών χρόνων. Το Κακουργιοδικείο ενεργοποίησε επίσης συντρέχουσες ποινές φυλάκισης τριών μηνών και ενός μηνός που είχαν επιβληθεί στον εφεσείοντα σε άλλη υπόθεση. Η έκτιση των ποινών που ενεργοποιήθηκαν, ορίστηκε ότι θα αρχίσει μετά από την έκτιση της ποινής φυλάκισης των τριών χρόνων που το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα.
Τα γεγονότα στη βάση των οποίων το πρωτόδικο δικαστήριο καταλόγισε ποινική ευθύνη στον εφεσείοντα είναι τα ακόλουθα:
Ο εφεσείων και ο Γιαννάκης Μενελάου είναι αδέλφια και εργοδοτούνται ως εργάτες/καθαριστές στο Δήμο Λεμεσού. Το Δεκέμβρη 2001 ο Γιαννάκης Μενελάου συνήψε σύμβαση ενοικιαγοράς αυτοκινήτου με χρηματοδότηση £10.312. Ο Μενέλαος Μενελάου, γιός του εφεσείοντα, ήταν ένας από τους εγγυητές του Γιαννάκη Μενελάου. Επειδή ο πρωτοφειλέτης δεν πλήρωσε καμιά δόση του δανείου, η Τράπεζα το Σεπτέβριο 2002, καταχώρησε αγωγή εναντίον του και εναντίον των εγγυητών του. Στις 24.6.03 ο εφεσείων ειδοποίησε τον προϊστάμενο του ότι δεν θα πήγαινε στην εργασία του γιατί ήταν αδιάθετος. Την επομένη 25.6.03, ο εφεσείων αντί να μεταβεί στην περιοχή Τσιρείου όπου ήταν η εργασία του, θεάθηκε γύρω στις 06.45 σε άλλη περιοχή της Λεμεσού, στη γωνιά των οδών Αρχιμήδους και Αττικής να διαπληκτίζεται έντονα με τον αδελφό του Γιαννάκη Μενελάου. Ο εφεσείων προέτασσε κατά του αδελφού του αιχμηρό τσεκούρι με ξύλινη χειρολαβή και του φώναζε «θα σε σκοτώσω». Ο μάρτυρας που είδε τη σκηνή από τον 5ο όροφο πολυκατοικίας όπου βρίσκεται το διαμέρισμά του, ειδοποίησε αμέσως την αστυνομία και όταν σε λίγα λεπτά κατέβηκε στο δρόμο, στη σκηνή βρισκόταν περιπολικό της Αμεσης Επέμβασης με δύο άντρες. Ο εφεσείων κρατούσε ακόμα απειλητικά το τσεκούρι και προσπαθούσε να κτυπήσει τον αδελφό του που αιμορραγούσε από τις πληγές που είχε στον αριστερό ώμο και στο δάκτυλο. Το αίμα έτρεχε στα ρούχα του και στην άσφαλτο. Ο εφεσείων, ύστερα από προτροπή αστυνομικού, πέταξε το τσεκούρι και στη συνέχεια οδηγήθηκε στο περιπολικό. Όταν ρωτήθηκε τί συνέβηκε απάντησε, «Εγώ θα τον σκοτώσω γιατί έβαλε το γιό μου εγγυητή για £12.500 και δεν πληρώνει.» Όταν ρωτήθηκε το θύμα τί ακριβώς έγινε απάντησε, «Εκτυπήθηκα από τον αδελφό μου με κουνιά.» Οι πιο πάνω δηλώσεις έγιναν πέντε περίπου λεπτά μετά την άφιξη των αστυνομικών στη σκηνή. Επιστημονικές εξετάσεις κατέδειξαν ότι ίχνη αίματος που βρέθηκαν στην άσφαλτο, στο τσεκούρι που κρατούσε ο εφεσείων και στη φανέλα που φορούσε, ανήκαν στο Γιαννάκη Μενελάου. Μετά από ιατρική εξέταση διαπιστώθηκε ότι το θύμα έφερε τραύματα στο αριστερό άνω ημιθωράκιο, στην πρόσθια μασχαλική χώρα προς τον ώμο και θλαστικό τραύμα στο δάκτυλο του δεξιού χεριού. Το τραύμα στο ημιθωράκιο ήταν περίπου 5 εκατοστά.
Ο Γιαννάκης Μενελάου κατέθεσε ότι είναι αδελφός του εφεσείοντα και ότι στις 25.6.2003 έδωσε γραπτή κατάθεση στην αστυνομία. Αρνήθηκε να καταθέσει ο,τιδήποτε άλλο ή να απαντήσει στις ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν. Ο μάρτυρας, ύστερα από αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής, κηρύχθηκε εχθρικός από το δικαστήριο. Ακόμα και μετά από αυτή την εξέλιξη αρνήθηκε και πάλι να απαντήσει σε ερωτήσεις της Κατηγορούσας Αρχής. Οταν στην αντεξέτασή του ρωτήθηκε από το συνήγορο της υπεράσπισης κατά πόσο το τραύμα που είχε υποστεί στις 25.6.2003 προκλήθηκε από τον ίδιο, ο μάρτυρας απάντησε καταφατικά. Στην επανεξέταση, ρωτήθηκε πώς προκλήθηκε το τραύμα και αυτός απάντησε πως δεν θυμόταν. Ο εφεσείων από την άλλη, όταν κλήθηκε σε απολογία μετά τη συμπλήρωση της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής, επέλεξε να παραμείνει σιωπηλός.
Η απόφαση του Κακουργιοδικείου προσβάλλεται ως εσφαλμένη. Διατυπώθηκαν τέσσερις λόγοι έφεσης. Οι τρεις εγκαταλείφθηκαν και η επιχειρηματολογία επικεντρώθηκε στη θέση του εφεσείοντα ότι δεν αποδείχθηκε το στοιχείο της πρόθεσης που σύμφωνα με το άρθρο 214(α) του Ποινικού Κώδικα αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος της απόπειρας φόνου. Υποστηρίχθηκε συναφώς ότι η διαπίστωση για ύπαρξη πρόθεσης είναι εσφαλμένη ως αντίθετη και μη συνάδουσα προς το συμπέρασμα του Κακουργιοδικείου ότι η επίθεση εναντίον του θύματος διάρκεσε αρκετό χρόνο. Αν ο εφεσείων ήθελε στ' αλήθεια να σκοτώσει το θύμα, θα μπορούσε να το πράξει αφού είχε στη διάθεσή του αρκετό χρόνο για την πραγμάτωση ενός τέτοιου σκοπού. Το γεγονός ότι το θύμα δέχθηκε ουσιαστικά ένα μόνο κτύπημα ενώ είχε το χρόνο να του επιφέρει το θάνατο, έπρεπε να προβληματίσει το δικαστήριο. Τέθηκαν επί του προκειμένου για τους σκοπούς της έφεσης τα πιο κάτω ερωτήματα από τον εφεσείοντα:
(α) γιατί ο εφεσείων επέφερε μόνο ένα κτύπημα στο θύμα ενώ είχε αρκετό χρόνο στη διάθεσή του να επιφέρει και άλλα ώστε να επιφέρει το θάνατο;
(β) γιατί ο εφεσείων κτύπησε το θύμα στην ωμοπλάτη και όχι π.χ. στην κεφαλή ή την καρδία;
(γ) γιατί ο εφεσείων πέταξε το τσεκούρι μόλις κλήθηκε προς τούτο από την αστυνομία;
(δ) γιατί από ένα σχετικά μικρό τραύμα μήκους 5 εκ. να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι πρόθεση ήταν η θανάτωση του θύματος;
Υπενθυμίζουμε ότι η μαρτυρία του θύματος κρίθηκε αναξιόπιστη ενώ ο εφεσείων επέλεξε τη σιωπή όταν κλήθηκε σε απολογία μετά που διαπιστώθηκε ότι υπήρχε εκ πρώτης όψεως υπόθεση. Αποτελεί κοινό έδαφος ότι δεν είδε κανένας τον εφεσείοντα να πλήττει με το τσεκούρι το Γιαννάκη Μενελάου και να του προκαλεί τα τραύματα που διαπιστώθηκε ότι έφερε. Η καταδίκη του εφεσείοντα θεμελιώθηκε στην υπάρχουσα περιστατική μαρτυρία που ως γνωστό, δεν υπολείπεται ούτε είναι υποδεέστερης αξίας από την άμεση μαρτυρία. Το Κακουργιοδικείο, με ορθή αναφορά στη νομολογία*, η οποία διέπει την περιστατική μαρτυρία κατέταξε τη μαρτυρία που είχε ενώπιόν του στις πιο κάτω ενότητες:
(i) μαρτυρία αυτοπτών μαρτύρων κατά την εξέλιξη της επίθεσης του κατηγορούμενου εναντίον του θύματος.
(ii) δηλώσεις θύματος και κατηγορούμενου.
(iii) μαρτυρία ως προς το κίνητρο-ελατήριο.
(iv) πραγματική επιστημονική μαρτυρία.
Το Κακουργιοδικείο εξέτασε πρώτα το κάθε είδος της περιστατικής μαρτυρίας χωριστά και μετά αξιολόγησε επιμελώς τη μαρτυρία ως ενιαίο σύνολο. Η μαρτυρία των μαρτύρων που είδαν τα διαδραματιζόμενα στη σκηνή του επεισοδίου και άκουσαν τις αυθόρμητες δηλώσεις του δράστη και του θύματος, αξιολογήθηκε ως ένα σημαντικό στοιχείο άμεσης μαρτυρίας που συνδέεται στενά, χρονικά και τοπικά, με το ίδιο το επεισόδιο. Σύμφωνα με την αδιαμφισβήτητη πλέον διαπίστωση του δικάσαντος δικαστηρίου, ο εφεσείων θεάθηκε να επιτίθεται εναντίον του Γιαννάκη Μενελάου ο οποίος ήταν τραυματισμένος και έτρεχε αίμα από την πληγή του. Ο εφεσείων, θεάθηκε επίσης να προτάσσει εναντίον του θύματος το τσεκούρι και να απειλεί ότι θα τον σκοτώσει. Αναφορικά με το ελατήριο, το Κακουργιοδικείο καθοδηγούμενο από τη νομολογία*, παρατήρησε ότι το ελατήριο μολονότι δεν αποτελεί παράγοντα στοιχειοθετικό οποιουδήποτε εγκλήματος εντούτοις, γίνεται δεκτή μαρτυρία που τείνει να αποκαλύψει την τέλεση του εγκλήματος, λόγω του συσχετισμού της με τα κίνητρα του δράστη να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες, και είναι ικανή να διαφωτίσει ως προς τον επιδιωκόμενο με αυτές σκοπό. Στην προκείμενη περίπτωση το ελατήριο του φόνου εντοπίστηκε στο γεγονός ότι γιός του εφεσείοντα, διώχθηκε δικαστικά επειδή το θύμα δεν πλήρωσε το χρέος του και στη δήλωση που έκαμε ο εφεσείων στη σκηνή ότι θα σκότωνε το θύμα επειδή έβαλε το γιό του εγγυητή. Τα δύο αυτά γεγονότα, κάτω από το ίδιο πρίσμα, είναι δηλωτικά μιας εκκρεμούσας κατάστασης η οποία, σύμφωνα με την ορθή διαπίστωση του δικαστηρίου αποτέλεσε το ελατήριο. Το θέμα της επιστημονικής μαρτυρίας δεν θα μας απασχολήσει αφού δεν έχει πλέον οποιαδήποτε σημασία για τους σκοπούς της έφεσης.
Συστατικό στοιχείο του αδικήματος της απόπειρας φόνου (άρθρο 214(α)* του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154) είναι η ύπαρξη συγκεκριμένης πρόθεσης δολοφονίας του θύματος με την παράνομη ενέργεια που επιχειρείται. Η έννοια της απόπειρας σαφώς εμπεριέχει το στοιχείο της πρόθεσης για την ολοκλήρωση του εγκλήματος. Στις περιπτώσεις όπου η πρόθεση δεν αποδεικνύεται άμεσα με ομολογία, η απόδειξη ύπαρξης του εν λόγω στοιχείου μπορεί να γίνει με περιστατική μαρτυρία. Επεται, ότι η ύπαρξη της πρόθεσης, συνάγεται από τα περιστατικά της υπόθεσης όπως είναι το ελατήριο, οι προπαρασκευαστικές πράξεις, οι δηλώσεις του κατηγορούμενου, το όπλο που χρησιμοποιήθηκε, η επιμονή στην επίθεση, η φύση των τραυμάτων που προκλήθηκαν και το μέρος του σώματος στο οποίο τα τραύματα εντοπίστηκαν. Όπου η πρόθεση αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος και για την απόδειξή της προσάγεται περιστατική μαρτυρία, το συμπέρασμα για την ύπαρξη της πρόθεσης δεν πρέπει να είναι ένα λογικό γενικά συμπέρασμα αλλά πρέπει να είναι το μόνο λογικό συμπέρασμα. Βλ. Σάββα ν. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 257.
Υπό το φως των πιο πάνω αρχών δικαίου και με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης όπως είχαν αποκρυσταλλωθεί το Κακουργιοδικείο εξέτασε κατά πόσο θα μπορούσε να καταλήξει στο μόνο λογικό συμπέρασμα ότι ο εφεσείων ενήργησε με πρόθεση να θανατώσει το θύμα. Παραθέτουμε τα στοιχεία που το πρωτόδικο δικαστήριο συνεκτίμησε για το σκοπό αυτό και το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε:
(i) Από τη δήλωση του ίδιου του κατηγορούμενου όταν θεάθηκε για πρώτη φορά να επιτίθεται εναντίον του Γιαννάκη Μενελάου με το τσεκούρι («Θα σε σκοτώσω»).
(ii) Από το είδος και τη φύση του τραύματος που, σύμφωνα με τα ευρήματα μας ο κατηγορούμενος επέφερε στο θύμα και που σύμφωνα με παραδεκτό γεγονός, επρόκειτο για σοβαρό τραύμα σε ευαίσθητο μέρος του σώματος, δηλαδή στο αριστερό άνω ημιθωράκιο, στην πρόσθια μασχαλιαία χώρα προς τον ώμο με ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο τέμνον εργαλείο όπως είναι το τσεκούρι.
(iii) Από το γεγονός ότι η επίθεση από τον κατηγορούμενο με τη χρήση του επικίνδυνου εργαλείου που κρατούσε δεν ήταν στιγμιαία ή απομονωμένη. Αντίθετα, τόσο από την περιγραφή μαρτύρων που έφθασαν στη σκηνή, όσο επίσης και από πραγματική μαρτυρία, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η επίθεση ήταν διαρκείας. Εκτός του ότι συνεχιζόταν ακόμα και μέχρι που έφθασε και η αστυνομία στη σκηνή, όπως φαίνεται και στο σχεδιάγραμμα της σκηνής (τεκμήριο 4) και επιβεβαιώνεται από τις φωτογραφίες σημείων στη σκηνή (τεκμήριο 1), τα σημεία στην άσφαλτο στα οποία βρέθηκαν κηλίδες αίματος που ανήκαν στο θύμα, απέχουν μεταξύ τους σε ευθεία διάταξη πέραν των 17 μέτρων.
(iv) Από το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος δεν διάκοψε την επίθεση εναντίον του θύματος με το τσεκούρι παρά μόνο όταν κατάφθασε επί τόπου η άμεση επέμβαση, μέλος της οποίας τον κάλεσε να σταματήσει. Ακόμα δε και μετά που σταμάτησε υπ' αυτές τις συνθήκες ο κατηγορούμενος την επίθεση, και πάλι δεν έκρυψε την πρόθεση του, προβαίνοντας στη δήλωση «Εγώ θα τον σκοτώσω γιατί .............».
(v) Το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος φαίνεται να σχεδίασε από πριν την επίθεση και να προέβηκε σε προπαρασκευαστικές ενέργειες. Αυτό καταδεικνύεται από τη μαρτυρία του Επιστάτη του κατηγορούμενου Μ.Κ.3 Πίππιρου, και του Προϊσταμένου του Μ.Κ.6 Μέη, σύμφωνα με την οποία, ενώ ο κατηγορούμενος την προηγουμένη δήλωσε αδιάθετος και ενώ θα έπρεπε να εργαζόταν εκείνη την ημέρα και ώρα στην περιοχή Τσιρείου, εμφανίστηκε όμως εκεί στο μέρος όπου εργαζόταν το θύμα, σε άλλη περιοχή και φροντίζοντας να μεταφέρει μαζί του ένα δυνητικά επιθετικό όπλο το οποίο δεν χρησιμοποιείται στην εργασία του.
(vi) Το κίνητρο που είχε ο κατηγορούμενος να διαπράξει το έγκλημα, όπως και ο ίδιος εξήγησε και είναι παραδεκτό, παρουσιάζεται να είναι η εκδίκηση του θύματος επειδή ενώ ο γιός του κατηγορούμενου τον εγγυήθηκε για δάνειο, αυτός δεν πλήρωσε τίποτε, και ο γιος του εσύρετο στο Δικαστήριο.»
Από τα προεκτεθέντα, συνάγεται ότι το Κακουργιοδικείο συνεκτίμησε με προσοχή τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του και ορθά κατέληξε στο μόνο λογικό συμπέρασμα ότι η πρόθεση του εφεσείοντα ήταν η θανάτωση του θύματος.
Η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.