|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 141
20 Μαρτίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΜΑΜΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7365)
Ποινή ― Σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκου, κατά παράβαση των Άρθρων 2, 3(1) και 3(2)(β) του περί Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων και περί Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Ανηλίκων Νόμου 3(1)/2000 ― Απαγωγή νεαρής γυναίκας κάτω των δεκαέξι χρονών, κατά παράβαση των Άρθρων 149 και 35 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 166/87 ― Εφεσείων ηλικίας 23 ετών με μειωμένη αντιληπτική ικανότητα, ανωριμότητα και έντονη συναισθηματική διαταραχή ― Παραδοχή ― Λευκό ποινικό μητρώο ― Απουσία βίας και απουσία σωματικής ή ψυχικής βλάβης στην ανήλικη ― Επιβολή ποινής φυλάκισης 2½ ετών στην πρώτη και 6 μηνών στη δεύτερη κατηγορία ― Δεν κρίθηκαν έκδηλα υπερβολικές.
Στις 18.8.2002, το απόγευμα, ο εφεσείων ηλικίας 23 ετών, ενεργώντας κατόπιν σχεδίου παρέσυρε την ανήλικη ηλικίας 9½ ετών στο σπίτι του για να την εκμεταλλευθεί σεξουαλικά. Αφού πρώτα την προσήγγισε και δημιούργησε φιλική σχέση μαζί της, παίζοντας σε πισίνα κέντρου στη Λεμεσό όπου εργαζόταν η μητέρα της ανήλικης και όπου ο εφεσείων ήταν τακτικός θαμώνας, στη συνέχεια εκμεταλλευόμενος την παιδική της αφέλεια και προφασιζόμενος ότι θα την έπαιρνε να δουν τηλεόραση, την έκρυψε στο αυτοκίνητό του και τη μετέφερε στο σπίτι του όπου, παρά τις αντιδράσεις της την εκμεταλλεύθηκε σεξουαλικά. Όταν αναζητήθηκε, την έκρυψε και πάλι στο αυτοκίνητό του και τη μετέφερε πίσω στο κέντρο στην προσπάθειά του να αποκρύψει το αδίκημα. Μετά από παραδοχή του, το Κακουργιοδικείο του επέβαλε ποινές φυλάκισης 2½ ετών στην πρώτη κατηγορία και 6 μηνών στη δεύτερη.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε τις επιβληθείσες ποινές ως έκδηλα υπερβολικές. Ο δικηγόρος του εφεσείοντος υποστήριξε ότι:
1. Η περίπτωση του εφεσείοντος αν και ενέπιπτε στο Νόμο 3(1)/2000, εν τούτοις, ως μεμονωμένη, δεν ενέπιπτε στο βασικό του σκοπό, ήτοι τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας κατά τρόπο που να καλύπτει τις νέες μορφές με τις οποίες εμφανίζεται σήμερα το φαινόμενο της οργανωμένης σεξουαλικής εκμετάλλευσης και εμπορίας ανθρώπων.
2. Η περίπτωση του εφεσείοντος θα έπρεπε να προσεγγιστεί στα πλαίσια της νομολογίας σε σχέση με το σοβαρότερο αδίκημα του Άρθρου 153(1) του Ποινικού Κώδικα για το οποίο προβλέπεται αυστηρότερη ποινή φυλάκισης από εκείνη των Άρθρων 2, 3(1)(γ) και 3(2)(β) του Νόμου 3(1)/2000.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η εμβέλεια του Νόμου 3(1)/2000 καλύπτει και μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως αυτή του εφεσείοντος. Αναμφίβολα η περίπτωση του εφεσείοντος δεν δικαιολογούσε πολυετή φυλάκιση. Δικαιολογούσε όμως τη φυλάκιση των 2½ ετών που επέβαλε το Κακουργιοδικείο.
2. Η σχετική νομολογία αναφορικά με τις ποινές που επιβάλλονται σε σχέση με το Άρθρο 153(1) του Ποινικού Κώδικα (Διαφθορά νεαρής γυναίκας κάτω των 13 ετών) κυμαίνεται, και ορθά, ανάλογα με την περίπτωση. Οι υποθέσεις τις οποίες επικαλέσθηκε ο δικηγόρος του εφεσείοντος διαφοροποιούνται πλήρως από την παρούσα υπόθεση.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Varnava v. Republic (1971) 2 C.L.R. 219,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Θεοδώρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 1,
Galatis v. Republic [1975] 10 J.S.C. 1521,
Νικολάου ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 390.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού (Υπόθεση Αρ. 21202/92) ημερ. 8/11/02, με την οποία κρίθηκε ένοχος, κατόπιν παραδοχής, σε δύο κατηγορίες για α) Σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκου κατά παράβαση των Άρθρων 2, 3(1) και 3(2)(β) του περί Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων και περί Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Ανηλίκων Νόμου 3(1)/00, και (β) Απαγωγή νεαρής γυναίκας κάτω των δεκαέξι χρονών, κατά παράβαση των Άρθρων 149 και 35 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 166/87 και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 2 1/2 ετών στην πρώτη και 6 μηνών στη δεύτερη κατηγορία.
Ε. Πουργουρίδης, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Κέκκος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ρ. Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων αντιμετώπιζε δύο σοβαρές κατηγορίες ενώπιον του Κακουργοδικείου Λεμεσού ως εξής:
(α) Σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκου, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3(1) και 3(2)(β) του περί Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων και περί Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Ανηλίκων Νόμου 3(1)/00, και,
(β) Απαγωγής νεαρής γυναίκας κάτω των δεκαέξι χρονών, κατά παράβαση των άρθρων 149 και 35 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 166/87.
Μετά από παραδοχή του, το Κακουργοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 2 ½ ετών στην πρώτη και 6 μηνών στη δεύτερη κατηγορία.
Τα γεγονότα, όπως εξετέθησαν από την Κατηγορούσα Αρχή και έγιναν αποδεκτά από την Υπεράσπιση, ήσαν τα ακόλουθα: Στις 18.8.2002 το απόγευμα, η μητέρα της ανήλικης Δ.Ο., ηλικίας 9 ½ ετών, εργαζόταν στην κουζίνα του Κέντρου "Φαντάστικο", στη Λεμεσό, ενώ, την ίδια ώρα, η ανήλικη βρισκόταν στην πισίνα του Κέντρου. Στην πισίνα βρισκόταν και ο εφεσείων. Σε κάποιο στάδιο ο εφεσείων, που ήταν τακτικός θαμώνας της πισίνας και συνήθιζε να παίζει με τα παιδιά, ιδιαίτερα με την ανήλικη Δ.Ο., της είπε ότι θα πήγαινε στο σπίτι του με τη μοτοσικλέτα του και θα επανερχόταν με αυτοκίνητο για να την πάρει μαζί του στο σπίτι να δουν τηλεόραση. Ο εφεσείων έφυγε και, σε λίγο, αφού επέστρεψε στο χώρο της πισίνας με αυτοκίνητο, έβαλε μέσα την ανήλικη και απομακρύνθηκε χωρίς να ενημερώσει τη μητέρα της. Όταν έφθασαν στο σπίτι οδήγησε την ανήλικη στο υπνοδωμάτιό του. Κλείδωσε την πόρτα και της ζήτησε να ξαπλώσει στο κρεβάτι, κάτι που αυτή αρνήθηκε να κάνει. Στη συνέχεια άρχισε να τη φιλά στα χείλη, την ξάπλωσε στο κρεβάτι, και, αφού ξάπλωσε και αυτός δίπλα της, άρχισε να τη φιλά στο στόμα και να χαϊδεύει τα μαλλιά και την πλάτη της. Ακολούθως της αφαίρεσε το μαγιό, τη φιλούσε στο λαιμό και στο στήθος, ενώ με το χέρι χάιδευε το αιδοίο της. Μετά κατέβασε το παντελόνι του, έβαλε το χέρι της στα γεννητικά του όργανα, την ανάγκασε να τον φιλά στο λαιμό και σε κάποια φάση χάιδεψε με το πέος του το αιδοίο της. Εν τω μεταξύ, η μητέρα της ανήλικης άρχισε να την αναζητά στο χώρο της πισίνας, οπότε πληροφορήθηκε ότι είχε φύγει με τον εφεσείοντα. Τότε, διάφορα πρόσωπα άρχισαν να αναζητούν τον εφεσείοντα και την ανήλικη. Ένα από αυτά τα πρόσωπα πήγε στο σπίτι του εφεσείοντα όπου συνάντησε την αδελφή του η οποία και φώναξε τον εφεσείοντα για να εξακριβώσει αν ήταν στο δωμάτιό του. Με το κάλεσμα της αδελφής του, ο εφεσείων ντύθηκε και κάλεσε και την ανήλικη να πράξει το ίδιο, απάντησε δε στην αδελφή του ότι ήταν στο δωμάτιό του και κοιμόταν. Στη συνέχεια ζήτησε από την ανήλικη να κρυφτεί για να μην τη δει η αδελφή του, μετά δε από μερικά λεπτά, αφού οδήγησε την ανήλικη από την πίσω πόρτα στο αυτοκίνητο, την μετέφερε πίσω στο Κέντρο. Μόλις το αυτοκίνητο του εφεσείοντα σταμάτησε, η μητέρα της ανήλικης έτρεξε προς το μέρος του ρωτώντας για την κόρη της, αυτός όμως αρνήθηκε ότι ήταν μαζί του. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκαν κλάματα προερχόμενα από το αυτοκίνητο του εφεσείοντα, οπότε και εντοπίστηκε η ανήλικη πεσμένη στο πάτωμα του πίσω μέρους του αυτοκινήτου. Ακολούθησε η καταγγελία στην Αστυνομία.
Ενώπιον του Κακουργοδικείου ο δικηγόρος του εφεσείοντος πρόβαλε ως ελαφρυντικά το νεαρό της ηλικίας του (23 ετών), την παραδοχή του στην Αστυνομία και στο Δικαστήριο, την ψυχική του κατάσταση, όπως αυτή προέκυπτε από ιατρικές γνωματεύσεις, σύμφωνα με τις οποίες είχε μειωμένη αντιληπτική ικανότητα, ανωριμότητα και έντονη συναισθηματική διαταραχή, την απουσία βίας, την απουσία σωματικής ή ψυχικής βλάβης στην ανήλικη και το λευκό του ποινικό μητρώο.
Η έφεση στηρίζεται σε ένα και μόνο λόγο. Ότι η ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα στην πρώτη κατηγορία είναι υπερβολική "και τούτο γιατί η εν λόγω ποινή αφίσταται του μέτρου που καθιέρωσε η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου εν σχέση με το σοβαρότερο αδίκημα που προνοείται στο Αρ.153 του Κεφ.154 και/ή του πνεύματος του Ν.3(1)/00."
Προς υποστήριξη της θέσης του ως προς το υπερβολικό της ποινής, ο δικηγόρος του εφεσείοντος επικεντρώθηκε σε δύο εισηγήσεις: Πρώτον, ότι η περίπτωση του εφεσείοντος, αν και ενέπιπτε στον περί Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων και περί Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Ανηλίκων Νόμο του 2000 (Νόμος 3(Ι)/2000), εν τούτοις, ως μεμονωμένη, δεν ενέπιπτε στο βασικό του σκοπό, ήτοι τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας κατά τρόπο που να καλύπτει τις νέες μορφές με τις οποίες εμφανίζεται σήμερα το φαινόμενο της οργανωμένης σεξουαλικής εκμετάλλευσης και εμπορίας ανθρώπων. Μας παρέπεμψε σχετικά στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου και την έκθεση της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Βουλής που οδήγησαν στην ψήφιση του Νόμου 3(Ι)/2000. Και, δεύτερο, ότι η περίπτωση του εφεσείοντος θάπρεπε να προσεγγισθεί στα πλαίσια της νομολογίας σε σχέση με το σοβαρότερο αδίκημα του άρθρου 153(1) του Ποινικού Κώδικα για το οποίο προβλέπεται αυστηρότερη ποινή φυλάκισης από εκείνη των άρθρων 2, 3(1)(γ) και 3(2)(β) του Νόμου 3(Ι)/2000 (ισόβια έναντι φυλάκισης μέχρι 20 έτη). Προς υποστήριξη της εισήγησής του αυτής ο δικηγόρος του εφεσείοντος μας παρέπεμψε στις υποθέσεις Varnava v. The Republic (1971) 2 C.L.R. 219 και Γεν. Εισ. Δημοκρατίας ν. Θεοδώρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 1.
Η πρώτη εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντος μας βρίσκει σύμφωνους. Πράγματι, ο Νόμος 3(Ι)/2000 έχει ως βασικό σκοπό την αντιμετώπιση της οργανωμένης σεξουαλικής εκμετάλλευσης και εμπορίας ανθρώπων. Η εμβέλειά του, όμως, καλύπτει και μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως αυτή του εφεσείοντος. Το αδίκημα της "σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκου", με την έννοια της παρότρυνσης ή εξαναγκασμού ανηλίκου να συμμετάσχει σε σεξουαλική δραστηριότητα, τη διάπραξη του οποίου παραδέχθηκε ο εφεσείων, τιμωρείται, σύμφωνα με το άρθρο 3(2)(β) του Νόμου 3(Ι)/2000, με φυλάκιση μέχρι 20 έτη. Αναμφίβολα, η περίπτωση του εφεσείοντος δεν δικαιολογούσε πολυετή φυλάκιση. Δικαιολογούσε, όμως, τη φυλάκιση των 2 ½ ετών που επέβαλε το Κακουργοδικείο. Ο εφεσείων ήταν 23 ετών, ενώ η ανήλικη ήταν μόλις 9 ½ ετών. Ο εφεσείων επινόησε και εκτέλεσε ολοκληρωμένο σχέδιο με σκοπό να παρασύρει την ανήλικη στο σπίτι του για να την εκμεταλλευθεί σεξουαλικά. Αφού πρώτα την προσήγγισε και δημιούργησε φιλική σχέση μαζί της, παίζοντας στην πισίνα, στη συνέχεια, εκμεταλλευόμενος την παιδική της αφέλεια και προφασιζόμενος ότι θα την έπαιρνε να δουν τηλεόραση, την έκρυψε στο αυτοκίνητό του και την μετέφερε στο σπίτι του όπου, παρά τις αντιδράσεις της, την εκμεταλλεύτηκε σεξουαλικά, όπως περιγράψαμε, και, όταν αναζητήθηκε, την έκρυψε και πάλι στο αυτοκίνητό του και τη μετέφερε πίσω στο Κέντρο στην προσπάθειά του να αποκρύψει το αδίκημα.
Όσον αφορά τη δεύτερη εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντος, ότι δηλαδή η περίπτωσή του θάπρεπε να προσεγγιστεί και στα πλαίσια της νομολογίας του άρθρου 153(1) του Ποινικού Κώδικα (Διαφθορά νεαρής γυναίκας κάτω των 13 ετών), παρατηρούμε ότι η σχετική νομολογία κυμαίνεται, και ορθά, ανάλογα με την περίπτωση. (Βλ. π.χ. Galatis v. The Republic [1975] 10 J.S.C. 1521 - φυλάκιση 4 ετών και Νικολάου ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 390 - φυλάκιση 2 ½ ετών για απόπειρα βάσει του άρθρου 153(2) του Ποινικού Κώδικα). Οι υποθέσεις Varnava και Θεοδώρου, στις οποίες μας παρέπεμψε ο δικηγόρος του εφεσείοντος, διαφοροποιούνται πλήρως. Στην πρώτη, όπου επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 6 μηνών, ο εφεσείων ήταν 16 ετών και το θύμα 12 ετών, το δε αδίκημα διαπράχθηκε με τη συγκατάθεση του θύματος στα πλαίσια ερωτικού δεσμού που διατηρούσε με τον εφεσείοντα. Στη δεύτερη, όπου επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 12 μηνών, ο εφεσίβλητος ήταν 20 ετών και το θύμα σχεδόν 13 ετών, το δε αδίκημα διαπράχθηκε και πάλι με τη συγκατάθεση του θύματος στα πλαίσια ερωτικού δεσμού που διατηρούσε με τον εφεσίβλητο ο οποίος και ήθελε διακαώς να τη νυμφευθεί.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.