|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 2 ΑΑΔ 88
6 Απριλίου, 1995
[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΠΟΛΥΚΟΛΟΡ ΟΦΦΣΕΤ ΠΡΙΝΤΙΝΓΚ ΛΤΔ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Εφεσίβλητων.
(Ποινική Έφεση αρ. 5878).
Χρήση υποστατικού ως λιθογραφείο-τυπογραφείο τον οποίου οι πόρτες εξόδου ανοίγουν προς τα μέσα κατά παράβαση του άρθρου 45(2) του περί Εργοστασίων Νόμου, Κεφ. 134, όπως τροποποιήθηκε από τους Ν. 43/64, 32/72,25/89 και 20/90.
Χρήση υποστατικού ως εργοστάσιο το οποίο δεν είναι κατασκευασμένο από πυρίμαχα υλικά κατά παράβαση του άρθρου 36(1) του περί Εργοστασίων Νόμου, Κεφ. 134, όπως τροποποιήθηκε.
Απόδειξη — Βάρος αποδείξεως θεμάτων που βρίσκονται στην αποκλειστική γνώση του κατηγορουμένου — Εφαρμοστέες αρχές.
Λέξεις και Φράσεις — "Shall" στο άρθρο 36(1) του περί Εργοστασίων Νόμου, Κεφ. 134.
Ο πρωτόδικος Δικαστής απάλλαξε και αθώωσε τους κατηγορουμένους λόγω του ότι η κατηγορούσα αρχή δεν απέδειξε πως το υποστατικό τους κατασκευάστηκε ή μετετράπη ως εργοστάσιο μετά την έναρξη εφαρμογής του Νόμου δηλ. την 2.4.57, για να εμπίπτει στις πρόνοιες του άρθρου 45(2). Επίσης αποφάνθηκε ότι η λέξη "shall" στο άρθρο 36(1) του Νόμου καλύπτει εργοστάσια τα οποία άρχισαν ή θα αρχίσουν να λειτουργούν μετά την έναρξη της ισχύος του Νόμου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση και αποφάνθηκε ότι:
1. Μόνο ο κάτοχος ή ιδιοκτήτης υποστατικού μπορεί να γνωρίζει πότε αυτό κατασκευάστηκε ή μετατράπηκε σε εργοστάσιο, σε αναφορά με την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του νόμου. Επομένως εναπόκειται σ' αυτόν να αποδείξει, με βάση το ισοζύγιο των πιθανοτήτων, πως αυτό έγινε πριν την έναρξη της ισχύος του Νόμου ώστε να μην εμπίπτει στην εξαίρεση της διάταξης του άρθρου.
2. Η λέξη shall στο άρθρο 36(1) του Νόμου δεν αναφέρεται σε χρόνο μέλλοντα. Οι πρόνοιες του άρθρου εφαρμόζονται από της θεσπίσεως του Νόμου στο διηνεκές για όλα τα εργοστάσια, όπως καθορίζονται στο Νόμο.
Η έφεση γίνεται αποδεκτή. Διατάζεται επανεκδίκαση της υπόθεσης από άλλο δικαστή.
Έφεση εναντίον Αθωωτικής Απόφασης.
Έφεση εναντίον αθωωτικής απόφασης από τον Επαρχιακό Λειτουργό Εργασίας Λάρνακας με την οποία το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας (Παπαμιχαήλ, Ε.Δ.) απάλλαξε και αθώωε τους κατηγορούμενους Πολυκόλορ Όφφσετ Πρίντινγκ Λτδ και άλλο (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 3641/93) στην κατηγορία 1) της χρήσης υποστατικού του οποίου οι πόρτες εξόδου ανοίγουν προς τα μέσα και 2) ότι το υποστατικό δεν είναι κατασκευασμένο από πυρίμαχα υλικά, κατά παράβαση των άρθρων 36(1) και 45(2) του περί Εργοστασίων Νόμου, Κεφ. 134.
Σ. Μάτσας, Ανώτερος δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον εφεσείοντα.
Κλ. Αντωνιάδης, για Α. Ποιητή, για τους εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ: Δύο κατηγορίες έχουν προσαφθεί εναντίον των εφεσιβλήτων-κατηγορουμένων για παραβίαση του περί Εργοστασίων Νόμου, Κεφ. 134, όπως έχει τροποποιηθεί από τους Ν.43/64,32/72,25/89 και 20/90. Συγκεκριμένα, η πρώτη κατηγορία αφορά στη χρήση από τους κατηγορουμένους υποστατικού ως λιθογραφείο-τυπογραφείο του οποίου οι πόρτες εξόδου ανοίγουν προς τα μέσα, αντίθετα με τις πρόνοιες του άρθρου 45(2) του Νόμου, και η δεύτερη επί τω ότι το υποστατικό, που εμπίπτει στην έννοια "εργοστάσιο" όπως αποδίδεται στο Νόμο, δεν είναι κατασκευασμένο από πυρίμαχα υλικά, κατά παράβαση του άρθρου 36(1) του Νόμου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απάλλαξε και αθώωσε τους κατηγορουμένους χωρίς να κληθούν σε απολογία γιατί έκρινε πως ο κατήγορος δεν απέδειξε ουσιώδη συστατικά των κατηγοριών. Η κατηγορούσα αρχή εφεσιβάλλει την πρωτόδικη απόφαση με την εισήγηση πως είναι αποτέλεσμα εσφαλμένης υπαγωγής των πραγματικών γεγονότων στις πρόνοιες του Νόμου.
Το ζήτημα που εγείρεται θα γίνει πλήρως κατανοητό μόλις διαβάσουμε το άρθρο 45(2) του Νόμου πάνω στο οποίο στηρίζεται η 1η κατηγορία, και δίδεται σχεδόν ταυτόσημη αιτιολόγηση από το Δικαστήριο και για την απόρριψη της 2ης κατηγορίας.
"Any doors opening on to any staircase or corridor from any room in which more than ten persons are employed, and in the case of any factory constructed or converted for use as a factory after the commencement of this Law, all other doors affording a means of exit from the factory for persons employed therein, shall, except in the case of sliding doors, be constructed to open outwards."
Υπογραμμίζουμε την υπό συζήτηση φράση, που, σύμφωνα με την άποψη του πρωτόδικου δικαστή, περιέχει το ουσιώδες συστατικό, η παράβαση του οποίου δεν αποδείχτηκε από τον κατήγορο. Ο δικαστής έκρινε πως η κατηγορούσα αρχή ώφειλε να αποδείξει πως το εργοστάσιο των κατηγορουμένων κατασκευάστηκε ή μετετράπη ως εργοστάσιο μετά την έναρξη ισχύος του Νόμου, δηλαδή την 2.4.57, για να εμπίπτει στις πρόνοιες του άρθρου 45(2).
Πράγματι, δεν αποδείκτηκε πως το υποστατικό των κατηγορουμένων κατασκευάστηκε ή μετετράπη ως εργοστάσιο μετά την έναρξη εφαρμογής του Νόμου. Αναφορικά με τη 2η κατηγορία ο δικαστής έχει τη γνώμη πως η λέξη "shall", που απαντάται στο άρθρο 36(1) του Νόμου υποδηλώνει εφαρμογή των προνοιών του στο μέλλον, δηλαδή αφορά σε εργοστάσια τα οποία άρχισαν ή θα αρχίσουν να λειτουργούν μετά την έναρξη ισχύος του Νόμου.
Δεν θα συμφωνήσουμε με το σκεπτικό και την τελική ετυμηγορία του πρωτόδικου δικαστή για τους εξής λόγους. Η υπό συζήτηση πρόνοια στην παράγραφο 2 του άρθρου 45 του Νόμου αφορά σε μια κατάσταση που είναι στην αποκλειστική γνώση του κατηγορουμένου και αδύνατο να διακριβωθεί από την κατηγορούσα αρχή. Για να γίνουμε πιο σαφείς, πότε ένα υποστατικό έχει κατασκευαστεί ή μετρατραπεί σε εργοστάσιο, σε αναφορά με την ημερομηνία έναρξης ισχύος του νόμου, είναι κάτι που μόνον ο κάτοχος ή ιδιοκτήτης του μπορεί να γνωρίζει. Εναπόκειται επομένως σε αυτόν να αποδείξει, και στην περίπτωση αυτή με βάση το ισοζύγιο των πιθανοτήτων, πως το υποστατικό μετετράπη ή κατασκευάστηκε σε εργοστάσιο πριν την έναρξη ισχύος του Νόμου ώστε να μην εμπίπτει στην εξαίρεση της διάταξης του άρθρου.
Έχουμε διαφορετική επίσης άποψη από τον πρωτόδικο δικαστή αναφορικά με την ερμηνεία που έδωσε στο άρθρο 36(1) του Νόμου. Η λέξη shall που απαντάται σε αυτό δεν αναφέρεται σε χρόνο μέλλοντα. Οι πρόνοιες του άρθρου εφαρμόζονται από της θεσπίσεως του Νόμου στο διηνεκές για όλα τα εργοστάσια, όπως καθορίζονται στο Νόμο.
Καταλήγουμε λοιπόν πως η έφεση γίνεται αποδεκτή. Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ακυρώνεται και διατάσσεται επανεκδίκαση της υπόθεσης από άλλο δικαστή.
Η έφεση επιτυγχάνει. Διαταγή για επανεκδίκαση.