|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 2 ΑΑΔ 374
12 Δεκεμβρίου, 1989
(ΠΙΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.Δ.)
ΑΔΕΛΦΟΙ ΛΑΜΠΡΙΑΝΙΔΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΓΕΡΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5073).
Έφεση — Προθεσμία υποβολής — Παράταση — Εφαρμοστέες Αρχές.
Έφεση — Τροποποίηση λόγων κατά τρόπο, που εισάγει νέο θέμα — Η σχετική αίτηση πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αίτηση για παράταση της προθεσμίας υποβολής εφέσεως.
Στην υπόθεση αυτή υποβλήθηκε αίτηση από τον εφεσείον-τα για τροποποίηση των λόγων έφεσης κατά τέτοιο τρόπο ώστε, εκτός από την ποινή, να προσβληθή και η καταδίκη των εφεσειόντων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την Αίτηση αποφάνθηκε: (1) Όταν η ζητουμένη τροποποίηση εισάγει νέο θέμα, σε αντίθεση με αναμόρφωση λόγων, που έχουν ήδη υποβληθεί, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αίτηση για παράτηση της προθεσμίας υποβολής εφέσεως για το νέο θέμα.
(2) Παράταση της προθεσμίας εφέσεως τότε μόνον επιτρέπεται όταν η παράλειψη καταχωρήσεως εφέσεως οφειλόταν σε αδυναμία του εφεσείοντος. Η αδυναμία αυτή πρέπει να συντρέχει όχι μόνο κατά το διάστημα της προθεσμίας αλλά και κατά το διάστημα απο της εκπνοής της μέχρι την υποβολή της αιτήσεων. Η ανάγκη για μελέτη από τον συνήγορο του ε-φεσείοντα του υποβάθρου της καταδίκης δεν αποτελεί λόγο παρατάσεων της προθεσμίας.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Fellekis v. The Police (1968) 2 CLR 151;
Attorney General v. HjiConstanti (1968) 2 C.L R 113
Αίτηση.
Αίτηση για παράταση του χρόνου για υποβολή έφεσης εναντίον της καταδίκης.
Γ. Οδυσσέως, για τους εφεσείοντες - αιτητές.
Γ Γιάλλουρος, για τον εφεσίβλητο - καθ' ου η αίτηση.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Πική.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Η έφεση στρέφεται εναντίον του μέρους της ποινής που αφορά τη διαταγή για την κατεδάφιση κτηνοτροφικής μονάδας που ανήγειραν οι εφεσείοντες κατά παράβαση των όρων οικοδομής και για τη χρήση και κατοχή των υποστατικών χωρίς την έκδοση πιστοποιητικού έγκρισης. Η ποινή είχε επιβληθεί στις 23.11.88 και εφεσιβλήθηκε στις 2.12.88 μέσα στα χρονικά πλαίσια που προβλέπει η νομοθεσία,
Η έφεση ορίστηκε για ακρόαση στις 23.11.89. Οι εφεσείοντες επεδίωξαν με αίτησή τους, την αναβολή της υπόθεσης μέχρι την αποπεράτωση της ακρόασης προσφυγής η οποία στρέφεται εναντίον της άρνησης της αρμόδιας αρχής να παράσχει καλυπτική άδεια. Φαίνεται ότι οι εφεσείοντες συνεχίζουν να χρησιμοποιούν την οικοδομή παρά το διάταγμα που έχει εκδοθεί. Η αίτηση για μακρά αναβολή απορρίφθηκε. Δόθηκε όμως σύντομη αναβολή ώστε ο κ. Οδυσσέως που πρόσφατα έχει αναλάβει την εκπροσώπηση των εφεσειόντων να ετοιμαστεί για την έφεση. Η έφεση εκκρεμεί σήμερα ενώπιόν μας για ακρόαση.
Στις 30.11.89 υποβλήθηκε αίτηση για την τροποποίηση των λόγων της έφεσης ώστε να καταστεί δυνατή η προσβολή εκτός από την ποινή και της καταδίκης των εφεσειόντων. Οι λόγοι της καθυστέρησης στην υποβολή έφεσης εναντίον της καταδίκης σχετίζονται με τη θέση που παίρνει ο κ. Οδυσσέως για την εγκυρότητα της καταδίκης.
Ο κ. Γιάλλουρος έφερε ένσταση στην αίτηση για τροποποίηση και οποιαδήποτε αίτηση για αναβολή της ακρόασης της έφεσης. Οι καθ' ων η έφεση, παρατήρησε, επέδειξαν μεγάλη ανοχή και μέχρι σήμερα δεν έλαβαν κανένα μέτρο για εξαναγκασμό των εφεσειόντων σε συμμόρφωση με το διάταγμα παρόλο που η άσκηση έφεσης δε συνεπάγεται και την αναστολή του διατάγματος για κατεδάφιση. Οι εφεσίβλητοι αναμένουν την έκβαση της έφεσης για τον τελικό προσδιορισμό της θέσης και των πράξεων τους. Ο κ. Γιάλλουρος εισηγήθηκε ότι δεν έχει αποκαλυφθεί κανένας βάσιμος λόγος που να δικαιολογεί την παράταση χρόνου για την υποβολή έφεσης εναντίον της καταδίκης του εφεσείοντα. Πρόκειται, όπως ανάφερε, ουσιαστικά για αίτηση για την υποβολή έφεσης μετά την εκπνοή του χρόνου που προβλέπει το άρθρο 133(3) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 (μέσα σε 10 μέρες από την απαγγελία της ποινής). Η εκτίμηση αυτή είναι σωστή και υποστηρίζεται από την απόφαση στην υπόθεση Ν. Α. Fellekis v. The Police *
Όταν η αίτηση για τροποποίηση των λόγων της έφεσης σκοπεί στην εισαγωγή νέου θέματος, σε αντίθεση με την αναμόρφωση των λόγων που έχουν υποβληθεί σε υφιστάμενη έφεση, η αίτηση κρίνεται ως αίτημα για την παράταση χρόνου για την υποβολή έφεσης για το νέο θέμα και ισχύουν, όπως είναι φυσικό, αυστηρότατα κριτήρια για την έγκρισή της.
Τα χρονικά πλαίσια που καθορίζει η νομοθεσία για την αμφισβήτηση μέσω έφεσης πρωτόδικης δικαστικής απόφασης συναρτώνται άμεσα με την οριστικότητα (finality) των δικαστικών αποφάσεων, που συνιστούν το μέσο για τη διακρίβωση αμφισβητούμενων δικαιωμάτων. Βάσει του δικαστικού μας συστήματος η απόφαση πρωτόδικου δικαστηρίου τόσο στις πολιτικές όσο και στις ποινικές υποθέσεις είναι καθοριστική για τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των διαδίκων. Η διασφάλιση της οριστικότητας των πρωτόδικων αποφάσεων επιβάλλει όπως κάθε αμφισβήτηση μέσω έφεσης υποβάλλεται μέσα σε σύντομο προκαθορισμένο
*(1968)2 C.L.R. 151.
χρόνο. Η τήρηση των προβλεπόμενων χρονικών ορίων δεν είναι θέμα τύπου αλλά ουσίας όπως υποδεικνύεται στην υπόθεση The Attorney-General of the Republic v Petros Demetriou HjiConstanti*, που σχετίζεται όχι μόνο με τα συμφέροντα των άμεσα ενδιαφερομένων αλλά και με το συμφέρον του δημοσίου στη διασφάλιση της οριστικότητας των δικαστικών αποφάσεων και κατ' επέκταση της ευνομίας.
Παράταση των χρονικών ορίων για την υποβολή έφεσης ενάντια στην καταδίκη επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν οφείλεται σε ουσιαστική αδυναμία του εφεσείοντα. Η αδυναμία πρέπει να συντρέχει όχι μόνο στο διάστημα των δέκα ημερών, το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να ασκηθεί η έφεση, αλλά και για το χρόνο που διαρρέει μέχρι την υποβολή της αίτησης για παράταση.
Στην προκείμενη περίπτωση ο εφεσείων δεν έχει καν επικαλεσθεί οποιαδήποτε αδυναμία. Δε θα αναφερθούμε εξαντλητικά στους λόγους που θα μπορούσαν να συνθέσουν αδυναμία. Περιοριζόμαστε στη διαπίστωση ότι αναθεώρηση εκ μέρους του δικηγόρου του εφεσείοντα του υπόβαθρου της καταδίκης, μάλιστα μετά την παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος, δε συνιστά βάσιμο λόγο για παράταση.
Η αίτηση απορρίπτεται.
*(1968)2C.L.R. 113