|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:A72
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 298/2018)
4 Μαρτίου, 2019
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
ΓΙΑΣΕΜΗ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 15, 16, 33-35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 2, 4, 5, 102, 103, 112, 118, 119, 122, 123, 127, 138, ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ 1964, (40/1964), ΤΑ ΑΡΘΡΑ 4, 5, 27-29 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΚΕΦ. 155 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ Κ. Μ., ΑΠΟ ΤΗΝ XXX - ΑΙΤΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ ΤΟΥ Ε.Δ. XXX ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 20/8/2018 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΥΟ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ Α.Α., ΑΡ. XXX, XXX XXX, XXX ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ, ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ, ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ, ΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ, ΤΟ ΦΩΡΙΑΜΟ, ΤΟΝ ΣΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΚΙΔΙΟ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ XXX XXX, ΣΤΟ XXX, ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ XXX ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΥΝ Ή ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ Κ. Μ., ΑΠΟ ΤΗ XXX
Α. Χαραλάμπους για Chrysses Demetriades & Co LLC, για τον Εφεσείοντα.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων είναι μόνιμος Αρχιλοχίας της Εθνικής Φρουράς. Κατά την επιδιόρθωση ταβανιού στα λουτρά του λόχου διοικήσεως στο στρατόπεδο XXX XXX, όπου τη δεδομένη περίοδο υπηρετούσε, εντοπίστηκαν κρυμμένα ένα στρατιωτικό αδιάβροχο μέσα στο οποίο υπήρχαν τυλιγμένα εκρηκτική ύλη τύπου C4, πυροκροτητές, ένα έμφορτο περίστροφο με έξι φυσίγγια, μια κουκούλα και μια καπνογόνος χειροβομβίδα.
Ως αποτέλεσμα της πιο πάνω ανεύρεσης, γνωστοποιήθηκε τούτο από το Διοικητή του στρατοπέδου στο ΤΑΕ XXX. Μέλη του Κλάδου Πυροτεχνουργών, του ΤΑΕ, εξέτασαν αυθημερόν τη σκηνή και τα ανευρεθέντα στάληκαν για επιστημονικές εξετάσεις.
Στις 20 Αυγούστου 2018 η αστυνομία εξασφάλισε εναντίον του εφεσείοντα ένταλμα σύλληψης και επίσης δύο εντάλματα έρευνας. Τελικώς, στις 28 Αυγούστου 2018 καταχωρίστηκε εναντίον του εφεσείοντα η υπ' αρ. 147/2018 υπόθεση στο στρατιωτικό δικαστήριο, με βάση την οποία αντιμετωπίζει κατηγορίες παράνομης κατοχής πυροβόλου όπλου και εκρηκτικών υλών, καθώς και την κατηγορία της κλοπής από δημόσιο λειτουργό.
Ο εφεσείων υπέβαλε αίτηση για την εξασφάλιση αδείας για την καταχώριση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με επίκεντρο τον ισχυρισμό ότι η έκδοση από το επαρχιακό δικαστήριο των ενταλμάτων έρευνας ήταν παράνομη και εκδόθηκε χωρίς την ύπαρξη δικαιοδοσίας γιατί, με βάση τον περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Ποινικής Δικονομίας Νόμο του 1964 (Ν. 40/64), αποκλειστική δικαιοδοσία, για έκδοση των αιτηθέντων ενταλμάτων, είχε το στρατιωτικό δικαστήριο.
Η αίτηση απορρίφθηκε, με αποτέλεσμα να καταχωριστεί η παρούσα έφεση, αποτελούμενη από πέντε λόγους έφεσης.
Μέσα από την αιτιολογία του πρώτου λόγου και την επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο, διεφάνη ότι από τη στιγμή που υπήρχε σαφές εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι τα αδικήματα για τα οποία ήταν, τη δεδομένη στιγμή, ύποπτος ο εφεσείων, ήταν στρατιωτικά, αποκλειστική δικαιοδοσία για την έκδοση των δύο ενταλμάτων έρευνας είχε το στρατιωτικό δικαστήριο και όχι το επαρχιακό δικαστήριο.
Με το δεύτερο λόγο ο συνήγορος υποστήριξε ότι το τελικό συμπέρασμα του Δικαστηρίου, ότι ο αιτούμενος το ένταλμα Λοχίας της αστυνομίας είχε εξουσία να ενεργήσει όπως ενήργησε, δηλαδή, να απευθυνθεί στο επαρχιακό δικαστήριο για την έκδοση των ενταλμάτων έρευνας και το επαρχιακό δικαστήριο να του επιληφθεί, ήταν λανθασμένο.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης υποστηρίχθηκε ότι οι πρόνοιες της υποπαραγράφου (γ) του εδαφίου 2 του άρθρου 119 του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου του 1964 (Ν. 40/64), επιβάλλουν την αναγκαιότητα ύπαρξης εξουσιοδότησης προς τον αστυνομικό, είτε από το Υπουργικό Συμβούλιο, είτε από το Γενικό Εισαγγελέα. Η περί του αντιθέτου κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι, όπως υποστηρίχθηκε, εσφαλμένη.
Η νομική επιχειρηματολογία η οποία αναπτύχθηκε πρωτοδίκως, υποστήριξε ο εφεσείων, δεν ήταν μόνο κατ' επίκληση του άρθρου 119 του Νόμου 40/64, αλλά επί του συνόλου των προνοιών του σχετικού Νόμου που καθορίζουν και επιβάλλουν, όχι μόνο, την αποκλειστική δικαιοδοσία του στρατιωτικού δικαστηρίου, να εκδικάσει υποθέσεις που αφορούν στρατιωτικά αδικήματα, αλλά και τα διαδικαστικά θέματα που προηγούνται, όπως η έκδοση εντάλματος σύλληψης ή/και έρευνας, υποστηρίχθηκε με τον τέταρτο λόγο έφεσης.
Τέλος, με τον πέμπτο λόγο έφεσης ο εφεσείων παραπονείται ότι το Δικαστήριο αναιτιολόγητα δεν είχε ασχοληθεί και με τα υπόλοιπα θέματα που τέθηκαν με την αίτηση, όπως η απόκρυψη στοιχείων από τις ανακριτικές αρχές. Ο λόγος αυτός δεν προωθήθηκε τελικώς.
Κατά την ακρόαση της υπόθεσης, ουσιαστικώς, ο ευπαίδευτος συνήγορος συμφώνησε ότι το επίκεντρο της όλης επιχειρηματολογίας και το εγειρόμενο με την παρούσα έφεση ζήτημα, πάντοτε στο πλαίσιο του αιτήματος για χορήγηση αδείας με σκοπό την υποβολή αίτησης για Certiorari, ήταν το συμπέρασμα του Δικαστηρίου ότι υπάρχει, χωρίς να κατονομάζεται επακριβώς, παράλληλη δικαιοδοσία του επαρχιακού δικαστηρίου να εκδώσει τα εντάλματα έρευνας στην παρούσα υπόθεση. Ο κ. Χαραλάμπους συμφώνησε ότι ορθώς η υπόθεση ήδη κατεχωρήθη ενώπιον του στρατιωτικού δικαστηρίου και βρίσκεται υπό εκδίκαση, πλην, όμως, το παράπονο το οποίο υποβάλλει έγκειται στη νομιμότητα των εκδοθέντων ενταλμάτων έρευνας που προηγήθηκαν.
Υπάρχει αποκλειστική δικαιοδοσία του στρατιωτικού δικαστηρίου για εκδίκαση αδικημάτων που άπτονται παραβάσεων του Νόμου. Αυτή είναι διάχυτη στο κείμενο της συγκεκριμένης επί τούτου νομοθεσίας. Το ότι ο εφεσείων είναι στρατιωτικός και ότι δικαιοδοσία για εκδίκαση των αδικημάτων για τα οποία κατηγορείται έχει το στρατιωτικό δικαστήριο, με βάση το άρθρο 112 του Ν. 40/1964, ουδόλως αμφισβητείται. Όπως δήλωσε ο συνήγορος του η υπόθεση ήδη βρίσκεται υπό εκδίκαση στο στρατιωτικό δικαστήριο.
Το άρθρο 119 του Νόμου, το οποίο καθορίζει και επιλαμβάνεται τα της ανάκρισης και επί του οποίου στηρίχθηκε το Δικαστήριο για να απορρίψει την αίτηση για χορήγηση αδείας, ερμηνεύθηκε, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος, κατά τρόπο λανθασμένο, ιδιαιτέρως, ότι η υποπαράγραφος (γ) του εδαφίου (2) του άρθρου προσδίδει μεν τη δυνατότητα στους ανακριτές να διεξάγουν ανάκριση, όπως καθορίζονται στον περί Ποινικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 155, που περιλαμβάνει και τους αστυνομικούς, πλην, όμως, η εν λόγω πρόνοια θα πρέπει να εξεταστεί σε συνάρτηση με το εδάφιο (5) του εν λόγω άρθρου, το οποίο προκαθορίζει τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει ο όποιος ανακριτής, δηλαδή, να εφαρμόσει τις πρόνοιες και τις διατάξεις του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου αναφορικά με την ανάκριση.
Το συγκεκριμένο επί τούτου άρθρο 119 του Ν. 40/64, προβλέπει:
″119.(1) Η ανάκριση, που ενεργείται δυνάμει του παρόντος Νόμου, τελεί υπό την εποπτεία και τις οδηγίες του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και διεξάγεται, είτε αυτεπάγγελτα είτε κατόπιν διαταγής του προσώπου που έχει δικαίωμα προς τούτο, όπως καθορίζεται στα εδάφια (2), (3) και (4).
(2) Δικαίωμα διεξαγωγής ανάκρισης έχουν -
(α) αυτεπάγγελτα, ή μετά από οδηγίες του Υπουργού Άμυνας, ο Διοικητής٠
(β) αυτεπάγγελτα, ή μετά από οδηγίες του Διοικητή, οι διοικητές Μεραρχιών, Ταξιαρχιών, Συνταγμάτων και Τακτικών Διοικήσεων, οι φρούραρχοι, οι στρατοπεδάρχες, οι διοικητές μονάδων, οι διοικητές ανεξάρτητων υπομονάδων και οι διευθυντές στρατιωτικών υπηρεσιών και καταστημάτων٠
(γ) τα πρόσωπα που εξουσιοδοτούνται ως ανακριτές δυνάμει των διατάξεων του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, όπως αυτός εκάστοτε τροποποιείται ή αντικαθίσταται, ή δυνάμει οποιουδήποτε άλλου νόμου ή κανονισμού.
(3) Ο Διοικητής, όταν αποφασίζει τη διεξαγωγή ανάκρισης δυνάμει της παραγράφου (α) του εδαφίου (2), δύναται να αναθέτει τη διεξαγωγή της σ' οποιονδήποτε αξιωματικό που θεωρεί κατάλληλο για το σκοπό αυτό.
(4) Καθένας από τους αναφερόμενους στην παράγραφο (β) του εδαφίου (2) δύναται, είτε να διεξάγει την ανάκριση ο ίδιος, είτε να αναθέτει τη διεξαγωγή της σ' οποιονδήποτε αξιωματικό που τελεί υπό τις διαταγές του.
(5) Κάθε ανακριτής, κατά τη διεξαγωγή της ανάκρισης, εφαρμόζει όλες τις σχετικές με το θέμα διατάξεις του παρόντος Νόμου και του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, όπως αυτοί εκάστοτε τροποποιούνται ή αντικαθίστανται.″
Παρατηρούμε συναφώς ότι δεδομένου ότι η ανάκριση επί του προκειμένου δεν είχε διεξαχθεί, ″αυτεπαγγέλτως″ αλλά από αστυνομικό, ενεργοποιείται η παράγραφος (γ) του εδαφίου (2) του άρθρου 119, από ανακριτή, δυνάμει του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ήτοι αστυνομικούς ή πρόσωπο εξουσιοδοτημένο, από το Γενικό Εισαγγελέα ή το Υπουργικό Συμβούλιο (άρθρο 4 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155).
Το εν λόγω άρθρο (119 του Ν. 40/64) πρέπει να εξεταστεί σε συνάρτηση με το άρθρο 138 του ιδίου Νόμου, που προβλέπει την εφαρμογή των διατάξεων του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου επί θεμάτων που δεν καλύπτονται από τις διατάξεις του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα ή Δικονομίας Νόμου (Ν. 40/64). Σχετική επί του θέματος της εν λόγω εφαρμογής είναι η υπόθεση Νικολεττίδης κ.ά. ν. Αστυνομίας (1973) 2 C.L.R. 222, επί της οποίας στηρίχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Στη βάση των ανωτέρω, θεωρούμε ότι το πιο κάτω σκεπτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθό:
″Κατ' ακολουθία των πιο πάνω ο Α/Λοχίας που αιτήθηκε την έκδοση των επιδίκων ενταλμάτων, ως αστυνομικός, είχε εξουσία εκ του Νόμου να ενεργήσει όπως ενήργησε και κατ' επέκταση και το Επαρχιακό Δικαστήριο XXX να επιληφθεί των αιτημάτων του.″
Παράλληλα, συμφωνούμε με την πρωτόδικη κατάληξη ότι ο εφεσείων δεν αποκάλυψε εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση για έλλειψη δικαιοδοσίας του επαρχιακού δικαστηρίου για έκδοση των ενταλμάτων έρευνας, και ορθώς απέρριψε την αίτηση για παραχώρηση αδείας για καταχώριση προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Η έφεση απορρίπτεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/ΔΓ