|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:D281
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ KYΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 103/17
6 Σεπτεμβρίου, 2017
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΑΡ. 33/1964 ΩΣ ΕΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΙΝ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΛΩΛΟΥ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΛΛΑΔΟΣ, ΔΙ' ΕΚΔΟΣΙΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ' ΑΡ. 9357/2016 ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14/06/2017
Χρ. Τριανταφυλλίδης και Ν. Μαγκλάρας, για αιτητή
Ν. Κέκκος, για καθ΄ ου η αίτηση
...........
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Στις 7.4.2016 εκτελέστηκε από αρμόδιο Ελληνικό Δικαστήριο Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης (ΕΕΣ) προκειμένου να ασκηθεί εναντίον του αιτητή ποινική δίωξη στην Κύπρο για αριθμό πράξεων που κατ΄ ισχυρισμό εκτέλεσε στην Κύπρο, μεταξύ των οποίων και της συνωμοσίας για καταδολίευση κατά παράβαση του άρθρου 302 του ποινικού Κώδικα κεφ. 154 (ΠΚ).
Με την εκτέλεση του εντάλματος καταχωρίστηκε στο Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας η υπ΄ αρ. 9357/16 υπόθεση εναντίον 16 φυσικών και νομικών προσώπων, μεταξύ των οποίων και ο αιτητής στον οποίο καταλογίστηκε και το προαναφερθέν αδίκημα του άρθρου 302 του ΠΚ με καταγεγραμμένες λεπτομέρειες ότι μαζί με συγκατηγορούμενους του «. σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το 2006, στη Δημοκρατία και στην Ελλάδα συνωμότησαν να καταδολιεύσουν το κοινό, δηλαδή .» (Κατηγορία 88).
Ό,τι εδώ ενδιαφέρει είναι ότι προτού κατηγορηθεί ο αιτητής στην προαναφερθείσα κατηγορία, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του ζήτησαν την απαλλαγή του στη βάση ότι το Κακουργιοδικείο δεν είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει την κατηγορία αυτή καθότι η πράξη στην οποία αναφέρεται είναι διαφορετική από εκείνη για την οποία εκδόθηκε και εκτελέστηκε το ΕΕΣ εφόσον ως τόπος διάπραξης του αδικήματος προστέθηκε «και η Ελλάδα».
Το Κακουργιοδικείο, αφού άκουσε τις εκατέρωθεν θέσεις επί του εγερθέντος ζητήματος, απέρριψε τη θέση του αιτητή με (ενδιάμεση) απόφαση του ημερ. 14.6.17 κρίνοντας πως είχε δικαιοδοσία δυνάμει των άρθρων 5(1)(α) του ΠΚ και 20(1)(α) του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/1960 εφόσον η πράξη φέρεται να τελέστηκε και στην Κύπρο.
Με την απαγγελία της πιο πάνω απόφασης του Κακουργιοδικείου, ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας αρχής υπέβαλε αίτημα για τροποποίηση των λεπτομερειών της επίδικης κατηγορίας για διαγραφή της φράσης «και στην Ελλάδα», ώστε ο τόπος τέλεσης της πράξης που αποδίδεται στον αιτητή να περιοριστεί μόνο στη Δημοκρατία. Το αίτημα, παρά την υποβληθείσα από την Υπεράσπιση ένσταση, έγινε αυθημερόν δεκτό με ανάλογη διαγραφή από τις λεπτομέρειες του αδικήματος της υπό αναφορά φράσης.
Η αντίδραση του αιτητή στην απόφαση του Κακουργιοδικείου ότι είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει την επίδικη κατηγορία εκδηλώθηκε με τη χρήση του εξαιρετικού μέτρου του Certiorari βάσει του οποίου του χορηγήθηκε άδεια για καταχώριση αίτησης προς έκδοση του σχετικού εντάλματος (βλ. Αναφορικά με την αίτηση του Θεοχάρη Λώλου, Πολ. Αιτ. 93/17 ημερ. 14.7.17, ECLI:CY:AD:2017:D242).
Κατ΄ ακολουθία της δοθείσας άδειας ο αιτητής καταχώρισε την υπό κρίση αίτηση, η οποία προσέκρουσε βασικά σε δύο λόγους ένστασης. Ο πρώτος ότι ο αιτητής με την αίτησή του για άδεια απέκρυψε από το Δικαστήριο ότι η κατηγορία 88 τροποποιήθηκε στις 14.6.17 με την διαγραφή της φράσης «και στην Ελλάδα» και, ο δεύτερος, με την τροποποίηση που έγινε η υπό κρίση αίτηση απώλεσε το αντικείμενό της.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων προώθησαν τις θέσεις τους - υπέρ ή εναντίον της έκδοσης του αιτούμενου εντάλματος Certiorari - με γραπτές αγορεύσεις τις οποίες υιοθέτησαν και κατά την επ΄ ακροατηρίω συζήτηση της υπόθεσης. Εν τέλει όμως αποκρυσταλλώθηκε ότι η τύχη της αίτησης θα είναι ανάλογη αυτής των δύο λόγων ενστάσεων του καθ΄ ου η αίτηση, ο οποίος μέσω του ευπαιδεύτου συνηγόρου του ανεγνώρισε σαφώς ότι το Κακουργιοδικείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του δεν εφάρμοσε την αρχή της ειδικότητας βάσει της οποίας το Κράτος - εδώ η Κύπρος - που πέτυχε την έκδοση δεν δικαιούται να διώξει τον εκδοθέντα για αξιόποινη πράξη διαφορετική από εκείνη για την οποία έχει εκδοθεί και εκτελεστεί το ΕΕΣ. Αρχή που αναλύεται, με αναφορά και στον τόπο εκτέλεσης της πράξης, στην απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου με την οποία δόθηκε άδεια για καταχώριση της παρούσας (Αναφορικά με την αίτηση του Θ. Λώλου, ανωτέρω) εφόσον άπτεται της δικαιοδοσίας εκδίκασης της πράξης.
Eίναι θέση του αιτητή ότι δεν είναι ένοχος απόκρυψης από το Δικαστήριο σημαντικού στοιχείου της υπόθεσης - αυτό της τροποποίησης - και παρέπεμψε προς τούτο στην παρ. 13 της έκθεσης που συνοδεύει την αίτηση για άδεια όπου αναφέρεται πως:-
«13. Προς το σκοπό ολοκλήρωσης του ιστορικού, κατ΄ ακολουθία της απόφασης της 14/6/2017 (Παράρτημα Α της Αίτησης) ο Κατηγορούμενος 14 αναγκάσθηκε να απαντήσει στις κατηγορίες 88 και 89 ως αυτές και πάλιν τροποποιήθηκαν (!!) παρά την ένσταση του Δικηγόρου του την 14/6/17 με την διαδικασία να συνεχίζεται ενώπιον του Δικαστηρίου».
Περαιτέρω, σ΄ ό,τι αφορά τον δεύτερο λόγο ένστασης, είναι θέση του αιτητή ότι είναι παντελώς άσχετο το τι έλαβε χώρα την 14.6.17 μετά την έκδοση της απόφασης της ιδίας ημερομηνίας αφού ήδη επηρεάστηκαν τα δικαιώματα του με την παρείσφρηση στις λεπτομέρειες του αδικήματος ως τόπου εκτέλεσης «και της Ελλάδας». Προς τούτο επέσυρε την προσοχή του Δικαστηρίου ότι αντικείμενο της παρούσας είναι η εν λόγω απόφαση, η οποία αδιαμφισβήτητα δεν εφάρμοσε την αρχή της ειδικότητας.
Αντίθετες βεβαίως είναι οι θέσεις του ευπαιδεύτου συνηγόρου του καθ΄ ου η αίτηση ο οποίος, σ΄ ό,τι αφορά τον πρώτο λόγο ένστασης, επέσυρε την προσοχή του Δικαστηρίου στην αοριστία της παρ. 13 που έκδηλα συνιστά απόκρυψη εφόσον δεν κάμνει ειδική αναφορά στην επάλειψη της φράσης «και στην Ελλάδα» και σ΄ ό,τι αφορά τον δεύτερο - αλληλένδετο με τον πρώτο λόγο ένστασης - υποστήριξε ότι με την επελθούσα τροποποίηση η αίτηση απώλεσε το αντικείμενό της.
Έχω εξετάσει τις εκατέρωθεν θέσεις και κατέληξα ότι όντως ο αιτητής απέκρυψε σημαντικό στοιχείο στην αίτηση βάσει της οποίας του χορηγήθηκε άδεια για καταχώρηση της παρούσας. Η παρ. 13 της Έκθεσης που συνοδεύει την εν λόγω αίτηση είναι έκδηλα αόριστη εφόσον καμία ειδική αναφορά δεν κάνει για το σημαντικό γεγονός ότι αμέσως μετά την απαγγελία της προσβαλλόμενης απόφασης έγινε τροποποίηση των λεπτομερειών της επίδικης κατηγορίας 88 με τη διαγραφή της φράσης «και στην Ελλάδα» και η αναφορά ότι «. ο κατηγορούμενος αναγκάσθηκε να απαντήσει στις κατηγορίες 88 και 89 ως αυτές και πάλιν τροποποιήθηκαν (!!)...», το μόνο που υποδηλώνει είναι ότι έγινε κάποια τροποποίηση και όχι η συγκεκριμένη σημαντική για την υπόθεση τροποποίηση. Ευσταθεί επομένως ο υπό εξέταση λόγος ένστασης και λαμβανομένου υπόψη του εξαιρετικού χαρακτήρα του προνομιακού εντάλματος Certiorari και του γεγονότος ότι η άδεια εξασφαλίστηκε με μονομερή αίτηση, κρίνω ότι η παράλειψη αποκάλυψης αυτού του στοιχείου είναι λόγος απόρριψης της αίτησης εφόσον ενδεχομένως το Δικαστήριο να μην ασκούσε θετικά την ευχέρεια που έχει για χορήγηση της άδειας εάν αποκαλυπτόταν και αυτό το στοιχείο. Επιπροσθέτως όμως τούτου, δεν με βρίσκει σύμφωνο και η δεύτερη θέση των ευπαιδεύτων συνηγόρων του αιτητή ότι ουδεμία συνέπεια στην αίτηση για Certiorari έχει η τροποποίηση των λεπτομερειών της επίδικης κατηγορίας εφόσον αντικείμενο της παρούσας είναι η ενδιάμεση απόφαση του Κακουργιοδικείου 14.6.17 και όχι η τροποποίηση που έγινε στη συνέχεια. Προς τούτο είναι αρκετό να υπενθυμίσω ότι η τροποποίηση κατηγορίας δυνάμει του άρθρου 83(2) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, έχει αναδρομική ισχύ που ανατρέχει στην ημέρα καταχώρισης του κατηγορητηρίου (βλ. Ποινική Δικονομία στην Κύπρο, Δεύτερη Αναθεωρημένη Έκδοση, του Γ. Πική, σελ. 127). Συνεπώς με την τροποποίηση που έγινε, το οποιοδήποτε πρόβλημα δικαιοδοσίας που φαίνεται να υπήρχε, εξέλειψε πριν ο αιτητής απαντήσει στην κατηγορία και ως εκ τούτου η παρούσα αίτηση απώλεσε το αντικείμενό της.
Ενόψει των πιο πάνω η αίτηση είναι καταδικασμένη σε απόρριψη. Λαμβανομένου όμως υπόψη ότι ο καθ΄ ου η αίτηση συμφωνεί πως το Κακουργιοδικείο δεν εφάρμοσε την αρχή της ειδικότητας στην προσβαλλόμενη απόφασή του, είναι ορθό και δίκαιο κατά την άποψή μου να μην επιδικαστούν έξοδα σε οποιαδήποτε πλευρά.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς καμία διαταγή για έξοδα.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ