|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:A42
(2014) 1 ΑΑΔ 235
20 Ιανουαρίου, 2014
[EΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
VOTARCO LTD,
Εφεσείoντες-Ενάγοντες,
v.
1. BITECH KOMI HOLDINGS LTD,
2. LUKOIL OVERSEAS PROJECT HOLDINGS LTD.
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 92/2013)
Έφεση ― Επίδοση ειδοποίησης έφεσης ― Ενδιάμεση αίτηση από δικηγορικό γραφείο, με αίτημα τον παραμερισμό της ειδοποίησης έφεσης ― Κατά πόσον ορθά επιδόθηκε η έφεση στους δικηγόρους της εφεσίβλητης 2 ― Απόφανση Εφετείου περί νομότυπης επίδοσης με βάση τα δεδομένα της υπόθεσης ― Κατά πόσον οι ίδιοι οι δικηγόροι που δεν ήταν διάδικοι, νομιμοποιούνταν στην προώθηση, της εν λόγω αίτησης παραμερισμού.
Έφεση ― Επίδοση έφεσης ― Ποια η εμβέλεια της Δ.35 Καν.5.
Πολιτική Δικονομία ― Επίδοση δικαστικών εγγράφων ― Η επίδοση δικαστικών εγγράφων διενεργείται στη διεύθυνση που καθορίζεται από τον ίδιο το διάδικο ― Διάταξη 51 Θ.(1) και Δ.50 Θ.1(1) και (2).
Με ενδιάμεση αίτηση η οποία καταχωρίστηκε εκ μέρους δικηγορικού γραφείου, ζητήθηκε ο παραμερισμός και η ακύρωση της επίδοσης ειδοποίησης της ως άνω έφεσης που καταχωρίστηκε εναντίον απόφασης που εκδόθηκε στα πλαίσια αγωγής Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Οι αιτητές υποστήριξαν ότι από τη στιγμή που δεν είχαν εξουσιοδοτηθεί από την εφεσίβλητη 2 να αποδεχθούν εκ μέρους της την επίδοση της ειδοποίησης έφεσης, όπως είχαν τότε εξουσιοδοτηθεί να αποδεχθούν την επίδοση του κλητηρίου εντάλματος της σχετικής αγωγής, η επίδοση της έφεσης στο γραφείο τους έπρεπε να ακυρωθεί.
Οι εφεσείοντες- καθ' ων η αίτηση υποστήριξαν την ορθότητα της επίδοσης της ειδοποίησης έφεσης και εισηγήθηκαν ότι οι αιτητές δεν νομιμοποιούνταν στην καταχώριση της αίτησης: καθ' ότι δεν είναι διάδικοι στην έφεση ούτε επηρεάζονταν δυσμενώς και με οποιοδήποτε τρόπο από την επίδοση της ειδοποίησης.
Προέβαλαν περαιτέρω, ότι ίδια η εφεσίβλητη 2, εταιρεία του εξωτερικού, όρισε μετά την καταχώριση της Αγωγής, ως διεύθυνση επίδοσης της το δικηγορικό γραφείο των αιτητών στη Λευκωσία και τους εξουσιοδότησε να παραλάβουν όλα τα σχετικά με την υπόθεση έγγραφα. Επιπλέον οι αιτητές παρέλαβαν την έφεση και αποδέχθηκαν την επίδοση, υπογράφοντας τα σχετικά έγγραφα, χωρίς οποιαδήποτε επιφύλαξη ή διαμαρτυρία.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Αποτελούσε κοινό έδαφος μεταξύ των μερών ότι η αγωγή που καταχωρίστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, επιδόθηκε στην εφεσίβλητη 2 στο δικηγορικό γραφείο των αιτητών, οι οποίοι κατά πάντα ουσιώδη χρόνο εκπροσωπούσαν την εναγόμενη-εφεσίβλητη 2.
2. Στη συνέχεια το δικηγορικό γραφείο καταχώρισε σημείωμα εμφάνισης. Η έφεση επιδόθηκε με τον ίδιο τρόπο στο δικηγορικό γραφείο των αιτητών όπως έγινε και με την αγωγή. Το δικηγορικό γραφείο παρέλαβε και υπέγραψε την επίδοση εκ μέρους της εφεσίβλητης 2, χωρίς καμιά αντίρρηση ή επιφύλαξη. Δυόμιση μήνες μετά την επίδοση της έφεσης, καταχωρίστηκε η αίτηση παραμερισμού.
3. Οι δικηγόροι των αιτητών προχώρησαν να επιδώσουν την ειδοποίηση έφεσης στο δικηγορικό γραφείο της εφεσίβλητης 2 χωρίς προηγουμένως να αποταθούν για άδεια του Δικαστηρίου για υποκατάσταση επίδοση της έφεσης στους δικηγόρους της εφεσίβλητης 2, εφόσον η διεύθυνση του δικηγορικού γραφείου των αιτητών στη Λευκωσία, δηλώθηκε ως διεύθυνση επίδοσης των εφεσιβλήτων με σημείωμα εμφάνισης που καταχώρισαν στην αγωγή.
4. Εγειρόταν όμως ένα ερώτημα για να απαντηθεί καθηκόντως πριν αποφασιζόταν η ουσία της αίτησης: κατά πόσον οι αιτητές νομιμοποιούνταν στην καταχώριση της παρούσης αίτησης για παραμερισμό της επίδοσης.
5. Με βάση τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και στο πλαίσιο της νομολογίας, οι αιτητές δεν νομιμοποιούνταν με μόνη την ιδιότητα τους ως δικηγορικό γραφείο στο οποίο έγινε η επίδοση της έφεσης ή ως γραφείο επιδόσεως της εφεσίβλητης 2, να καταχωρίσουν την υπό κρίση αίτηση. Η αίτηση και μόνο γι' αυτό το λόγο, ήταν απορριπτέα.
6. Παρά ταύτα, στο πλαίσια της εγγενούς εξουσίας του Δικαστηρίου να ελέγξει την επίδοση της ειδοποίησης έφεσης στους διαδίκους, προέκυπτε ότι η επίδοση έγινε νομότυπα στο γραφείο επιδόσεως που η εφεσίβλητη 2 όρισε με το σημείωμα εμφάνισης που καταχωρίστηκε στην αγωγή, χωρίς διαμαρτυρία ή επιφύλαξη από μέρους του δικηγορικού γραφείου των αιτητών ως γραφείο επιδόσεως στη Λευκωσία.
7. Στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση, δεν γινόταν καν μνεία αν οι αιτητές γνωστοποίησαν άμεσα στην εφεσίβλητη 2 το γεγονός της επίδοσης στο γραφείο τους, και περαιτέρω απουσίαζε ισχυρισμός ότι έπαυσαν να την εκπροσωπούν, ώστε να κινηθεί η ίδια πλέον αν το έκρινε ορθό, είτε για παραμερισμό της επίδοσης, είτε για να εμφανιστεί και να ακουστεί στη διαδικασία.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κρονίδου κ.ά. v. Δημοκρατίας (Αρ.1) (1994) 3 Α.Α.Δ. 33,
Κακουλλής v. Δημοκρατίας (2007) 1(Β) Α.Α.Δ. 682,
Εμπεδοκλής Ευάγγελος (Αρ. 1) (2009) 1 Α.Α.Δ. 697,
Κλείτου v. Κεντρικής Τραπέζας της Κύπρου (2000) 3 Α.Α.Δ. 763,
Κουή v. Χριστοδούλου (2010) 1 Α.Α.Δ. 1401.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Πογιατζής, Π.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 4876/05), ημερομηνίας 30/1/2013.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τους Εφεσείοντες-Καθ' ων η αίτηση.
Κ. Κούσιος, για τους Εφεσίβλητους-Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ. : Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει η Δικαστής Μιχαηλίδου.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας αποτελεί η αίτηση που καταχωρίστηκε εκ μέρους του δικηγορικού γραφείου, Κούσιος και Κορφιώτης ΔΕΠΕ, Δικηγόροι, με την οποία επιζητείται ο παραμερισμός και η ακύρωση της επίδοσης της ειδοποίησης έφεσης που καταχωρίστηκε εναντίον της απόφασης ημερομηνίας 30.1.2013, που εκδόθηκε στα πλαίσια αγωγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Είναι η θέση των αιτητών ότι από τη στιγμή που δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί από την εφεσίβλητη 2 να αποδεχθούν εκ μέρους της την επίδοση της ειδοποίησης έφεσης, όπως είχαν τότε εξουσιοδοτηθεί να αποδεχθούν την επίδοση του κλητηρίου εντάλματος της αγωγής 4876/05, η επίδοση της έφεσης στο γραφείο τους πρέπει να ακυρωθεί.
Η αίτηση βασίζεται στους περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.5Β, Θ.2 Θ.5, Δ.35 θ.5, Δ.48 Θ.1-4, κ.α. και στον περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμό του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικό Κανονισμό του 1996, Δ.3.
Οι εφεσείοντες-καθ' ων η αίτηση υποστηρίζουν την ορθότητα της επίδοσης της ειδοποίησης έφεσης για να εισηγηθούν ότι οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται στην καταχώριση της αίτησης: δεν είναι διάδικοι στην έφεση ούτε επηρεάζονται δυσμενώς και με οποιοδήποτε τρόπο από την επίδοση της ειδοποίησης. Είναι τρίτα πρόσωπα στην έφεση, όπως ήταν άλλωστε και στην αγωγή, και συνεπώς δεν έχουν κανένα δικαίωμα να προωθούν ένα τέτοιο αίτημα. Η ίδια η εφεσίβλητη 2, εταιρεία του εξωτερικού, όρισε μετά την καταχώριση της Αγωγής, ως διεύθυνση επίδοσης της το δικηγορικό γραφείο των αιτητών στη Λευκωσία και τους εξουσιοδότησε να παραλάβουν όλα τα σχετικά με την υπόθεση έγγραφα. Επιπλέον οι αιτητές παρέλαβαν την έφεση και αποδέχθηκαν την επίδοση, υπογράφοντας τα σχετικά έγγραφα χωρίς οποιαδήποτε επιφύλαξη ή διαμαρτυρία. Εντέχνως, είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση, ενεργούν οι αιτητές και καταχωρούν την παρούσα αίτηση με σκοπό να αναβιώσει η εφεσίβλητη 2 την προθεσμία η οποία παρήλθε για σκοπούς καταχώρισης αντέφεσης.
Αποτελεί κοινό έδαφος μεταξύ των μερών ότι η αγωγή που καταχωρίστηκε στις 16.6.2005 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, επιδόθηκε στην εφεσίβλητη 2 στις 21.6.2005 στο δικηγορικό γραφείο των αιτητών, οι οποίοι κατά πάντα ουσιώδη χρόνο εκπροσωπούσαν την εναγόμενη-εφεσίβλητη 2, κατόπιν προσωπικών οδηγιών του ιδίου του δικηγόρου τους κ. Κούσιου. Στη συνέχεια το δικηγορικό γραφείο κατεχώρισε σημείωμα εμφάνισης στις 23.6.2005. Η έφεση επιδόθηκε με τον ίδιο τρόπο στο δικηγορικό γραφείο των αιτητών στις 7.3.2013 όπως έγινε και με την αγωγή. Το δικηγορικό γραφείο παρέλαβε και υπέγραψε την επίδοση εκ μέρους της εφεσίβλητης 2 χωρίς καμιά αντίρρηση ή επιφύλαξη. Πολύ αργότερα, στις 26.4.2013 ο δικηγόρος Κυριάκος Κούσιος επικοινώνησε με τον κ. Γ. Τριανταφυλλίδη, δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση για να τον πληροφορήσει πως η επίδοση της έφεσης δεν ήταν ορθή: θα έπρεπε να επιδώσει στην εφεσίβλητη 2 και όχι στο δικηγορικό τους γραφείο. Δυόμιση μήνες μετά την επίδοση της έφεσης, στις 23.5.2013, και αφού προηγήθηκε τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ των δικηγόρων των ενδιαφερομένων διαδίκων, καταχωρίστηκε η παρούσα αίτηση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ασκεί δευτεροβάθμια δικαιοδοσία συμπεριλαμβανομένων εφέσεων από αποφάσεις Δικαστηρίων που ασκούν πολιτική δικαιοδοσία στη βάση των Άρθρων 152(1) και 155(1) του Συντάγματος, το Άρθρο 25 των περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν. 14/60 και τους περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις) Νόμους 1964. Η δικαιοδοσία ασκείται κατ΄ ακολουθίαν των Διαδικαστικών Κανονισμών που εκδίδονται από το Ανώτατο Δικαστήριο. Το θέμα που εγείρεται ρυθμίζεται άμεσα από τη Δ.35 των Διαδικαστικών Κανονισμών.
Η Δ.35 Καν.5 επιβάλλει την επίδοση της ειδοποίησης έφεσης σε όλα τα μέρη που επηρεάζονται άμεσα από αυτήν.
Άμεσα επηρεαζόμενο είναι το μέρος του οποίου τα δικαιώματα θα επηρεαστούν δυσμενώς από την αποδοχή της έφεσης. Η υποχρέωση όμως για επίδοση συνιστά συγχρόνως και προσταγή των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης που επιβάλλουν την παροχή εύλογης ευκαιρίας σε κάθε επηρεαζόμενο από δικαστική διαδικασία να εμφανιστεί κατά τη δίκη και να προβάλει τις θέσεις του όπως επιτάσσει το Άρθρο 30.3 του Συντάγματος (Κρονίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) (1994) 3 Α.Α.Δ. 33).
Δεν είναι απαραίτητο δυνάμει της Δ.35 Καν. 5 να επιδίδεται η έφεση σε διάδικο που δεν επηρεάζεται από το αποτέλεσμα της δίκης. Ταυτοχρόνως όμως παρέχεται δυνατότητα στο Εφετείο να δώσει οδηγίες για επίδοση της ειδοποίησης έφεσης σε όλους τους διαδίκους ή ακόμη και σε τρίτα πρόσωπα που δεν είναι διάδικοι.
Η εμβέλεια της Δ.35 Καν.5 εξηγήθηκε σχετικά πρόσφατα στην Κακουλλής ν. Δημοκρατίας (2007) 1(Β) Α.Α.Δ. 682 και Εμπεδοκλής Ευάγγελος (Αρ. 1) (2009) 1 Α.Α.Δ. 697. Η πιο φιλελεύθερη προσέγγιση που απορρέει από τη νομολογία, αναφέρεται στην τελευταία απόφαση, έχει βασικό επίκεντρο την αρχή που αναλύεται στην Κακουλλή (ανωτέρω): μοναδική έγνοια του Δικαστηρίου είναι να δώσει την ευκαιρία σε κάθε επηρεαζόμενο πρόσωπο αμέσως ή εμμέσως να εμφανιστεί και να ακουστεί.
Η επίδοση δικαστικών εγγράφων διενεργείται στη διεύθυνση που καθορίζεται από τον ίδιο το διάδικο (Κλείτου ν. Κεντρικής Τραπέζας της Κύπρου (2000) 3 Α.Α.Δ. 763).
Σύμφωνα με τη Δ.51 Καν.1:
«Οποιαδήποτε κλήση, ειδοποίηση που θα επιδοθεί σε οποιοδήποτε πρόσωπο μπορεί να επιδοθεί στη διεύθυνση επίδοσης του αν έχει δώσει τέτοια και αν δεν έχει δώσει το τελευταίο γνωστό συνήθη τόπο διαμονής του.»
Ενώ με τη Δ.50 Καν.1(1) προνοείται:
«Κάθε διάδικος θα πρέπει να δίδει διεύθυνση επίδοσης που θα είναι κατάλληλο μέρος εντός των δημοτικών ορίων της πόλης στο οποίο βρίσκεται το Πρωτοκολλητείο του Δικαστηρίου που εγέρθηκε αγωγή ή άλλη διαδικασία.»
Με βάση τη Δ.50 Καν.2 σε περίπτωση εφέσεων επιβάλλεται να δοθεί διεύθυνση επίδοσης στη Λευκωσία.
Οι δικηγόροι των αιτητών προχώρησαν να επιδώσουν την ειδοποίηση έφεσης στο δικηγορικό γραφείο της εφεσίβλητης 2 χωρίς προηγουμένως να αποταθούν για άδεια του Δικαστηρίου για υποκατάσταση επίδοση της έφεσης στους δικηγόρους της εφεσίβλητης 2 εφόσον η διεύθυνση του δικηγορικού γραφείου των αιτητών στη Λευκωσία, δηλώθηκε ως διεύθυνση επίδοσης των εφεσιβλήτων με σημείωμα εμφάνισης ημερομηνίας 28.6.2005 που καταχώρισαν στην αγωγή.
Εγείρεται όμως ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί καθηκόντως πριν αποφασισθεί η ουσία της αίτησης: κατά πόσον οι αιτητές νομιμοποιούνται στην καταχώριση της παρούσης αίτησης για παραμερισμό της επίδοσης. Ο δικηγόρος των αιτητών επικαλείται τη Δ.64 Καν.2 για παραμερισμό της επίδοσης ως παράτυπης. Είναι ξεκάθαρο από το λεκτικό της Δ.64 Καν.2 ότι την αίτηση δύναται να την υποβάλει μόνο διάδικος και όχι οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Στην παρούσα περίπτωση οι δικηγόροι της εφεσίβλητης 2 δεν ήσαν διάδικοι στην πρωτόδικη διαδικασία ή διάδικοι κατ' εφέση (Κουή ν. Μιχάλη Χριστοδούλου (2010) 1 Α.Α.Δ. 1401). Στην τελευταία απόφαση το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι χωρίς η εκεί αιτήτρια να υποβάλει αίτηση για να καταστεί διάδικος, είτε στην πρωτόδικη διαδικασία είτε κατ' έφεση, δεν νομιμοποιείτο να προσβάλει το διάταγμα, εκεί επρόκειτο για διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης.
Με όλα τα γεγονότα που έχουν τεθεί ενώπιον μας και στο πλαίσιο της νομολογίας, κρίνουμε ότι οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται με μόνη την ιδιότητα τους ως δικηγορικό γραφείο στο οποίο έγινε η επίδοση της έφεσης ή ως γραφείο επιδόσεως της εφεσίβλητης 2, να καταχωρίσουν την υπό κρίση αίτηση. Η αίτηση κρίνεται και μόνο γι' αυτό το λόγο ως απορριπτέα.
Παρά ταύτα και ενεργώντας μέσα στα πλαίσια της εγγενούς εξουσίας του Δικαστηρίου να ελέγξει την επίδοση της ειδοποίησης έφεσης στους διαδίκους, κρίνουμε ότι η επίδοση έγινε νομότυπα στο γραφείο επιδόσεως που η εφεσίβλητη 2 όρισε με το σημείωμα εμφάνισης που καταχωρίστηκε στην αγωγή χωρίς διαμαρτυρία ή επιφύλαξη από μέρους του δικηγορικού γραφείου των αιτητών ως γραφείο επιδόσεως στη Λευκωσία.
Παρατηρούμε με αναφορά στην αρχή που αναλύεται στην Κακουλλή (ανωτέρω) ότι στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση δεν γίνεται καν μνεία αν οι αιτητές γνωστοποίησαν άμεσα στην εφεσίβλητη 2 το γεγονός της επίδοσης στο γραφείο τους, και μάλιστα στην απουσία ισχυρισμού ότι έπαυσαν να την εκπροσωπούν, ώστε να κινηθεί η ίδια πλέον αν το έκρινε ορθό, είτε για παραμερισμό της επίδοσης, είτε για να εμφανιστεί και να ακουστεί στη διαδικασία.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Επιδικάζονται έξοδα σε βάρος των αιτητών όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.