|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1395
4 Αυγούστου, 2010
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
OLYMPIA DESIGNS (PROPERTIES) LTD,
EΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΠΩΝΥΜΙΑ
OLYMPIA A. DESIGNS,
Εφεσείoντες,
v.
UNIQUE U.K. INC., ΕΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΥΠΟ ΤΗΝ
ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΠΩΝΥΜΙΑ UNIQUE PARTY,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 72/2008)
Πολιτική Δικονομία ― Παρατυπία ― Παράλειψη συμμόρφωσης προς τους Θεσμούς της Πολιτικής Δικονομίας ― Είναι θεραπεύσιμη βάσει της Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ― Όμως η Δ.64, δεν αποτελεί πανάκεια για κάθε παράλειψη συμμόρφωσης με τους κανονισμούς οι οποίοι πρέπει να τηρούνται ― Το Δικαστήριο δεν έχει την εξουσία να προβεί αυτεπαγγέλτως σε διορθωτικές διαδικασίες βάσει της Δ.64.
Οι εφεσείοντες, οι οποίοι εμπορεύονται με την εμπορική επωνυμία Olympia A. Designs, υπέβαλαν αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας αξιώνοντας τον καθορισμό του δικαιώματος ιδιοκτησίας διάφορων αντικειμένων που κατασχέθηκαν στα πλαίσια εκτέλεσης εντάλματος κινητών στην Αγωγή υπ' Αρ. 8696/03 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, το οποίο είχε σταλεί για εκτέλεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας. Η πιο πάνω αγωγή είχε καταχωρηθεί εναντίον της εταιρείας Olympia Designs Ltd, διαφορετικό νομικό πρόσωπο από τους εφεσείοντες η οποία διατηρεί το εγγεγραμμένο γραφείο της στη Λευκωσία. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας απέρριψε την αίτηση για τους ακόλουθους λόγους:
1. Οι εφεσείοντες δεν θεμελίωσαν το ιδιοκτησιακό δικαίωμά τους επί των κατασχεθέντων αντικειμένων.
2. Η εταιρεία Olympia Designs Ltd, ήταν δυνατόν, να είχε ως τόπο διεξαγωγής των εργασιών της το ίδιο κατάστημα στο οποίο ασκούν τις δραστηριότητές τους οι εφεσείοντες, εντός του οποίου υπήρχαν τα κατασχεθέντα αντικείμενα.
3. Η αίτηση δεν καταχωρήθηκε μέσα στην προθεσμία των τριών ημερών από την κατάσχεση, όπως προνοείται στο θ.12(α) της Δ.44 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν έφεση και υποστήριξαν ότι: Η κατάσχεση έλαβε χώραν στις 12.12.07 ημέρα Τετάρτη και η προθεσμία καταχώρησης αίτησης εξέπνεε στις 15.12.07 ημέρα Σάββατο. Η επόμενη εργάσιμη ημέρα ήταν η 17.12.2007 κατά την οποία και καταχώρησαν την αίτησή τους. Με βάση δε τον περί Ερμηνείας Νόμο, Κεφ. 1, η αίτηση ήταν εμπρόθεσμη αφού καταχωρήθηκε τη Δευτέρα που ήταν η πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά το Σαββατοκύριακο.
Αποφασίστηκε ότι:
Στην παρούσα περίπτωση, η παρατυπία που σημειώθηκε δεν ήταν σημαντική. Οι εφεσείοντες όμως, θα έπρεπε να προβούν στις κατάλληλες διορθωτικές κινήσεις, να καταχωρήσουν δηλαδή αίτηση παράτασης της προθεσμίας, αλλά δεν το έπραξαν. Το Δικαστήριο δεν είχε άλλη εκλογή από του να εξετάσει την ενώπιόν του κατάσταση, όπως αυτή είχε δημιουργηθεί και να θεωρήσει την αίτηση εκπρόθεσμη. Η παρατυπία μέχρι την άρση της εξακολουθεί να υπάρχει.
Η έφεση απορρίφθηκε με €1.800 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει, εναντίον των εφεσειόντων.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Πετρίχου v. Χατζηιωσήφ (1998) 1 Α.Α.Δ. 81,
Οικονομίδου v. Φλουρέντζος Χριστοδούλου και Υιοί Λτδ (2005) 1 Α.Α.Δ. 1157,
MI Holdings Public Ltd v. Παναγή (2006) 1 Α.Α.Δ. 298,
Remedica Ltd v. Bayer Aktiengesellschaft (1998) 1 Α.Α.Δ. 1815.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Θωμά, E.Δ.), (Γενική Aίτηση Aρ. 64/07), ημερομ. 21.2.2008.
Ε. Χειμώνας, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Λιασίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολαΐδης.
ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. Υπέβαλαν αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας αξιώνοντας τον καθορισμό του δικαιώματος ιδιοκτησίας διάφορων αντικειμένων που κατασχέθηκαν στα πλαίσια εκτέλεσης εντάλματος κινητών στην αγωγή υπ' αρ. 8696/03 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, το οποίο είχε σταλεί για εκτέλεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας. Η αίτηση απορρίφθηκε και οι εφεσείοντες καταχώρησαν την παρούσα έφεση.
Οι αιτητές εμπορεύονται με την εμπορική επωνυμία Olympia A. Designs από τις 2.8.2007, ημερομηνία κατά την οποία η επωνυμία ενεγράφη στον Έφορο Εταιρειών. Οι αιτητές ασκούν τις δραστηριότητές τους στην οδό Γαλήνης και Σπύρου Κυπριανού αρ. 2 στη Λάρνακα.
Στις 12.12.2007, δικαστικός επιδότης, δυνάμει εντάλματος κατάσχεσης κινητής περιουσίας κατέσχε, στην πιο πάνω διεύθυνση, διάφορα αντικείμενα, δυνάμει απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, η οποία εξεδόθη εναντίον της εταιρείας Olympia Designs Ltd, διαφορετικό βέβαια νομικό πρόσωπο από τους εφεσείοντες και η οποία διατηρεί το εγγεγραμμένο γραφείο της στη Λεωφόρο Γρίβα Διγενή αρ. 49, γραφείο 8 στη Λευκωσία.
Μεταξύ των αντικειμένων που κατασχέθηκαν περιλαμβάνονται ηλεκτρονικοί υπολογιστές και αριθμός τεχνητών χριστουγεννιάτικων δέντρων.
Το πρωτόδικο δικαστήριο δέχτηκε ότι οι εφεσείοντες δεν θεμελίωσαν το ιδιοκτησιακό δικαίωμά τους επί των κατασχεθέντων αντικειμένων. Οι εφεσείοντες είχαν επισυνάψει στην ένορκη δήλωση του διευθυντή τους σειρά τιμολογίων τα οποία είχαν εκδοθεί επ' ονόματι της εμπορικής επωνυμίας Olympia A. Designs, η οποία όπως είδαμε είναι εγγεγραμμένη επ' ονόματι των εφεσειόντων. Το δικαστήριο όμως, βασιζόμενο στο γεγονός ότι η εμπορική επωνυμία δεν αποτελεί αυθύπαρκτη νομική οντότητα, επισήμανε ότι δεν καθίσταται η ίδια φορέας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Κατέληξε ότι το όνομα του προσώπου το οποίο είχε αγοράσει τα συγκεκριμένα κατασχεθέντα αντικείμενα δεν είχε αποκαλυφθεί και συνεπώς κανένα στοιχείο δεν υπήρχε ενώπιόν του που θα μπορούσε να βοηθήσει στη διαπίστωση της ταυτότητας του προσώπου που τα είχε αγοράσει.
Το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε επίσης το επιχείρημα ότι οι εφεσείοντες διεξήγαγαν τις εργασίες τους στο κατάστημα της οδού Γαλήνης και Σπύρου Κυπριανού, εντός του οποίου υπήρχαν τα κατασχεθέντα αντικείμενα. Το δικαστήριο κατέληξε ότι ο τόπος διεξαγωγής των δραστηριοτήτων μιας εταιρείας μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός από τη διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου της και κατά συνέπεια ήταν δυνατόν και η εταιρεία Olympia Designs Ltd να είχε ως τόπο διεξαγωγής των δραστηριοτήτων της το ίδιο κατάστημα στο οποίο ασκούν τις δραστηριότητές τους οι εφεσείοντες.
Το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι δεν είχε καταχωρηθεί μέσα στην προθεσμία των τριών ημερών από την κατάσχεση, όπως προνοείται στο θ.12(α) της Δ.44 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Το δικαστήριο έκαμε μνεία της Δ.64, αλλά κατέληξε ότι αυτή δεν αποτελεί πανάκεια οποιασδήποτε παράλειψης. Εξέφρασε δε την άποψη ότι οι εφεσείοντες/αιτητές θα έπρεπε πριν καταχωρήσουν την αίτηση να ζητούσαν την άδεια του δικαστηρίου για παράταση του χρόνου καταχώρησής της.
Κατ' αρχάς οι εφεσείοντες αναφερόμενοι στο εκπρόθεσμο της καταχώρησης της αίτησης υποστήριξαν ότι η 12.12.2007 ήταν Τετάρτη και η προθεσμία καταχώρησης της σχετικής αίτησης εξέπνεε το Σάββατο, 15.12.2007. Επομένως η επόμενη εργάσιμη ημέρα ήταν η 17.12.2007, ημέρα κατά την οποία καταχωρήθηκε και η αίτηση, αφού με βάση τον περί Ερμηνείας Νόμο Κεφ. 1, όταν γίνεται αναφορά σε ημέρες, εννοούνται «καθαρές ημέρες» και όταν μεσολαβεί αργία ή Σαββατοκυρίακο η προθεσμία παρατείνεται αναλόγως. Έτσι, καταλήγουν, στην παρούσα περίπτωση εμπροθέσμως η αίτηση καταχωρήθηκε τη Δευτέρα, που ήταν και η πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά το Σαββατοκυρίακο.
Το επιχείρημα των εφεσειόντων δεν ευσταθεί. Στην παρούσα περίπτωση δεν εφαρμόζεται ο περί Ερμηνείας Νόμος, αλλά η Δ.44, θ.12 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. Σύμφωνα με τη Δ.1 «ημέρες» δεν σημαίνει καθαρές ημέρες, εκτός αν αναφέρονται ως τέτοιες. Έτσι, είναι αληθές ότι η αίτηση έχει καταχωρηθεί εκπροθέσμως, αφού δεν έχει καταχωρηθεί μέσα στην προθεσμία των προβλεπόμενων από τη Δ.44, θ.12, προθεσμία των τριών ημερών.
Η Δ.64, θ.1, προνοεί ότι μη συμμόρφωση λόγω οποιασδήποτε πράξης ή παράλειψης με τα προβλεπόμενα από τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς, αναφορικά με χρόνο, τόπο, τρόπο, τύπο, περιεχόμενο ή οτιδήποτε άλλο κατά την έναρξη ή τη φερόμενη έναρξη οποιασδήποτε διαδικασίας ή σε οποιοδήποτε στάδιο οποιασδήποτε διαδικασίας ή σε σχέση με αυτή, θα θεωρείται παρατυπία και δεν θα καθιστά άκυρη τη διαδικασία, οποιοδήποτε βήμα στη διαδικασία ή οποιοδήποτε έγγραφο, απόφαση ή διάταγμα σε αυτή.
Όπως έχει επισημανθεί και στην υπόθεση Πετρίχου v. Χατζηιωσήφ (1998) 1 Α.Α.Δ. 81, 84, η Δ.64 δεν αποτελεί πανάκεια για κάθε παράλειψη συμμόρφωσης με τους κανονισμούς. Δημιουργεί ένα διαδικαστικό μέσο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει ο διάδικος για να θεραπεύσει παρατυπίες στη διαδικασία, εφ' όσον αυτές είναι βέβαια θεραπεύσιμες. Η συγκεκριμένη Διαταγή δεν παρέχει στο δικαστήριο την εξουσία να προβαίνει αυτεπάγγελτα σε διορθωτικές κινήσεις. Το δικαστήριο υποχρεούται να εξετάζει την ενώπιόν του κατάσταση, όπως αυτή έχει δημιουργηθεί. Τα κατάλληλα διορθωτικά διαβήματα θα πρέπει να λαμβάνονται από τον ενδιαφερόμενο διάδικο (Οικονομίδου v. Φλουρέντζος Χριστοδούλου και Υιοί Λτδ (2005) 1 Α.Α.Δ. 1157).
Όπως έχει επισημανθεί και στην υπόθεση M.I. Holdings Public Ltd v. Παναγή (2006) 1 Α.Α.Δ. 298, η παρατυπία υπάρχει μέχρι την άρσή της και η Δ.64 δεν καταργεί τις διατάξεις των θεσμών, οι οποίοι πρέπει να τηρούνται. Με τη Δ.64 παρέχεται απλώς η ευκαιρία σε διάδικο που επέδειξε πλημμέλεια στην εφαρμογή των θεσμών, στα πλαίσια που ορίζει η Διαταγή, να διορθώσει το συγκεκριμένο διάβημα, ώστε να μη θεωρείται άκυρο (Remedica Ltd v. Bayer Aktiengesellschaft (1998) 1 Α.Α.Δ. 1815).
Στην παρούσα υπόθεση υπήρξε μία παρατυπία η οποία, πράγματι, δεν είναι και ιδιαίτερα σημαντική, εν όψει μάλιστα και της στενής προθεσμίας που τίθεται από τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς. Οι εφεσείοντες, όμως, θα έπρεπε, όπως επισημαίνει και το πρωτόδικο δικαστήριο, να προβούν στις κατάλληλες διορθωτικές κινήσεις, να καταχωρήσουν δηλαδή αίτηση παράτασης της προθεσμίας. Το δικαστήριο, όπως ήταν υποχρεωμένο, εξέτασε την ενώπιόν του κατάσταση, όπως αυτή είχε δημιουργηθεί και οι εφεσείοντες, άνκαι είχαν την ευκαιρία να αντιδράσουν και να ζητήσουν τη διόρθωση της παρατυπίας, παρέλειψαν να το πράξουν. Το δικαστήριο δεν είχε άλλη εκλογή από του να εξετάσει την ενώπιόν του κατάσταση, όπως αυτή είχε δημιουργηθεί και να θεωρήσει την αίτηση εκπρόθεσμη. Η παρατυπία μέχρι την άρση της εξακολουθεί να υπάρχει.
Εν όψει των πιο πάνω είναι φανερό ότι η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Η έφεση απορρίπτεται, με €1.800 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει, εναντίον των εφεσειόντων.
Η έφεση απορρίπτεται με €1.800 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει, εναντίον των εφεσειόντων.