|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 1176
14 Νοεμβρίου, 2006
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
1. ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΓΑΒΡΙΗΛ,
2. ΑΡΙΑ ΕΡΓΑΤΟΥΔΗ ΧΑΤΖΗΓΑΒΡΙΗΛ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι 1 & 2,
v.
ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 64/2006)
Έφεση ― Δύναται να ασκηθεί μόνο εναντίον ενδιάμεσης ή τελικής απόφασης καθοριστικής ή δηλωτικής των δικαιωμάτων των διαδίκων ― Ενδιάμεση απόφαση με την οποία απορρίφθηκε αίτηση για απόφαση επί παραδοχών και έγινε δεκτή αίτηση για παράταση χρόνου για καταχώρηση υπεράσπισης στην ανταπαίτηση ― Δεν είναι εφέσιμη.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε ενδιάμεση απόφαση στην αγωγή 978/05, σε συνεκδικασθείσες αιτήσεις για απόφαση επί παραδοχών και για παράταση του χρόνου εντός του οποίου θα μπορούσε να καταχωρηθεί υπεράσπιση στην ανταπαίτηση του εφεσείοντος 1. Με την απόφαση απορρίφθηκε η πρώτη αίτηση και έγινε δεκτή η δεύτερη αίτηση.
Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της προαναφερθείσας ενδιάμεσης απόφασης.
Αποφασίστηκε ότι:
Ενόψει της φύσης των αιτημάτων που ήταν αντικείμενο της εκκαλούμενης απόφασης, αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως καθοριστική ή δηλωτική των δικαιωμάτων των διαδίκων με την έννοια που προκύπτει από την Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530 (απόφαση πλειοψηφίας) και από άλλες μεταγενέστερες αυθεντίες οι οποίες κρίθηκαν ως μη εφέσιμες. Έπεται ότι η εκκαλούμενη απόφαση δεν είναι εφέσιμη.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530,
Κυπριακή Δημοκρατία ν. Κοινοπραξίας Cyprus Airports Corporation (2005) 3 Α.Α.Δ. 106,
Genzyme Corporation v. Kayat Trading Ltd (2005) 1 Α.Α.Δ. 757,
Antonius H.F.M. Vraets ν. Γιώργου Χριστοδούλου (2005) 1 Α.Α.Δ. 253.
Έφεση.
Έφεση από τους�εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπ. Αρ. 978/05), ημερ. 21/2/06.
Ελ. Θεοφάνους, για τους Εφεσείοντες.
Στ. Πολυβίου-Ανδρέου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην Αγωγή 978/05, σε συνεκδικασθείσες αιτήσεις ημερομηνίας 7.12.2005, για απόφαση επί παραδοχών και ημερομηνίας 20.1.06 για παράταση του χρόνου εντός του οποίου θα μπορούσε να καταχωρηθεί υπεράσπιση στην ανταπαίτηση του εφεσείοντα 1. Με την απόφαση απορρίφθηκε η αίτηση για απόφαση επί παραδοχών και έγινε δεκτή η αίτηση για παράταση χρόνου για καταχώρηση Υπεράσπισης στην Ανταπαίτηση.
Το Εφετείο στο στάδιο της προδικασίας ήγειρε το ερώτημα κατά πόσο η απόφαση ήταν εφέσιμη και η έφεση ορίστηκε για να εκδικασθεί προδικαστικώς το θέμα αυτό.
Το ζήτημα καλύπτεται από τις αρχές που διατυπώθηκαν στην Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα στην απόφαση της πλειοψηφίας στη σελ. 1536:
«Υπό το πρίσμα της ερμηνείας του όρου «απόφαση» στο άρθρο 25(1) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60) - ο Νόμος, ορώμενο στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κρίθηκε στη Χάσικος κ.ά. ν. Χαραλαμπίδη (1999) 1 Α.Α.Δ. 389, ότι μόνο αποφάσεις καθοριστικές ή δηλωτικές για τα δικαιώματα των διαδίκων, υπόκεινται σε έφεση. Κατά συνέπεια μόνο ενδιάμεσες αποφάσεις που έχουν άμεσες επιπτώσεις στα δικαιώματα των διαδίκων μπορεί να αποτελέσουν το αντικείμενο έφεσης. Ως εκ τούτου αποφασίστηκε ότι δεν χωρούσε έφεση κατά απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου απορριπτικής αιτήματος για την έκδοση συνοπτικής απόφασης, εφόσον αυτή δεν ήταν καθοριστική για τα δικαιώματα του διαδίκου.»
(Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας).
Ακολούθως στη σελ. 1539:
«Κρίνουμε ότι τόσο ως ζήτημα νομολογιακής δέσμευσης όσο και ως θέμα αρχής, η Χάσικος και μεταγενέστερες αποφάσεις στοιχειοθετημένες στον ίδιο λόγο, καθορίζουν ποίες ενδιάμεσες αποφάσεις πρωτόδικων δικαστηρίων υπόκεινται σε έφεση.»
Με βάση τις αρχές της υπόθεσης αυτής κρίθηκαν ως μη εφέσιμες αποφάσεις που επέτρεπαν την παράταση χρόνου για καταχώρηση Έκθεσης Απαίτησης καθώς και απόρριψη αίτησης για απόρριψη αγωγής και εφέσεις κατά ενδιάμεσης απόφασης που επέτρεπε τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης.
(Δέστε και Κυπριακή Δημοκρατία ν. Κοινοπραξίας Cyprus Airports Corporation (2005) 3 Α.Α.Δ. 106).
Σχετικές επί του προκειμένου είναι και οι αποφάσεις Genzyme Corporation v. Kayat Trading Ltd (2005) 1 Α.Α.Δ. 757 που αφορούσε αιτήματα για διατάγματα, με τα οποία να παραμερίζεται η αγωγή και να απορρίπτεται η να παραμερίζεται η επίδοση της, καθώς και για αναστολή κάθε διαδικασίας στην αγωγή και η Antonius H.F.M. Vraets v. Γιώργου Χριστοδούλου (2005) 1 Α.Α.Δ. 253, που αφορούσε άδεια για τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης.
Στην Genzyme Corporation (πιο πάνω) λέχθηκαν τα ακόλουθα στις σελ. 760, 761 της απόφασης:
«Η παρούσα αίτηση, στην οποία εκδόθηκε η υπό κρίση απόφαση, ανήκει στην τάξη εκείνων των αιτήσεων που, το κατά πόσο η απόφαση σ' αυτές είναι εφέσιμη, εξαρτάται από το αποτέλεσμα τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η αίτηση για συνοπτική απόφαση. Αν μεν εκδοθεί συνοπτική απόφαση τότε, αφού έχουν διαγνωσθεί τα δικαιώματα των διαδίκων, η απόφαση είναι εφέσιμη. Αν όμως απορριφθεί και δοθεί άδεια για υπεράσπιση, η απόφαση αυτή δεν είναι εφέσιμη, γιατί δεν δηλώνει, ούτε και καθορίζει τα δικαιώματα των διαδίκων.»
Το ανάλογο ισχύει και στην παρούσα περίπτωση, αφού έχοντας υπόψη τη φύση των αιτημάτων που ήταν αντικείμενο της εκκαλούμενης απόφασης, αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως καθοριστική ή δηλωτική των δικαιωμάτων των διαδίκων με την έννοια που προκύπτει από τις προαναφερθείσες αυθεντίες, και τα οποία δικαιώματα ουδόλως επηρεάζονται, αφού η απόφαση δεν έχει άμεσες επιπτώσεις σε αυτά, που εξακολουθούν να παραμένουν υπό κρίση.
Η απόφαση κρίνεται ως μη εφέσιμη και η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.