|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 870
21 Ιουνίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
E.J. SIGHT & SOUND STUDIOS LTD,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
IMC INTERNATIONAL MERCHANDISING CENTRE LTD,
Εφεσίβλητης-Εναγομένης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11738)
Έφεση ― Δύναται να ασκηθεί μόνο εναντίον ενδιάμεσης ή τελικής απόφασης καθοριστικής ή δηλωτικής των δικαιωμάτων των διαδίκων ― Ενδιάμεση απόφαση επί αίτησης για τροποποίηση της έκθεσης απαίτησης ― Δεν είναι εφέσιμη ― Αρχές που υιοθετήθηκαν από την πλειοψηφία της πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη Χαρούς ν. Χαρούς ― Εφαρμόστηκαν και στην παρούσα υπόθεση.
Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της εφεσείουσας για τροποποίηση της έκθεσης απαίτησης της στην αγωγή 6014/2000 Ε. Δ. Λευκωσίας. Ο δικηγόρος της εφεσείουσας υποστήριξε ότι η ενδιάμεση απόφαση είναι εφέσιμη για το λόγο ότι άπτεται άμεσα του δικαιώματος πρόσβασης της εφεσείουσας στο Δικαστήριο και παρουσίασης της υπόθεσής της με το σωστό τρόπο για την καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης. Αντίθετα ο δικηγόρος της εφεσίβλητης υποστήριξε ότι αυτή, ως μη καθοριστική, αφ' εαυτής, των δικαιωμάτων των διαδίκων, δεν είναι εφέσιμη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι αρχές της νομολογίας αναφορικά με το εφέσιμο των ενδιάμεσων αποφάσεων που επικροτήθηκαν με την απόφαση της πλειοψηφίας της πλήρους Ολομέλειας στη Χαρούς ν. Χαρούς εφαρμόζονται και στην παρούσα υπόθεση. Στη βάση των αρχών αυτών στη Ζησίμου κ.ά. ν. Χ"Θεοδοσίου κ.ά., και στην Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ ν. Γεωργίου, το Εφετείο έκρινε ότι ενδιάμεσες αποφάσεις επί αιτήσεων για τροποποίηση της έκθεσης απαίτησης δεν είναι εφέσιμες. Επομένως δεν είναι εφέσιμη ούτε η ενδιάμεση απόφαση - αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα σε βάρος της εφεσείουσας.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530,
Κωνσταντίνου ν. Κυπριακές Αερογραμμμές Λτδ (2003) 1 Α.Α.Δ. 501,
Ζήσιμου κ.ά. ν. Χ"Θεοδοσίου κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1421,
Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ ν. Γεωργίου (2004) 1 Α.Α.Δ. 1621.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα-εταιρεία κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 11/7/03 (Αρ. Αγωγής 6014/00) με την οποία απορρίφθηκε αίτησή της για τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεώς της στην πιο πάνω Αγωγή.
Α. Μάγος, για την Εφεσείουσα.
Δ. Κούτρας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης του Ε.Δ. Λευκωσίας, ημερομηνίας 11.7.2003, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της εφεσείουσας για τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεώς της στην Αγωγή 6014/2000 Ε.Δ. Λευκωσίας.
Την 21.3.2005, ημέρα κατά την οποία η έφεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, ζητήσαμε από τους δικηγόρους των διαδίκων, αφού τους παραπέμψαμε στην απόφαση της πλειοψηφίας της πλήρους Ολομέλειας στη Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530, να αγορεύσουν κατά πόσο το Εφετείο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της έφεσης. Αν, δηλαδή, η επίδικη ενδιάμεση απόφαση είναι εφέσιμη. Ο δικηγόρος της εφεσείουσας υποστήριξε ότι είναι εφέσιμη για το λόγο ότι άπτεται άμεσα του δικαιώματος της εφεσείουσας να έχει πρόσβαση στο Δικαστήριο και να παρουσιάσει με το σωστό τρόπο την υπόθεσή της για την καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης. Αντίθετα, ο δικηγόρος της εφεσίβλητης υποστήριξε ότι αυτή, ως μη καθοριστική, αφ' εαυτής, των δικαιωμάτων των διαδίκων, δεν είναι εφέσιμη.
Σχετικά με το ζήτημα του εφέσιμου των ενδιάμεσων αποφάσεων στην Κωνσταντίνου ν. Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ (2003)�1 Α.Α.Δ. 501, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
". Στην απόφαση της Ολομέλειας στην Secο Ltd v. Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 85, ο Νικήτας Δ. επανέλαβε τις αρχές που υιοθέτησε η νομολογία μας, με ειδική αναφορά στην Χρ. Ιωσηφίδης κ.ά. ν. Συνδέσμου Πολεοδόμων Κύπρου κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 871, απ' όπου υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Νικολαΐδη Δ., με παραπομπή στην Evand Promotions Ltd and others v. Rutman (1997) 1 Α.Α.Δ. 1787, (υπό Πική, Π.):
"Στην υπόθεση Evand Promotions Ltd and others v. Rutman (1997) 1 Α.Α.Δ. 1787, επαναλήφθηκε ότι η έννοια του όρου «απόφαση» σημαίνει αποφάσεις, ενδιάμεσες ή τελικές, καθοριστικές για τα δικαιώματα των διαδίκων. Μόνο αποφάσεις που ενέχουν αυτό το στοιχείο είναι εφέσιμες. Τονίστηκε επίσης ότι η δευτεροβάθμια δικαιοδοσία δεν έχει ως σκοπό την επιτήρηση της πορείας ή της εξέλιξης της δίκης, αλλά των αποτελεσμάτων της, των καθοριστικών για τα δικαιώματα των διαδίκων. Ενδιάμεσες αποφάσεις, μη καθοριστικές αφ' εαυτών για τα δικαιώματα των διαδίκων, εφόσον επηρεάζουν το αποτέλεσμα, μπορούν να αναθεωρηθούν μέσα στα πλαίσια της έφεσης κατά της τελικής απόφασης (βλέπε επίσης Ιεροδιακόνου κ.ά. ν. Γεωργίου (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2307)."
Οι ίδιες αρχές υιοθετήθηκαν στην Thas Maritime Co. Ltd v. Στ. Ρήγα κ.ά. (2000) 1(Α) Α.Α.Δ. 638 και στην Price v. Gray (2002) 1 Α.Α.Δ. 424."
Η ανωτέρω νομολογία επικροτήθηκε με την απόφαση της πλειοψηφίας της πλήρους Ολομέλειας στη Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530.
Στη βάση των πιο πάνω αρχών, στη Γεώργιος Ζήσιμου κ.ά. ν. Χαράλαμπου Χ"Θεοδοσίου κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1421 και στην Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ ν. Ειρήνης Γεωργίου (2004) 1 Α.Α.Δ. 1621, το Εφετείο έκρινε ότι ενδιάμεσες αποφάσεις επί αιτήσεων για τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεως δεν είναι εφέσιμες. Δεν είναι, επομένως, εφέσιμη ούτε η ενδιάμεση απόφαση - αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της εφεσείουσας.