|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1140
24 Ιουλίου, 2002
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΤΑΛΙΩΤΗΣ,
2. ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ,
(Εφεσείοντες-Εναγόμενοι 5 & 6 στην
Πολιτική Έφεση Αρ. 11123),
1. ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΚΟΣ,
2. ΑΝΝΑ ΔΑΝΙΗΛΑΚΗ,
3. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥ,
4. ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΚΟΥ,
(Εφεσείοντες-Εναγόμενοι 1,2,3 & 4 στην
Πολιτική Έφεση Αρ. 11154),
ν.
LIBERTY LIFE INSURANCE LTD,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτικές Εφέσεις Αρ. 11123, 11154)
Έφεση ― Προθεσμία καταχώρησης έφεσης ― Δ.35, θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ― Εφαρμοστέες αρχές.
Στην έφεση αυτή αποφασίστηκε ότι η απόφαση σε αίτηση για συνοπτική απόφαση είναι ενδιάμεση, αφού η διαδικασία μπορεί το ίδιο να έχει ως αποτέλεσμα είτε τη διεκπεραίωση της αγωγής είτε τη συνέχισή της. Ως εκ τούτου η έφεση υπ' αρ. 11154 που καταχωρήθηκε από τους εναγόμενους 1-4, 41 ημέρες μετά την έκδοση συνοπτικής απόφασης δυνάμει της Δ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ήταν εκπρόθεσμη και δεδομένου ότι δεν υπήρξε μέχρι τώρα παράταση χρόνου, θα έπρεπε να απορριφθεί.
Η έφεση αρ. 11154 απορρίφθηκε με έξοδα ως μη παραδεκτή.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Wortham κ.ά. ν. Τσίμον κ.ά. (2001) 1 Α.Α.Δ. 1442,
White v. Brunton [1984] 2 All E.R. 606.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγομένους κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας που δόθηκε στις 20/6/01 (Αρ. Αγωγής 1673/99) με την οποία ενέκρινε την αίτηση της ενάγουσας εταιρείας για συνοπτική απόφαση και εξέδωσε απόφαση στην αγωγή ως η αξίωσή της εναντίον του εναγομένου 1 για ποσό βάσει εκκαθαρισμένου λογαριασμού και εναντίον των εναγομένων 1-6 ως εγγυητών.
Α. Δημητρίου, για τους Εφεσείοντες, στην Πολιτική Έφεση Αρ. 11123.
Α. Μυλωνάς, για τους Εφεσείοντες, στην Πολιτική Έφεση Αρ. 11154.
Στ. Ερωτοκρίτου, για την Εφεσίβλητη, στις Πολιτικές Εφέσεις Αρ. 11123 και 11154.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Η εφεσίβλητη Liberty Life Insurance Ltd κίνησε αγωγή, αξιώνοντας εναντίον του Εναγομένου 1 ποσό βάσει εκκαθαρισμένου λογαριασμού και εναντίον των εναγομένων 2-6 ως εγγυητών. Υποβλήθηκε, δυνάμει της Δ.18, αίτηση για συνοπτική απόφαση και οι εναγόμενοι μέσω των αντίστοιχων δικηγόρων τους κατέθεσαν ένσταση. Τους εναγομένους 1-4 εκπροσώπησε ο ίδιος δικηγόρος ενώ τους εναγομένους 5 και 6 άλλος. Με απόφαση ημερ. 20 Ιουνίου 2001 το Επαρχιακό Δικαστήριο ενέκρινε την αίτηση και κατ' ακολουθίαν εξέδωσε απόφαση στην αγωγή ως η αξίωση.
Στις 3 Ιουλίου 2001, ήτοι δεκατρείς ημέρες αργότερα, οι εναγόμενοι 5 και 6 καταχώρισαν έφεση, με λόγους που στρέφονταν κατά της έγκρισης της αίτησης και στις 31 Ιουλίου 2001, ήτοι 41 ημέρες μετά την απόφαση, το ίδιο έπραξαν και οι εναγόμενοι 1-4. Πρόκειται για τις εφέσεις αρ. 11123 και 11154 αντιστοίχως.
Στο στάδιο της προδικασίας απασχόλησε ως πρώτο ζήτημα το κατά πόσο η έφεση των εναγομένων 1-4 ήταν εμπρόθεσμη. Οι προθεσμίες καθορίζονται στη Δ.35, θ. 2 σύμφωνα με την οποία στην περίπτωση ενδιάμεσου διατάγματος σε αγωγή και στην περίπτωση διατάγματος είτε ενδιάμεσου είτε τελικού σε διαδικασία άλλη από αγωγή, δεν επιτρέπεται η άσκηση έφεσης μετά την πάροδο 14 ημερών εκτός εάν δοθεί παράταση χρόνου. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις η προθεσμία είναι 42 ημέρες. Το ζήτημα αφορά λοιπόν την κατάταξη της δικαστικής κατάληξης σε αίτηση για συνοπτική απόφαση, αφού ανάλογη θα είναι και η προθεσμία έφεσης.
Το πώς προσσεγγίζονται τέτοια ζητήματα εξετάστηκε πρόσφατα στην Wilfrid Wortham κ.ά. ν. Ντίνας Κώστα Τσίμον κ.ά., (2001) 1 Α.Α.Δ. 1442. Κατόπιν επισταμένης αναφοράς στη νομολογία, Κυπριακή και Αγγλική, το Εφετείο με απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ. υπέδειξε την προτίμηση για την άποψη ότι η κατάταξη πρέπει να γίνεται με αναφορά στη φύση της αίτησης, δηλαδή με κριτήριο το κατά πόσο με διαφορετικό αποτέλεσμα θα συνεχιζόταν η αγωγή, και όχι με αναφορά στις συνέπειες της εκδοθείσας απόφασης ή διατάγματος. Παρατέθηκε εκτενές απόσπασμα από την ιδιαίτερα χρήσιμη White v. Brunton [1984] 2 All ER 606 σε σχέση με την οποία εξηγήθηκε ότι:
«Με αναφορά στην προηγούμενη νομολογία εξηγείται πως, όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα, εκείνο που μετρά είναι όχι αυτή καθ' εαυτή η φύση του διατάγματος που εκδόθηκε αλλά η αίτηση ή η διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας εκδόθηκε. Για το συζητούμενο σκοπό, τελικό είναι το διάταγμα που εκδίδεται στο πλαίσιο αίτησης ή διαδικασίας που θα απέληγε σε τελική επίλυση του επίδικου θέματος, όποιος από τους διαδίκους και αν κέρδιζε.»
Αυτή η προσέγγιση σημαίνει εν προκειμένω πως η απόφαση σε αίτηση για συνοπτική απόφαση δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως ενδιάμεση, αφού η διαδικασία μπορεί το ίδιο να έχει ως αποτέλεσμα είτε τη διεκπεραίωση της αγωγής είτε τη συνέχισή της.
Καταλήγουμε λοιπόν ότι η έφεση των εναγομένων 1-4 ήταν εκπρόθεσμη· και δεδομένου ότι δεν υπήρξε μέχρι τώρα παράταση χρόνου, θα πρέπει να απορριφθεί.
Η έφεση αρ.11154 απορρίπτεται με έξοδα ως μη παραδεκτή.
Η�έφεση αρ. 11154 απορρίπτεται με έξοδα ως μη παραδεκτή.