CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2000) 1 ΑΑΔ 1787

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ 10368.

3 Νοεμβρίου, 2000.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Η παρούσα διαδικασία έχει προκύψει από τροχαίο ατύχημα το οποίο έλαβε χώραν στο δρόμο Λάρνακας-Λευκωσίας στις 17.2.1996. Τα ενεχόμενα στο ατύχημα οχήματα ήταν το αυτοκίνητο της εφεσείουσας-ενάγουσας (η εφεσείουσα) και το αυτοκίνητο του εφεσίβλητου-εναγόμενου (ο εφεσίβλητος) το οποίο οδηγείτο από τον ίδιο. Το αυτοκίνητο της εφεσείουσας οδηγείτο από τη θυγατέρα της, Γεωργία Οράτη, η οποία είχε καταστεί τριτοδιάδικος στην αγωγή. Η εφεσείουσα θεώρησε τον εφεσίβλητο υπεύθυνο για τη ζημιά που είχε προκληθεί στο αυτοκίνητο της και με αγωγή που ήγειρε εναντίον του εφεσίβλητου αξίωσε ποσό της τάξεως των £2.959. Στο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας οι ζημιές του οχήματος της εφεσείουσας συμφωνήθηκαν στο ποσό των £2.600 επί πλήρους ευθύνης.

Στη συνέχεια το πρωτόδικο δικαστήριο χειρίσθηκε την περίπτωση του εφεσίβλητου ως περίπτωση απρόβλεπτου κινδύνου. Διαπίστωσε ότι ο εφεσίβλητος βρέθηκε μπροστά σε ένα απρόβλεπτο κίνδυνο. ΄Εκαμε αναφορά στις υποθέσεις Κυριάκου ν. Φιλίππου (1992) 1 Α.Α.Δ. 642, Κασιέρη κ.α. ν. Κυριάκου, Πολιτική ΄Εφεση 9049/29.9.97 και Ξυπτερά ν. Κυπριανού, Πολιτική ΄Εφεση 9250/16.12.97. ΄Εκρινε ότι η μικρή απόσταση που χώριζε το όχημα του εφεσίβλητου από το όχημα που οδηγούσε η τριτοδιάδικος, όταν η τελευταία απώλεσε τον έλεγχο του και χτύπησε στο διαχωριστικό στηθαίο, δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης στον εφεσίβλητο για να αποφύγει τη σύγκρουση. Δεν δέχθηκε τη θέση του δικηγόρου της εφεσείουσας ότι ο εφεσίβλητος δεν τηρούσε απόσταση ασφάλειας από το προπορευόμενο όχημα που οδηγούσε η τριτοδιάδικος, γιατί προηγήθηκε προσπέρασμα του οχήματος του από την τριτοδιάδικο. Ούτε την εισήγηση του ότι ο εφεσίβλητος θα μπορούσε να κινηθεί αριστερότερα, γιατί αφενός μεν, το όχημα της τριτοδιαδίκου εκινείτο ολισθαίνοντας προς την αριστερή λωρίδα και αφετέρου, ο εφεσίβλητος βρέθηκε αντιμέτωπος με επικείμενη σύγκρουση.

Η έφεση.

Η πιο πάνω θεώρηση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι ο εφεσίβλητος βρέθηκε μπροστά σε απρόβλεπτο κίνδυνο έχει αμφισβητηθεί με τον πρώτο από τους λόγους της έφεσης. Υποστηρίχθηκε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δέχθηκε ότι ο εφεσίβλητος βρέθηκε "μπροστά σε ένα απρόβλεπτο κίνδυνο και λανθασμένα επομένως στήριξε την απόφαση του στις αρχές που διέπουν το θέμα της αμέλειας σε τέτοιες περιπτώσεις". Το σχετικό εύρημα του δικαστηρίου - συνεχίζει η εισήγηση - δεν υποστηρίζεται από τη μαρτυρία. Ο εφεσίβλητος σαν συνετός οδηγός θα έπρεπε να αναμένει ή να θεωρήσει πιθανό το γεγονός της ολίσθησης του προπορευόμενου οχήματος και να κρατήσει απόσταση ασφαλείας από αυτό.

Θα πραγματευθούμε πρώτα τον τελευταίο λόγο της έφεσης. Το πρωτόδικο δικαστήριο αναφερόμενο στη μαρτυρία της τριτοδιαδίκου παρατήρησε ότι η εκδοχή της για τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα γεγονότα δεν ήταν ικανοποιητική. ΄Ηταν φανερή η προσπάθεια της - συνέχισε το πρωτόδικο δικαστήριο - για να βοηθήσει με τη μαρτυρία της τη μητέρα της. Ανέφερε κατ΄ αρχάς πως εκινείτο στην αριστερή λωρίδα χωρίς να προσπεράσει οποιοδήποτε όχημα. Δέχθηκε στη συνέχεια, πως είχε προσπεράσει το όχημα του εφεσίβλητου προηγουμένως, αλλά πήρε ξανά την αριστερή λωρίδα. Παρατήρησε, επίσης, ότι τα ίχνη από τη σύγκρουση του αυτοκινήτου που οδηγούσε δεν υποστηρίζουν την εκδοχή της.

Αναφορικά με τη μαρτυρία του εφεσίβλητου το πρωτόδικο δικαστήριο παρατήρησε ότι ο εφεσίβλητος έδωσε μια θετική εικόνα στο Δικαστήριο καταθέτοντας από το εδώλιο του μάρτυρα. ΄Εδωσε σαφείς και λογικές εξηγήσεις για τον τρόπο και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η σύγκρουση. "Η εκδοχή του αντέχει τον έλεγχο της λογικής καθώς και της πραγματικής μαρτυρίας, που σύμφωνα με τη Νομολογία, αποτελεί σταθερό οδηγό για την ιχνηλάτηση των συνθηκών ενός δυστυχήματος". Είναι γεγονός - κατέληξε το πρωτόδικο δικαστήριο - πως δεν ήταν αρκετά σαφής στον προσδιορισμό διαφόρων αποστάσεων τις οποίες του ζητήθηκε να υπολογίσει. Το γεγονός όμως αυτό δεν έχει επηρεάσει την αξιοπιστία του αφού η γενική εικόνα που έδωσε με τη μαρτυρία του ήταν πολύ καλή.

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η αξιολόγηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων ανήκει κατ΄ εξοχή στο πρωτόδικο δικαστήριο το οποίο είχε την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Το Εφετείο σπάνια επεμβαίνει. Διαθέτει ευχέρεια για παραγκωνισμό ευρημάτων που σχετίζονται με την αξιοπιστία μόνο όταν καταφαίνονται εξ αντικειμένου ανυπόστατα ή όταν είναι παράλογα ή αυθαίρετα ή δεν υποστηρίζονται από τη μαρτυρία που το πρωτόδικο δικαστήριο έχει αποδεχθεί ως αξιόπιστη. Εάν ήταν εύλογα επιτρεπτό στο πρωτόδικο δικαστήριο να κάμει τα ευρήματα τα οποία έκαμε σε σχέση με την αξιοπιστία το Εφετείο δεν επεμβαίνει (Βλ. Kyriakou v. Aristotelous (1970) 1 C. L.R. 172, 176, Charalambides v. Hjisoteriou & Son and Others (1975) 1 C.L.R. 269, 277, Γιαννή κ.α. ν. Χριστοφόρου (1995) 1 Α.Α.Δ. 340, Σοφοκλή ν. Λεωνίδου (1993) 1 Α.Α.Δ. 1003, Αθανασίου κ.α. ν. Κουνούνη, Πολιτική ΄Εφεση 9041/29.5.97 και Χριστοδούλου ν. Αγαθοκλέους, Πολιτική ΄Εφεση 9117/18.4.97).

Αναφορικά με τις αντιφάσεις παρέχεται πεδίο επέμβασης του Εφετείου μόνο όπου αυτές είναι τέτοιες που να δημιουργούν ρήγμα στην υπόθεση. Πρέπει να είναι ουσιαστικής μορφής δηλαδή να πλήττουν καίρια την αξιοπιστία ενός μάρτυρα ή να φανερώνουν τη διάθεση του να ψευσθεί. Πρέπει να είναι τέτοιας φύσης και περιεχομένου που να μολύνουν τη μαρτυρία στο βαθμό που να καθίσταται επικίνδυνη η αποδοχή της από το δικαστήριο (Βλ. Ομήρου ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση 6483/6.5.98, Ανθία ν. Δημοκρατίας, Ποινική ΄Εφεση 6715/29.10.99, Χριστοδούλου ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση 6541/21.12.98 και Νικολάου ν. Δημοκρατίας, Ποινική ΄Εφεση 6681/14.7.2000, Στρατής ν. Πεντέλη - Εταιρεία Μωσαϊκών Λτδ., Πολιτική ΄Εφεση 10230/8.10.99 και Ηλία κ.α. ν. Σταυρινίδη, Πολιτική ΄Εφεση 10240/9.6.2000).