|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 216
19 Φεβρουαρίου, 1999
[ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33/1964
ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ.
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
1. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ & ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ
2. ΣΤΑΥΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
3. ΝΙΚΟΛΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΔΙ' ΑΔΕΙΑΝ ΠΡΟΣ
ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΔΙ' ΕΚΔΟΣΙΝ
ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ/ Ή ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ MANDAMUS,
KAI
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΚΑΙ/ Ή
ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΗΜΕΡ. 8.9.98 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 186/1996.
(Aίτηση Aρ. 113/98)
Προνομιακά Εντάλματα — Mandamus — Άρνηση του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών να συντάξει υπόμνημα έφεσης, επειδή οι λόγοι της έφεσης δεν συνέθεταν υπόθεση υποκείμενη σε έφεση και δεν αποκάλυπταν αμιγή νομικά σημεία — Εκδόθηκε διάταγμα Mandamus το οποίο διέτασσε το Δικαστήριο να συντάξει υπόμνημα με όλα τα νομικά σημεία που περιλαμβάνονταν σε όλους τους λόγους της έφεσης.
Το μόνο επίδικο θέμα στην παρούσα διαδικασία είναι κατά πόσο το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά απέρριψε την αίτηση για σύνταξη υπομνήματος κρίνοντας ότι οι λόγοι έφεσης των αιτητών δεν συνέθεταν υπόθεση υποκείμενη σε έφεση και δεν αποκάλυπταν αμιγή νομικά σημεία.
Οι καθ' ων η αίτηση δήλωσαν ότι δεν φέρουν ένσταση στην αίτηση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο λόγος απόρριψης της αίτησης - γιατί οι λόγοι της έφεσης δεν συνέθεταν υπόθεση υποκείμενη σε έφεση και δεν αποκάλυπταν αμιγή νομικά σημεία - προϋποθέτει την ύπαρξη διακριτικής ευχέρειας στο πρωτόδικο Δικαστήριο να παραπέμψει ή όχι νομικό σημείο στο Ανώτατο Δικαστήριο και την ύπαρξη διακριτικής ευχέρειας να αποφασίσει κατά πόσο το σημείο που εγείρεται είναι νομικό ή όχι.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε διακριτική ευχέρεια να εξετάσει κατά πόσο οι πιο πάνω λόγοι έφεσης εγείρουν ή όχι νομικά σημεία. Η παραπομπή των σημείων που εγείρονται με τους πιο πάνω λόγους έφεσης ήταν επιτακτική και υποχρεωτική για το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Εκδόθηκε διάταγμα Mandamus με συμφωνηθέντα έξοδα £150.-
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Λοΐζου v. Stylson Engineering Co. Ltd (1998) 1 A.A.Δ. 2077,
Κυριακίδης (1992) 1 Α.Α.Δ. 26.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία οι αιτητές ζητούν την έκδοση διατάγματος της φύσεως Mandamus για να διαταχθεί το πρωτόδικο δικαστήριο να συντάξει και παραπέμψει ενώπιον του Aνωτάτου Δικαστηρίου υπόμνημα με την περίληψη σ' αυτό των νομικών σημείων που περιλαμβάνονται στους λόγους έφεσης που αναφέρονται στην αίτηση των αιτητών ημερ. 29 Σεπτεμβρίου, 1998.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Aιτητές.
Α. Χ" Σέργης, για την Kαθ' ης η αίτηση.
Ρ. Παπαέτη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Tαμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού.
Cur. adv. vult.
KAΛΛHΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία:
"Έκδοσιν Διατάγματος και/ή εντάλματος MANDAMUS απευθυνόμενου προς τον Δικαστήν του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών κ. Κώστα Δ. Καμένο, δια του οποίου να διατάσσηται και/ή υποχρεούται ούτος να συντάξη, υπογράψη και καταθέση Υπόμνημα (TO STATE A CASE) εντός τοσούτου χρόνου όσο το Δικαστήριον θέλει κρίνει πρέποντα."
Παραθέτω τα σχετικά πραγματικά περιστατικά όπως τα είχα παραθέσει στην απόφαση μου ημερ. 13.11.98 με την οποία είχε χορηγηθεί άδεια για την καταχώριση της παρούσας αίτησης:
Με απόφαση του ημερ 8.9.98 το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών ("το Πρωτόδικο Δικαστήριο") διέταξε τους αιτητές στην παρούσα διαδικασία να καταβάλουν στην Ανδρούλλα Δημητρίου - αιτήτρια στην υπόθεση 106/96 - το ποσό των Λ.Κ.7,034.04 λόγω αδικαιολόγητου και παράνομου τερματισμού της απασχόλησης της.
Στις 29.9.98 οι αιτητές καταχώρισαν αίτηση για σύνταξη υπομνήματος σε σχέση με τους πιο κάτω λόγους έφεσης:
"1. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη σε λανθασμένη εκτίμηση του συνόλου της δοθείσης ενώπιόν του μαρτυρίας ή του μέρους της μαρτυρίας των καθ' ων η αίτηση η οποία δεν αμφισβητήθηκε ή η οποία παρέμεινε αναντίλεκτη υπό της αιτήτριας, με αποτέλεσμα να καταλήξει στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι οι καθ' ων η αίτηση δεν απέσεισαν το βάρος της απόδειξης ότι η απόλυση της αιτήτριας οφείλετο σε μείωση του όγκου των εργασιών τους ήτοι σε πλεονασμό.
2. Καμιά μαρτυρία δεν ετέθη ενώπιον του Δικαστηρίου εκ μέρους της αιτήτριας η οποία θα μπορούσε νομικά να στηρίξει την γενική και αόριστη θέση της ότι όλα τα χρόνια οι εργασίες των καθ' ων η αίτηση ήσαν σταθερές.
3. Η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστή να απορρίψει ή να μη χρησιμοποιήσει ή να μη λάβει υπ' όψη του τη διαφοροποίηση - μείωση του όγκου εργασίας την έλλειψη νέων εντολών - παραγγελιών για νέες εργασίες των καθ' ων η αίτηση κατά την επίδικη περίοδο αλλά η απόφαση του να λάβει υπ' όψη μόνο τις εισπράξεις των καθ' ων η αίτηση, είναι λανθασμένη και αντίθετη με τις πρόνοιες του άρθρου 18(γ) (v) και (vii) του Περί Τερματισμού Απασχολήσεων Νόμου, 1967 (24/1967).
4. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν απεφάσισε ή δεν εξέτασε ή παρεγνώρισε και παρεβίασε το νόμιμο δικαίωμα των καθ΄ων η αίτηση όπως αποφασίσουν περί του μεγέθους της εις την επιχείρησή τους εργατικής δύναμης κατά ρητή παράβαση του άρθρου 23 του Περί Τερματισμού Απασχολήσεων Νόμου, 1967 (24/1967)".
Το πρωτόδικο δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 12.10.98 απέρριψε την αίτηση. Έκρινε ότι οι λόγοι της έφεσης δεν συνθέτουν υπόθεση υποκείμενη σε έφεση και δεν αποκαλύπτουν αμιγή νομικά σημεία.
Οι καθ΄ ων η αίτηση εδήλωσαν ότι δεν φέρουν ένσταση στην αίτηση.
Το μόνο επίδικο θέμα στην παρούσα διαδικασία είναι κατά πόσο το πρωτόδικο δικαστήριο ορθά απέρριψε την αίτηση για σύνταξη υπομνήματος σε σχέση με τους πιο πάνω λόγους.
Παρίσταται ανάγκη να εξετάσω τους λόγους απόρριψης της αίτησης. Καθώς φαίνεται από το σχετικό πρακτικό του πρωτόδικου δικαστηρίου η αίτηση απορρίφθηκε γιατί οι λόγοι της έφεσης δεν συνθέτουν υπόθεση υποκείμενη σε έφεση και δεν αποκαλύπτουν αμιγή νομικά σημεία. Ο πιο πάνω λόγος απόρριψης προϋποθέτει την ύπαρξη διακριτικής ευχέρειας στο πρωτόδικο δικαστήριο να παραπέμψει ή όχι νομικό σημείο στο Ανώτατο Δικαστήριο και την ύπαρξη διακριτικής ευχέρειας να αποφασίσει κατά πόσο το σημείο που εγείρεται είναι νομικό ή όχι.
Το κατά πόσο το πρωτόδικο δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια σε σχέση με τα δύο πιο πάνω θέματα έχει επιλυθεί στην Λοΐζου ν. Stylson Engineering Co. Ltd. (1998) 1 A.A.Δ. 2077. Μεταφέρω το σχετικό απόσπασμα:
"Οι νομοθετικές πρόνοιες που ρυθμίζουν την έφεση με υπόμνημα από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών περιέχονται στο άρθρο 12(13) (β) (ιι) των περί Ετησίων Αδειών Μετ' απολαβών Νόμων (Νόμος 8/67 όπως τροποποιήθηκε), με βάση τους οποίους ιδρύθηκε και λειτουργεί το Δικαστήριο και, σύμφωνα με το άρθρο 7 του Νόμου 5/73, τηρουμένων των αναλογιών, στον Κανόνα 17 των Δικονομικών Κανόνων που περιέχονται στο Παράρτημα των περί Διαιτητικού Δικαστηρίου Κανονισμών του 1968 (Βλέπε Παράρτημα Τρίτον της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας του 1968).
Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η παραπομπή νομικού σημείου στο Ανώτατο Δικαστήριο είναι επιτακτική και υποχρεωτική για το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο δεν έχει διακριτική εξουσία να παραπέμψει ή όχι. Η απόφαση πάνω στο νομικό σημείο που εγείρεται, ή αν το σημείο είναι νομικό ή όχι βρίσκεται στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου."
Υιοθετώ την πιο πάνω προσέγγιση. Το πρωτόδικο δικαστήριο δεν είχε διακριτική ευχέρεια να εξετάσει κατά πόσο οι πιο πάνω λόγοι έφεσης εγείρουν ή όχι νομικά σημεία. Η παραπομπή των σημείων που εγείρονται με τους πιο πάνω λόγους έφεσης ήταν επιτακτική και υποχρεωτική για το πρωτόδικο δικαστήριο.
Η σύνταξη υπομνήματος και η παραπομπή του στο Ανώτατο Δικαστήριο αποτελεί εξουσία καθορισμένη από τον πιο πάνω Νόμο και Κανονισμούς και βρίσκεται μέσα στα πλαίσια της αρμοδιότητας του πρωτόδικου δικαστηρίου. Η παράλειψη του να ασκήσει την σχετική εξουσία αποτελεί ικανό λόγο για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος (Βλ. Κυριακίδης (1992) 1 Α.Α.Δ. 26, 30, Halsbury's Laws of England, 3rd ed., Vol. 11, παραγ. 107).
Εκδίδεται, επομένως, ένταλμα Mandamus με βάσει το οποίο το πρωτόδικο δικαστήριο διατάσσεται να συντάξει και παραπέμψει ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου εντός ενός μηνός από σήμερα υπόμνημα με την περίληψη σ' αυτό των νομικών σημείων που περιλαμβάνονται στους πιο πάνω 4 λόγους. Οι αιτητές να πληρώσουν το ποσό των £150 - συμφωνηθέντα έξοδα - στην καθ' ης η αίτηση Αντρούλλα Δημητρίου. Καμιά διαταγή για τα έξοδα του Ταμείου για το Πλεονάζον Προσωπικό.
Eκδίδεται διάταγμα Mandamus με συμφωνηθέντα έξοδα £150.-.