|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 381
17 Απριλίου, 1995
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΓΙΑΣΟΥΜΗ ΦΛΟΥΡΕΝΤΖΟΥ,
Εφεσίβλητου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 8339).
Αυτοκινητικό ατύχημα — Σύγκρουση αυτοκινήτων σε κυκλοφοριακό κόμβο — Φορτηγό έκλινε δεξιά για να πάρει αριστερόστροφη στροφή σε κυκλοφοριακό κόμβο και συγκρούστηκε με αυτοκίνητο που προσπάθησε να το προσπεράσει από τα αριστερά — Αμέλεια οδηγού του φορτηγού 40%, οδηγού του άλλου αυτοκινήτου 60% — Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Αμέλεια — Οδηγός φορτηγού έκλινε δεξιά για να πάρει αριστερόστροφη στροφή σε κυκλοφοριακό κόμβο και συγκρούστηκε με αυτοκίνητο που προσπάθησε να το προσπεράσει από αριστερά, ενώ δεν υπήρχε αρκετός χώρος — Επιμερίστηκε αμέλεια στον οδηγό του φορτηγού 40% και στον οδηγό του άλλου αυτοκινήτου 60% — Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Σχέδιο σκηνής όχι επί κλίμακος — Αξιοπιστία ως προς τη διαμόρφωση του χώρου του ατυχήματος.
Ο Εφεσείων - τριτοδιάδικος εφεσιβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία καταμέρισε την ευθύνη για πρόκληση του επίδικου τροχαίου ατυχήματος 60% εις βάρος του και 40% εις βάρος του εφεσίβλητου - εναγόμενου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι ο εφεσίβλητος που οδηγούσε από το αριστερό άκρο του δρόμου έκλινε προς τα δεξιά για να μπορέσει να πάρει αριστερόστροφη πορεία που θα ακολουθούσε σε κυκλοφοριακό κόμβο χωρίς να προσκρούσει στο κυγκλίδωμα και ότι ο τριτοδιάδικος επιχείρησε να τον προσπεράσει από τα αριστερά πάνω στη στροφή, χωρίς να υπολογίσει ότι το άνοιγμα που είχε δημιουργηθεί δε χωρούσε το αυτοκίνητο του, με αποτέλεσμα τη σύγκρουση.
Είναι ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας και συγκεκριμένα παραγνώρισε πραγματική μαρτυρία και τη λογική των πραγμάτων και δεν έδωσε τη δέουσα σημασία σε καίριες αντιφάσεις.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Ο εφεσείων στήριξε την επιχειρηματολογία του επί σχεδίου που δεν ήταν επί κλίμακος.
(2) Σχέδιο σκηνής ατυχήματος που δεν είναι επί κλίμακος δεν αποτελεί αξιόπιστο δείκτη ως προς τη διαμόρφωση του χώρου.
(3) Ο εφεσείων δεν προσδιόρισε την πραγματική μαρτυρία που αγνοήθηκε.
(4) Η αντίληψη του εφεσείοντα ως προς τη λογική των πραγμάτων ήταν το αποτέλεσμα επισφαλών συλλογισμών, στηριγμένων στη διαμόρφωση του χρόνου όπως την αντιλαμβανόταν ο ίδιος και βάσει σχεδίου που δεν ήταν επί κλίμακος.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Έφεση.
Έφεση από τον τριτοδιάδικο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Ν. Νικολάου, Α.Ε.Δ.), που δόθηκε στις 20.12.90 (Αρ. Αγωγής 4653/89) με την οποία καταμέρισε την ευθύνη για την πρόκληση του επίδικου τροχαίου ατυχήματος κατά 60% στον εφεσείοντα - τριτοδιάδικο και κατά 40% στον εφεσίβλητο - εναγόμενο.
Κ. Κυριακόπουλος, για τον Εφεσείοντα.
Κ. Θεοφανίδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Πάνω στη βάση των διαπιστώσεων στις οποίες άχθηκε, το πρωτόδικο Δικαστήριο καταμέρισε την ευθύνη για την πρόκληση του επίδικου τροχαίου ατυχήματος κατά 60% στον εφεσείοντα-τριτοδιάδικο και κατά 40% στον εφεσίβλητο-εναγόμενο. Το ύψος των ζημιών της ενάγουσας εταιρείας και του εναγομένου είχαν συμφωνηθεί και εκδόθηκε απόφαση κατά του εναγομένου και κατά του τριτοδιαδίκου για αποζημιώσεις και για συνεισφορά αναλόγως.
Μόνο αντικείμενο της έφεσης υπήρξε το παράπονο του εφεσείοντα πως το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας. Υποστηρίχθηκε συναφώς ότι παραγνωρίστηκε η πραγματική μαρτυρία και η λογική των πραγμάτων και πως δεν προσδόθηκε η δέουσα σημασία σε καίριες αντιφάσεις. Ο παράλληλος λόγος έφεσης πως και με δοσμένες τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου ο καταμερισμός της ευθύνης θα έπρεπε να ήταν διαφορετικός, εγκαταλείφθηκε. Δεν τέθηκε τέτοιο ζήτημα ούτε από τον εφεσίβλητο και ο καταμερισμός της ευθύνης δεν θα μας απασχολήσει.
Τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν ενώ κατευθύνονταν προς τον κυκλοφοριακό κόμβο Αγίας Φυλάξεως στη Λεμεσό. Κτυπήθηκαν στο δεξιό εμπρόσθιο τους μέρος. Πρόσθετες ζημιές του αυτοκινήτου του εφεσείοντα στο αριστερό του μέρος οφείλονταν στην παράλληλη πρόσκρουση του στο κιγκλίδωμα που περιέφρασσε το άνοιγμα του κυκλοφοριακού κόμβου. Το κεντρικό ερώτημα ήταν αν ο εφεσίβλητος οδήγησε το φορτηγό του από τη δεξιά λωρίδα προς την πλευρά του εφεσείοντα ή αν ο εφεσείων θέλησε να προσπεράσει το φορτηγό από τα αριστερά χωρίς να υπολογίσει πως ο χώρος ήταν ανεπαρκής.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, για λόγους που εξήγησε, δέχθηκε τη μαρτυρία του εφεσίβλητου και του ανεξάρτητου, όπως τον θεώρησε, μάρτυρα που αυτός κάλεσε. Βρήκε ότι (α) ο εφεσίβλητος που ως τότε οδηγούσε στο αριστερό άκρο του δρόμου έκλινε προς τα δεξιά για να μπορέσει να πάρει την αριστερόστροφη πορεία που θα ακολουθούσε στον κυκλοφοριακό κόμβο χωρίς να προσκρούσει στο κιγκλίδωμα και (β) ο τριτοδιάδικος επιχείρησε να τον προσπεράσει από τα αριστερά, πάνω στη στροφή, χωρίς να υπολογίσει πως το άνοιγμα που είχε δημιουργηθεί δεν χωρούσε το αυτοκίνητό του, με αποτέλεσμα τη σύγκρουση.
Δεν προσδιορίστηκε από τον εφεσείοντα η πραγματική μαρτυρία που αγνοήθηκε, η δε αντίληψή του ως προς τη λογική των πραγμάτων ήταν το αποτέλεσμα επισφαλών συλλογισμών στηριγμένων στη διαμόρφωση του χώρου, όπως την αντιλαμβανόταν ο ίδιος. Το σχέδιο της σκηνής πάνω στο οποίο έκτισε την επιχειρηματολογία του ήταν πρόχειρο και όχι επί κλίμακος και δεν θα ήταν δυνατό να αποτελέσει αξιόπιστο δείκτη από αυτή την άποψη. Όσα υποδείχθηκαν ως ουσιώδεις αντιφάσεις είναι στην πραγματικότητα διαφορές εκτίμησης αναφορικά με επουσιώδεις πτυχές. Δεν μας εξηγήθηκε η σημασία του γεγονότος ότι ο ένας μάρτυρας είδε ορισμένη ζημιά στο φορτηγό την οποία άλλος δεν είδε ή του γεγονότος ότι ένας μάρτυρας εκτίμησε ότι το φορτηγό στη τελική του θέση απείχε πέντε πόδια από το κιγκλίδωμα ενώ άλλος 4'6". Η μαρτυρία του αστυφύλακα που διερεύνησε το ατύχημα πως δεν του υποδείχθηκε στη σκηνή η ύπαρξη ανεξάρτητου μάρτυρα και πως δεν θυμόταν αν εξακολουθούσε να βρίσκεται σε λειτουργία ο αριστερός δείκτης του φορτηγού κατά την άφιξή του, δεν διέλαθε της προσοχής του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Υπάρχει στην απόφαση ρητή αναφορά σ' αυτά και είναι σαφές πως, στο σύνολο των γεγονότων, θεωρήθηκαν ως επουσιώδεις λεπτομέρειες.
Η αξιολόγηση της μαρτυρίας και η διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων είναι κατ' εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Τίποτε από όσα λέχθηκαν εκ μέρους του εφεσείοντα δεν δικαιολογεί παρέμβασή μας και η έφεση πρέπει να απορριφθεί. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.