|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 1 ΑΑΔ 351
25 Απριλίου, 1991
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΚΟΥΛΛΑ ΛΕΟΝΤΙΟΥ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΜΩΣΑΪΚΗ Μ.Α.Σ. ΛΤΔ,
Εφεσίβλητων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 7406).
Έφεση — Ισχυρισμός ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν αντίθετη με την προσαχθείσα μαρτυρία — Πότε επεμβαίνει το Εφετείο στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η εφεσείουσα αγόραζε προϊόντα από την εφεσίβλητη εταιρεία και από την εταιρεία Μ & Α Στυλιανού Λτδ, και είχε λογαριασμό μαζί τους. Και οι δύο εταιρείες ελέγχονταν από το ίδιο πρόσωπο. Σε αγωγή της εφεσίβλητης εναντίον της εφεσείουσας, για £322, πλέον τόκο, σαν υπόλοιπο αξίας εμπορευμάτων πωληθέντων και παραδοθέντων σ' αυτή, η εφεσείουσα ισχυρίσθηκε ότι είχε εξοφλήσει τον λογαριασμό της, αλλά παρουσίασε εξόφληση από την εταιρεία Μ & Α Στυλιανού Λτδ. Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι η εξόφληση αναφερόταν μόνο στο λογαριασμό της εφεσείουσας με την εταιρεία εκείνη και όχι σ' αυτόν με την εφεσίβλητη.
Αποφασίσθηκε ότι
Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, εκτός εάν ο εφεσείων ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής, ή ότι τα ευρήματα δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία θεωρουμένη στο σύνολό της. Στην παρούσα υπόθεση η εκδοχή της εφεσίβλητης υποστηριζόταν από τα γραπτά τεκμήρια, ενώ αυτή της εφεσείουσας βρισκόταν σε αντίθεση με αυτά.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
Mavrides v. Dharaghji and Others (Civil Appeal 7617 dated 30.11.90).
Έφεση.
Έφεση από την εναγόμενη κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Κορφιώτης, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 29 Απριλίου, 1987 (Αρ. Αγωγής 447/86) με την οποία η εναγομένη διατάχθηκε να πληρώσει £322.-για υπόλοιπο αξίας εμπορευμάτων που πουλήθηκαν και παραδόθηκαν σ' αυτή.
Αρ. Γεωργίου, για την εφεσείουσα.
Κ. Χατζηπιέρας, για τους εφεσίβλητους.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Με την έφεση αυτή προσβάλλεται απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με την οποία η εφεσείουσα διατάχτηκε να πληρώσει £322.- και τόκο 9% από 9 Φεβρουαρίου, 1985, για υπόλοιπο αξίας εμπορευμάτων που πωλήθηκαν και παραδόθηκαν σ' αυτή.
Τα γεγονότα, όπως φαίνονται στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, είναι:-
Υπάρχουν δύο εταιρείες: Η εφεσίβλητη - Μωσαϊκή Μ.Α.Σ. Λτδ. - και η Μ. & Α. Στυλιανού Λτδ., οι οποίες ήταν κάτω από τον έλεγχο του κ. Μιχαλάκη Στυλιανού. Η Μ. & Α. Στυλιανού Λτδ. ασχολείται με την εισαγωγή μαρμάρων και μαρμαρίνων, ειδικότερα από την Ιταλία, και με την εμπορία τους στην Κύπρο.
Η εφεσίβλητη εταιρεία κατασκευάζει στην Κύπρο μαρμαράκια και μωσαϊκά, τα οποία διαθέτει στην αγορά.
Η εφεσείουσα παράγγειλε, αγόρασε και παρέλαβε μωσαϊκά Κυπριακής κατασκευής και Ιταλικά από τις πιο πάνω εταιρείες. Σύμφωνα με την εκδοχή της εφεσίβλητης, η εφεσείουσα εξόφλησε το λογαριασμό της μιας εταιρείας, αλλά παρέμεινε οφειλόμενο ποσό στην ενάγουσα - εφεσίβλητη. Ο ισχυρισμός της εφεσείουσας είναι ότι εξόφλησε το σύνολο της αξίας όλων των μωσαϊκών που αγόρασε και παρουσίασε απόδειξη - εξόφληση '- ημερομηνίας 1ης Αυγούστου, 1985, που εκδόθηκε από την εταιρεία Μ. & Α. Στυλιανού Λτδ.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι η εξόφληση, ημερομηνίας 1ης Αυγούστου, 1985, αναφερόταν μόνο στο λογαριασμό της εταιρείας που την εξέδωσε και ότι η εφεσείουσα όφειλε πράγματι στην ενάγουσα - εφεσίβλητη εταιρεία το ποσό για το οποίο εξέδωσε την απόφαση. Οι λόγοι της έφεσης είναι ότι η απόφαση είναι αντίθετη με την προσαχθείσα μαρτυρία και ότι τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, από τα πρωτογενή γεγονότα, είναι εσφαλμένα.
Αναφορικά με την αξιολόγηση της προφορικής μαρτυρίας, επαναλαμβάνουμε ότι η πρωταρχική ευθύνη για τη διαπίστωση των γεγονότων ανήκει, κατ' εξοχή, στο πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο έχει την ευκαιρία να δει και να ακούσει τους μάρτυρες και να εκτιμήσει την αξιοπιστία τους στα πλαίσια της ζωντανής ατμόσφαιρας της πρωτόδικης διαδικασίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, εκτός εάν ο εφεσείων ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής, ή ότι τα ευρήματα δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία θεωρούμενης στο σύνολό της. Το Δικαστήριο με απροθυμία επεμβαίνει στα ευρήματα γεγονότων, εκτός στις περιπτώσεις όπου η δικαιοσύνη το απαιτεί, όταν τα ευρήματα αυτά δεν είναι εύλογα επιτρεπτά, με βάση τα πρωτογενή γεγονότα - (βλ. Φοίβος Μαυρίδης v. Rima J. Dharaghji και Άλλων, Πολιτική Έφεση Αρ. 7617 (Απόφαση δόθηκε στις 30 Νοεμβρίου, 1990).
Προφορική μαρτυρία έδωσαν ο Μιχαλάκης Στυλιανού, Διευθυντής της εφεσίβλητης εταιρείας, για τη μια πλευρά και η εφεσείουσα και ο σύζυγός της για την άλλη. Η εκδοχή του Στυλιανού υποστηρίζεται από τα γραπτά τεκμήρια, ενώ η εκδοχή της εφεσείουσας βρίσκεται σε αντίφαση με έγγραφα που η ίδια κατέθεσε. Εκδίδονταν ξεχωριστά τιμολόγια από κάθε μια από τις δυο εταιρείες. Εκδίδονταν ξεχωριστές αποδείξεις πληρωμής από την κάθε μια εταιρεία. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις 25 Οκτωβρίου, 1984, η εφεσείουσα πλήρωσε £600.-, αλλά εκδόθηκαν δύο αποδείξεις για £300.- - μια από την εφεσίβλητη εταιρεία και μια από την άλλη εταιρεία. Τις αποδείξεις αυτές κατείχε η εφεσείουσα και τις παρουσίασε ως τεκμήρια στο Δικαστήριο. Και άλλες αποδείξεις συμφωνούν με την κατάσταση λογαριασμού και υποστηρίζουν την εκδοχή την οποία υιοθέτησε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η απόδειξη της 1ης Αυγούστου, 1985, που προτάθηκε από την εφεσείουσα, εκδόθηκε από την εταιρεία Μ. & Α. Στυλιανού Λτδ., για εξόφληση του χρέους της εφεσείουσας προς την εταιρεία εκείνη μόνο.
Δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος να επέμβουμε στην πρωτόδικη απόφαση. Η έφεση απορρίπτεται. Τα έξοδα να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της έφεσης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.