ΕΠΕΙΔΗ, δυνάμει του Άρθρου 25 του Συντάγματος, η άσκηση του δικαιώματος οποιουδήποτε επαγγέλματος, απασχόλησης, εμπορίου ή επικερδούς εργασίας δύναται να υπαχθεί σε υπό νόμου τιθέμενους όρους, περιορισμούς ή διατυπώσεις για σκοπούς ασφάλειας της Δημοκρατίας ή της συνταγματικής τάξης ή της δημόσιας ασφάλειας ή της δημόσιας τάξης ή της δημόσιας υγείας ή των δημόσιων ηθών ή της προστασίας των δικαιωμάτων και ελευθεριών των εγγυημένων υπό του Συντάγματος ή προς το δημόσιο συμφέρον, και
ΕΠΕΙΔΗ, μια τέτοια υπαγωγή υπό όρους που περιορίζει το εν λόγω δικαίωμα, όπως αυτό καθορίζεται στο Άρθρο 25.1 του Συντάγματος, είναι επιτρεπτή διά νόμου, μόνο αν ο νόμος αυτός δεν πλήττει τον πυρήνα του πιο πάνω αναφερόμενου δικαιώματος, ήτοι την ελευθερία ρύθμισης των οικονομικών σχέσεων φυσικών και νομικών προσώπων και την οικονομική λειτουργία επιχειρήσεων με στόχο την αποκόμιση οφέλους, και είναι αναλογικός προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, καθώς και απόλυτα αναγκαίος και όχι ευρύτερος από ό,τι χρειάζεται για την προαγωγή αυτού του σκοπού, και
ΕΠΕΙΔΗ, στις επικρατούσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, που διαμορφώθηκαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, κατά την άσκηση των δραστηριοτήτων που προβλέπονται στο Άρθρο 25.1 του Συντάγματος υπάρχει σοβαρός κίνδυνος διακύβευσης του δικαιώματος αξιοπρεπούς διαβίωσης και κοινωνικής ασφάλειας τα οποία κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα, η πιο πάνω διά νόμου παρέκκλιση όπως αυτή προβλέπεται στο Άρθρο 25.2 του Συντάγματος είναι επιβεβλημένη, και
ΕΠΕΙΔΗ, το Άρθρο 26 του Συντάγματος προβλέπει τη διά νόμου υπαγωγή του δικαιώματος του συμβάλλεσθαι ελευθέρως σε όρους, περιορισμούς ή δεσμεύσεις που τίθενται στη βάση των γενικών αρχών του δικαίου των συμβάσεων, καθώς και για σκοπούς πρόληψης της εκμετάλλευσης από πρόσωπα που διαθέτουν ιδιάζουσα οικονομική ισχύ, και
ΕΠΕΙΔΗ, λόγω των συνθηκών που επικρατούν σήμερα συνεπεία της οικονομικής κρίσης και κυρίως των διαφορετικών οικονομικών αναγκών και δυνατοτήτων εκάστου μέρους των συμβαλλομένων, δυνατόν να διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ των μερών αυτών αναφορικά με την άσκηση του δικαιώματος του συμβάλλεσθαι ελευθέρως, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο Άρθρο 26.1 του Συντάγματος, με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός συνομολογούμενων συμβάσεων να περιέχουν ρήτρες σε βάρος του ενός συμβαλλόμενου μέρους, επιβάλλεται η λήψη μέτρων για επαναφορά της ισορροπίας μεταξύ των δικαιωμάτων των δύο μερών, και
ΕΠΕΙΔΗ, η κυπριακή έννομη τάξη, υιοθετώντας σχετική ευρωπαϊκή Οδηγία, ουσιαστικά έχει διά νόμου προστατεύσει τα φυσικά πρόσωπα που εμπίπτουν στον ορισμό «καταναλωτής», απαγορεύοντας την περίληψη καταχρηστικών ρητρών σε συμβάσεις που το ένα μέρος είναι καταναλωτής, και
ΕΠΕΙΔΗ, η ενωσιακή νομοθεσία και ειδικότερα η Οδηγία 93/13/ΕΟΚ σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, η οποία ρυθμίζει τα δικαιώματα των καταναλωτών αναφορικά με την περίληψη καταχρηστικών ρητρών σε συμβάσεις, δεν απαγορεύει ρητά την επέκταση τέτοιων ρυθμίσεων πέραν των φυσικών προσώπων που εμπίπτουν στον ορισμό «καταναλωτής» και επειδή οι πολύ μικρές επιχειρήσεις, όπως αυτές ορίζονται στη Σύσταση 2003/361/ΕΚ, που δεν εμπίπτουν στον εν λόγω ορισμό, τυγχάνουν προστασίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τη μορφή προτιμησιακής μεταχείρισης, επιτρέποντας τη δημόσια στήριξη, καθώς και ορισμένες απαλλαγές και την καταβολή μειωμένων τελών, και
ΕΠΕΙΔΗ, οι πολύ μικρές επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται οικονομικά στη Δημοκρατία αποτελούν την πλειοψηφία των επιχειρήσεων στη Δημοκρατία και συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη της οικονομίας, η προτιμησιακή μεταχείριση αυτών είναι προς το δημόσιο συμφέρον και ως εκ τούτου επιβάλλεται η λήψη μέτρων προστασίας τους,