|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2004) 4 ΑΑΔ 848
7 Oκτωβρίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΔΗΜΟΥ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 690/2003)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Προθεσμία ― Περιστάσεις εμπροθέσμου της προσφυγής στην κριθείσα περίπτωση.
Έννομο Συμφέρον ― Δημοτικού υπαλλήλου, να προσβάλει το διορισμό συναδέλφων του στη θέση επιστάτη.
Δήμοι ― Σχέδια υπηρεσίας ― Η απαίτηση έγκρισής τους από το Υπουργικό Συμβούλιο ― Άρθρο 53(1)(2) των περί Δήμων Νόμων του 1985 έως 2002 ― Η διάταξη παραβιάστηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις και συνέπειες.
Ο αιτητής ζήτησε με την προσφυγή του, την ακύρωση του διορισμού των ενδιαφερομένων μερών στη θέση επιστάτη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Οι καθ' ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση εκπρόθεσμου της προσφυγής. Υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να είχε προσβληθεί η προσωρινή τοποθέτηση των ενδιαφερομένων μερών, που πραγματοποιήθηκε στις 12.9.2002 και όχι η μονιμοποίησή τους. Εγείρουν επίσης προδικαστική ένσταση έλλειψης εννόμου συμφέροντος.
Και οι δύο ενστάσεις θα πρέπει να απορριφθούν. Η μονιμοποίηση των ενδιαφερομένων μερών δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η πράξη με την οποία διορίστηκαν ή προβιβάστηκαν στη συγκεκριμένη θέση. Η προσφυγή ορθώς στρέφεται εναντίον της απόφασης για «μονιμοποίηση» και συνεπώς είναι εμπρόθεσμη.
2. Δεν είναι ορθή η θέση ότι δεν υπήρξε διορισμός ή προαγωγή, αλλά αλλαγή της συμβατικής σχέσης των ενδιαφερομένων μερών. Το σχέδιο υπηρεσίας, το οποίο εγκρίθηκε στην ίδια συνεδρία με την οποία έγινε η προαγωγή ή ο διορισμός των ενδιαφερομένων μερών, προβλέπει σαφώς τα προσόντα που θα πρέπει να κατέχουν οι υποψήφιοι. Μέσα στα προσόντα δεν προνοείται η ιδιότητα του εκτάκτου ή με σύμβαση εργάτη. Εξ άλλου, δεν υπάρχει ισχυρισμός ότι ο αιτητής δεν κατείχε τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα.
3. Σύμφωνα με το Άρθρο 53(1) (2) του περί Δήμων Νόμων του 1985 μέχρι 2002, κάθε Δημοτικό Συμβούλιο κέκτηται εξουσίας όπως, τη εγκρίσει του Υπουργικού Συμβουλίου, εφαρμόζει σχέδια υπηρεσίας για τις θέσεις της δημοτικής υπηρεσίας.
Ενώ τα σχέδια υπηρεσίας μπορούν να καταρτισθούν από Δήμο χωρίς οποιαδήποτε επέμβαση ή εξάρτηση από το Υπουργικό Συμβούλιο, για την εφαρμογή τους απαιτείται έγκριση.
Εν όψει της παράλειψης εξασφάλισης της απαραίτητης έγκρισης του σχεδίου υπηρεσίας από το Υπουργικό Συμβούλιο εν προκειμένω, η προσβαλλόμενη πράξη είναι παράνομη.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Μιχαηλίδη κ.ά. ν. Δήμου Πάφου (2000) 4 Α.Α.Δ. 907,
Πολυβίου ν. Δήμου Γεροσκήπου (2004) 4 Α.Α.Δ. 507.
Προσφυγή.
Γ. Γιάγκου, για τον Αιτητή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής εργάζεται στο Δήμο Αραδίππου από της πρόσληψής του στις 17.10.1987, ως τεχνικός εργάτης. Τα ενδιαφερόμενα μέρη προσλήφθηκαν στο Δήμο Αραδίππου, ο μεν Ιάκωβος Καμένος στη θέση του τεχνικού εργάτη την 1.2.1996, ο δε Ανδρέας Αβρααμίδης στη θέση του γενικού εργάτη την 1.1.1999. Σε συνεδρία του ημερ. 12.9.2002, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, την τοποθέτηση προσωρινά των Καμένου και Αβρααμίδη στη θέση του επιστάτη. Στις 29.5.2003 αποφάσισε όπως δημιουργηθούν δύο θέσεις επιστάτη, θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής, σε προτεινόμενο σχέδιο υπηρεσίας και ταυτόχρονα στην ίδια συνεδρία πλήρωσε τις θέσεις αυτές με τους Καμένο και Αβρααμίδη, από 1.6.2003. Την απόφαση αυτή προσβάλλει ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή.
Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση εκπρόθεσμου της προσφυγής. Υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να είχε προσβληθεί η προσωρινή τοποθέτηση των ενδιαφερομένων μερών, που πραγματοποιήθηκε στις 12.9.2002 και όχι η μονιμοποίησή τους. Εγείρουν επίσης προδικαστική ένσταση έλλειψης εννόμου συμφέροντος.
Και οι δύο ενστάσεις θα πρέπει να απορριφθούν. Κατ' αρχάς, δεν είναι ορθή η θέση ότι ο αιτητής θα έπρεπε να στραφεί εναντίον του προσωρινού διορισμού των δύο ενδιαφερομένων μερών. Εκτός του ότι δεν αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει, υπό τις περιστάσεις, «προσωρινός διορισμός», η ούτω καλούμενη μονιμοποίηση των ενδιαφερομένων μερών δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πράξη με την οποία διορίστηκαν ή προβιβάστηκαν στη συγκεκριμένη θέση. Κρίνω ότι η προσφυγή ορθώς στρέφεται εναντίον της απόφασης για «μονιμοποίηση» και συνεπώς είναι εμπρόθεσμη.
Σύμφωνα με τους καθ' ων η αίτηση, ο αιτητής δεν μπορούσε να είναι επιστάτης γιατί τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν, μαζί με άλλους έκτακτους, αρχικά μία συγκεκριμένη συμβατική σχέση η οποία τώρα έλαβε νέα μορφή. Συνεπώς ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος. Το επιχείρημα καταρρίπτεται από όσα λέχθηκαν πιο πάνω. Δεν είναι ορθή η θέση ότι δεν υπήρξε διορισμός ή προαγωγή, αλλά αλλαγή της συμβατικής σχέσης των ενδιαφερομένων μερών. Το σχέδιο υπηρεσίας, το οποίο, ας σημειωθεί, εγκρίθηκε στην ίδια συνεδρία με την οποία έγινε η προαγωγή ή ο διορισμός των ενδιαφερομένων μερών, προβλέπει σαφώς τα προσόντα που θα πρέπει να κατέχουν οι υποψήφιοι. Μέσα στα προσόντα δεν προνοείται η ιδιότητα του εκτάκτου ή με σύμβαση εργάτη. Εξ άλλου, δεν υπάρχει ισχυρισμός ότι ο αιτητής δεν κατείχε τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα. Και η ένσταση αυτή θα πρέπει να απορριφθεί.
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας έγινε χωρίς την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου και συνεπώς είναι κατά παράβαση εξουσίας (ultra vires). Πράγματι, σύμφωνα με το Άρθρο 53(1) (2) του περί Δήμων Νόμων του 1985 μέχρι 2002 κάθε Δημοτικό Συμβούλιο κέκτηται εξουσίας όπως, τη εγκρίσει του Υπουργικού Συμβουλίου, εφαρμόζει σχέδια υπηρεσίας για τις θέσεις της δημοτικής υπηρεσίας των οποίων ο συγκεκριμένος αριθμός θέσεων θα εμφαίνεται στον τακτικό προϋπολογισμό του Δήμου, με την αντίστοιχη για κάθε θέση μισθολογική κλίμακα.
Το θέμα έγκρισης από το Υπουργικό Συμβούλιο του σχεδίου υπηρεσίας δημοτικού υπαλλήλου εξετάστηκε και στο παρελθόν από το Ανώτατο Δικαστήριο (Μιχαηλίδη κ.ά. ν. Δήμου Πάφου (2000) 4 Α.Α.Δ. 907 και Πολυβίου ν. Δήμου Γεροσκήπου (2004) 4 Α.Α.Δ. 507). Λέχθηκε ότι ενώ τα σχέδια υπηρεσίας μπορούν να καταρτισθούν από Δήμο χωρίς οποιαδήποτε επέμβαση ή εξάρτηση από το Υπουργικό Συμβούλιο, για την εφαρμογή τους απαιτείται έγκριση. Ο νομοθέτης ήθελε να αφήσει την πρωτοβουλία σύνταξης των σχεδίων υπηρεσίας στους Δήμους, αλλά έθεσε την αρμοδιότητα αυτή υπό την αίρεση έγκρισης από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Εν όψει της παράλειψης εξασφάλισης της απαραίτητης έγκρισης του σχεδίου υπηρεσίας από το Υπουργικό Συμβούλιο, καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι παράνομη και ακυρώνεται με έξοδα εναντίον των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.