|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 384
17 Μαΐου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Πρόεδρος]
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1115/2002)
Διοικητική Πράξη ― Βεβαιωτική σε αντιδιαστολή προς εκτελεστή απόφαση ― Περιστάσεις του βεβαιωτικού χαρακτήρα της πράξης στην κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής επεδίωξε την ακύρωση της απόρριψης της αίτησής του για επιδότηση της δαπάνης επιδιόρθωσης του διαμερίσματος του στο πλαίσιο του Σχεδίου Αναζωογόνησης των Ακριτικών Περιοχών της Πράσινης Γραμμής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Εγείρεται προδικαστική ένσταση πως με την προσφυγή δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική απόφαση, αλλά βεβαιωτική.
Η προδικαστική ένσταση είναι βάσιμη. Η απάντηση της διοίκησης κοινοποιήθηκε στον αιτητή με την επιστολή, ημερομηνίας 2 Ιανουαρίου, 2001. Σε αυτή ρητά αναφέρεται πως η αίτηση του απορριπτόταν γιατί είχε ωφεληθεί από άλλο Στεγαστικό Σχέδιο της κυβέρνησης με ποσό £1,000, και επομένως δεν καλυπτόταν από τα κριτήρια του επίμαχου Σχεδίου. Η ίδια ακριβώς απάντηση επαναλήφθηκε στις 24 Μαΐου, 2001. Ο αιτητής όμως επανερχόταν συνεχώς στο ζήτημα, προβάλλοντας τη θέση πως το ποσό των £1,000 που του παραχωρήθηκε ήταν δωρεά, και όχι βοήθεια για σκοπούς στέγασης. Δεν έχει όμως δικαίωμα να δίδει δώρα η διοίκηση, αλλά να εφαρμόζει τους νόμους και κανονισμούς σύμφωνα, και στη βάση, των δικαιωμάτων που παρέχονται στους πολίτες.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Χρ. Κατσούρης, για τον Aιτητή.
Ε. Ζαχαριάδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.
�Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: O αιτητής κατοικεί σε ιδιόκτητο διαμέρισμα στη λεωφόρο Δημοκρατίας στον Άγιο Δομέτιο. Το Υπουργικό Συμβούλιο υιοθέτησε, και εξήγγειλε το 1992, «Σχέδιο Αναζωογόνησης των Ακριτικών Περιοχών της Πράσινης Γραμμής». Οι περιοχές που καλύπτονται είναι: Άγιος Δομέτιος, παλιά Λευκωσία, Καιμακλί, και Ομορφίτα. Σκοπός του σχεδίου ήταν η οικιστική αναβάθμιση των περιοχών, ώστε να ενθαρρυνθούν νεαρά ζευγάρια να κατοικήσουν σ' αυτές. Στο Σχέδιο περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και πρόνοια για επιδότηση της δαπάνης για τη βελτίωση οικιών για σκοπούς ιδιοκατοίκησης με την παραχώρηση χορηγίας ύψους 50% της δαπάνης, με ανώτατο όμως όριο επιδότησης ποσό £3,000.
Οι αιτήσεις υποβάλλονται σε Επιτροπή της οποίας προεδρεύει ο Έπαρχός Λευκωσίας ή εκπρόσωπος του. Σ' αυτή μετέχουν ως μέλη εκπρόσωποι του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, του Γραφείου Ευημερίας και του Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, καθώς επίσης και εκπρόσωπος του οικείου Δήμου.
Ο προσφεύγων υπέβαλε αίτηση στα πλαίσια του Σχεδίου για να του επιδοτηθεί η δαπάνη για επιδιόρθωση του ιδιόκτητου διαμερίσματος του. Η αίτηση του εξετάστηκε αλλά δεν εγκρίθηκε, γιατί έτυχε οικονομικής βοήθειας ύψους £1,000 από την Υπηρεσία Μερίμνης και Αποκαταστάσεως Εκτοπισθέντων, ένα άλλο κυβερνητικό Στεγαστικό Σχέδιο.
Ακολούθησαν διαμαρτυρίες του αιτητή με ιδιόγραφες επιστολές, καθώς επίσης και γραπτές επικοινωνίες του δικηγόρου του με τα αρμόδια τμήματα. Εκτός από τις εδώ συχνές και πολυσέλιδες παραστάσεις του, ο αιτητής αποτάθηκε και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προβάλλοντας το παράπονο του. Προφανώς δεν προωθήθηκε οποιαδήποτε νομότυπη προσφυγή στο πιο πάνω Δικαστήριο.
Η απορριπτική απάντηση στο αίτημα του αιτητή στάληκε σ' αυτόν με επιστολή, ημερομηνίας 2 Ιανουαρίου 2001. Στην προσβαλλόμενη απόφαση στο αιτητικό της προσφυγής αναφέρεται πως αυτή του κοινοποιήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2002.
Εγείρεται προδικαστική ένσταση πως με την προσφυγή δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική απόφαση, αλλά βεβαιωτική.
Η προδικαστική ένσταση είναι βάσιμη. Όπως ανέφερα πιο πάνω η απάντηση της διοίκησης κοινοποιήθηκε στον αιτητή με την επιστολή, ημερομηνίας 2 Ιανουαρίου, 2001. Σε αυτή ρητά αναφέρεται πως η αίτηση του απορριπτόταν γιατί είχε ωφεληθεί από άλλο Στεγαστικό Σχέδιο της κυβέρνησης με ποσό £1,000, και επομένως δεν καλυπτόταν από τα κριτήρια του επίμαχου Σχεδίου. Η ίδια ακριβώς απάντηση επαναλήφθηκε στις 24 Μαΐου, 2001. Ο αιτητής όμως επανερχόταν συνεχώς στο ζήτημα, προβάλλοντας τη θέση πως το ποσό των £1,000 που του παραχωρήθηκε ήταν δωρεά, και όχι βοήθεια για σκοπούς στέγασης. Πράγματι στις 18 Ιανουαρίου το αρμόδιο τμήμα απάντησε πως θα εξέταζε αυτό το ζήτημα, σημείωνε όμως ταυτόχρονα πως η συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ της διοίκησης και του αιτητή αναφερόταν συγκεκριμένα σε βοήθημα που του παραχωρήθηκε για σκοπούς στέγασης. Να ανοίξω μια παρένθεση για να σημειώσω πως δεν έχει δικαίωμα να δίδει δώρα η διοίκηση, αλλά να εφαρμόζει τους νόμους και κανονισμούς σύμφωνα, και στη βάση, των δικαιωμάτων που παρέχονται στους πολίτες.
Στις 23 Σεπτεμβρίου, 2002, ο αιτητής επανήλθε ξανά προβάλλοντας το ίδιο αίτημα. Στις 22 Οκτωβρίου 2002, η διοίκηση απάντησε ως εξής:
«Επιθυμώ να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερ. 23.9.2002 σχετικά με αίτημα σας για παραχώρηση οικονομικής βοήθειας ύψους £3.000 και να σας πληροφορήσω ότι δεν έχουν διαφοροποιηθεί τα κριτήρια του Σχεδίου από το Υπουργικό Συμβούλιο για παροχή οικονομικής βοήθειας σε άτομα ασχέτως εάν βοηθήθηκαν από άλλα στεγαστικά σχέδια και συνεπώς δεν μπορεί να εγκριθεί η αίτηση σας.»
Είναι αυτή η απόφαση που προσβάλλεται με την προσφυγή και με βάση τα γεγονότα που έχω παραθέσει πιο πάνω, και ιδιαίτερα το περιεχόμενο των εγγράφων, διαπιστώνεται, στην κρίση μου, πως η προδικαστική ένσταση ευσταθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £500 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.