ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

24 Νοεμβρίου, 2004

[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ν.

Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή ζητά την πιο κάτω θεραπεία:

Ο αιτητής είναι λειτουργός Δημοτικής Εκπαίδευσης και έχει ως έδρα τη Γιόλου.

Στις 17.4.2003 με απόφαση της η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.) προήγαγε τον αιτητή στη θέση Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης.

Στις 3.6.2003 η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε την τοποθέτηση (μετάθεση) του αιτητή στο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Πύργου Τηλλυρίας με βάση τους περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Τοποθετήσεις, Μεταθέσεις και Μετακινήσεις) Κανονισμούς του 1987 (Κ.Δ.Π. 212/87).

Ο αιτητής υπέβαλε 3 διαδοχικές ενστάσεις. Δύο προσωπικώς, στις 4.6.2003 και 12.6.2003 και μία μέσω του δικηγόρου του στις 5.6.2003.

Οι ενστάσεις απορρίφθηκαν από την Ε.Ε.Υ., με απόφαση της στις 9.7.2003. Ειδοποίησε δε τον δικηγόρο του αιτητή με επιστολή της ημερ. 23.9.2003.

Ως πρώτο λόγο ακύρωσης ο αιτητής προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η Ε.Ε.Υ. δεν τήρησε την προβλεπόμενη από τον Κανονισμό 13 διαδικασία. Ισχυρίζεται ότι η Ε.Ε.Υ. υπό πλάνη τελούσα θεώρησε ότι η προαγωγή επιφέρει άμεσα και μετάθεση.

Ο πιο πάνω ισχυρισμός του αιτητή είναι μετέωρος. Στην απόφαση της η Ε.Ε.Υ., ημερ. 9.7.2003, δεν αναφέρει οτιδήποτε που να υποδηλώνει ότι η Ε.Ε.Υ. θεώρησε ότι είναι δεσμευμένη μαζί με την προαγωγή να μεταθέσει τον αιτητή.

Επίσης ο ισχυρισμός του ότι δεν ενημερώθηκε από την Ε.Ε.Υ. πριν μετατεθεί για να εκφράσει τις απόψεις του είναι ανεδαφικός, αφού τέτοια υποχρέωση δεν επιβάλλεται στην Ε.Ε.Υ. είτε από το νόμο είτε από τους κανονισμούς.

Προβάλλει επίσης τον ισχυρισμό ο αιτητής ότι η Ε.Ε.Υ. αυθαίρετα, χωρίς να ερευνήσει τις προσωπικές του συνθήκες και το ιστορικό των μεταθέσεων του στο παρελθόν, έλαβε την επίδικη απόφαση. Η θέση αυτή δεν ευσταθεί. Από την επίδικη απόφαση προκύπτει (βλέπε Τεκμήριο 'Ε' στην ένσταση) ότι ενώπιον της Ε.Ε.Υ. ήταν όλα όσα αφορούσαν τον αιτητή τα οποία και έλαβε υπόψη δεόντως δίδοντας και τη σχετική αιτιολογία. Θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω ολόκληρη την επίδικη απόφαση της ημερ. 9.7.2003:-

1. Οι τοποθετήσεις των νεοπροαχθέντων διευθυντών γίνονται με βάση την έδρα τους και τις μονάδες μετάθεσης, οι οποίες είναι προϊόν της «αριθμητικής αποτίμησης των κριτηρίων μετάθεσης» (βλέπε παραγράφους 12(1), 12(2) της Κ.Δ.Π. 212/87).
2. Πάγια πολιτική της Επιτροπής είναι να μετριάζει την ταλαιπωρία των νεοπροαχθέντων διευθυντών/βοηθών διευθυντών σε θέσεις όπου η πρόσβαση είναι δύσκολη εφαρμόζοντας τη σχετική πρόνοια της νομοθεσίας σύμφωνα με την οποία «Η Επιτροπή μπορεί, λαμβανομένου υπόψη πρωτίστως των αναγκών της παιδείας και για μετριασμό της ταλαιπωρίας των εκπαιδευτικών λειτουργών, όπου τούτο είναι δυνατό, να καθορίσει στενότερες γεωγραφικές περιφέρειες εντός των οποίων θα διακινεί τους εκπαιδευτικούς» (Γενικές Διατάξεις 16(2) και (4) της Κ.Δ.Π. 212/87).
3. Τακτική του καθορισμού στενότερης γεωγραφικής περιφέρειας ακολουθείται για χρόνια από την Επιτροπή, για να καταστεί δυνατή η στελέχωση των σχολείων των ακριτικών χωριών Κάτω Πύργου και Πωμού. Για παράδειγμα, η κα Μαρία Στυλιανού (Π. 4282) με έδρα την Πόλη Χρυσοχούς και μονάδες 225,218, τοποθετήθηκε στον Πωμό ως νεοπροαχθείσα διευθύντρια από 1.9.2002 μέχρι σήμερα. Η κα Έλλη Αχιλλέως-Θεμιστοκλέους (Π. 4285), με έδρα τη Γιόλου και μονάδες 184,244, τοποθετήθηκε στον Πωμό ως νεοπροαχθείσα διευθύντρια από 1.9.2001 μέχρι 31.8.2002 (μετατέθηκε μετά από απόφαση Ιατροσυμβουλίου από τον Πωμό στην Πόλη Χρυσοχούς από 1.9.2003).
4. Η δυσμένεια της προϋπηρεσίας του κ. Μ. Χριστοδούλου αποτιμήθηκε αριθμητικά σε μονάδες (165,134) όπως προβλέπεται στη νομοθεσία. Δεν προβλέπεται στη νομοθεσία να λαμβάνεται υπόψη για δεύτερη φορά η δυσμένεια της θέσης. Ο κ. Μ. Χριστοδούλου συγκρίθηκε με τον έχοντα την ίδια έδρα κ. Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος έχει περισσότερες μονάδες από τον παραπονούμενο (193,959).
5. Οι άλλοι επτά (7) νεοπροαχθέντες διευθυντές τους οποίους αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Μ. Χριστοδούλου και οι οποίοι όντως έχουν λιγότερες μονάδες από τον ίδιο, οι πέντε (5) έχουν έδρα την Πάφο (Ευσταθίου Χαράλαμπος, Μίτα Νίκη, Ιωάννου Σταυρούλα, Αριστοδήμου Ελένη, Χατζηοικονόμου Ηρώ και Παπαπολυδώρου Περσεφόνη), ενώ η Σταυρινίδου Γενοβέφα και Ιωάννου Σταυρούλα έχουν ως έδρα την Έμπα και Χλώρακα, αντίστοιχα. Οι προαναφερθέντες συγκρίθηκαν μεταξύ τους και τοποθετήθηκαν ανάλογα με την έδρα και τις μονάδες τους (Γενικές Διατάξεις 16(2) και (4) της Κ.Δ.Π. 212/87).
6. Οι προσωπικοί λόγοι στους οποίους αναφέρεται ο κ. Μ. Χριστοδούλου σε επιστολή του προς την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ημερ. 10.6.2003 δεν θεωρούνται από την Επιτροπή τόσο σοβαροί και μάλιστα μετά από παρέλευση μιας ολόκληρης οκταετίας.
7. Σημειώνεται, τέλος, ότι η στελέχωση των δημοτικών σχολείων της Επαρχίας Πάφου, και ιδιαίτερα των σχολείων του Κάτω Πύργου και του Πωμού, είναι εξαιρετικά προβληματική, για το λόγο ότι δεν υπάρχουν διευθυντές στην Επαρχία Πάφου που να μην έχουν εκπληρώσει την πρόνοια της νομοθεσίας για μετάθεση «εκτός έδρας κατά ή μετά την προαγωγή τους» (βλέπε παράγραφο 8(1) της Κ.Δ.Π. 212/87) και λόγω των μεγάλων αποστάσεων.»

Από το κείμενο της πιο πάνω απόφασης προκύπτει ότι η Ε.Ε.Υ. είχε ενώπιον της όλα τα στοιχεία τα οποία έλαβε υπόψη κατά τη λήψη της απόφασης της η οποία είναι επαρκώς αιτιολογημένη.

Ο αιτητής, αν έχω αντιληφθεί καλώς, από το περιεχόμενο της γραπτής αγόρευσης του δικηγόρου του θεωρεί ότι οι πιο πάνω ισχυρισμοί του αναφέρονται στην τοποθέτηση του αιτητή σε σχολείο μετά την προαγωγή του στις 30.6.2003. Με τις ενστάσεις του όμως, δυνάμει του Κανονισμού 13(6) η Ε.Ε.Υ., δυνάμει του Κανονισμού 13(7) εξέδωσε την απόφαση της η οποία πλέον είναι η μόνη εκτελεστή απόφαση. Η απόφαση της 30.6.2003, μετά την υποβληθείσα ένσταση, δεν είναι εκτελεστή διοικητική απόφαση, αλλά πράξη προπαρασκευαστική και πράξη που απώλεσε την εκτελεστότητα της. Κατά συνέπεια τα οποιαδήποτε παράπονα του αιτητή γι' αυτήν είναι αναποτελεσματικά.

Ο αιτητής προβάλλει επίσης ότι δεν έχουν συγκεκριμενοποιηθεί οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επέβαλλαν τη μετάθεση του αιτητή. Στη γραπτή αγόρευση του αιτητή δεν αναφέρονται με σαφήνεια τα γεγονότα που στηρίζουν τον εν λόγω ισχυρισμό. Η Ε.Ε.Υ. δεν επικαλέστηκε κανένα λόγο δημοσίου συμφέροντος στην επίδικη απόφαση της. Αντίθετα υπήρξε εκπαιδευτική ανάγκη για στελέχωση των διαφόρων σχολείων δημοτικής εκπαίδευσης με το αναγκαίο προσωπικό. Το δημόσιο συμφέρον είναι μια έννοια που κρίνεται κάθε φορά με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες της κάθε περίπτωσης. Οι συγκεκριμένοι λόγοι που επέβαλαν τη μετάθεση του αιτητή αντί άλλων ομοιοβάθμων του, εξειδικεύονται αναλυτικά στην επίδικη απόφαση της Ε.Ε.Υ.

Τελευταίος ισχυρισμός του αιτητή είναι ότι αυτός έτυχε άνισης μεταχείρισης συγκριτικά με άλλους ομοιόβαθμους του. Ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί. Η Ε.Ε.Υ. συνέκρινε τον αιτητή με τον ομοιόβαθμο του που είχε την ίδια έδρα μαζί του. Ο τελευταίος (Γ. Παπαδόπουλος) ευνοήθηκε από το γεγονός ότι είχε περισσότερες μονάδες από τον αιτητή (αιτητής 165,134 έναντι Γ. Παπαδόπουλος: 193,959). Δεν συγκρίθηκε και ορθά ως μη επηρεάζουσα την αρχή της ίσης μεταχείρισης με άλλους ομοιόβαθμους του που είχαν όμως διαφορετική έδρα, όπως προνοείται και από τους Κανονισμούς.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.