|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 136/2002)
3 Σεπτεμβρίου, 2004
[Κωνσταντινίδης Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ Α/ΦΟΙ ΛΑΝΙΤΗ ΛΤΔ
Αιτητές
ν
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Καθ΄ ων η αίτηση
------------------------------
Κ. Μιχαηλίδης για τους αιτητές.
Ν. Χ"Ιωάννου για τους καθ΄ ων η αίτηση.
Α. Δημητριάδης για τις ενδιαφερόμενες εταιρείες.
------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την πρώτη θεραπεία οι αιτητές καταλόγιζαν στους καθ΄ ων η αίτηση συνεχιζόμενη παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας, ως εξής:
"Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η συνεχιζομένη παράλειψις του Καθ΄ ού η αίτησις να παραδίδη προς την Αιτήτριαν γάλα εις την ιδίαν ή εύλογον αναλογίαν προς τας ποσότητας που παραδίδει εις τας εταιρείας Charalambides Dairies Ltd και Christis Dairies Ltd και ή να παραδίδη προς την Αιτήτριαν ευλόγους ποσότητας γάλακτος που να ικανοποιούν εν όλω και ή σημαντικά τας ανάγκας της Αιτητρίας είναι άκυρος και παν ότι παρελείφθη έπρεπε να είχεν εκτελεσθή".
Με τη δεύτερη θεραπεία επιδιώκουν ακύρωση απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση για παράδοση από 1.1.02 στις ενδιαφερόμενες εταιρείες ποσότητας γάλακτος κατά πολύ μεγαλύτερης από την παραδιδόμενη στους ίδιους, ως εξής:
"Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η απόφασις του Καθ' ου η αίτησις να παραδίδη από της 1.1.2002 προς τας εταιρείας Charalambides Dairies Ltd και Christis Dairies Ltd ποσότητας γάλακτος κατά πολύ μεγαλυτέρας από τας ποσότητας γάλακτος που παραδίδει εις την Αιτήτριαν και ή να προβαίνη εις δυσμενή διάκρισιν υπέρ των ως άνω εταιρειών και εις βάρος της Αιτητρίας είναι άκυρος και εστερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος."
Με την ένστασή τους οι καθ΄ ων η αίτηση αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, στις τότε αποφάσεις τους που λήφθηκαν το 2002, της 7.1.02 και της 4.2.02. Με τον ισχυρισμό πως ήταν βεβαιωτικές ή πράξεις εκτέλεσης άλλων αποφάσεων που λήφθηκαν το 2001 τις οποίες, κατά την εισήγησή τους, οι αιτητές αποδέχθηκαν. Και με την προσθήκη πως η απόφαση της 4.2.02 ήταν ευνοϊκή για τους αιτητές αφού με αυτή απλώς αυξήθηκαν οι ποσότητες γάλακτος που θα τους παραχωρούσαν. Επομένως, ήγειραν συναφείς προδικαστικές ενστάσεις.
Με την αγόρευσή τους οι αιτητές υπεραμύνθηκαν της αυτοτέλειας της κάθε απόφασης. Κατά την εισήγησή τους κάθε κατανομή γινόταν μετά από εξέταση των δεδομένων εξ αρχής και ήταν αφ' εαυτής εκτελεστή διοικητική πράξη. Αυτά, όμως, χωρίς να προσδιορίζουν απόφαση που να έχει ως περιεχόμενο κατανομή από 1.1.02, όπως αναφερόταν στη δεύτερη θεραπεία. Αντί άλλου προσδιορισμού, με την κύρια γραπτή τους αγόρευση, παραπέμπουν σε όσα θεωρούν ότι υποστηρίζουν οι καθ΄ ων η αίτηση:
"Η προσφυγή κατεχωρήθη την 12.2.2002. Η απόφασις λέγει ο ίδιος ελήφθη την 7.1.2002. Η προσφυγή στρέφεται εναντίον της αποφάσεως του Καθ' ού η αίτησις να παραδίδη εις τους ανταγωνιστάς της Αιτητρίας πολύ μεγαλυτέρας ποσότητας γάλακτος από της 1.1.2002. ΄Αρα γιατί είναι εκπρόθεσμος η προσφυγή;"
Κατά τα λοιπά, με αναφορά στα διατρέξαντα από της 24.4.01 όταν τους χορηγήθηκε άδεια για απασχόληση στο γαλακτοκομικό τομέα, η αγόρευση των αιτητών αφιερώθηκε στην ανάπτυξη του ισχυρισμού τους πως οι καθ΄ ων η αίτηση παρέλειψαν την εμφανιζόμενη ως οφειλόμενη κατανομή, κατά την πρώτη θεραπεία στην προσφυγή. Με παράλληλη επίκληση του Άρθρου 25 του Συντάγματος σε σχέση με το δικαίωμα ασκήσεως επαγγέλματος και των προνοιών του περί Προστασίας του Ανταγωνισμού Νόμου του 1989 (Ν. 207/89).
Με τη γραπτή τους αγόρευση, την οποία υιοθέτησαν και οι ενδιαφερόμενες εταιρείες, οι καθ΄ ων η αίτηση αναπτύσσουν την άποψή τους γιατί δεν θα μπορούσε να τίθεται ζήτημα οφειλόμενης ενέργειας στην περίπτωση. Αφού επισημαίνουν δε πως δεν υπάρχει απόφαση με περιεχόμενο ως η οφειλόμενη στη δεύτερη θεραπεία, εξηγούν πως οι δυο αποφάσεις του 2002, εκείνες της 7.1.02 και της 4.2.02, ήταν απλώς βεβαιωτικές προηγούμενων, της 30.8.01 και 15.10.01, τις οποίες οι αιτητές αποδέχθηκαν και πάντως δεν προσέβαλαν. Η παραγωγή γάλακτος και τα υπόλοιπα δεδομένα, όπως σημειώνουν, ήταν τα ίδια και στις 7.1.02 απλώς αποφασίστηκε η συνέχιση της ήδη γενομένης κατανομής. Ενώ στις 4.2.02, ενόψει κάποιας αύξησης στην παραγωγή του γάλακτος, αυξήθηκε η ποσότητα που θα δινόταν στους αιτητές.
Η απαντητική αγόρευση για τους αιτητές δεν αναφερόταν, με οποιονδήποτε τρόπο στο ζήτημα του αντικειμένου της δεύτερης θεραπείας. Επανερχόταν στο ζήτημα της παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας, μάλιστα στο πλαίσιο της εξήγησής τους για τη μη προσβολή των αποφάσεων του 2001. Άσκησαν προσφυγή όταν αντελήφθηκαν πως οι καθ΄ ων η αίτηση "θα συνέχιζαν την ίδιαν άνισον μεταχείρισιν". Θεωρώντας πως και οι ισχυρισμοί των καθ΄ ων η αίτηση τους ενίσχυαν επ' αυτού. Αναφέρουν στην απαντητική τους αγόρευση:
"Το γεγονός ότι όπως ισχυρίζονται εις την γραπτήν των αγόρευσιν δεν έγινε νέα κατανομή απλώς εκτελούνται αι αποφάσεις της 30.8.2001 και 15.10.2001 αποδεικνύει την ύπαρξιν παραλείψεως οφειλομένης νομίμου ενεργείας."
Εν τούτοις, στην πορεία, το αίτημα για την πρώτη θεραπεία, δηλαδή για την παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας, αποσύρθηκε και απορρίφθηκε. Παρέμεινε ως μόνο αντικείμενο το αίτημα για την ακύρωση της κατανομής όπως την αναφέρει η δεύτερη θεραπεία, στη βάση βεβαίως των ισχυρισμών που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι την αφορούσαν. Στους οποίους, κατά τις διευκρινίσεις, προστέθηκε και η άποψη πως κατά τη λήψη της σχετικής απόφασης έπασχε η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου των καθ΄ ων η αίτηση. Οι καθ΄ ων η αίτηση δεν είχαν ένσταση στη συζήτηση και αυτού του θέματος ως δημόσιας τάξης αλλά και με εκείνη την ευκαιρία επανέλαβαν πως δεν γνώριζαν ποιά ακριβώς ήταν η απόφαση που προσβαλλόταν με τη δεύτερη θεραπεία.
Κατατέθηκαν συμπληρωματικές αγορεύσεις και, πλέον, οι αιτητές ήταν συγκεκριμένοι. Δεν πρόσβαλλαν την απόφαση της 7.1.02. Κατά τις αρχές Φεβρουαρίου του 2002 τηλεφωνικά πληροφορήθηκαν για ποσότητα γάλακτος που θα τους παραδιδόταν, ζήτησαν να τους γνωστοποιηθεί η απόφαση και αυτό έγινε με την επιστολή ημερομηνίας 8.2.02. Επομένως, όπως αναφέρουν, «αυτήν την απόφασιν, η οποία ελήφθη είτε περί το τέλος Ιανουαρίου είτε αρχάς Φεβραουρίου 2002.... είναι που προσβάλλει η αιτήτρια». Η οποία «περιήλθε εις γνώσιν της αιτήτριας με το παράρτημα 3 εις την ένστασιν του καθ΄ου η αίτηση».
Οι καθ΄ ων η αίτηση, με τη δική τους συμπληρωματική αγόρευση, απαντώντας στους ισχυρισμούς για κακή σύνθεση, υπέδειξαν πως η απόφαση της 4.2.04 «δεν λέγει αυτά που αναφέρονται στο αιτητικό υπό στοιχείο (β) της προσφυγής τους». Με εκείνη την απόφαση μόνο ωφελήθηκαν οι αιτητές αφού αυξήθηκε η ποσότητα γάλακτος που θα τους παραχωρείτο. Κατά τις τελικές διευκρινίσεις, αφού και οι ισχυρισμοί για κακή σύνθεση δεν μπορούσαν παρά να αφορούν στην όποια απόφαση προσβαλλόταν, ξεκαθαρίστηκε από τους αιτητές πως προσβαλλόμενη ήταν η απόφαση της 4.2.02.
Το αντικείμενο της προσφυγής προσδιορίζεται από την επιδιωκόμενη θεραπεία. Η θεραπεία (Β) αναφέρεται σε απόφαση για παράδοση γάλακτος από «της 1.1.2002». Θα μπορούσε ίσως να συζητηθεί το κατά πόσο η απόφαση της 7.1.02, όσο και αν ήταν μεταγενέστερη της 1.1.02, ήταν η σχετική. Σε τέτοια περίπτωση θα εξετάζονταν οι προδικαστικές ενστάσεις και, βεβαίως, όλα τα υπόλοιπα, με αναφορά στο δικό της περιεχόμενο. Οι αιτητές όμως ρητά δήλωσαν πως δεν προσβάλλουν αυτή την απόφαση και οι επεξηγήσεις τους αναποφεύκτως σημαίνουν πως οι ισχυρισμοί που πρόβαλαν για λόγους ακυρότητας, δεν αφορούν σ΄αυτή. Συνεπώς, ούτως ή άλλως, δεν θα ήταν δυνατό να επιτύχει η προσφυγή υπό την όποια θεώρηση πως έχει ως αντικείμενο την απόφαση της 7.1.02.
Οι ισχυρισμοί που πρόβαλαν οι αιτητές, κατά τις δικές τους ρητές δηλώσεις, αφορούν στην απόφαση της 4.2.02. Όμως, όσο ελαστικά και αν προσεγγίζαμε το θέμα, η θεραπεία (Β) δεν έχει αυτήν ως αντικείμενο. Δεν είναι απόφαση που αφορά στην κατανομή του γάλακτος από 1.1.02 που αναφέρεται στο αιτητικό ως η προσβαλλόμενη. Δεν έχει τέτοιο περιεχόμενο. Με εκείνη την απόφαση, επειδή το διαθέσιμο γάλα το καθιστούσε δυνατό, αποφασίστηκε να αυξηθεί η ποσότητα γάλακτος που θα παραχωρείτο στους αιτητές, εννοείται από εκεί και πέρα, όπως αναφερόταν και στην επιστολή της 8.2.02. Αναφέρεται σ΄αυτή απόφαση για "κατανομή του φρέσκου γάλακτος του Φεβράρη" και στα πρακτικά της 4.2.02 σημειώνεται και η πρόθεση για εκ νέου συζήτηση του θέματος σε ένα μήνα.
Αν προσβαλλόταν η απόφαση της 4.2.02 θα εξετάζονταν οι προδικαστικές ενστάσεις των καθ΄ ων η αίτηση με αναφορά στα προηγηθέντα και υπό το δεδομένο πως στις 4.2.02 ήταν αύξηση υπέρ των αιτητών που αποφασίστηκε. ΄Ομως, και υπό την πιο ευνοϊκή για τους αιτητές εκδοχή, υπό τη θεώρηση δηλαδή της κάθε απόφασης για κατανομή ως αυτοτελούς διοικητικής πράξης, δεν θα ήταν δυνατό να αναθεωρηθεί στο πλαίσιο αυτής της προσφυγής η απόφαση της 4.2.02 αφού δεν είναι αυτή η απόφαση που εξειδικεύεται στην προσφυγή ως η προσβαλλόμενη.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με έξοδα.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.C:\My Documents\2004\part4\136-02.doc