|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπσθεση Αρ. 68/2003)
19 Ιουλίου, 2004
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΛΑΜΠΡΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ,
Αιτητής,
ν.
Καθ΄ων η Αίτηση.
Χρ. Χατζηστερκώτης,
για τον Αιτητή.Δ. Καλλίγερος, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:-
«Α) Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση η οποία κοινοποιήθηκε και/ή ανακοινώθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 12/11/02 την οποία έλαβε κατά ή περί την 15/11/2002 και με την οποία επιστολή του γνωστοποιήθηκε ότι απερρίφθη από την αρμόδια Υπουργική Επιτροπή ή Ιεραρχική Προσφυγή στο Υπουργικό Συμβούλιο που υπέβαλε ο αιτητής εναντίον της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής για την χορήγηση πολεοδομικής άδειας υπό όρους με ημερομηνία 25/7/01 και με αριθμό άδειας ΛΕΜ/0079/2001 και αφορούσε κατοικία στο χωριό Αγρό στον αρ. τεμαχίου 4465, Φ/ΣΥ ΧΧΧVIII 57 είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
Β) Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ων για έκδοση Πολεοδομικής Άδειας υπό τον τεθέντα όρο 500 είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.»
Ο αιτητής, μαζί με ένα άλλο πρόσωπο, την Παναγιώτα Πισσαρίδη, υπέβαλε αίτηση στην Πολεοδομική Αρχή για ανέγερση οικίας στο κτήμα του, με αρ. τεμ. 4465, Φ/Σχ. 38/57 στον Αγρό.
Η Πολεοδομική Αρχή αφού διαπίστωσε ότι στο χωροταξικό σχέδιο που υπέγραψαν οι αιτητές αποτυπώνεται και η θέση υφιστάμενου αγροτικού δρόμου, μη εγγεγραμμένου, ο οποίος επηρεάζει το υπό ανάπτυξη τεμάχιο των αιτητών και αφού διαπίστωσε ότι ο πιο πάνω δρόμος χρησιμοποιείται για πάρα πολλά χρόνια από τους ιδιοκτήτες γειτονικών κτημάτων για σκοπούς πρόσβασης στις περιουσίες τους, παραχώρησε την αιτηθείσα άδεια με όρους μεταξύ των οποίων και τον όρο 500 σύμφωνα με τον οποίο:-
«Το τμήμα του τεμαχίου που δείχνεται με κόκκινη γραμμή και κίτρινο χρώμα στο εγκριμένο χωρομετρικό σχέδιο να παραχωρηθεί και να εγγραφεί ως δημόσιος δρόμος (κλειστός στο παρόν στάδιο) προς συνέχιση του οδικού δικτύου της περιοχής και να διαμορφωθεί χωματουργικά και σύμφωνα με τις υποδείξεις της Αρμόδιας Τοπικής Αρχής.»
Εναντίον του όρου αυτού ο αιτητής υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή.
Το Υπουργείο Εσωτερικών αφού ζήτησε και έλαβε τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Επάρχου Λεμεσού, ετοίμασε σχετικό Σημείωμα το οποίο υπέβαλε μαζί με τα λοιπά στοιχεία και έγγραφα στην Υπουργική Επιτροπή.
Η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή σε συνεδρία της στις 21.10.2002, αφού μελέτησε το Σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών και τα λοιπά στοιχεία και έγγραφα που τέθηκαν ενώπιον της, απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή αναφέροντας τα εξής:-
«Η Επιτροπή μελέτησε το Σημείωμα αρ. 47/19 του Υπουργείου Εσωτερικών, εξέτασε τα πραγματικά γεγονότα και νομικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την υποβληθείσα πολεοδομική αίτηση καθώς και τους λόγους που επικαλούνται οι αιτητές προς υποστήριξη της Προσφυγής τους και αποφάσισε, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 31 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, να απορρίψει την Ιεραρχική Προσφυγή, θεωρώντας ότι ο επιβληθείς όρος για την παραχώρηση μέρους του κτήματος για τη δημιουργία/εγγραφή δρόμου είναι αναγκαίος για τη διασφάλιση των συνθηκών ανάπτυξης της περιοχής σύμφωνα με την επιφύλαξη της παραγράφου 1(β) της Πολιτικής 3(Α) Γενικές Πρόνοιες Πολιτικής, Κεφ. 3 της Δήλωσης Πολιτικής.»
Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή. Ο αιτητής ισχυρίζεται πλάνη της αρμόδιας αρχής ως προς το νόμο, τα πραγματικά γεγονότα, έλλειψη αιτιολογίας ως γενικής και αόριστης, κατάχρησης εξουσίας και μη νόμιμης συγκρότησης του οργάνου.
Οι καθ΄ων η αίτηση με τη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου τους εγείρουν προδικαστική ένσταση. Ισχυρίζονται ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προωθεί την προσφυγή για το λόγο ότι ο αιτητής έχει αποδεχθεί τον επίδικο όρο του οποίου την ακύρωση επιδιώκει εκ των υστέρων με την υπογραφή και συνεπώς αποδοχή του περιεχομένου του χωροταξικού σχεδίου και εν συνεχεία με την υποβολή αίτησης στις 24.8.2001, για άδεια οικοδομής με βάση την πολεοδομική άδεια. Παρατηρώ ότι η προσφυγή αυτή καταχωρήθηκε 17 μήνες μετά την υποβολή της αίτησης για έκδοση άδειας οικοδομής.
Η προδικαστική ένσταση δεν προβάλλεται στην γραπτή ένσταση των καθ΄ων η αίτηση. Σύμφωνα όμως με πάγια νομολογία τέτοιας φύσης προδικαστική ένσταση μπορεί να εξετασθεί ακόμα και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο.
Διαχρονικά και με συνέπεια η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει θέσει την αρχή ότι η εκούσια και ανεπιφύλακτη αποδοχή διοικητικής πράξης στερεί τον αποδέκτη από το έννομο συμφέρον του να προσβάλει την πράξη αυτή με αίτηση ακύρωσης. Είναι επίσης νομολογιακή αρχή ότι η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος πρέπει να υφίσταται σε όλα τα στάδια της διαδικασίας μέχρι και την αποπεράτωση της. Η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος είναι απαραίτητη για την άσκηση της προσφυγής όπως ορίζεται στο Άρθρο 146.2 του Συντάγματος, διαφορετικά η προσφυγή καθίσταται απαράδεκτη.
Ισχυρίζονται οι καθ΄ων η αίτηση ότι ο αιτητής, υπογράφοντας το χωροταξικό σχέδιο στο οποίο αποτυπωνόταν ο δρόμος στην ουσία έδωσε τη συγκατάθεση του και αποδέχθηκε το περιεχόμενο του όρου 500 τον οποίο προσβάλλει με την προσφυγή. Το γεγονός ότι αποδέχθηκε τον όρο 500 προκύπτει επίσης από το γεγονός ότι ακολούθησε αίτηση του αιτητή προς την αρμοδία αρχή για έκδοση άδειας οικοδομής σύμφωνα με τους όρους της πολεοδομικής άδειας.
Φαίνεται ότι τα πιο πάνω γεγονότα δεν αμφισβητούνται από τον αιτητή. Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του ισχυρίζεται στην απαντητική γραπτή του αγόρευση ότι ο αιτητής είχε «παγιδευθεί» από την αρμόδια Αρχή γιατί η τελευταία του ζήτησε να υπογράψει και να υποβάλει χωροταξικό σχέδιο στο οποίο να αποτυπώνετο ο υπάρχων δρόμος. Έτσι, ισχυρίζεται ότι δεν υπήρξε εκούσια αποδοχή από τον αιτητή. Οι ισχυρισμοί αυτοί του αιτητή παραμένουν στο πεδίο των ισχυρισμών χωρίς να τεκμηριώνονται από γεγονότα. Από την έρευνα στο διοικητικό φάκελο δεν επιβεβαιώνονται οι εν λόγω ισχυρισμοί του αιτητή
, ο οποίος σύμφωνα με τη νομολογία έχει και το βάρος της απόδειξης της κατοχής εκ μέρους του τού εννόμου συμφέροντος. Περαιτέρω ο αιτητής ουδεμία εξήγηση δίδει για την αίτηση του για έκδοση άδειας οικοδομής που υποδηλοί αποδοχή των όρων της πολεοδομικής άδειας. Είναι απαράδεκτο, κατά τη νομολογία, ο αιτητής να συμπεριφέρεται κατά τρόπο αντιφατικό αφού αφενός με την προσφυγή να αποδοκιμάζει την επίδικη απόφαση και αφετέρου με την αίτηση του για έκδοση άδειας οικοδομής, με βάση την επίδικη απόφαση, να την επιδοκιμάζει.Έχω καταλήξει ότι η προδικαστική ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση ευσταθεί. Ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προωθεί την παρούσα προσφυγή.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με έξοδα.
&# 9;(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ