ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

16 Ιουνίου, 2004

[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ν.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ

ΤΜΗΜΑ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ,

Οι αιτητές κατείχαν άδεια λειτουργίας γραφείου ενοικίασης μηχανοκινήτων δικύκλων ή τρικύκλων οχημάτων από τις 10.2.1999-9.2.2001 στη λεωφόρο Νησσί αρ. 6Γ στην Αγία Νάπα σε ιδιωτικό χώρο του ξενοδοχείου «ANTHEA».

Κατόπιν αιτήματος των αιτητών στις 25.9.2001 εκδόθηκε νέα άδεια για τους ίδιους σκοπούς η οποία ίσχυε από τις 17.10.2001-16.10.2003 στη λεωφόρο Νησσί αρ. 52, κατάστημα 5 στην Αγ. Νάπα.

Οι αιτητές υπέβαλαν νέα αίτηση με επιστολή των δικηγόρων τους ημερ. 23.5.2002 όπως τους παραχωρηθεί παρόμοια άδεια (για λειτουργία γραφείου ενοικίασης μηχανοκινήτων δικύκλων ή τρίκυκλων οχημάτων) για την οδό Νησσί αρ. 100, Ξενοδοχείο «ΑΙΝΕΙΑΣ» και για την οδό Νησσί αρ. 66, Τουριστικό συγκρότημα «ΚΑΡΥΣΤΟΣ». Το ίδιο αίτημα είχε υποβληθεί και προηγουμένως δύο φορές και απορρίφθηκε από την αρμοδία αρχή με τις επιστολές ημερ. 31.10.2000 και 30.4.2001 (Βλέπε: Παραρτήματα 3Α και 3Β της γραπτής ένστασης).

Η αρμοδία αρχή απέρριψε και πάλιν το αίτημα με σχετική επιστολή ημερ. 6.8.2002 με το εξής αιτιολογικό:-

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε από τους αιτητές η προσφυγή αυτή με το εξής αιτητικό:-

Οι αιτητές ως πρώτο λόγο ακύρωσης προβάλλουν ότι η επίδικη απόφαση είναι αντίθετη με τις διατάξεις του τροποποιητικού νόμου αρ. 21(1)/2002. Ο τροποποιητικός νόμος όμως 21(1)/2002 εισήγαγε δύο επιφυλάξεις στο άρθρο 6 του βασικού νόμου (Ν. 191/91) με τις οποίες απάλλαξε αιτητές που ήσαν αδειούχοι κατά το 1998-1999 να έχουν υποστατικό που να έχει χωριστή πρόσβαση από δημόσιο δρόμο και επίσης όπως τούτο να είναι αυτοτελές χωρίς οποιαδήποτε σύνδεση με χώρους άλλων επιχειρήσεων.

Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι πληρούσαν και τις δύο προϋποθέσεις των επιφυλάξεων, όπως τις εννοούν. Αλλά αυτό δεν ήταν το ζητούμενο ούτε ο λόγος απόρριψης της αίτησης τους. Ο ισχυρισμός των αιτητών ότι κατείχαν κατά το 1999 άδεια για το ξενοδοχείο «ΑΙΝΕΙΑΣ» δεν ευσταθεί ούτε υποστηρίζεται από το περιεχόμενο του φακέλου. Αντίθετα προκύπτει ότι επανειλημμένες απόπειρες των αιτητών για απόκτηση άδειας για το ξενοδοχείο «Αινείας» και το Τουριστικό κατάλυμα «Κάρυστος» απέτυχαν.

Από το φάκελο προκύπτει ότι οι αιτητές ουδέποτε είχαν τέτοια άδεια αντίθετα κατείχαν άδεια για το ξενοδοχείο «Ανθέα».

Προβάλλουν επίσης ως λόγο ακύρωσης οι αιτητές ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη.

Δεν συμφωνώ με τη θέση αυτή. Οι καθ΄ων η αίτηση στην επίδικη απόφαση προβάλλουν σύντομη και απλή αιτιολογία η οποία όμως είναι επαρκής και συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Οι καθ΄ων η αίτηση δικαιολογούν, όπως φαίνεται στην περικοπή από την επιστολή τους που παρατέθηκε πιο πάνω, την απόφαση τους με το γεγονός ότι ουδέποτε κατά το 1998-1999 οι αιτητές κατείχαν τέτοια άδεια για το «Αινείας» και το «Κάρυστος». Ο ισχυρισμός των αιτητών ότι διεξήγαγαν τέτοια δραστηριότητα στα πιο πάνω μέρη δεν υποστηρίζεται από το περιεχόμενο του φακέλου. Εάν εννοούν ότι παρανόμως ενασκούσαν τέτοια δραστηριότητα δεν είναι δυνατό να επωφεληθούν από την παρανομία τους.

Με τον τελευταίο λόγο ακύρωσης οι αιτητές ισχυρίζονται πλάνη περί τα πράγματα εκ μέρους των καθ΄ων η αίτηση. Ο λόγος αυτός αναπτύσσεται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου των αιτητών πολύ περιεκτικά, μέσα σε μισή σελίδα. Δεν τεκμηριώνεται η πλάνη αυτή που, κατ΄ ισχυρισμό, υπέπεσαν οι καθ΄ων η αίτηση. Το βάρος, σύμφωνα με τη νομολογία, εναποτίθεται στους ώμους των αιτητών οι οποίοι δεν το έχουν αποσείσει. Γι΄ αυτό ο λόγος αυτός, ως παντελώς ατεκμηρίωτος, δεν ευσταθεί.

Για τους λόγους αυτούς η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.