ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Υπόθεση Αρ.534/2002)

17 Φεβρουαρίου, 2004

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΛΕΥΚΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Αιτήτρια

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

  1. ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉ ΥΠΗΡΕΣΊΑΣ ΜΕΡΊΜΝΗΣ
  2. ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΚΤΟΠΙΣΘΕΝΤΩΝ

  3. ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ (Κ.Ε.Ε.Κ.)
  4. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

Καθ΄ων η αίτηση

-----------------

 

Α. Ταλιαδώρος για την αιτήτρια

Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ΄ ων η αίτηση.

------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Η αιτήτρια, ως εκτοπισθείσα, κάλυπτε όσα κριτήρια τέθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο για τη χορήγηση βοηθήματος για την αγορά διαμερίσματος/οικίας. Εν τούτοις, το αίτημά της που υποβλήθηκε από το 1995, δεν έχει ικανοποιηθεί. Το μακρύ ιστορικό εξηγήθηκε σε δυο ακυρωτικές αποφάσεις και δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Περιορίζομαι στις κατά καιρούς προσεγγίσεις της Κεντρικής Επιτροπής Επιλογής και Κριτηρίων (ΚΕΕΚ), όταν για διάφορους κάθε φορά λόγους κατέληγε σε απορριπτικές αποφάσεις.

Κατ΄αρχάς, το αίτημα απορρίφθηκε επειδή ο αρραβωνιαστικός της αιτήτριας απουσίαζε στην Ελλάδα. Αυτή η αιτιολογία, προδήλως εμπεριέχουσα αναγνώριση πως κατά τα άλλα η αιτήτρια νομιμοποιείτο στη διεκδίκηση του βοηθήματος, κρίθηκε παράνομη και η απορριπτική απόφαση ακυρώθηκε στην Προσφυγή 888/96. Αφού παρεμπιπτόντως σημειώθηκε πως με την Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. 40.907 ημερ. 20.4.94, τα "εισοδηματικά κριτήρια" καταργήθηκαν για τους εκτοπισθέντες που γεννήθηκαν όπως η αιτήτρια, πριν από την τουρκική εισβολή. Αποφασίστηκε ότι την αποκλειστική αρμοδιότητα για τον καθορισμό ή την τροποποίηση κριτηρίων για την παροχή βοήθειας την έχει το Υπουργικό Συμβούλιο. Οπότε, κριτήρια όπως η απουσία του αρραβωνιαστικού στο εξωτερικό, που δεν καθορίστηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο αλλά αναρμοδίως από την ΚΕΕΚ, δεν μπορούσε να αποτελέσει νόμιμο λόγο απόρριψης του αιτήματος.

Η επανεξέταση οδήγησε σε νέες απορριπτικές αποφάσεις. Αυτή τη φορά με το διαφορετικό αιτιολογικό πως, πλέον, απουσίαζε και η αιτήτρια στο εξωτερικό. Ασκήθηκαν νέες προσφυγές για να ακολουθήσει ανάκληση και "κατ΄αρχήν" έγκριση του αιτήματος, υπό όρους που περιλήφθηκαν σε επιστολή ημερομηνίας 19.4.99. Από αυτούς επισημαίνω ως σχετικό προς τις εξελίξεις τον αναφερόμενο στην υποβολή συμφωνητικού εγγράφου για αγορά σπιτιού/διαμερίσματος. Παρατηρώ επίσης πως δεν περιλαμβανόταν σ΄αυτούς η απουσία της αιτήτριας ή του συζύγου της στην Ελλάδα ως αφ΄εαυτού κώλυμα. Αναφερόταν συναφώς πως αποδεδειγμένα θα κατοικούσαν στο σπίτι/διαμέρισμα που θα αγόραζαν.

Η αιτήτρια υπέβαλε συμφωνητικό έγγραφο αγοράς διαμερίσματος από τη μητέρα της και οι προσανατολισμοί άλλαξαν. Ανακλήθηκε η "κατ΄αρχήν" έγκριση και το αίτημα απορρίφθηκε, αρχικά επειδή θεωρήθηκε ότι είχε ήδη χορηγηθεί βοήθημα στους γονείς της αιτήτριας, στο οποίο είχε περιληφθεί και η αιτήτρια. Ασκήθηκε νέα προσφυγή για να αποσυρθεί όμως και εκείνη όταν δηλώθηκε πως μετά από νέα επανεξέταση εκδόθηκε άλλη απόφαση, επίσης απορριπτική αλλά με διαφορετική αιτιολογία, κατά αντικατάσταση της προηγούμενης η οποία, όπως διαπιστώθηκε, δεν ίσχυε. Κατά τη νέα αιτιολογία, που γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια με την επιστολή ημερομηνίας 27.7.00, το αγοραπωλητήριο έγγραφο που προσκόμισε δεν γινόταν αποδεκτό επειδή, αντίθετα προς τα κριτήρια που η ΚΕΕΚ καθόρισε στις 8.12.97, το χρέος που οι γονείς της δημιούργησαν για την αγορά του διαμερίσματος, είχε ήδη εξοφληθεί από τους ίδιους. Όπως της εξηγήθηκε περαιτέρω, αν υπήρχε τέτοιο χρέος, το οποίο θα μεταβιβαζόταν για αποπληρωμή στην ίδια, θα πληρούσε τα ισχύοντα κριτήρια. Ασκήθηκε νέα προσφυγή και εκδόθηκε δεύτερη ακυρωτική απόφαση. Σε αυτή την περίπτωση, επειδή δεν υπήρχε πρακτικό της ΚΕΕΚ που να περιλάμβανε την απόφαση που λήφθηκε.

Η άποψη της Νομικής Υπηρεσίας ήταν πως, τελικά, το αίτημα θα έπρεπε να ικανοποιηθεί. Όπως εξηγήθηκε, η επί πέντε χρόνια συνέχιση της αντιδικίας δημιουργούσε κακή εικόνα για τη διοίκηση και τα κριτήρια που τέθηκαν το 1997, ως μεταγενέστερα του ουσιώδους χρόνου, δεν θα έπρεπε να είχαν ληφθεί υπόψη. Η ΚΕΕΚ όμως είδε λόγους, και πάλιν διαφορετικούς από τους προηγούμενους, για απόρριψη του αιτήματος. Στοιχειοθετούν την προσβαλλόμενη απόφαση στην παρούσα προσφυγή και τους παραθέτω:

"α. Η αιτήτρια δεν δηλώνει πηγή εισοδήματος της ίδιας ή μέλους της οικογένειάς της στην Κύπρο, το οποίο αποδεδειγμένα θα χρησιμοποιήσει για την αγορά του διαμερίσματος στη Λευκωσία.

β. Τόσο η ίδια όσο και ο σύζυγός της είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στην Ελλάδα, πράγμα το οποίο δυσχεραίνει το έργο της διερεύνησης της οικονομικής της κατάστασης καθώς και των περιουσιακών της στοιχείων στην Κύπρο.

γ. Η μητέρα της, με την οποία η αιτήτρια υπέγραψε το αγοραπωλητήριο έγγραφο, δεν παρουσιάζει οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο για ύπαρξη χρέους που χρησιμοποιήθηκε για την απόκτηση του πωλούμενου διαμερίσματος, την εξόφληση του οποίου θα αναλάμβανε μετά την αγορά η κ. Λ. Μακρυγιάννη.

δ. Η αιτήτρια και ο σύζυγός της είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στην Ελλάδα και η περίπτωσή της εμπίπτει στην πρακτική που ακολουθείται με βάση την απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕΕΚ, ημερομηνίας 5.3.1981, η οποία αναφέρει ότι στεγαστικά αιτήματα προσφύγων, μόνιμα εγκατεστημένων στο εξωτερικό, εξετάζονται μόνον όταν αυτοί κατοικήσουν μόνιμα στην Κύπρο."

 

Η αιτήτρια εγείρει σειρά θεμάτων. Αμφισβητεί την επάρκεια της έρευνας που διεξάχθηκε και προβάλλει το ενδεχόμενο πλάνης περί τα πράγματα για τις διάφορες διαπιστώσεις, όπως τις καταγράφει η τελευταία απόφαση. Τονίζοντας ιδιαιτέρως πως κακώς εκλήφθηκε ότι δεν υπήρχε χρέος ή ότι διέμενε μονίμως στο εξωτερικό και αυτά πέρα από το ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο διέμενε στην Κύπρο. Περαιτέρω, πως δεν της είχε ζητηθεί καν η αποκάλυψη της πηγής του εισοδήματός της ή οτιδήποτε το πρόσθετο των όσων είχε δώσει σε σχέση με την περιουσιακή της κατάσταση. Ούτως ή άλλως, θεωρεί πως δεν ήταν επιτρεπτό η διοίκηση να καταλήξει στη βάση κριτηρίων που τέθηκαν το 1997 αφού επρόκειτο για επανεξέταση μετά από ακυρωτική απόφαση πράξης του 1996. Παρεμβάλλω συναφώς πως το αιτιολογικό (γ), ανωτέρω, ουσιαστικά παραπέμπει σε απόφαση της ΚΕΕΚ ημερομηνίας 8.12.97 με την οποία, σε σχέση με παροχή βοήθειας προς αγορά κατοικίας από τους γονείς αιτητή, τίθεται ως προϋπόθεση η ύπαρξη χρέους τους, οπότε και προβλήθηκε ως πρόσθετο παράπονο η ανισότητα που εισάχθηκε, αυθαιρέτως κατά τον ισχυρισμό, με τη διαφορετική ρύθμιση ανάλογα με το ποιός είναι ο πωλητής.

Πρωτευόντως, όμως, η αιτήτρια εισηγείται πως ούτε τα κριτήρια της 8.12.97 ούτε όσα άλλα προκύπτουν από την αιτιολόγηση της απόφασης ήταν νόμιμα. Για τον απλό λόγο πως την αρμοδιότητα για τον καθορισμό των όποιων κριτηρίων την έχει το Υπουργικό Συμβούλιο και όχι η ΚΕΕΚ. Είναι επ' αυτού η αντίθετη άποψη των καθ΄ ων η αίτηση πως το Υπουργικό Συμβούλιο εξουσιοδότησε την ΚΕΕΚ να θέτει κριτήρια, χωρίς όμως αναφορά στο πού υπάρχει ή στο πώς έστω προκύπτει τέτοια εξουσιοδότηση. Εν πάση περιπτώσει, παραγνωρίζοντας ουσιαστικά πως το έχουμε ως δεδομένο, για ό,τι τουλάχιστον αφορά στην αιτήτρια, από την κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Προσφυγή 888/96, πως δεν έχει εξουσία η ΚΕΕΚ να θέτει κριτήρια. Μάλιστα, σε σχέση με το κριτήριο που αρχικώς τέθηκε αναφορικά με τη σημασία τού να βρίσκεται ο αρραβωνιαστικός ή ο σύζυγος στο εξωτερικό, στο οποίο επανέρχεται η διοίκηση, αναφερόμενη πλέον και στην ίδια την αιτήτρια.

Τα τέσσερα στοιχεία της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης παραπέμπουν σε κριτήρια που δεν τέθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο. Αντίθετα, ως προς την πηγή του εισοδήματος της αιτήτριας και την οικονομική της κατάσταση στις οποίες αναφέρονται τα αιτιολογικά (α) και (β), διαπιστώνεται και σύγκρουση προς την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου σύμφωνα με την οποία, σε περιπτώσεις όπως αυτή της αιτήτριας, δεν τίθενται "εισοδηματικά κριτήρια". Επομένως, παρανόμως απορρίφθηκε το αίτημα στη βάση κριτηρίων τα οποία έθεσε η ΚΕΕΚ και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας. Αυτός ανατρέχει στη ρίζα του σκεπτικού της και δεν δικαιολογείται να εξεταστεί άλλο θέμα. Προσθέτω μόνο πως η περιγραφή στην αγόρευση των καθ΄ ων η αίτηση της συμφωνίας για αγορά διαμερίσματος από τη μητέρα ως "δήθεν αγοραπωλησίας" δεν βρίσκει αντίκρυσμα σε όσα η διοίκηση ρητά προσδιόρισε ως τους λόγους για τους οποίους απέρριψε το αίτημα.

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.

 

 

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

C:\My Documents\2004\part4\534-02.doc

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο