|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 420/2002)
20 Ιανουαρίου, 2004
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΘΕΚΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΠΑΦΟΥ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α. Κορακίδου,
για την Αιτήτρια.Α. Σοφοκλέους, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.
: Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια κατοικίας με αριθμό εγγραφής 28395, Φ/Σχ.51/11, τεμάχιο 528, στην οδό Χρ. Σώζου, στην Πάφο. Το ενδιαφερόμενο μέρος είναι ιδιοκτήτρια της διπλανής κατοικίας, με αριθμό εγγραφής 28393, Φ/Σχ.51/11, τεμάχιο 527, αριστερά και μπροστά από την κατοικία της αιτήτριας.Στις 17.10.2001 το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε προς το Δήμο Πάφου, ως πολεοδομική αρχή, αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας (η "άδεια") για την προσθήκη ενός δωματίου στην υφιστάμενη κατοικία. Η αίτηση εξετάστηκε αρχικά από αρμόδιο λειτουργό των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Πάφου και, ακολούθως, από το Λειτουργό Πολεοδομίας/Αρχιτέκτονα, ο οποίος και συνέστησε τη χορήγηση της άδειας. Στη συνέχεια, η αίτηση εξετάστηκε από την Επιτροπή Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Τεχνικών Θεμάτων του Δήμου Πάφου η οποία, με τη σειρά της, αποφάσισε να συστήσει στο Δημοτικό Συμβούλιο τη χορήγηση της άδειας. Τελικά, το Δημοτικό Συμβούλιο, στις 27.12.2001, αποφάσισε τη χορήγηση της άδειας, απόφαση η οποία και γνωστοποιήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος στις 7.1.2002. Η αιτήτρια στην προσφυγή έλαβε γνώση της απόφασης περί τις 11.4.2002.
Με την προσφυγή η αιτήτρια επιδιώκει την ακύρωση της άδειας.
Η προδικαστική ένσταση.
Η δικηγόρος του Δήμου Πάφου πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος στην προσφυγή καθότι αυτή τυγχάνει να είναι απλώς "περίοικος" ο οποίος δεν απέδειξε ότι, με τη χορηγηθείσα στο ενδιαφερόμενο μέρος άδεια, επηρεάζονται δυσμενώς οι όροι διαβίωσής της στην κατοικία της.
Η ένσταση δεν ευσταθεί. Η αιτήτρια έχει πιθανολογήσει έννομο συμφέρον στην προσφυγή εφόσον, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, με την ανέγερση του δωματίου για το οποίο χορηγήθηκε η άδεια περιορίζεται το φως και ο αέρας προς την κατοικία της.
Οι λόγοι ακυρώσεως.
Προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ως λόγος ακυρώσεως ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη, κατά παράβαση των άρθρων 26, 27 και 28 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου 158(1)/99. Σύμφωνα με την εισήγηση της δικηγόρου της αιτήτριας ούτε από το σώμα της επίδικης απόφασης αλλά ούτε και από το σχετικό διοικητικό φάκελο (Τεκμήριο 1) προκύπτει επαρκής αιτιολογία.
Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ευσταθεί.
Έχω διεξέλθει το σχετικό διοικητικό φάκελο (Τεκμήριο 1). Η πολεοδομική έκθεση (Ερ. 1-3) δεν αναφέρει οτιδήποτε σε σχέση με το κατά πόσο η τυχόν χορήγηση της άδειας στο ενδιαφερόμενο μέρος θα επηρέαζε το γύρω περιβάλλον, παρά το γεγονός ότι στο τοπογραφικό σχέδιο (Ερ. 6) φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, να επηρεάζεται μέρος της κατοικίας της αιτήτριας. Τέτοια αναφορά δεν υπάρχει ούτε στα πρακτικά της πολεοδομικής απόφασης (Ερ. 9) ούτε στα πρακτικά της Επιτροπής Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Τεχνικών Θεμάτων (Ερ. 10-11 και 14-16) Στο τέλος δε του Ερ. 16, αναφορικά με την τελική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, σημειώνεται απλώς ότι "οι εισηγήσεις εγκρίθηκαν από το Δημ. Συμβούλιο στη συνεδρία του ημερ. 27.12.2001 χωρίς τροποποιήσεις". Δε θίγεται πουθενά το ερώτημα εάν και κατά πόσο, με
τη χορήγηση της άδειας, θα επηρεασθεί ή όχι το γύρω περιβάλλον, όπως η κατοικία της αιτήτριας, και σε ποιο βαθμό.Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας. Με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ