Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ΄ων η αίτηση να προαγάγουν αναδρομικά από 4.3.94 στο βαθμό του Αστυνόμου Β΄ τα ενδιαφερόμενα μέρη. Αυτά είναι: 1. Στ. Θεοδώρου, 2. Κ. Μαρκουλλή, 3. Α. Μηνά, 4. Μ. Νεοκλέους, 5. Γ. Παναγιώτου, 6. Σ. Παφίτη, 7. Π. Πέτρου, 8. Α. Τοφαρή και 9. Α. Χαραλάμπους.

Η προσφυγή αποσύρθηκε εναντίον του ΕΜ Θεοδώρου επειδή απεβίωσε.

Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ημερομηνίας 25.6.97 στις συνεκδικασθείσες προσφυγές 278/94, 398/94 και 413/94 ακύρωσε τις προαγωγές των ΕΜ στο βαθμό του Αστυνόμου Β΄. Κρίθηκε ότι τόσο η έκθεση - σύσταση του Αρχηγού Αστυνομίας όσο και η απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης ήταν αναιτιολόγητες κατά παράβαση του άρθρου 13(2) και (3) του περί Αστυνομίας Νόμου (Κεφ. 285).

Κατόπιν επανεξέτασης, τα ΕΜ προάχθηκαν αναδρομικά από 4.3.94 στον επίδικο βαθμό.

Ακολούθησε δεύτερη ακυρωτική απόφαση ημερομηνίας 19.4.99 στην Προσφυγή 75/97. Κρίθηκε και πάλι ότι η έκθεση - σύσταση του Αρχηγού δεν τηρούσε την απαίτηση η αιτιολογία να υπάρχει στο σώμα της πράξης, καθώς και ότι η απόφαση του Υπουργού δεν περιείχε την εξειδίκευση που δεσμευόταν να παράσχει ενόψει της ακυρωτικής απόφασης. Ακολούθησε επανεξέταση πλήρωσης των επίδικων θέσεων η οποία αποτελεί το αντικείμενο της κρινόμενης προσφυγής.

Ως αποτέλεσμα αυτής, ο Αρχηγός προέβη σε έκθεση - σύσταση ημερ. 23.4.99 προς τον Υπουργό για κάθε προσοντούχο υποψήφιο κατά αλφαβητική σειρά. Με αυτή σύστησε για προαγωγή 48 υποψήφιους, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν ο αιτητής και τα ΕΜ. Υπέβαλε με αυτή τους προσωπικούς φακέλους των υποψηφίων, στους οποίους περιλαμβάνονταν οι ετήσιες εκθέσεις αξιολόγησης, καθώς και τις Συστάσεις των Αστυνομικών Διευθυντών και Διοικητών Μονάδων.

Στη συνέχεια ο Υπουργός, αφού μελέτησε την έκθεση - σύσταση του Αρχηγού και όλα τα σχετικά στοιχεία που περιλαμβάνονταν στους φακέλους των υποψηφίων, αποφάσισε την προαγωγή των ΕΜ στον επίδικο βαθμό αναδρομικά από 4.3.94 κάνοντας αναφορά στον καθένα απ΄αυτούς.

Ο αιτητής πρόβαλε τους πιο κάτω λόγους ακύρωσης:

Αναφέρθηκε στον Κανονισμό 21(γ) των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 1989 (ΚΔΠ 52/89), ο οποίος καθορίζει ότι ο Αρχηγός κατά την υποβολή της σύστασης του προς τον Υπουργό λαμβάνει υπόψη μεταξύ άλλων και τις ετήσιες εκθέσεις αξιολόγησης των δύο τελευταίων ετών.

Είναι η θέση του ότι στην έκθεση του Αρχηγού αναφέρεται ότι έλαβε υπόψη τις ετήσιες εκθέσεις χωρίς να προσδιορίζει ποιών ετών, καθώς και ότι στην ένσταση των καθ΄ων η αίτηση (Παράρτημα Γ) υπάρχουν μόνο οι ετήσιες εκθέσεις του έτους 1993 και συνεπώς το Δικαστήριο δεν μπορεί να προβεί σε έλεγχο αφού δεν υπάρχουν αυτές του έτους 1992.

Ισχυρίστηκε, επίσης, παραβίαση του δεδικασμένου. Πρόβαλε ότι η έκθεση του Αρχηγού και η απόφαση του Υπουργού δεν ανταποκρίνονται στην απαίτηση του άρθρου 13(2) και (3) για αιτιολόγηση.

Ανέφερε ότι στην έκθεση του Αρχηγού ο αιτητής χαρακτηρίζεται ως "πολύ καλός" στην αξία και στα προσόντα και τα ΕΜ ως "εξαίρετα" χωρίς να υπάρχουν στοιχεία που να δικαιολογούν την κρίση αυτή.

Υπέβαλε περαιτέρω ότι δεν λήφθηκε υπόψη η αρχαιότητα του αιτητή και αναφέρθηκε στη σύσταση του Αστυνομικού Διευθυντή για το ΕΜ Μηνά. Πρόβαλε ότι πουθενά δεν αναγράφεται αν συστήνεται για προαγωγή.

Επιχειρηματολόγησε, τέλος ότι η έκθεση του Αρχηγού δεν αποτελεί σύσταση. Στο τέλος αυτής δεν αναφέρονται τα ονόματα των υποψηφίων που συστήνονται για προαγωγή.

Εξέτασα αρχικά τον πρώτο λόγο ακύρωσης που πρόβαλε ο αιτητής για το θέμα των ετήσιων εκθέσεων του έτους 1992. Σημειώνω ότι από την ακυρωτική απόφαση που προηγήθηκε της επίδικης επανεξέτασης δεν προκύπτει ότι εγέρθηκε τέτοιο θέμα στην προσφυγή 745/97. Συνεπώς το Δικαστήριο δεν ασχολείται με νέο θέμα που εγείρει ο αιτητής το οποίο δεν εγέρθηκε ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη προσφυγή (Παπαδόπουλου ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης Α.Ε. 1913 ημερ. 14.9.98).

Ο δικηγόρος του αιτητή πρόβαλε ότι η έκθεση του Αρχηγού δεν αποτελεί σύσταση γιατί στο τέλος αυτής δεν αναφέρονται τα ονόματα των υποψηφίων που συστήνονται για προαγωγή. Το θέμα αυτό επίσης δεν εγέρθηκε στις προηγούμενες διαδικασίες. Θα ήθελα πάλι για ακαδημαϊκή και μόνο σημασία για να μην δημιουργούνται αμφιβολίες να σημειώσω ότι ο Αρχηγός ενέργησε με βάση το άρθρο 13(2) και την επιφύλαξη αυτού σύμφωνα με την οποία για κάθε κενή θέση πρέπει να συστήνονται όχι λιγότεροι από τέσσερις εφόσον υπάρχουν κατάλληλοι υποψήφιοι για τέτοια σύσταση και σύστησε κατά αλφαβητική σειρά 48 υποψηφίους.

Άφησα τελευταίο τον ισχυρισμό για παράβαση δεδικασμένου. Πρόβαλε ο δικηγόρος του αιτητή ότι η έκθεση του Αρχηγού και η απόφαση του Υπουργού δεν είναι αιτιολογημένες όπως απαιτεί το άρθρο 13(2) και (3) του Νόμου.

Στην προηγούμενη διαδικασία ο Αρχηγός σύστησε για προαγωγή μόνο τα εννέα ΕΜ των οποίων η προαγωγή ακυρώθηκε. Στην κρινόμενη διαδικασία σύστησε κατά αλφαβητική σειρά τους υποψηφίους που συστήνονται για προαγωγή όπως καθορίζει το άρθρο 13(2).

Η σύσταση του για κάθε υποψήφιο έχω τη γνώμη ότι ικανοποιεί την απαίτηση του Νόμου για αιτιολογία. Χαρακτήρισε τα ΕΜ ως "εξαίρετα" στην αξία και τα προσόντα και τον αιτητή ως "πολύ καλό". Η αιτιολογία για τους χαρακτηρισμούς αυτούς βρίσκεται στο κείμενο της σύστασης που προηγείται αυτών. Δεν αποκλείεται όμως η συμπλήρωση της αιτιολογίας από τα υπόλοιπα στοιχεία που είχε ενώπιον του ο Αρχηγός. Αυτό που δεν είναι επιτρεπτό είναι η αναπλήρωση της.

Ο χαρακτηρισμός για την αξία προκύπτει επίσης από το κείμενο της σύστασης του Αρχηγού και συμπληρώνεται από τις ετήσιες εκθέσεις και τις συστάσεις των Αστυνομικών Διευθυντών.

Εξέτασα στη συνέχεια την απόφαση του Υπουργού. Θεωρώ ότι το ελάττωμα που υπήρχε στην προηγούμενη διαδικασία ως προς την έλλειψη της εξειδίκευσης που δεσμευόταν να παράσχει ενόψει της ακυρωτικής απόφασης θεραπεύτηκε. Προκύπτει από αυτή η υπεροχή των ΕΜ ως προς την αξία και τα προσόντα δίνοντας την απαιτούμενη αιτιολογία η οποία συμπληρώνεται από τη σύσταση του Αρχηγού και όλα τα στοιχεία για κάθε υποψήφιο που είχε ενώπιον του.

Δεν διαπιστώνω παραβίαση του δεδικασμένου. Αντίθετα η έκθεση του Αρχηγού και η απόφαση του Υπουργού που ακολούθησε ικανοποιούν πλήρως την απαίτηση του Νόμου για δέουσα αιτιολογία.

Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι παραγνωρίστηκε η αρχαιότητα του. Ο Κανονισμός 3 καθορίζει τα κριτήρια με βάση τα οποία γίνονται οι προαγωγές. Πρώτα λαμβάνεται υπόψη η αξία και τα προσόντα και δευτερευόντως η αρχαιότητα.

Συνεπώς, αφού τα ΕΜ κρίθηκαν ως "εξαίρετα" στην αξία και τα προσόντα ενώ ο αιτητής ως "πολύ καλός", δεν μπορούσε η αρχαιότητα να ρυθμίσει τις προαγωγές (Καν. 3(2)).

Π. Αρτέμης,

Δ.

/Χ.Π.