|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2000) 4 ΑΑΔ 972
6 Οκτωβρίου, 2000
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΟΛΥΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ.177/2000)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Αναγκαστική αφυπηρέτηση για λόγους υγείας ― Άρθρο 53(1)(δ) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 1996 (Ν.1/90 ως τροποποιήθηκε) ― Αιτιολογία της σχετικής απόφασης της Ε.Δ.Υ. ― Κρίθηκε σύννομη ― Περιστάσεις.
Ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας για αναγκαστική αφυπηρέτησή του για λόγους υγείας, μετά που διαπιστώθηκε η ανικανότητά του να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης του από Ιατροσυμβούλιο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Τα στοιχεία, που συνθέτουν την αιτιολογία μιας διοικητικής απόφασης κρίνονται ανάλογα με το θέμα στο οποίο αφορά. Μετά τη διακρίβωση των πραγματικών γεγονότων, που ανάγονται στην κρίση του διοικητικού οργάνου, και αναμένεται βεβαίως να είναι εύλογη, ακολουθεί η επαγωγική σκέψη που οδηγεί, και ταυτόχρονα αποτελεί, την αιτιολογία της απόφασης. Τα πραγματικά γεγονότα, η επαγωγική σκέψη και αιτιολογία υπάγονται ασφαλώς στο νόμο, ή τις αρχές της χρηστής διοίκησης, που πρέπει να εφαρμόζονται ορθά.
Όταν η Επιτροπή λέει εν προκειμένω πως έλαβε υπόψη της όλα τα ενώπιον της σχετικά στοιχεία, αναφέρεται στην έκθεση του Ιατροσυμβουλίου που είχε ενώπιον της, στην οποία κάνει προηγουμένως αναφορά, όπως καταγράφεται στο σχετικό πρακτικό. Η ανικανότητα του αιτητή να εκτελεί τα καθήκοντά του ως τηλεφωνητής κρίθηκε σαν αποτέλεσμα των ευρημάτων του Ιατροσυμβουλίου, ότι δηλαδή λόγω της ασθένειάς του παρουσίαζε δυσαρθρία, αταξία και σπαστική τετραπάρεση.
Ο αιτητής κακοτύχησε να υποφέρει από πολύ σοβαρή ασθένεια. Εκτός από την κακή του μοίρα προστέθηκε και η συνακόλουθη ανικανότητά του για εργασία. Η διαπίστωση, από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αυτής της ανικανότητας, και η αναγκαστική αφυπηρέτηση του αιτητή, ήταν κάτι πολύ σοβαρό για τον ίδιο. Μια λεπτομερέστερη αιτιολογία θα ταίριαζε στα περιστατικά της υπόθεσης.
Η σχετική απόφαση της διοίκησης είναι σίγουρα λυπηρά, με τις ανάλογες επιπτώσεις στον αιτητή. Με την έκφραση όμως αυτής της σκέψης, η αυστηρά νομική προσέγγιση δεν μεταβάλλεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τον αιτητή κατά της απόφασης αφυπηρέτησής του για λόγους υγείας από 1/12/99.
Χ. Αρτέμης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ'ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Στις 18.9.92 η Επιτροπή προσέφερε στον αιτητή διορισμό, με δοκιμασία, στη μόνιμη θέση Τηλεφωνητή, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό. Ο αιτητής αποδέκτηκε την προσφορά στις 5.10.92 και ο διορισμός του άρχισε από 16.11.92. Τοποθετήθηκε τηλεφωνητής στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Ο επί δοκιμασία διορισμός του επικυρώθηκε στις 2.12.94. Η αξιολόγηση του στις επόμενες ετήσιες εκθέσεις σημειώνεται γενικά ικανοποιητική.
Ήταν γνωστό στη διοίκηση πως ο αιτητής υπέφερε από το 1988 με κατά πλάκα σκλήρυνση, παρουσιάζοντας σπαστική τετραπάρεση και αδυναμία στα κάτω άκρα, γι' αυτό και χρησιμοποιούσε κατάλληλο βοήθημα για να περπατεί. Τα χέρια του όμως είχαν ελάχιστα επηρεαστεί από την ασθένεια, οι δε πνευματικές του ικανότητες ήσαν απόλυτα φυσιολογικές, όπως βεβαιώνει ο ειδικός νευρολόγος του Ιδρύματος Νευρολογίας και Γενετικής Δρ.Μίτλεττον. Το σχετικό πιστοποιητικό βρίσκεται στον προσωπικό φάκελο του αιτητή.
Κρίθηκε όμως πως η πάθηση του αιτητή επιδεινώθηκε, σε βαθμό που δεν μπορούσε να εκτελεί τα καθήκοντα του, και γι' αυτό η υπηρεσία έθεσε σε λειτουργία τη διαδικασία αφυπηρέτησης του, σύμφωνα με το άρθρο 53(1) (δ) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, Ν.1/90. Ο αιτητής παραπέμφθηκε σε εξέταση από Ιατρικό Συμβούλιο. Στις 17.9.99 το Συμβούλιο, που αποτελούσαν δυο ειδικοί γιατροί, εξέδωσε τη γνωμάτευση του που λέγει:
«Κατά τη σημερινή εξέταση διεπιστώθη πάσχων με κατά πλάκα σκλήρυνση και παρουσιάζει δυσαρθρία, αταξία και σπαστική τετραπάρεση. Το Ιατροσυμβούλιο φρονεί ότι λόγω των πιο πάνω είναι ανίκανος να εκτελεί τα καθήκοντα ως τηλεφωνητής από σήμερα 17.9.99.»
Στις 3.12.99 η ΕΔΥ συζήτησε το θέμα και αποφάσισε την αφυπηρέτηση του αιτητή για λόγους υγείας από 1.12.99. Το σχετικό πρακτικό αναφέρει:
«Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της σχετικά στοιχεία, αποφάσισε την από 1.12.99 αφυπηρέτηση του Πολυκάρπου Πόλυ, Τηλεφωνητή, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού, δυνάμει του άρθρου 53(1)(δ) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 1996».
Προηγουμένως, η Επιτροπή σημείωσε πως στις 17.9.99 το Ιατροσυμβούλιο έκρινε πως ο αιτητής πάσχει «από ασθένεια που τον καθιστά ανίκανο για εργασία».
Ο δικηγόρος του αιτητή προσβάλλει την επίδικη απόφαση για δυο λόγους. Ο πρώτος αφορά στη διαδικασία που ακολουθήθηκε. Προτείνει πως παραβιάστηκε ο Κανονισμός 4 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Κανονισμών 1967-1987, (Κ.Δ.Π.133/89), που προβλέπει, κατά την εισήγηση του, πως θα έπρεπε ο αιτητής να εξεταστεί πρώτα από κυβερνητικό Ιατρικό Λειτουργό, και μετά να παραπεμφθεί σε Ιατρικό Συμβούλιο. Υπέδειξα στο δικηγόρο πως η διατύπωση του Κανονισμού δεν υποστηρίζει την εισήγηση του, μια και διαλαμβάνει: «η αρμόδια αρχή μπορεί οποτεδήποτε και σε κάθε περίπτωση οφείλει, αν το ζητήσει ο υπάλληλος, να καλέσει οποιοδήποτε υπάλληλο να παρουσιαστεί σε εξέταση από Κυβερνητικό Ιατρικό Λειτουργό ή Ιατροσυμβούλιο ......» Ο δικηγόρος έδειξε να συμφωνεί με την υπόδειξη μου, γιατί προφανώς έκανε λάθος κατά την ανάγνωση του κανονισμού.
Με τη δεύτερη εισήγηση του πλήττεται η αιτιολογία της επίδικης απόφασης. Διατείνεται πως αυτή δεν είναι αιτιολογημένη.
Τα στοιχεία, που συνθέτουν την αιτιολογία μιας διοικητικής απόφασης κρίνονται ανάλογα με το θέμα στο οποίο αφορά. Μετά τη διακρίβωση των πραγματικών γεγονότων, που ανάγονται στην κρίση του διοικητικού οργάνου, και αναμένεται βεβαίως να είναι εύλογη, ακολουθεί η επαγωγική σκέψη που οδηγεί, και ταυτόχρονα αποτελεί, την αιτιολογία της απόφασης. Τα πραγματικά γεγονότα, η επαγωγική σκέψη και αιτιολογία υπάγονται ασφαλώς στο νόμο, ή τις αρχές της χρηστής διοίκησης, που πρέπει να εφαρμόζονται ορθά.
Όταν η Επιτροπή λέει πως έλαβε υπόψη της όλα τα ενώπιον της σχετικά στοιχεία, αναφέρεται στην έκθεση του Ιατροσυμβουλίου που είχε ενώπιον της, στην οποία κάνει προηγουμένως αναφορά, όπως καταγράφεται στο σχετικό πρακτικό. Να σημειώσω πως η έκθεση του Ιατροσυμβουλίου δεν καταλήγει πως ο αιτητής είναι «ανίκανος για εργασία», όπως αναφέρει το πρακτικό της Επιτροπής, αλλά ότι είναι ανίκανος να εκτελεί τα καθήκοντα του τηλεφωνητή, που ήταν βεβαίως η θέση στην οποία διορίστηκε. Δεν αποδίδω σημασία σ' αυτή τη φραστική διαφορά, που νομίζω είναι λαθεμένη μεταφορά στο πρακτικό της γνωμάτευσης του Ιατροσυμβουλίου. Να παρατηρήσω, πάνω στο ίδιο σημείο, πως στην απόφαση της η Επιτροπή, που ενθέτω πιο πάνω, αναφέρεται ειδικά στην αφυπηρέτηση του ατητή από τη Δημόσια Υπηρεσία ως «τηλεφωνητή», Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό. Η ανικανότητα του αιτητή να εκτελεί τα καθήκοντα του ως τηλεφωνητής κρίθηκε σαν αποτέλεσμα των ευρημάτων του Ιατροσυμβουλίου, ότι δηλαδή λόγω της ασθένειας του παρουσίαζε δυσαρθρία, αταξία και σπαστική τετραπάρεση.
Αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω ένα μικρό σχόλιο. Ο αιτητής κακοτύχησε να υποφέρει από πολύ σοβαρή ασθένεια. Εκτός από την κακή του μοίρα προστέθηκε και η συνακόλουθη ανικανότητα του για εργασία. Η διαπίστωση, από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αυτής της ανικανότητας, και η αναγκαστική αφυπηρέτηση του αιτητή, ήταν κάτι πολύ σοβαρό, τραγικό θα έλεγα, για τον ίδιο. Μια λεπτομερέστερη αιτιολογία θα ταίριαζε, νομίζω, στα περιστατικά της υπόθεσης.
Η σχετική απόφαση της διοίκησης είναι σίγουρα λυπηρά, με τις ανάλογες επιπτώσεις στον αιτητή. Με την έκφραση όμως αυτής της σκέψης, η αυστηρά νομική προσέγγιση δεν μεταβάλλεται. Η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν γίνεται διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.