|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 4 ΑΑΔ 179
15 Μαρτίου, 2000
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
LEFKOTHEA BONDED WAREHOUSE LTD,
Αιτητές,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 311/1998)
Ο περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος (Ν.82/67) ― Αποθήκες αποταμιεύσεως ― Προσθήκες σε υφιστάμενη αποθήκη, σε αντιδιαστολή προς τη δημιουργία νέας αποθήκης αποταμιεύσεως ― Άρθρα 2, 71(1) και (3) του Νόμου (Ν.82/67) ― Ερμηνεία και υπαγωγή των γεγονότων της κριθείσας περίπτωσης στην ορθή έννοια των διατάξεων.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε την απόφαση των καθ'ων η αίτηση, βάσει της οποίας για την έγκριση της αίτησης «προσθήκης» νέας αποθήκης σε ήδη εγκεκριμένη, απαιτείτο η καταβολή νέων τελών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Είναι φανερό, ότι το Άρθρο 71(1) του νόμου παρέχει στο Διευθυντή ευρεία διακριτική εξουσία έγκρισης τόπων αποταμιεύσεως. Σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη "πας δε ούτω εγκεκριμένος τόπος αποταμιεύσεως καλείται εν τω παρόντι Νόμω 'αποθήκη αποταμιεύσεως'".
Η "επέκταση" αποθήκης αποταμιεύσεως σε τόπο άλλο από τον εγκεκριμένο δεν προβλέπεται από το νόμο. Η όποια επέκταση αποθήκης αποταμιεύσεως ταυτίζεται με την έννοια της προσθήκης για την οποία γίνεται λόγος στην υποπαράγραφο 3 του Άρθρου 71. Όμως, τέτοια προσθήκη νοείται όταν αναφέρεται σε υπάρχουσα αποθήκη αποταμιεύσεως που μπορεί να είναι ανοικτός χώρος, κτίρια ή συνδυασμός των δύο. Δεν νοείται προσθήκη σε αποθήκη αποταμιεύσεως όταν η προσθήκη δεν έχει συνέχεια ή συνάφεια με τον χώρο της υφιστάμενης αποθήκης αποταμιεύσεως στην οποία αναφέρεται η προσθήκη.
Η πολιτική που κατά το παρελθόν ακολούθησε το τελωνείο, να εγκρίνει επεκτάσεις αποθηκών αποταμίευσης σε τόπους που δεν είχαν συνέχεια χώρου με υπάρχουσα αποθήκη αποταμίευσης ουσιαστικά αποτελούσε έγκριση τόπου αποταμιεύσεως, δηλαδή νέας αποθήκης αποταμιεύσεως και όχι χορήγηση άδειας για προσθήκη σε υφιστάμενη. Η έγκριση νέας αποθήκης συνεπάγεται επιβολή όρων και τελών καθοριζομένων στη βάση των προνοιών του Άρθρου 71(1) του Νόμου.
Μολονότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι έχει πληροφοριακό ή προπαρασκευαστικό χαρακτήρα, εντούτοις στην ουσία εμπεριέχει απόφαση μη έγκρισης αιτήματος των αιτητών όπως αυτό υποβλήθηκε.
Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι νόμιμη και συνάδει με τους κανόνες της χρηστής διοίκησης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τους αιτητές κατά της απόφασης επιβολής τελών για επέκταση αποθηκών αποταμίευσης.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Αιτητές.
Στ. Θεοδούλου, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Στις 26 Ιουλίου 1994 χορηγήθηκε στους αιτητές έγκριση για λειτουργία γενικής αποθήκης αποταμίευσης στη Λεωφόρο Αρχαγγέλου 136 Λευκωσία. Στη γενική αποθήκη δόθηκε ο κωδικός αριθμός 5.162. Μεταξύ των όρων που είχαν τεθεί για την έγκριση ήταν και η καταβολή από τους αιτητές £10000 ως τέλος εγγραφής της αποθήκης.
Στις 7.3.96 και στις 7.8.96 οι αιτητές ζήτησαν αντιστοίχως εγκρίσεις για να επεκτείνουν την αποθήκη αποταμίευσης με τον πιο πάνω κωδικό σε υποστατικά στη Λεωφόρο Λεμεσού - Πέρα Χωρίου Νήσου και στη Λεωφόρο Στροβόλου 44Α Λευκωσία. Παραχωρήθηκαν οι εγκρίσεις που ζητήθηκαν χωρίς να επιβληθεί όρος για καταβολή νέων τελών.
Στις 12.6.97 οι αιτητές υπέβαλαν νέα αίτηση για έγκριση επέκτασης της αποθήκης αποταμίευσης με τον πιο πάνω κωδικό στα υποστατικά τους στη Λεωφόρο Τροόδους στον Αστρομερίτη.
Ο Αναπληρωτής Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων με επιστολή του ημερομηνίας 3 Μαρτίου 1998 πληροφόρησε τους αιτητές τα ακόλουθα:
" 3 Μαρτίου 1998
Κυρίους Lefkothea Bonded Warehouse Ltd,
Λεωφ. Αρχαγγέλου 136,
Λευκωσία.
Κύριοι,
Γενική αποθήκη αποταμίευσης αρ. 5.162
Αναφέρομαι στην αλληλογραφία μας σχετικά με το αίτημά σας για επέκταση της αποθήκης σας στα υποστατικά και τους χώρους που βρίσκονται στη λεωφόρο Τροόδους στον Αστρομερίτη και σας πληροφορώ ότι η έγκριση χώρου για λειτουργία αποθήκης αποταμίευσης διέπεται από τις πρόνοιες του άρθρου 71(1) του Νόμου 82 του 1967, οι οποίες θέτουν μεταξύ άλλων και τον όρο της καταβολής τελών.
Επομένως, το Τμήμα Τελωνείων είναι διατεθειμένο να εξετάσει το αίτημά σας για τον πιο πάνω χώρο που σημειωτέον αν εγκριθεί θα λειτουργήσει ως νέα αποθήκη αποταμίευσης, νοουμένου ότι θα καταβάλετε τα τέλη εγγραφής (£10.000) και το ισχύον ετήσιο τέλος (£2.000).
Ενόψει των πιο πάνω, εάν εξακολουθείτε να ενδιαφέρεσθε, παρακαλώ όπως με πληροφορήσετε ανάλογα και προσκομίσετε γνήσιο αντίγραφο τίτλου ιδιοκτησίας και εγκεκριμένα από τις αρμόδιες Αρχές (Πολεοδομία ή Δημαρχείο), αρχιτεκτονικά και τοπογραφικά σχέδια, για να ληφθεί η τελική απόφαση.
Με τιμή,
Αν. Διευθυντής,
Τμήμα Τελωνείων."
Με την παρούσα αίτηση επιδιώκεται η ακύρωση της πιο πάνω διοικητικής απόφασης. Προβάλλεται ως λόγος ακύρωσης η πλάνη περί το νόμο.
Προφανώς, η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε ύστερα από αναθεώρηση της μέχρι τότε καθιερωθείσας πολιτικής της μη επιβολής νέων τελών εγγραφής στις περιπτώσεις όπου εζητείτο επέκταση υφιστάμενης αποθήκης αποταμίευσης σε άλλα υποστατικά των δικαιούχων. Ο λόγος ο οποίος επέβαλε την αναθεώρηση αναφέρεται στα πρακτικά συνάντησης Λειτουργών του Τελωνείου με τον Παγκύπριο Σύνδεσμο Ιδιοκτητών Αποθηκών Αποταμίευσης που έγινε στο Αρχιτελωνείο στις 22.1.98. Στην εν λόγω συνάντηση, έγινε επίκληση από πλευράς τελωνείου του άρθρου 71(1) του Νόμου 82/67 και αναφέρθηκε ότι η χαλάρωση στην εφαρμογή της εν λόγω πρόνοιας αποτέλεσε αντικείμενο εκμετάλλευσης από πολλούς με αποτέλεσμα εδώ και αρκετό καιρό να παρουσιάζεται το φαινόμενο της εμπορίας του θεσμού των αποθηκών αποταμίευσης από τους ιδιοκτήτες τους, πράγμα που συνιστά παραβίαση και του πνεύματος και του γράμματος της νομοθεσίας και ότι δεν είναι δυνατό το Τελωνείο να συνεργεί σ' αυτό.
Το άρθρο 71(1) του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967 (Ν. 82/67 - στο εξής "ο Νόμος") προβλέπει:
"71(1) Ο Διευθυντής δύναται να εγκρίνη διά χρονικά διαστήματα και υπό όρους καθοριζομένους κατά το δοκούν και επί τω όρω καταβολής των υπό του Υπουργού καθοριζομένων τελών, τόπους ασφαλούς εναποθέσεως, φυλάξεως και αποταμιεύσεως-
(α) υποκειμένων εμπορευμάτων άνευ της πληρωμής του εις ον υπόκεινται δασμού, υπό όρους και περιορισμούς επιβαλλομένους υπό του Διευθυντού κατά το δοκούν.
(β) υπό τους άνω όρους και περιορισμούς, εμπορευμάτων προοριζομένων δι' εξαγωγήν ή ως εφοδίων, εφ' όσον πρόκειται περί εμπορευμάτων μη δυναμένων κατά νόμον να χρησιμοποιηθώσι δι' εσωτερικήν κατανάλωσιν.
(γ) εμπορευμάτων, άτινα δύνανται να αποταμιευθώσι δυνάμει των περί Φόρων Καταναλώσεως Νόμων, άνευ της καταβολής του αναλογούντος αυτοίς φόρου καταναλώσεως.
(δ) εμπορευμάτων, άτινα δύνανται να αποταμιευθώσι δυνάμει των εις τα τελωνεία ή τους φόρους καταναλώσεως αφορώντων νόμων, επί τη επιστροφή του καταβληθέντος δασμού ή φόρου,
πας δε ούτω εγκεκριμένος τόπος αποταμιεύσεως καλείται εν τω παρόντι Νόμω "αποθήκη αποταμιεύσεως"."
Στο άρθρο 2 του Νόμου δίδεται η ερμηνεία του όρου "αποθήκη αποταμιεύσεως" ως εξής:
"'αποθήκη αποταμιεύσεως', πλην εν τοις όροις "Δημοσία αποθήκη αποταμιεύσεως" και "αποθήκη ωριμάνσεως", σημαίνει τόπον ασφαλούς εναποθέσεως εμπορευμάτων, εγκεκριμένον υπό του Διευθυντού δυνάμει του άρθρου 71 και, εκτός καθ' όσον αφορά εις το άρθρον τούτο, περιλαμβάνει ωσαύτως και αποθήκην ωριμάνσεως· ο όρος "αποταμιευμένος" και έτεραι συγγενείς εκφράσεις τυγχάνουν αναλόγου ερμηνείας. "
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης εμφιλοχώρησε νομική πλάνη καθόσον αφορά την ερμηνεία της πιο πάνω διάταξης. Εισηγούνται ότι από τη γραμματική ερμηνεία του εν λόγω άρθρου προκύπτει αβίαστα ότι εφόσον ο Διευθυντής εγκρίνει "διά χρονικά διαστήματα και υπό όρους καθοριζόμενους κατά το δοκούν και επί τω όρω καταβολής των υπό του Υπουργού καθοριζομένων τελών, τόπους ασφαλούς εναποθέσεως, φυλάξεως και αποταμιεύσεως ....." δεν δύναται για τον ίδιο ακριβώς χώρο είτε λόγω τροποποιήσεως είτε λόγω επεκτάσεως αυτού να ζητά εκ νέου τέλη εγγραφής ΛΚ10000 και ετήσιο τέλος ΛΚ2000 σαν να πρόκειται για νέο χώρο αποταμίευσης. Το ίδιο συμπέρασμα, εισηγούνται οι αιτητές, εξάγεται και από την τελολογική ερμηνεία του άρθρου 71(1) του νόμου. Αν ο νομοθέτης επιθυμούσε οιαδήποτε μελλοντική προσθήκη ή τροποποίηση χώρου ο οποίος έχει εγκριθεί ως χώρος αποταμίευσης να θεωρείται ως νέα αποθήκη θα το πρόβλεπε ρητώς πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει. Συνεπώς, λέγουν οι αιτητές, από τη στιγμή που δεν γίνεται τέτοια πρόβλεψη, πρέπει να θεωρηθεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αυθαίρετη λόγω πλάνης περί το νόμο.
Είναι φανερό, ότι το άρθρο 71(1) του νόμου παρέχει στο Διευθυντή ευρεία διακριτική εξουσία έγκρισης τόπων αποταμιεύσεως. Σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη "πας δε ούτω εγκεκριμένος τόπος αποταμιεύσεως καλείται εν τω παρόντι Νόμω 'αποθήκη αποταμιεύσεως'".
Το άρθρο 71(3) του νόμου προβλέπει:
"71(3) Εάν μετά την έγκρισιν αποθήκης αποταμιεύσεως ο κάτοχος αυτής προβή άνευ της προηγουμένης αδείας του Διευθυντού εις οιανδήποτε μετατροπήν ή προσθήκην εν αυτή, ούτος είναι ένοχος αδικήματος και υπόκειται εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας διακοσίας λίρας."
Η "επέκταση" αποθήκης αποταμιεύσεως σε τόπο άλλο από τον εγκεκριμένο δεν προβλέπεται από το νόμο. Η όποια επέκταση αποθήκης αποταμιεύσεως ταυτίζεται με την έννοια της προσθήκης για την οποία γίνεται λόγος στην υποπαράγραφο 3 του άρθρου 71 (ανωτέρω). Όμως, τέτοια προσθήκη νοείται όταν αναφέρεται σε υπάρχουσα αποθήκη αποταμιεύσεως που μπορεί να είναι ανοικτός χώρος, κτίρια ή συνδυασμός των δύο. Δεν νοείται προσθήκη σε αποθήκη αποταμιεύσεως όταν η προσθήκη δεν έχει συνέχεια ή συνάφεια με τον χώρο της υφιστάμενης αποθήκης αποταμιεύσεως στην οποία αναφέρεται η προσθήκη.
Η πολιτική που κατά το παρελθόν ακολούθησε το τελωνείο να εγκρίνει επεκτάσεις αποθηκών αποταμίευσης σε τόπους που δεν είχαν συνέχεια χώρου με υπάρχουσα αποθήκη αποταμίευσης ουσιαστικά αποτελούσε έγκριση τόπου αποταμιεύσεως δηλαδή νέας αποθήκης αποταμιεύσεως και όχι χορήγηση άδειας για προσθήκη σε υφιστάμενη. Η έγκριση νέας αποθήκης συνεπάγεται επιβολή όρων και τελών καθοριζομένων στη βάση των προνοιών του άρθρου 71(1) του Νόμου.
Μολονότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι έχει πληροφοριακό ή προπαρασκευαστικό χαρακτήρα εντούτοις στην ουσία εμπεριέχει απόφαση μη έγκρισης αιτήματος των αιτητών όπως αυτό υποβλήθηκε.
Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι νόμιμη και συνάδει με τους κανόνες της χρηστής διοίκησης.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.