Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ημερομηνίας 14.2.96 στις προσφυγές 248/95 και 251/95, οι οποίες ασκήθηκαν από τους αιτητές στις παρούσες προσφυγές, ακύρωσε την απόφαση της ΕΔΥ με την οποία διορίστηκε το ΕΜ. Ο λόγος ακύρωσης αφορούσε τη μη αιτιολόγηση της αξιολόγησης των προφορικών συνεντεύξεων των υποψηφίων από τη Συμβουλευτική Επιτροπή.

Η ΕΔΥ κατά την επανεξέταση της υπόθεσης αποφάσισε τον επαναδιορισμό του ΕΜ αναδρομικά από 1.2.95. Η νέα πράξη αποτέλεσε το αντικείμενο των προσφυγών 557/97 και 687/97 οι οποίες ασκήθηκαν πάλι από τους αιτητές των κρινόμενων προσφυγών. Με απόφαση του ημρομηνίας 30.11.98 το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση διορισμού του ΕΜ στην επίδικη θέση. Οι λόγοι ακύρωσης ήταν οι εξής:

(α) Η Συμβουλευτική Επιτροπή ενήργησε υπό καθεστώς πλάνης γιατί θεώρησε ότι το ΕΜ είχε αξιολογηθεί "εξαίρετος" στις 6μηνες υπηρεσιακές του εκθέσεις ενώ σύμφωνα με τους σχετικούς κανονισμούς ο καλύτερος χαρακτηρισμός που μπορεί να δοθεί είναι "πολύ ικανοποιητικά".

Μετά τη δεύτερη ακυρωτική απόφαση η ΕΔΥ επανεξέτασε το θέμα κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 10.6.99. Προηγουμένως στη συνεδρία της ημερομηνίας 7.6.99 ανέφερε ότι το θέμα παραπέμφθηκε στη Συμβουλευτική Επιτροπή η οποία αφού επανασυστάθηκε υπό νέα σύνθεση, ετοίμασε νέα έκθεση για όλους τους υποψηφίους. Έκρινε στη συνέχεια ότι η υποβολή νέας σύστασης από το Διευθυντή είναι επιβεβλημένη. Κατέληξε στην άποψη αυτή κρίνοντας ότι η σύσταση που είχε υποβάλει ο πρώην Διευθυντής δεν μπορούσε να ληφθεί υπόψη καθότι στηρίχτηκε, μεταξύ άλλων, και πάνω στα αποτελέσματα προφορικής εξέτασης των υποψηφίων ενώπιον της ΕΔΥ τα οποία δεν λαμβάνονταν υπόψη για τους σκοπούς της επανεξέτασης λόγω της αλλαγής στη σύνθεσή της.

Συνεπώς στη συνεδρία της ημερομηνίας 10.6.99 παρευρίσκετο ο νέος Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας ο οποίος σύστησε για διορισμό το ΕΜ.

Στη συνέχεια, αφού ο Διευθυντής αποχώρησε από τη συνεδρία, η ΕΔΥ ασχολήθηκε με τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο. Έλαβε υπόψη τη νέα έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, τα προσόντα των υποψηφίων σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης όπως προέκυπταν μέσα από τους προσωπικούς φακέλους και τους φακέλους των ετήσιων εκθέσεων, την πείρα τους και τη σύσταση του Διευθυντή. Από όλα τα ενώπιον της στοιχεία έκρινε ότι το ΕΜ υπερείχε των άλλων υποψηφίων.

Ειδικά για το ΕΜ λέχθηκε ότι υπερέχει σε προσόντα όλων των υποψηφίων γιατί κατέχει πρόσθετα και την ειδικότητα της Παθολογίας. Έκρινε η ΕΔΥ ότι αν και δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρσίας είναι σχετικό προσόν με τα καθήκοντα της υπό πλήρωσης θέσης και γι΄αυτό έχει οριακή έστω βαρύτητα.

Ο αιτητής στην προσφυγή 1047/99 ισχυρίστηκε ότι:

1. Εσφαλμένα κλήθηκε, κατά την επανεξέταση, ο νέος Διευθυντής για να προβεί σε συστάσεις. Παραβιάστηκε το δεδικασμένο της απόφασης ημερομηνίας 30.11.98 στις Προσφυγές 557/97 και 687/97.

2. Υπήρχε παράνομη σύνθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής γιατί παρίστατο κατά τη συνεδρία ημερομηνίας 15.3.99 ως Γραμματέας η κα Λοττίδου, Γραμματειακός Λειτουργός.

Ο αιτητής στην Προσφυγή 1124/99 ισχυρίστηκε ότι:

1. Η νέα έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής πάσχει γιατί δεν ερευνήθηκε εάν το ΕΜ είχε την απαιτούμενη για διορισμό δεκαετή πείρα στην ειδικότητα της δερματολογίας.

Θα εξετάσω κατά πρώτο το λόγο ακύρωσης που πρόβαλε ο δικηγόρος του αιτητή στην Προσφυγή 1047/99 ότι υπήρχε κακή συγκρότηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής.

Αυτός παρέπεμψε στα πρακτικά της συνεδρίας της Συμβουλευτικής Επιτροπής ημερομηνίας 15.3.99 από τα οποία φαίνεται ότι παρίστατο, πέραν των νομίμων μελών, και η κα Ε. Λοττίδου, Γραμματειακός Λειτουργός με την ιδιότητα του Γραμματέα.

Πρόβαλε ότι το άρθρο 32 του Περί Δημόσιας Υπηρσίας Νόμου του 1990 (Ν.1/90) που ρυθμίζει τη σύσταση Συμβουλευτικών Επιτροπών δεν προνοεί συμμετοχή Γραμματέα ούτε πρακτικογράφου σε συνεδριάσεις αυτών.

Έχει κριθεί σ΄αυτές ότι το ζήτημα της νόμιμης συγκρότησης συλλογικού διοικητικού οργάνου αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργία του. Η συμμετοχή έστω και ενός προσώπου που δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των μελών του την επηρεάζει άμεσα.

Στη Δρουσιώτη (πιο πάνω) λέχθηκαν τα ακόλουθα τα οποία και υιοθετώ:

Σε σχέση με το ίδιο θέμα παραπέμπω στο Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου 1, 6η Έκδοση (1993) του Ε.Π. Σπηλιωτόπουλου στην παράγραφο 129 σελ. 134 όπου αναφέρεται:

Η δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση παρέπεμψε σε νομολογία η οποία όμως έχει ξεπεραστεί από νεώτερη όπως πιο πάνω εκτέθηκε. Πρόβαλε επίσης ότι προηγήθηκαν δύο ακυρωτικές αποφάσεις χωρίς ο δικηγόρος του αιτητή να εγείρει θέμα νόμιμης συγκρότησης της Συμβουλευτικής Επιτροπής στις προηγούμενες διαδικασίες. Είναι η θέση της ότι η κα Λοττίδου παρίστατο για την τήρηση των πρακτικών και στις προηγούμενες διαδικασίες. Περαιτέρω, πρόβαλε ότι ούτε το Δικαστήριο το εξέτασε ως θέμα το οποίο μπορούσε να εξεταστεί αυτεπάγγελτα.

Εδώ πρέπει να λεχθεί ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή επανασυστάθηκε με νέα σύνθεση. Η θέση της δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση ότι η κα Λοττίδου παρίστατο και στις προηγούμενες διαδικασίες είναι στοιχείο που δεν μπορεί το Δικαστήριο να το εξετάσει από τα ενώπιον του στοιχεία. Συνεπώς είναι άνευ σημασίας η εισήγηση της ότι δεν εγέρθηκε το θέμα στις προηγούμενες δικαστικές διαδικασίες και ότι δεν εξετάστηκε από το Δικαστήριο αυτεπάγγελτα.

Η δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση παρέπεμψε στην απόφαση Παπαδόπουλου ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης , Α.Ε. 1913, ημερομηνίας 14.9.98. Σ΄αυτή κρίθηκε ότι ήταν ορθή η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μην ασχοληθεί με τα νέα θέματα που ήγειρε ο εφεσείων, τα οποία δεν τέθηκαν ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη προσφυγή και αφορούσαν τις υπηρεσιακές εκθέσεις.

Στην κρινόμενη περίπτωση υπάρχει διαφοροποίηση. Δεν υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου τα πρακτικά της Συμβουλευτικής Επιτροπής στις προηγούμενες διαδικασίες και συνεπώς δεν μπορεί να λεχθεί ότι η παράνομη συγκρότηση υπήρχε και δεν προβλήθηκε στις προηγούμενες προσφυγές.

Εν όψει του πιο πάνω λόγου ακύρωσης δεν θα ασχοληθώ με τους άλλους λόγους ακύρωσης που πρόβαλαν οι αιτητές.

Οι προσφυγές επιτυγχάνουν και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται, με έξοδα υπέρ των αιτητών.

Π. Αρτέμης,

Δ.

Χ.Π.