Με την προσφυγή της η αιτήτρια ζητά την ακύρωση απόφασης της διοίκησης με την οποία καθόρισε το εφάπαξ ποσό και τη σύνταξη χηρείας, την οποία η αιτήτρια εδικαιούτο σε σχέση με υπηρεσία του αποβιώσαντα συζύγου της ως ανθυπολοχαγού στον Κυπριακό Στρατό.

Ο σύζυγος της αιτήτριας, που απεβίωσε στις 30.1.88, υπηρέτησε στον Κυπριακό Στρατό από τις 6.4.61 μέχρι 16.2.80, ημερομηνία κατά την οποία τερματίστηκε η υπηρεσία του με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για λόγους δημόσιου συμφέροντος. Στις 22.4.93, το Υπουργικό Συμβούλιο, αφού επανεξέτασε το θέμα, αποφάσισε ανάκληση, από την ημερομηνία αυτή, της απόφασης για τερματισμό της υπηρεσίας του συζύγου της αιτήτριας και 61 άλλων δημόσιων λειτουργών, των οποίων η υπηρεσία είχε τερματισθεί για τον ίδιο λόγο. Μετά απ΄αυτό είχε ζητηθεί από την αιτήτρια μέσω του δικηγόρου της η καταβολή των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της και τελικά το 1998 της πληρώθηκε το εγκριθέν ποσό σύνταξης ύψους £7.856,31 και το εφάπαξ ποσό που ανερχόταν σε £7.591.

Με την προσφυγή της η αιτήτρια αμφισβητεί τα πιο πάνω ποσά με τον ισχυρισμό ότι δεν υπολογίστηκαν ορθά με βάση τις σχετικές νομοθετικές πρόνοιες, γιατί βασίστηκαν στον αναπροσαρμοσθέντα μισθό του αποθανόντα συζύγου της το 1980 αντί σε εκείνο που θα είχε κατά το χρόνο του θανάτου του, μη λαμβανόντας υπόψη το χρόνο που ο σύζυγος της ήταν εκτός υπηρεσίας λόγω της απόφασης απόλυσης του, που είχε ανακληθεί.

Τα εγειρόμενα σημεία καθώς και η επιχειρηματολογία των διαδίκων είναι τα ίδια με δύο άλλες προσφυγές που κανονικά θα έπρεπε να είχαν συνεκδικασθεί με την παρούσα. Οι προσφυγές αυτές είναι η Καϊσερλίδης ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 1180/98, ημερ. 19.11.99 (του Αρτεμίδη, Δ.) και η Παπαπέτρου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 1178/98, ημερ. 1.3.00 (του Χ" Χαμπή, Δ.). Παρόλον ότι η απόφαση και στις δύο πιο πάνω υποθέσεις ήταν απορριπτική για τις αιτήτριες, το σκεπτικό τους διαφέρει.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας, μετά που έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου την απόφαση στην Παπαπέτρου (πιο πάνω), κατά την ημέρα των τελικών διευκρινίσεων, επεσήμανε ότι κατά την κρίση του το βασικό νομικό σημείο το οποίο είχε αποφασισθεί στην υπόθεση Καϊσερλίδη (πιο πάνω), φαίνεται να είναι εντελώς διαφοροποιημένο με την απόφαση στην Παπαπέτρου (πιο πάνω) και πρόβαλε, εν πάση περιπτώσει, πως η θέση της αιτήτριας παραμένει η ίδια, αμφισβητώντας έτσι μόνο πως το γεγονός ότι ο αποβιώσας σύζυγος της αιτήτριας παρέμεινε εκτός υπηρεσίας από απόφαση που μετά ανεκλήθη δεν θα έπρεπε να τον αποστερεί από τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα.

Είχα την ευκαιρία να μελετήσω με προσοχή τις δύο πιο πάνω πρωτόδικες αποφάσεις, των οποίων, όπως επεσήμανα, η κατάληξη είναι ταυτόσημη και συμφωνώ απόλυτα με το σκεπτικό, τη νομική ανάλυση όλων των θεμάτων και την κατάληξη στην απόφαση Παπαπέτρου στην οποία και παραπέμπω χωρίς να θεωρώ αναγκαίο να παραθέσω εδώ. Στη σελ.8 της απόφασης, ο Χ" Χαμπής, Δ., αναφέρει τα ακόλουθα:

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους καταλήγω ότι η προσφυγή της αιτήτριας θα πρέπει να απορριφθεί.

Η προσφυγή απορρίπτεται και η διοικητική πράξη επικυρώνεται. Δεν εκδίδεται διάταγμα για έξοδα.

Π. Αρτέμης,

&# 9;Δ.

/Χ.Π.