CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Οι τροποποιήσεις λογαριασμών ανάγοντο στη διαπίστωση ότι ένα οικόπεδο, που η Εταιρεία υποστήριζε ότι είχε πωληθεί στην εταιρεία Photos Karseras Manhattan Properties & Developers & Investments Ltd στην τιμή κτήσης του από την Εταιρεία (£26.000), στην πραγματικότητα επωλήθη στον κ. Φώτο Καρσερά, κατά 49% ιδιοκτήτη του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας μέχρι 3.3.1992 που εκχωρήθηκε σε αυτόν το οικόπεδο, και ότι η αγοραία αξία του στις 3.3.1992 ήταν όχι η συμφωνηθείσα τιμή των £26.000 (που ήταν η ίδια με την τιμή κτήσης του) αλλά £66.000, με αποτέλεσμα η Εταιρεία να εθεωρείτο ότι είχε νοητό κέρδος £40.000 από την πράξη αυτή. Η ιδιοκτησία από τον κ. Καρσερά του 49% των μετοχών της Εταιρείας μέχρι 3.3.1992 που του εκχωρήθηκε το οικόπεδο, σε συνάρτηση με την εκτίμηση της αξίας του στις 3.3.1992 ως κατά £40.000 μεγαλύτερη του τιμήματος κτήσης και πώλησης του, οδήγησαν τον Έφορο στην κατάληξη ότι δεν επρόκειτο για γνήσια αλλά για εικονική πράξη και ουσιαστικά για πράξη εκχώρησης του οικοπέδου προς τον κ. Καρσερά σε τιμή κάτω της αξίας του προς το σκοπό μείωσης του πληρωτέου φόρου. Παραθέτω αυτούσια την επιστολή του Εφόρου της 14.5.1999 που αποτελεί και το αντικείμενο της προσφυγής:

Τρεις είναι οι λόγοι που συζητούνται στην αγόρευση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για την Εταιρεία ως λόγοι ακύρωσης της απόφασης. Ο πρώτος είναι ότι η απόφαση λήφθηκε υπό πλάνη περί τα πράγματα που απέληγε και σε έλλειψη δέουσας έρευνας. Η συγκεκριμένη εισήγηση είναι, ως προς το ένα σκέλος της, ότι ο Έφορος πεπλανημένα θεώρησε ότι υπήρξε εκχώρηση του οικοπέδου στον κ. Καρσερά και όχι στην εταιρεία Photos Karseras Manhattan Properties & Developers and Investments Ltd. Η αναφορά, λέγεται συναφώς, στους υποβληθέντες στον Έφορο λογαριασμούς της Εταιρείας για το 1992 ότι το οικόπεδο πωλήθηκε από την Εταιρεία στον κ. Καρσερά ήταν λανθασμένη από μέρους της Εταιρείας. Αυτό όμως συνιστά απλό ισχυρισμό και δεν έχει αποδειχθεί, παραμένει δε γεγονός, στο οποίο και βασίσθηκε ο Έφορος, ότι η εκχώρηση έγινε στον κ. Καρσερά στις 3.3.1992 όπως ρητά αναφέρεται στους ίδιους του λογαριασμούς που η Εταιρεία υπέβαλε στον Έφορο. Στους λογαριασμούς αναφέρεται συγκεκριμένα ότι το εν λόγω οικόπεδο πωλήθηκε στον κ. Καρσερά στις 3.3.1992 για £26.000. Δεν ήταν τρωτή λοιπόν ή πεπλανημένη η κατάληξη του Εφόρου. Το ίδιο ισχύει για την απόρριψη της θέσης που διατύπωσε η Εταιρεία στην ένσταση της ότι το οικόπεδο πωλήθηκε όχι στον κ. Καρσερά αλλά στην εταιρεία Photos Karseras Manhattan Properties & Developers & Investments Ltd. Όπως παρατηρεί ο Έφορος στην επιστολή του, το οικόπεδο απαλείφθηκε από τους λογαριασμούς της Εταιρείας για το 1992, που επιβεβαιώνει την πώληση του στον κ. Καρσερά στις 3.3.1992, ενώ το έγγραφο εκχώρησης του στην εν λόγω εταιρεία που παρουσίασε η Εταιρεία είχε ημερομηνία 13.4.1993, ώστε να μην αλλοίωνε την αρχική δοσοληψία μεταξύ της Εταιρείας και του κ. Καρσερά. Εξ άλλου, στους ίδιους τους λογαριασμούς της εν λόγω εταιρείας το οικόπεδο φαίνεται να περιήλθε τελικά σε αυτή μέσω του τρεχούμενου λογαριασμού του κ. Καρσερά. Τα ίδια ισχύουν για την άλλη εισήγηση της Εταιρείας στην ένσταση της, ότι ο κ. Καρσεράς δεν ήταν μέτοχος της Εταιρείας στις 3.3.1992 που του εκχωρήθηκε το οικόπεδο. Όπως παρατηρεί ο Έφορος, η συμφωνία πώλησης των μετοχών του κ. Καρσερά προέβλεπε ότι η μεταβίβαση των μετοχών του θα εγίνετο στις 3.3.1992 που θα καταβάλλετο, όπως και κατεβλήθη, το υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης τους. Εν πάση περιπτώσει δε η πώληση των μετοχών και η εκχώρηση του οικοπέδου συνδέοντο χρονικά τόσο στενά ώστε να επέτρεπαν στον Έφορο εύλογα να καταλήξει στο συμπέρασμα του, σε συνδυασμό με όλα τα άλλα δεδομένα.

Το άλλο σκέλος της προκειμένης εισήγησης για πλάνη είναι ότι ο Έφορος, στον υπολογισμό της αξίας του οικοπέδου, δεν έλαβε υπ΄όψη του στοιχεία που καθιστούσαν το οικόπεδο μειονεκτικό σε σχέση με τις συγκριτικές πωλήσεις των οικοπέδων στις οποίες βασίσθηκε. Η εισήγηση αυτή όμως δεν τεκμηριώνεται καθ΄οιονδήποτε τρόπο. Ο Έφορος όχι μόνο είχε ενώπιον του όλα τα στοιχεία και χαρακτηριστικά του οικοπέδου αλλά και προέβη σε επιτόπια εξέταση του όπως και των άλλων δύο οικοπέδων που χρησιμοποίησε ως συγκριτικά πριν προβεί στην εκτίμηση του. Μάλιστα στον υπολογισμό της αγοραίας αξίας του οικοπέδου ο Έφορος βασίσθηκε στις τιμές που τα συγκριτικά δηλώθησαν στο τιμολόγιο ότι πωλήθησαν και όχι στις αρκετά ψηλότερες τιμές που το Κτηματολόγιο τα εκτίμησε για σκοπούς δικαιωμάτων μεταβίβασης. Η εκτίμηση του ήταν έτσι συντηρητική και προς όφελος της Εταιρείας. Δεν προκύπτει πλάνη ή έλλειψη δέουσας έρευνας ούτε από αυτή την άποψη.

Η δεύτερη εισήγηση του κ. Κορακίδη είναι ότι η απόφαση του Εφόρου δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Τα όσα έχουν λεχθεί πιο πάνω σε σχέση με την εισήγηση για πλάνη και έλλειψη δέουσας έρευνας καλύπτουν και την προκειμένη εισήγηση. Ο Έφορος παρέσχε πλήρη αιτιολογία της απόφασης του στην ίδια την επιστολή της 14.5.1999, αναφερόμενος όχι μόνο σε όλα τα στοιχεία στα οποία βασίσθηκε αλλά και στη σημασία τους και σε συνάρτηση προς τα εγερθέντα στην ένσταση της Εταιρείας.