|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΡ.728/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Μάριος Παπαϊωάννου από το Στρόβολο
&# 9;Αιτητή
και
Δήμος Στροβόλου
&# 9;καθ΄ων η αίτηση
---------------------
19 Οκτωβρίου 2000
Για τον αιτητή: Π. Μιχαήλ
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Α. Ντορζής.
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 31.3.99 το Δημοτικό Συμβούλιο Στροβόλου αποφάσισε κατά πλειοψηφία (9 υπέρ, 6 κατά, δύο αποχές) την απόρριψη της αίτησης του αιτητή για χορήγηση άδειας κατοχής ενός σκύλου. Ο αιτητής δεν επέλεξε την άσκηση έφεσης προς τον ΄Επαρχο, όπως θα μπορούσε να κάμει δυνάμει του άρθρου 5(3) του περί Σκύλλων Νόμου Κεφ. 52, όπως τροποποιήθηκε, (στο εξής ο Νόμος) και καταχώρισε την παρούσα προσφυγή κατά του κύρους της απόφασης.
Οι καθ΄ων η αίτηση αντέδρασαν με δυο προδικαστικές ενστάσεις, στην ανάπτυξη των οποίων και εξαντλήθηκε η αγόρευσή τους. Και αυτές όμως εγκαταλείφθηκαν στο τέλος, ορθώς όπως θα δούμε. Η πρώτη πως η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν βεβαιωτική προγενέστερης, στηρίκτηκε στην αντίληψη πως είχε ήδη υποβληθεί και απορριφθεί όμοιο αίτημα για τον ίδιο σκύλο προηγουμένως. ΄Ερευνα όμως που διεξάχθηκε επί τόπου έδειξε πως δεν είχε εκδοθεί άλλη απόφαση για σκύλο με αριθμό (Tatoo No.) όπως εκείνο για τον οποίο υποβλήθηκε η αίτηση, με το όνομα ΄Αρης, που απορρίφθηκε στις 31.3
.99. Η δεύτερη, πως η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη, στηρίκτηκε στην αντίληψη πως η απόφαση για τον ΄Αρη, λήφθηκε, όπως έκτοτε γνωστοποιήθηκε με επιστολή προς τον αιτητή, το 1998. Διαπιστώθηκε πως ο αιτητής άσκησε την προσφυγή 887/98 με θέμα την κατ΄ισχυρισμό παράλειψη των καθ΄ων η αίτηση να απαντήσουν σε προηγούμενο αίτημά του για τον ΄Αρη. Αυτή η προσφυγή αποσύρθηκε στις 25.1.99, με έξοδα υπέρ του αιτητή, μετά από δήλωση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση πως αναλάμβαναν να εξετάσουν την υπόθεση. Υποβλήθηκε νέα προς τούτο γραπτή αίτηση ημερομηνίας 5.3.99, εκδόθηκε η απόφαση στις 31.3.99, αυτή γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 13.5.99 και η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 2.6.99, καθαρά μέσα στην προθεσμία των 75 ημερών.Το ζήτημα διέπεται από το άρθρο 5(1) του Νόμου. Αυτό παρέχει εξουσία στην αρμόδια αρχή, εν προκειμένω στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Στροβόλου, να αρνηθεί τη χορήγηση άδειας κατοχής ή και να αποσύρει τέτοια για οποιονδήποτε από τους ακόλουθους λόγους:
"(α) ότι ο σκύλλος φαίνεται ότι είναι επικίνδυνος στο κοινό ή σε κτήνη ή οικιακά ζώα ή αποτελεί δημόσια οχληρία�
(β) ότι το πρόσωπο το οποίο αποτάθηκε για άδεια καταδικάστηκε για αδίκημα βάσει του περί Προςτασίας των Ζώων Νόμου ή οποιουδήποτε άλλου Νόμου που τροποποιεί ή αντικαθιστά αυτόν�
(γ) ότι ο σκύλλος φυλάσσεται υπό συνθήκες οι οποίες είναι επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία."
Η απόφαση λήφθηκε με αναφορά σε μέρος του (α). Μεταφέρω το σχετικό απόσπασμα από το πρακτικό που τηρήθηκε":
"Το Συμβούλιο, αφού έλαβε υπόψη ότι ο σκύλος ανήκει σε ράτσα, η οποία θεωρείται επικίνδυνη με απρόβλεπτη συμπε-ριφορά και κατ΄επέκταση επικίνδυνος για το κοινό, αποφάσισε κατά πλειοψηφία να αρνηθεί τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας."
Ο αιτητής θέτει τρία θέματα. Κατά το πρώτο, υπάρχει πλάνη περί το Νόμο. Αυτός απαιτεί να φαίνεται ότι ο ίδιος ο συγκεκριμένος σκύλος είναι επικίνδυνος στο κοινό. Δεν παρέχει εξουσία άρνησης όταν η ράτσα στην οποία ανήκει θεωρείται επικίνδυνη. Κατά το δεύτερο, το οποίο όπως και το τρίτο είναι εναλλακτικό, η απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη. Δεν εξηγείται πώς κατέληξαν στο συμπέρασμα αναφορικά με τα χαρακτηριστικά της ράτσας στην οποία ανήκει ο σκύλος και την επέκτασή τους σε κάθε σκύλο που ανήκει σ΄αυτή. Χαρακτηρίζουν αυθαίρετη την εξήγηση που δόθηκε και επισημαίνουν πως δεν επιτρέπει δικαστικό έλεγχο. Κατά το τρίτο, δεν διεξάχθηκε δέουσα έρευνα. Παραπέμπτουν σε στοιχεία του φακέλου σύμφωνα με τα οποία οι σκύλοι του αιτητή διαπιστώθηκε ότι ήταν εκπαιδευμένοι, υπάκουοι στον ιδιοκτήτη τους, ήσυχοι, φιλικοί και δεν έδειξαν επιθετικότητα.
΄Οπως έχω σημειώσει, οι καθ΄ων η αίτηση δεν πρόβαλαν οποιοδήποτε επιχείρημα αναφορικά με την ουσία της υπόθεσης. ΄Εθιξα το γεγονός της παράλειψης αυτής κατά τις διευκρινίσεις και ο κ. Ντορζής περιορίστηκε στη δήλωση πως, ως θέμα νόμου, θα ήταν δυνατό να απορριφθεί αίτηση με αναφορά στη ράτσα του σκύλου.
Συμφωνώ πως δεν μπορεί να λεχθεί ότι, ως θέμα νόμου, δεν είναι δυνατό να φανεί ότι σκύλος είναι επικίνδυνος για το κοινό με αναφορά στα χαρακτηριστικά της ράτσας. Ενδεχόμενη διαπίστωση πως ορισμένη ράτσα έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που αναποφεύκτως συνοδεύουν κάθε σκύλο που ανήκει σ΄αυτή, εύλογα απολήγει στην εξατομίκευση που προϋποθέτει ο Νόμος. Λείπουν όμως εδώ από την αιτιολογία και τα στοιχεία στα οποία αυτή στηρίκτηκε, αναγκαίες προκείμενες.
Υπάρχει στο φάκελο δήλωση κτηνιατρικού λειτουργού ημερομηνίας 24.6.97 πως η ράτσα Ροτβάϊλερ στην οποία ανήκει ο ΄Αρης θεωρείται επικίνδυνη με απρόβλεπτη συμπεριφορά. Ομοίως διατυπωμένη είναι και η γνώμη κτηνιάτρου ημερομηνίας 5.6.97 που ετοιμάστηκε σε σχέση με άλλο ιδιοκτήτη, η οποία πρόσθετε πως στην Αγγλία "έχουν απαγορευθεί" οι σκύλοι αυτής της ράτσας. Μαζί, όμως, με αυτά υπάρχουν διαπιστώσεις πως οι σκύλοι του αιτητή είναι εκπαιδευμένοι, υπάκουοι στον ιδιοκτήτη, ήσυχοι, φιλικοί και δεν έδειξαν επιθετικότητα. Επιπλέον, με γραπτή εισήγηση τους προς το Δημοτικό Συμβούλιο ημερομηνίας 22.3.99, οι Υγιεινομικοί Επιθεωρητές των καθ΄ων η αίτηση πρότειναν τη χορήγηση άδειας εφόσον ο αιτητής, τον οποίο χαρακτήρισαν ως άνθρωπο σοβαρό, θα κρατούσε το σκύλο περιορισμένο με τον τρόπο που τον είχε περιορισμένο όταν τον επισκέφθηκαν. Παρέθεσαν τις απόψεις σειράς γειτόνων και στήριξαν την πρόταση τους στο γεγονός ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν δημιουργήθηκε οποιοδήποτε πρόβλημα. Οι φόβοι των γειτόνων προκαλούνταν όχι από οποιοδήποτε περιστατικό αλλά από την αντίληψη που και εκείνοι είχαν ότι οι σκύλοι αυτής της ράτσας είναι επικίνδυνοι.
΄Εχω καταλήξει πως δεν αρκεί η γενική δήλωση πως η ράτσα του σκύλου "θεωρείται επικίνδυνη με απρόβλεπτη συμπεριφορά". Δεν εξηγείται από ποιούς θεωρείται έτσι και δεν υπάρχει αναφορά σε οποιοδήποτε στοιχείο προς αυτή την κατεύθυνση. Η αναφορά στα της Αγγλίας είναι συναφώς πολύ γενική και αόριστη για να πληρώσει το κενό. Επίσης, ελλείπει αναφορά στις δυνατότητες της εκπαίδευσης, την οποία σαφώς προκύπτει ότι είχε ο σκύλος του αιτητή και στο εύλογο της υπόθεσης πως διατηρούνται τα όποια χαρακτηριστικά της ράτσας, ανεξάρτητα από αυτή την εκπαίδευση.
Οφείλεται, λοιπόν, επανεξέταση του ζητήματος αλλά πρέπει να είναι σαφές πως ενδεχόμενη μελλοντική απόρριψη του αιτήματος με επαρκή αιτιολόγηση μετά από δέουσα έρευνα πως η ράτσα είναι επικίνδυνη με απρόβλεπτη συμπεριφορά και πως καμιά εκπαίδευση δεν εξαφανίζει από σκύλο που ανήκει σ΄αυτή αυτό το χαρακτηριστικό, δεν θα είναι αντίθετη προς το
σκεπτικό αυτή της απόφασης.Το ζήτημα άπτεται της ασφάλειας του κοινού και δεν νομίζω πως θα ήταν άτοπο να τελειώσω με προτροπή για ταχεία αντιμετώπισή του. Η προ- σφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ
/ΜΣι.