|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 5/97
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
LOUIS TOURIST AGENCY LTD.
Αι τητών
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω του
Υπουργικού Συμβουλίου
Κα θ'ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 9 Οκτωβρίου, 2000.Για τους αιτητές: Τ. Παπαδόπουλος & Σία.
Για το καθ΄ου η αίτηση: Γ. Ερωτοκρίτου (κα).
Για το ενδιαφερόμερο μέρος: Π. Πολυβίου.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια Εταιρεία ζητά με την παρούσα προσφυγή την πιο κάτω θεραπεία:-
"Δήλωση ή/και απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη ή/και απόφαση των Καθ΄ων η Αίτηση που λήφθηκε κατά ή περί την 27/10/1995 και με την οποία οι Καθ΄ων η Αίτηση παρέκαμψαν την διαδικασία προκήρυξης, υποβολής και κατακύρωσης προσφορών για την ανάθεση της διαχειρίσεως των καταστημάτων αφορολογήτων ειδών στα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου, απέκλεισαν την Αιτήτρια από τη σχετική διαδικασία και ανάθεσαν τη διαχείριση αυτή στην Εταιρεία Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ. ή/και σε θυγατρική Εταιρεία των Κυπριακών Αερογραμμών Λτδ. είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος.".
Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν με τη γραπτή τους ένσταση τέσσερις προδικαστικές ενστάσεις, τις εξής:-
"1. Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με Αρ. 43.247 και ημερομηνία 27 Οκτωβρίου 1995 ("επίδικη απόφαση") δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση αλλά βεβαιωτική της προηγούμενης Απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου με Αρ. 38.519 και ημερομηνία 10 Δεκεμβρίου 1992, και/ή
2. Η επίδικη απόφαση δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση, αλλά με αυτή εκφράζεται διοικητική πολιτική επί του όλου ζητήματος.
3. Η επίδικη απόφαση δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση, αλλά πράξη υλοποίησης ή εκτέλεσης της Απόφασης που λήφθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1992.
4. Η παρούσα προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.".
Ο δικηγόρος της αιτήτριας τόσο στη γραπτή του αγόρευση όσο και στην απαντητική αναπτύσσει τους λόγους γιατί οι προδικαστικές ενστάσεις δεν ευσταθούν. Κεντρικός άξονας της εισήγησης τους είναι ότι με βάση τους Κανονισμούς Αποθηκών οι καθ΄ων η αίτηση είχαν υποχρέωση να προκηρύξουν προσφορές για την ανάθεση της διαχείρισης των καταστημάτων αδασμολογήτων ειδών των αεροδρομίων Λάρνακας και Πάφου. Η παράλειψη τους αυτή, κατά την αιτήτρια, προσβάλλει τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της καλής πίστης και εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Η δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση στη γραπτή αγόρευση της στηρίζεται απόλυτα στην απόφαση μου στην προσφυγή αρ. 344/93 Seamarket Ltd. κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερομηνίας 14.11.97. Στην προσφυγή αυτή (μεταξύ των άλλων αιτητών ήταν και η αιτήτρια Εταιρεία στην παρούσα προσφυγή) προσβάλλετο η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 10.12.1992 με την οποία ανατέθηκε η εκμετάλλευση των καταστημάτων αδασμολογήτων ειδών στα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου στις Κυπριακές Αερογραμμές για την περίοδο 1.1
.93-31.12.97.Στην προσφυγή αυτή κατέληξα στην απόφαση ότι δεν υπήρχε νομική υποχρέωση προκήρυξης προσφορών γιατί η πράξη ήταν εκτός των καθοριζομένων στον Κανονισμό 19(α) των Κανονισμών Αποθηκών. Ο Κανονισμός 19(α) προνοεί τα ακόλουθα:-
"Όλες οι αγορές και πωλήσεις αγαθών και η παροχή/εκμίσθωση υπηρεσιών γίνεται με την προκήρυξη δημοσίων προσφορών.".
Κατέληγα δε ότι οι αιτητές δεν είχαν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την πράξη ενόψει της θέσης μου ότι δεν υπήρχε νομική υποχρέωση για προκήρυξη προσφορών.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασής μου ασκήθηκε από τους αιτητές η αναθεωρητική έφεση αρ. 2554. (Βλέπε: LOUIS TOURIST AGENCY LTD. κ.ά. ν. Κυπριακή Δημοκρατία, Α.Ε. 2554, ημερ. 3.10.2000). Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφασή μου. Στις σελίδες 3 και 4 της απόφασης της Ολομέλειας αναφέρονται τα εξής:-
"Όμως ενέργειες της διοίκησης και σύναψη συμβάσεων σε θέματα που αφορούν τη διαχείριση της περιουσίας του κράτους δεν εμπίπτουν στη σφαίρα του δημόσιου τομέα αλλά του ιδιωτικού, και, σε τέτοιες περιπτώσεις, η διοίκηση δεν υπέχει υποχρέωσης προκήρυξης προσφορών. Έστω όμως και αν πρόκειται για διαχείριση κυβερνητικής περιουσίας, μπορεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις η διαχείριση αυτή να διεξάγεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρείται ότι παύει από του να ισοδυναμεί με απλή διαχείριση περιουσίας, αλλά γίνεται διαχείριση που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η προώθηση σκοπών δημόσιας ωφέλειας, και, ως εκ τούτου, αυτή παίρνει τη μορφή δημόσιου έργου ή υπηρεσίας και υπαγορεύει την αναγκαιότητα προκήρυξης προσφορών.
.............................. .................................................. .........................
Στην παρούσα περίπτωση κρίνουμε ότι ο πρωταρχικός σκοπός της απόφασης είναι τέτοιος που το κοινό ή μεγάλη μερίδα του έχει ενδιαφέρον και συμφέρον αφού θα έχει επιπτώσεις πέραν εκείνων που επηρεάζουν τα άμεσα μέρη της σύμβασης. Θεωρούμε ότι το θέμα εμπίπτει στον τομέα του δημόσιου και όχι του ιδιωτικού δικαίου και κρίνουμε πως ο Κανονισμός 19 των Κανονισμών των Αποθηκών, στον οποίον αναφέρονται περιπτώσεις υποχρέωσης προκήρυξης προσφορών, έστω και αν δεν καλύπτει την παρούσα περίπτωση, δεν μπορεί να την αποκλείσει. Ως εκ τούτου, επί του προκειμένου διαφωνούμε με την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου.".
Η απόφαση αυτή της Ολομέλειας έχει τελεσίδικα αποφασίσει το θέμα. Κατά συνέπεια οι κύριες προδικαστικές ενστάσεις των καθ΄ων η αίτηση με αρίθμηση 1-3 (όπως αναφέρονται πιο πάνω) δεν μπορεί να ευσταθήσουν ενόψει της απόφασης της Ολομέλειας στην LOUIS TOURIST AGENCY LTD. (πιο πάνω). Παρατηρώ ακόμα ότι η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. 43.247, ημερ. 27/10/95 δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επιβεβαιωτική ή πράξη εκτέλεσης της απόφασης του ιδίου οργάνου ημερ. 10.12.92. Αυτό καθίσταται φανερό από την ίδια την απόφαση, την επιστολή του Υπουργείου Οικονομικών προς το Γενικό Εισαγγελέα ημερ. 17.1.96 και τη σύμβαση μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και των Κυπριακών Αερογραμμών (Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών) Λτδ..
Παραμένει μόνο η τέταρτη προδικαστική ένσταση, αυτή του εκπρόθεσμου της προσφυγής. Είναι γεγονός ότι η αιτήτρια Εταιρεία παραδέχεται ότι για πρώτη φορά έλαβε γνώση της επίδικης απόφασης την 22.10.96 όταν καταχωρήθηκε η γραπτή αγόρευση του ενδιαφερόμενου μέρους στην προσφυγή 344/93 (πιο πάνω) στις 22.10.96. Η επίδικη απόφαση δεν είχε δημοσιευθεί προηγουμένως, πράγμα παραδεκτό από τους καθ΄ων η αίτηση. Η δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση λαμβάνοντας ως αφετηρία αυτή την ημερομηνία (22.10.96) ισχυρίσθηκε στη γραπτή της αγόρευση ότι η ανατρεπτική προθεσμία των 75 ημερών συμπληρώνεται στις 5.1.
97. Εφόσον δε καταχωρήθηκε στις 7.1.97 αυτή είναι εκπρόθεσμη. Ο δικηγόρος της αιτήτριας, προβαίνοντας στους δικούς του υπολογισμούς, θεωρεί ότι η προθεσμία έληγε στις 6.1.97. Επειδή όμως η 6.1.97 είναι επίσημη αργία ορθά και εμπροθέσμως καταχωρήθηκε στις 7.1.97. Το προκύψαν θέμα δεν έχει καμιά σημασία. Διέφυγε και από τους δύο δικηγόρους το γεγονός ότι η 5.1.97 ήταν Κυριακή. Κατά συνέπεια και ορθός να είναι ο υπολογισμός του χρόνου από τη δικηγόρο των καθ΄ων η αίτηση εφόσον η 5.1.97 ήταν Κυριακή και η 6.1.97 δημόσια αργία, ορθώς και εμπροθέσμως καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή. Και η προδικαστική αυτή ένσταση δεν ευσταθεί και απορρίπτεται.Με αναφορά στην απόφαση της Ολομέλειας
LOUIS
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ