|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 880/97
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Κυριάκου Οικονόμου, από τη Λευκωσία
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επάρχου Λευκωσίας
Καθ'ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 14 Iουλίου, 2000.Για τον αιτητή: Α. Ευτυχίου.
Για τον καθ΄ου η αίτηση: Μ. Μαλαχτού-Παμπαλλή (κα).
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 12.7.96 εκδόθηκε από τον Έπαρχο Λευκωσίας άδεια ανόρυξης φρέατος με αρ. 30395 στο ιδιόκτητο κτήμα του ενδιαφερόμενου μέρους, Τεμάχιο 203, Φ/Σχ. ΧΧΧΙΧ/19.20. στο χωριό Καπέδες.
Στις 6.5.97 το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε νέα αίτηση για άδεια ανόρυξης γεώτρησης σε άλλο σημείο του Τεμαχίου 203 γιατί η γεώτρηση που είχε ανορυχθεί με την πιο πάνω άδεια αρ. 30395 δεν ήταν επιτυχής.
Μετά από εξέταση της αίτησης οι καθ΄ων η αίτηση ("Έπαρχος") εξέδωσε την αιτούμενη άδεια προς το ενδιαφερόμενο μέρος, την 12.8.97.
Ο αιτητής που είναι ιδιοκτήτης όμορου κτήματος, θεώρησε ότι επηρεάζοντο, με την έκδοση της πιο πάνω άδειας, τα συμφέροντα του με τον ισχυρισμό ότι θα επηρεάζετο η απόδοση νερού της δικής του διάτρησης. Ένεκα τούτου καταχώρησε την παρούσα προσφυγή με την οποία ζητά την ακύρωση της πιο πάνω διοικητικής απόφασης προβάλλοντας διάφορους λόγους που οδηγούν, κατά την άποψη του σε ακύρωση.
Στη γραπτή αγόρευση του ο δικηγόρος του αιτητή αναπτύσσει τους εξής λόγους:-
(α) Υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας.
(β) Παράβαση της αρχής της χρηστής διοίκησης.
(γ) Παράβαση Νόμου, ήτοι των άρθρων 3 και 7 του περί Φρεάτων Νόμου, Κεφ. 351.
(δ) Δεν έγινε η δέουσα έρευνα και υπήρχε πλάνη ως προς τα γεγονότα, και
(ε) Ότι η απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη.
Για τους δύο πρώτους λόγους ακύρωσης ο αιτητής προβάλλει τον ισχυρισμό ότι ο Έπαρχος εξέδωσε την επίδικη απόφαση στηριζόμενος στις απόψεις του Διευθυντή του Τμήματος Υδάτων, απόψεις όμως που κατά τους ισχυρισμούς του, δεν είναι νόμιμες, γιατί στηρίχθηκαν σε εξωγενείς, όπως αναφέρει παράγοντες, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τον επηρεασμό των γειτονικών διατρήσεων. Επίσης προβάλλει ότι η επίδικη απόφαση του Επάρχου είναι αντιφατική και εναντίον των αρχών της χρηστής διοίκησης γιατί ο ίδιος ο Έπαρχος είχε απορρίψει προηγούμενα άλλες αιτήσεις του ενδιαφερόμενου μέρους.
Από το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης οι πιο πάνω αιτιάσεις του αιτητή δεν φαίνεται να ευσταθούν. Η υπόθεση για την ανόρυξη διάτρησης από το ενδιαφερόμενο μέρος στο Τεμάχιο 203 έχει μακρύ ιστορικό. Πράγματι στο παρελθόν είχαν απορριφθεί παρόμοια αιτήματα του ενδιαφερόμενου μέρους για το λόγο ότι η τοποθεσία στην οποία το ενδιαφερόμενο μέρος ζητούσε να ανορύξει τη διάτρηση ήταν πολύ κοντά σε άλλες γεωτρήσεις όμορων κτημάτων και υπήρχε πιθανότητα επηρεασμού τους. Τούτο όμως δεν απέκλειε το δικαίωμα του ενδιαφερόμενου μέρους να ζητήσει με νέα αίτηση την ανόρυξη γεωτρήσεως σε άλλο σημείο του κτήματος που δεν ήταν δυνατό να επηρεασθούν οι άλλες γεωτρήσεις. Πράγματι στις 19.6.96 υπέβαλε νέα αίτηση υποδεικνύοντας νέα τοποθεσία εντός του κτήματος του. Η αίτηση αυτή εξετάσθηκε ενδελεχώς από αρμόδιο λειτουργό, ο οποίος αναφέρει στην έκθεσή του ότι έγινε συνάντηση στο γραφείο του στην οποία παρευρίσκετο τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος. Στην ίδια έκθεση ο αρμόδιος λειτουργός αναφέρει τις αποστάσεις μεταξύ της αιτούμενης διάτρησης με τις διατρήσεις του αιτητή προτού καταλήξει στη σύσταση του για παραχώρηση της άδειας. Ο Διευθυντής του Τμήματος Υδάτων στον οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση σύστησε με όρους την παροχή της άδειας. Ενώπιον του Διευθυντή του Τμήματος Υδάτων ήσαν και οι αποστάσεις μεταξύ των διατρήσεων τις οποίες έλαβε υπόψη. Η ανόρυξη της γεώτρησης, με βάση την εκδοθείσα άδεια ήταν ανεπιτυχής και το ενδιαφερόμενο μέρος ζήτησε νέα άδεια σε άλλη τοποθεσία εντός του κτήματός του. Η αίτηση του αυτή εξετάστηκε κάτω από τα γεγονότα της προηγούμενης άδειας και ο αρμόδιος λειτουργός σύστησε την παραχώρηση της αφού αναγράφει ότι η τοποθεσία είναι 25 πόδια νοτιοανατολικότερα της υφιστάμενης. Ο φάκελος τέθηκε εκ νέου ενώπιον του Διευθυντή του Τμήματος Υδάτων ο οποίος σύστησε την παροχή άδειας κάτω από όρους τους οποίους έθεσε, ήτοι την αχρήστευση της προηγούμενης διάτρησης. Ο Διευθυντής είχε ενώπιόν του τις αποστάσεις μεταξύ των γεωτρήσεων τις οποίες έλαβε υπόψη πριν από τη σύσταση του. Το γεγονός ότι επεσήμανε την κακή κατάσταση της φυτείας του ενδιαφερόμενου μέρους δεν αλλάσσει ποσώς την εγκυρότητα της σύστασής του.
Προκύπτει επίσης σαφέστατα από το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης ότι κάθε φορά που υπέβαλλε αίτηση το ενδιαφερόμενο μέρος η διοίκηση ενεργώντας με τη δέουσα υπευθυνότητα εξέταζε το θέμα εξ΄ αρχής γιατί επρόκειτο για ανεξάρτητες αιτήσεις των οποίων το υπόβαθρο ήταν διαφορετικό. Σε κάθε αίτηση το προτεινόμενο σημείο ανόρυξης ήταν διαφορετικό. Κατά συνέπεια καταλήγω ότι ούτε υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, ούτε και αντιφατική συμπεριφορά ή παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης έγινε στην παρούσα υπόθεση.
Οι δύο πρώτοι σχετικοί λόγοι ακύρωσης απορρίπτονται.
Όσον αφορά το λόγο ακύρωσης ((δ) πιο πάνω) ότι δεν διενεργήθηκε η δέουσα έρευνα με συνέπεια να εμφιλοχωρήσει πλάνη περί τα γεγονότα έχω καταλήξει έχοντας υπόψη τα πιο πάνω λεχθέντα ότι δεν ευσταθεί. Από το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης είναι φανερό ότι ο Έπαρχος διεξήγαγε επαρκή έρευνα για τις ανάγκες της υπόθεσης αυτής. Το γεγονός ότι εκάλεσε και τον αιτητή και το ενδιαφερόμενο μέρος και συζήτησαν την υπόθεση και έτσι είχε ενώπιον του και τις απόψεις του αποδεικνύει την πληρότητα της έρευνάς του. Ούτε υποδείχθηκε από τον αιτητή οποιαδήποτε πλάνη περί τα γεγονότα στην απόφαση του Επάρχου. Και ο λόγος αυτός είναι ανυπόστατος και απορρίπτεται.
Ο αιτητής προβάλλει ακόμα ότι η άδεια που παραχώρησε ο Έπαρχος αντίκειται προς τα άρθρα 3(1) και 7 του Κεφ. 351. Το άρθρο 3(1) προϋποθέτει, πριν την έκδοση της άδειας, να βεβαιώνεται ότι ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης του κτήματος. Είναι ο ισχυρισμός του αιτητή ότι το σημείο στο οποίο θα ανορυχθεί η γεώτρηση, σύμφωνα με την επίδικη άδεια, ευρίσκεται μέσα στο δικαίωμα διαβάσεως που έχει ο ίδιος προς όφελος του τεμαχίου 202. Ο ισχυρισμός αυτός παραμένει μετέωρος. Από το φάκελο της υπόθεσης προκύπτει ότι η επίδικη άδεια αναφέρεται σε σημείο του κτήματος ιδιοκτησίας του ενδιαφερόμενου μέρους και δεν είναι εν πάση περιπτώσει εντός του δικαιώματος διαβάσεως ως ισχυρίζεται ο αιτητής.
Επίσης το άρθρο 7 δεν συναρτάται άμεσα με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Η απόσταση μεταξύ του σημείου που δόθηκε η άδεια για την ανόρυξη γεώτρησης απέχει πέραν των 300 ποδών από τη διάτρηση του αιτητή. Το άρθρο 7 αναφέρει ως επιτρεπόμενη απόσταση τέτοια πέραν των 80 μόνο ποδών.
Και ο λόγος αυτός είναι ανυπόστατος και απορρίπτεται.
Τέλος, ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη.
Είναι βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι οι αποφάσεις των διοικητικών οργάνων πρέπει να είναι αιτιολογημένες. Είναι όμως παραδεκτό από τη νομολογία ότι η αιτιολογία μπορεί να αναπληρωθεί ή να συμπληρωθεί από το περιεχόμενο του φακέλου.
Από τη μελέτη του φακέλου και την ενδελεχή έρευνα που έγινε στην παρούσα περίπτωση προκύτπει αβίαστα η αιτιολογία της απόφασης τόσο από τα σημειώματα του αρμόδιου λειτουργού όσο και από το σημείωμα του Διευθυντή του Τμήματος Υδάτων. Θεωρώ την αιτιολογία αυτή επαρκή για τις ανάγκες της παρούσας υπόθεσης. Η αντίθετη εισήγηση του αιτητή δεν ευσταθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ