|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 164/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Ανδρέα Πολυβίου
Αιτητή
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
18 Ioυλίου 2000
Για τον Αιτητή: κα. Α. Ευσταθίου.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση: κ. Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας Α, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
Για το Ενδιαφερόμενο Μέρος: κ. Α. Παναγιώτου.
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την προσφυγή προσβάλλεται απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερομηνίας 11.1.1999 με την οποία απορρίφθησαν ιεραρχικές προσφυγές του Αιτητή και επικυρώθηκε απόφαση της Αρχής Αδειών με την οποία χορηγήθηκε στο Ενδιαφερόμενο Μέρος άδεια για μεταφορά μαθητών από Πηγαίνεια, Μοσφίλι και Πύργο στο Γυμνάσιο Πύργου με τα λεωφορεία ΕΝΜ561, GV006 και CAE400 αντίστοιχα για το σχολικό έτος 1998-1999.
Τόσο ο Αιτητής όσο και το Ενδιαφερόμενο Μέρος είχαν ενδιαφερθεί για την εν λόγω μεταφορά, η δε απόφαση της Αρχής Αδειών ήταν ότι η μεταφορά των μαθητών θα εγίνετο και από τους δύο εκ περιτροπής με ένα από τα τρία λεωφορεία που διέθετε ο καθένας και σύμφωνα με πρόγραμμα που ετοίμασε η Αρχή Αδειών, αυτό θα συνιστούσε δε όρο της άδειας οδικής χρήσης όλων των εν λόγω λεωφορείων. Η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών για απόρριψη των ιεραρχικών προσφυγών του Αιτητή είχε ως
εξής:"Οι παρούσες προσφυγές στρέφονται εναντίον απόφασης της Αρχής Αδειών για χορήγηση άδειας για μεταφορά μαθητών από Πηγαίνεια, Μοσφίλι και Πύργο στο γυμνάσιο Πύργου με τα αγροτικά λεωφορεία με αρ. ΕΝΜ561, GV6 και CAE400 στην κα Ελένη Παύλου.
Κατά την ακρόαση των προσφυγών ο προσφεύγων μέσω της ευπαίδευτου συνηγόρου κας Αγνής Ευσταθίου υποστήριξε ότι ο αιτητής διαθέτει άδεια για την εκτέλεση της συγκεκριμένης μεταφοράς δυνάμει πενταετούς συμφωνίας και δεν χρειάζεται η παραχώρηση της επίδικης άδειας για το λόγο ότι οι ανάγκες εξυπηρετούνται από τον ίδιο. Το ενδιαφερόμενο μέρος μέσω του ευπαίδευτου συνηγόρου κ. Πελεκάνου αμφισβήτησε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα και υποστήριξε ότι οι υποθέσεις αφορούν αυτοκίνητα που είναι αδειούχα αγροτικά λεωφορεία για μεταφορά από τον Κ. Πύργο προς την Πάφο και ότι η άδεια που προσβάλλεται δεν έχει καμιά σχέση με τα επίδικα λεωφορεία. Περαιτέρω υποστήριξε ότι το Υπουργείο Παιδείας κάθε χρόνο ζητά προσφορές από τους αδειούχους λεωφορειούχους για τη μεταφορά των μαθητών και ότι η υπόθεση που επικαλέστηκε ο προσφεύγων αφορά τη διαδρομή Πύργου - Πάφου ενώ η επίδικη διαδρομή αφορά άλλο είδος μεταφορών. Συγκεκριμένα τόσο ο προσφεύγων όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος τον Ιούλιο, 1998 υπόβαλαν αίτηση για τη σχολική περίοδο 199
Λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των ενώπιον μας στοιχείων και των όσων έχουν λεχθεί κατά την ακρόαση των προσφυγών δεν προκύπτει οτιδήποτε το οποίο να δικαιολογεί τροποποίηση ή ακύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών. Με τις χορηγηθείσες άδειες εκτελείται εργασία η οποία επιχορηγείται από το κράτος και είναι ορθό αυτή η δουλειά να κατανέμεται σε όλους.
Ως εκ τούτου οι προσφυγές απορρίπτονται και η απόφαση της Αρχής Αδειών επικυρώνεται."
Η προσφυγή αυτή, όσον αφορά τα λεωφορεία ΕΝΜ561 και CAE400, συνδέθηκε προς την προσφυγή 457/98 καθ΄όσον όλα τα αφορώντα την προσφυγή εκείνη αφορούν και αυτή σε συνάρτηση με το κατά πόσο τα εν λόγω δύο λεωφορεία νόμιμα αντικατάστησαν τα προηγούμενα στα πλαίσια της άδειας
οδικής χρήσης τους. Το αποτέλεσμα της προσφυγής εκείνης, όσο και το σκεπτικό της, το οποίο υιοθετώ και στην παρούσα, οδηγούν στην κατάληξη ότι, όσον αφορά τα λεωφορεία ΕΝΜ561 και CAE400, δεν τίθεται θέμα ακυρότητας της προσβαλλόμενης απόφασης λόγω έλλειψης εγκυρότητας της έγκρισης αντικατάστασης τους (για το GV006 δεν τίθεται τέτοιο θέμα αφού δεν περιλαμβάνετο στην 457/98, η δε προσφυγή 795/98 που το αφορούσε απεσύρθη).Κατόπιν τούτου, το μόνο θέμα που παραμένει στην παρούσα προσφυγή είναι η περαιτέρω εισήγηση του Αιτητή ότι, καθ΄όσον αυτός ήδη είχε άδεια εξυπηρέτησης της εν λόγω διαδρομής, η οποία ήταν πενταετούς διάρκειας από 10.10.1996 μέχρι 30.6.2000, δεν δικαιολογείτο η παροχή άδειας και στο Ενδιαφερόμενο Μέρος. Παραπέμπει μάλιστα και στην απόρριψη στις 30.3.1998 ιεραρχικής προσφυγής του Ενδιαφερόμενου Μέρους κατ΄απόφασης της Αρχής Αδειών με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του Ενδιαφερόμενου Μέρους για χορήγηση και σε εκείνο άδειας για τη μεταφορά μαθητών στην εν λόγω διαδρομή με το GV006 για το 1997-1998
, με το σκεπτικό ότι οι ανάγκες της διαδρομής ήδη εξυπηρετούντο επαρκώς από τον Αιτητή βάσει της πενταετούς άδειας του. Καμμιά διαφοροποίηση στις ανάγκες της διαδρομής δεν έχει καταδειχθεί, λέγει η κα Ευσταθίου, που να δικαιολογούσε την αλλαγή της θέσης της Αρχής Αδειών και τη χορήγηση άδειας στο Ενδιαφερόμενο Μέρος στα πλαίσια των προϋποθέσεων του άρθρου 8(3).Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών όμως παρείχε σαφή και επαρκή αιτιολογία για την απόφαση της, και συγκεκριμένα ότι "Με τις χορηγηθείσες άδειες εκτελείται εργασία η οποία επιχορηγείται από το κράτος και είναι ορθό αυτή η δουλειά να κατανέμεται σε όλους". Όπως παρατηρεί δε και ο κ. Μαππουρίδης, η απόφαση της Αρχής Αδειών όπως η μεταφορά των μαθητών γίνεται εκ περιτροπής και από τον Αιτητή και από το Ενδιαφερόμενο Μέρος συνιστούσε, όπως τέθηκε από την ίδια την Αρχή Αδειών, όρο στις υφιστάμενες άδειες τους δυνάμει του άρθρου 5(3). Μάλιστα η επικυρωθείσα απόφαση της Αρχής Αδειών, τονίζοντας το στοιχείο αυτό, ήταν ότι "η μεταφορά θα είναι 'επί μισθώσει' και όχι 'επί κομίστρω' κατά μαθητή, σύμφωνα με τις ανάγκες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, ενόσω αυτές παραμένουν οι ίδιες. Το μίσθωμα θα καθορίζεται αρμόδια εκάστοτε από την κυβέρνηση." Συναφώς, ο κ. Παναγιώτου ορθά παρατηρεί ότι το γεγονός ότι η χορηγηθείσα άδεια αφορούσε μεταφορά επί μισθώσει και όχι επί κομίστρω δικαιολογούσε το ότι η χορήγηση της δεν έπρεπε να περιορίζετο στα πλαίσια του άρθρου 8(3) το οποίο ρυθμίζει τα κριτήρια της έκδοσης αδειών αλλά έπρεπε να επεκτείνετο, όπως και επεκτάθηκε, στα ευρύτερα πλαίσια της εξουσίας της Αρχής Αδειών και με ιδιαίτερη αναφορά στην επιταγή του άρθρου 5(13) ότι οι άδειες οδικής χρήσης πρέπει να χορηγούνται κατά τρόπο που να παρέχει σε όλους τους ενδιαφερόμενους κατά το δυνατό ίση ευκαιρία κτήσης κέρδους. Καθ΄όσον δε επρόκειτο για μεταφορά επιχορηγούμενη από το κράτος, η ανάγκη της διασφάλισης ίσης δυνατότητας κτήσης κέρδους καθίστατο έτι περαιτέρω δικαιολογημένη. Επί τούτο, το γεγονός αυτό καθ΄αυτό ότι ο Αιτητής είχε πενταετή άδεια για την εν λόγω διαδρομή μέχρι το 2000 δεν του έδιδε αποκλειστικότητα και δεν απέκλειε τη χορήγηση άδειας για την ίδια διαδρομή και στο Ενδιαφερόμενο Μέρος. Άλλως, η εξουσία της Αρχής Αδειών θα απεκλείετο για την περίοδο εκείνη και η μεταχείριση του Αιτητή θα καθίστατο ανάλογα μονοπωλιακή. Φρονώ ότι η Αρχή Αδειών, παρά τη χορήγηση της εν λόγω άδειας στον Αιτητή, διατηρούσε την ευχέρεια να χορηγήσει οπωσδήποτε και σε άλλον άδεια για την εν λόγω διαδρομή, εφ΄όσον βέβαια η χορήγηση αυτή εγίνετο στα πλαίσια της ορθής άσκησης της διακριτικής εξουσίας της. Δεδομένου ότι κρίνω επαρκή την αιτιολογία που εδόθη για τη στήριξη της προσβαλλόμενης απόφασης, δηλαδή την επιδίωξη ίσης κατανομής εργασίας επιχορηγούμενης από το κράτος, ο Αιτητής δεν ανατρέπει το βάρος που έχει για να καταρρίψει τη νομιμότητα της απόφασης.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π